Research Article
BibTex RIS Cite

Marmara Florasının Doğal Bitki Türleri ile Çatı Bahçesi Tasarımı: Bursa Teknik Üniversitesi Örneği

Year 2025, Volume: 6 Issue: 1, 35 - 47, 26.06.2025
https://doi.org/10.59751/agacorman.1657115

Abstract

Türkiye, üç farklı fitocoğrafik bölgenin (Avrupa-Sibirya, İran-Turan, Akdeniz) kesişim noktasında yer alması nedeniyle zengin bir floraya sahiptir. Türkiye florasında yaklaşık 12.000 takson bulunmakta olup bunların 3.700’ü endemiktir. Ancak, kentsel alanlarda egzotik bitkilerin kullanımı yaygınlaşmış ve bu durum çevresel sürdürülebilirliği olumsuz etkilemiştir. Egzotik türler, yerel bitki türleri ve habitatlar üzerinde baskı oluşturmaktadır. Buna karşın, doğal bitki türleri bölgenin ekolojik koşullarına uyum sağlamış olup, su tasarrufu ve düşük bakım maliyeti gibi avantajlar sunmaktadır. Kentleşme süreciyle birlikte yeşil alanlar üzerindeki antropojen baskı artmış, beton yüzeylerin fazlalaşması kentsel ısı adası etkisini şiddetlendirmiştir. Çatı bahçeleri, ekonomik ve ekolojik faydalar sağlaması nedeniyle bu sorunun çözümüne katkıda bulunabilecek sürdürülebilir peyzaj uygulamalarından biridir. Bu bağlamda, çatı bahçelerinde doğal bitkilerin kullanımı, egzotik türlere kıyasla daha çevreci ve ekonomik bir alternatif sunmaktadır. Bu çalışma, Marmara Bölgesi'nde çatı ve teras bahçelerinde kullanım potansiyeli yüksek olan doğal bitki türlerini belirlemeyi amaçlamaktadır. Araştırma Bursa ili sınırları içinde gerçekleştirilmiş, bölgenin iklimsel ve ekolojik özellikleri dikkate alınarak uygun bitki türleri belirlenmiştir. Literatür taraması ve arazi gözlemleri sonucunda, su ihtiyacı düşük, ekstrem koşullara dayanıklı, estetik ve fonksiyonel özellikleriyle öne çıkan çok yıllık doğal bitki türlerinden oluşan bir liste oluşturulmuştur. Seçilen bitkiler Bursa Teknik Üniversitesi Mimar Sinan Yerleşkesi'nde bir çatı bahçesi uygulamasında değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, doğal bitki türlerinin çatı bahçelerinde kullanımı, kentsel ekosistemlerin sürdürülebilirliği açısından önemli faydalar sunmaktadır. Bu araştırma, şehirlerdeki yeşil alan miktarını artırarak kentsel ısı adası etkisini azaltmak, su tasarrufu sağlamak ve biyolojik çeşitliliği desteklemek adına önemli bir katkı sunmaktadır.

Ethical Statement

Bu çalışma etik kurul izni veya herhangi bir özel izin gerektirmemektedir.

Supporting Institution

Yazar(lar) bu çalışmanın araştırılması, yazarlığı veya yayınlanması için herhangi bir finansal destek almamıştır.

References

  • Adıgüzel, P., & Solmaz, İ. (2023). Türkiye’de bitki genetik kaynaklarının mevcut durumu ve korunması. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 10(3), 352–360.
  • Akın, B., Kocaçalışkan, İ., & Güleryüz, G. (2016). In vitro propagation of endemic, endangered plant species Aubrieta olympica Boiss. Journal of Science and Technology of Dumlupınar University, 037, 1–8.
  • Akkemik, Ü. (2020). Türkiye’nin bütün ağaçları ve çalıları. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Aksoy, O. (2022). Bursa Teknik Üniversitesi kampüsünün ekolojik kampüs kriterlerine uygun olarak bitkilendirilmesi: deneysel bir kampüs tasarım önerisi [Yüksek lisans tezi], Bursa Teknik Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Bursa.
  • Aksoy, O., & Erken, K. (2022). Marmara florasında doğal olarak yetişen bitki türlerinin peyzaj mimarlığında kullanımı “dört mevsim çiçekli bitkisel tasarım projesi örneği’’. Ağaç ve Orman, 3(1), 8–19.
  • Aksoylu, S., Çabuk, A., & Uz, Ö. (2005, Mart 28 – Nisan 1). Coğrafi bilgi sistemleri ve uzaktan algılama yardımıyla yeşil alanlarının yeterliliğinin saptanması üzerine bir araştırma: Eskişehir örneği [Kurultay]. 10. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara, Türkiye.
  • Arslan, B., & Culpan, E. (2022). Farklı yüksekliklerden toplanan pembe ladenin (Cistus creticus L.) uçucu yağ oranı ve kimyasal bileşenlerinin belirlenmesi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 37(2), 263–274.
  • Avcı, M. (2005). Çeşitlilik ve endemizm açısından türkiye'nin bitki örtüsü. Coğrafya Dergisi, (13), 27–55.
  • Aytaç, Z., Ocak, A., & Kaptaner İğci, B. (2020). Türkiye bitkileri doğa rehberi. Nobel Yayınevi.
  • Barış, M., Yazgan, M., & Jaric, E. (2003). Çatı bahçeleri. SASBÜD Yayınları.
  • Bowler, D. E., Buyung-Ali, L., Knight, T. M., & Pullin, A. S. (2010). Urban greening to cool towns and cities: a systematic review of the empirical evidence. Landscape and urban planning, 97(3), 147–155.
  • Çırak, C., Radusiene, J., Jakstas, V., Ivanauskas, L., Seyis, F., & Yayla, F. (2017). Altitudinal changes in secondary metabolite contents of Hypericum androsaemum and Hypericum polyphyllum. Biochemical Systematics and Ecology, 70, 108–115.
  • Çetin, N., & Mansuroğlu, S. (2018). Akdeniz koşullarında kurakçıl peyzaj düzenlemelerinde kullanılabilecek bitki türlerinin belirlenmesi: Antalya/Konyaaltı örneği. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 55(1), 11–18.
  • Daşkın, R., & Kaynak, G. (2011). Conservation status of five endemic species distributed in Northwest Turkey. Phytologia Balcanica, 17(2), 213–219.
  • Davis, P. H. (1965–85). Flora of Turkey and the East Aegean Islands 1–9: 1965(1), 1967(2), 1970(3). 1972(4), 1975(5), 1978(6), 1982(7), 1984(8), 1985(9). Edinburgh.
  • Demir, S., & Çelikel, F. G. (2017). Türkiye’de doğal olarak yetişen kum zambağının (Pancratium maritimum) farklı özellikleri ve önemi. TURJAF, 5(13), 1726–1731
  • Ekşi, M. (2006). Çatı ve teras bahçelerinde kullanılan konstrüksiyon elemanları ve yeni yaklaşımlar [Yüksek lisans tezi]. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Erken, K., & Özzambak, M. E. (2014). Genista lydia Boiss. var. lydia’nın vejetatif çoğaltımı. Bahçe, 43(1-2), 19–28.
  • Erken, K., & Özzambak, M. E. (2020). Effects of cutting times and doses of some auxins on rooting of the hairy broom cuttings [Chamaecytisus hirsutus (L.) Link]. International Journal of Agricultural and Natural Sciences, 13(2), 53–61.
  • Erken, K. (2011). Spartium junceum L., Chamaecytisus hirsutus (L.) Link. ve Genista lydia Boiss var. lydia taksonlarının çoğaltım yöntemleri ve süs bitkisi özelliklerinin belirlenmesi [Doktora tezi]. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Erken, K. (2021). Investigation of vegetative properties and generative production of the potential ornamental and narrow endemic species Verbascum yurtkuranianum (Scrophulariaceae) for ex situ conservation. BioResources, 16(4), 7530.
  • Erken, K., Parlak, S., & Yılmaz, M. (2022). Endemik taksonların korunması ve tür koruma eylem planları. Ağaç ve Orman, 3(1), 33–46.
  • Eroğlu, V. (2016). Jasione supina alt türlerinin tozlaşma biyolojisi [Doktora Tezi]. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Esringü, A., & Toy, S. (2021). Kent iklimine çatı ve cephe bahçelerinin etkisi. Climate and Health Journal, 1(2), 97–103.
  • Feng, H., & Hewage, K. (2014). Energy saving performance of green vegetation on LEED certified buildings. Energy and buildings, 75, 281–289.
  • Gholami, P., Mokaberinejad, R., Hamzeloo-Moghadam, M., Heidarirad, G., Sadeghi, S., & Khodadoost, M. (2024). A review of “Narcissus tazetta L.” in traditional persian medicine and modern medicine. Traditional and Integrative Medicine, 219–226.
  • Gill, S. E., Handley, J. F., Ennos, A. R., & Pauleit, S. (2007). Adapting cities for climate change: the role of the green infrastructure. Built environment, 33(1), 115–133.
  • Güleryüz, G. (1998). Nitrogen mineralization in the soils of some grassland communities in the alpine region of Uludag in Bursa-Turkey. Turkish Journal of Botany, 22(2), 59–64.
  • Günal, N. (2013). Türkiye’de iklimin doğal bitki örtüsü üzerindeki etkileri. Acta Turcica, 1(5), 1–22. Irmak, M. A. (2013). Use of native woody plants in urban landscapes, Journal of Food, Agriculture and Environment (JFAE), 1305–1309.
  • Irmak, M. A., & Yılmaz, H. (2011). Determination of perception of flora tourism via questionnaire surveys. Biological Diversity and Conservation. Biodicon. 4(1), 99–106.
  • Jarić, S., Mitrović, M., & Pavlović, P. (2015). Review of ethnobotanical, phytochemical, and pharmacological study of Thymus serpyllum L. Evidence‐Based Complementary and Alternative Medicine, 2015(1), 101978.
  • Jim, C. Y., & Chen, W. Y. (2006). Perception and attitude of residents toward urban green spaces in Guangzhou (China). Environmental management, 38, 338–349.
  • Jo, H.-K., & McPherson, E. G. (2001). Indirect carbon reduction by residential vegetation and planting strategies in Chicago, USA. Journal of Environmental Management, 61(2), 165–177.
  • Kaya, E. (2014). Türkiye geofitleri. Atatürk Bahçe Kültürleri Araştırma Enstitüsü.
  • Kaynak, G., Daşkın, R., & Yılmaz, Ö. (2005). Bursa bitkileri. T.C. Uludağ Üniversitesi, Kent Tarihi ve Araştırmaları Merkezi.
  • Kılıçaslan, N., & Dönmez, S. (2016). Göller bölgesinde doğal olarak yetişen soğanlı bitkilerin peyzaj mimarlığında kullanımı. Süleyman Demirel Üniversitesi Turkiye Ormancılık Dergisi, 17(1), 73–82.
  • Koç, N., & Güneş, G. (1998). Çatı bahçelerinde bitkisel düzenleme esasları. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 4(2), 625–633.
  • Kurt-Celep, İ., Zengin, G., Sinan, K. I., Ak, G., Elbasan, F., Yıldıztugay, E., Maggi, F., Caprioli, G., Angeloni, S., & Sharmeen, J. B. (2021). Comprehensive evaluation of two Astragalus species (A. campylosema and A. hirsutus) based on biological, toxicological properties and chemical profiling. Food and Chemical Toxicology, 154, 112330.
  • Kuşçu Şimşek, Ç. (2016). Orta ölçekli parkların mikro iklimsel etki alanlarının araştırılması: Gezi parkı, Maçka parkı ve Serencebey parkı örneği. ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dergisi, 33(2), 1–17.
  • Küçükerbaş, E., Özkan, B., Kaplan, A., & Aslan, N. B. (1997). Lipya çimi (Phyla nodiflora L.) bitkisinin İzmir koşullarında optimum su gereksinimi ile basılmaya dayanımının saptanması üzerine araştırmalar. Turkish Journal of Agriculture And Forestry, 21, 469–474.
  • Mamıkoğlu, N. G., & Ergüven, E. (2012). Türkiye’nin ağaçları ve çalıları. NTV yayınları.
  • MGM, (2025). Meteoroloji Genel Müdürlüğü. https://www.mgm.gov.tr/ (Erişim: 13.01.2025).
  • Nemutlu, F. E., & Çelik, A. (2021). Bazı geofitlerin peyzaj mimarlığı tasarımlarında kullanım olanakları. Bursa Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 35(2), 377–387.
  • Polat, R. (2020). Balıkesir florasının peyzaj açısından değerlendirilme olanakları. Türk Doğa ve Fen Dergisi, 9(2), 134–145.
  • Pyšek, P., & Richardson, D. M. (2010). Invasive species, environmental change and management, and health. Annual Review of Environment and Resources, 35(1), 25–55.
  • Rodrigues, F., Moreira, T., Pinto, D., Pimentel, F. B., Costa, A. S. G., Nunes, M. A., Albuquerque, T. G., Costaa, H. S., Palmeira-de-Oliveira, A., & Oliveira, A. I. (2018). The phytochemical and bioactivity profiles of wild Calluna vulgaris L. flowers. Food Research International, 111, 724–731.
  • Saddiqe, Z., Naeem, I., & Maimoona, A. (2010). A review of the antibacterial activity of Hypericum perforatum L. Journal of Ethnopharmacology, 131(3), 511–521.
  • Santamouris, M. (2014). Cooling the cities–a review of reflective and green roof mitigation technologies to fight heat island and improve comfort in urban environments. Solar Energy, 103, 682–703.
  • Şeker, M., & Toplu, C. (2010). Determination and comparison of chemical characteristics of Arbutus unedo L. and Arbutus andrachnae L. (family Ericaceae) fruits. Journal of Medicinal Food, 13(4), 1013–1018.
  • Şekercioğlu, Ç. H., Anderson, S., Akçay, E., Bilgin, R., Can, Ö. E., Semiz, G., Tavşanoğlu, Ç., Yokeş, M. B., Soyumert, A., & Ipekdal, K. (2011). Turkey’s globally important biodiversity in crisis. Biological Conservation, 144(12), 2752–2769.
  • Şentürk, M., & Binzet, R. (2021). Mersin ilinin süs bitkisi potansiyeli taşıyan bazı monokotil endemik bitkileri. Euroasia Journal of Mathematics, Engineering, Natural & Medical Sciences, 8(16), 68–78.
  • Todeschini, C. C., & Fett-Neto, A. G. (2025). Life at the top: extensive green roof plant species and their traits for urban use. Plants, 14(5), 735.
  • Tonyaloğlu, E. E. (2019). Kentleşmenin kentsel termal çevre üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi, efeler ve İncirliova (Aydın) örneği. Türkiye Peyzaj Araştırmaları Dergisi, 2(1), 1–13.
  • Toy, S., Çağlak, S., & Esringü, A. (2022). Assessment of bioclimatic sensitive spatial planning in a Turkish city, Eskisehir. Atmosfera, 35(4), 719–735.
  • TÜBİVES, (2024, Haziran 9). Türkiye bitkileri veri servisi. http://194.27.225.161/yasin/tubives/index.php?sayfa=210&name=16
  • Tuttu, G., Aytaş, İ., & Dilaver, Z. (2019). Use opportunities of some natural herbaceous plants of Cankiri province in landscape applications. International Journal of Scientific and Technological Research, 5(3), 136–147.
  • Tuzlacı, E. (2007). Dekoratif Türkiye bitkileri. Alfa Basım Yayım.
  • Yazıcı, C., Çiftçi, A., Mollman, R., Harpke, D., & Erol, O. (2024). Diversity of Crocus gargaricus sl: resolving longstanding debates and discovering a new species. Plant Systematics and Evolution, 310(4), 28.
  • Yener, S. H. (2007). Alcea pallida Waldst. Et kıt. Ile Hibicus syriacus L.’Nin (Malvaceae) biomonitor özellikleri [Yüksek lisans tezi]. Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Yılmaz, Ö. (2009). Türkiye’deki Linum L. (Linaceae) türleri üzerinde taksonomik araştırmalar [Doktora tezi]. Uludağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
  • Yılmaz, Ö., Kaynak, G., Daşkın, R., & Meriçlioğlu, A. (2011). Dianthus goekayi (Caryophyllaceae), a new species from Turkey. Annales Botanici Fennici, 48(1), 74–78.
  • Yücel, G., & Erken, K. (2022). Endemik Phlomis russeliana (Sims) Lag. Ex Benth.(Akbaşlı Çalba)’nın tohumla üretimi, süs bitkisi olarak kullanım potansiyelinin araştırılması ve ex situ korumaya alınması. Alata Bahçe Kültürleri Araştırma Enstitüsü Adına Sahibi, 96.
  • Yüzbaşıoğlu, İ. S. (2010). Türkiyedeki kardelen (Galanthus L.) taksonlarının revizyonu [Doktora tezi]. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Roof Garden Design with Native Plant Species of The Marmara Flora: The Case of Bursa Technical University

Year 2025, Volume: 6 Issue: 1, 35 - 47, 26.06.2025
https://doi.org/10.59751/agacorman.1657115

Abstract

Turkey possesses a rich flora due to its location at the intersection of three distinct phytogeographic regions: Euro-Siberian, Iran-Turanian, and Mediterranean. The country's flora includes approximately 12,000 taxa, of which 3,700 are endemic. However, the widespread use of exotic plants in urban areas has negatively impacted environmental sustainability, exerting pressure on native plant species and habitats. In contrast, native plant species are well adapted to the ecological conditions of their region, offering advantages such as water efficiency and low maintenance requirements. The process of urbanization has intensified anthropogenic pressure on green spaces, while the expansion of concrete surfaces has exacerbated the urban heat island effect. Roof gardens are among the sustainable landscape practices that can help mitigate these challenges by providing both economic and ecological benefits. In this context, the use of native plants in roof gardens presents a more environmentally friendly and cost-effective alternative to exotic species. This study aims to identify native plant species with high potential for use in roof and terrace gardens in the Marmara Region. The research was conducted within the boundaries of Bursa province, where suitable plant species were selected based on the region’s climatic and ecological characteristics. Through a combination of literature review and field observations, a list of perennial native plant species was compiled, prioritizing those with low water requirements, high resistance to extreme conditions, and valuable aesthetic and functional attributes. The selected plant species were then assessed in a roof garden application at Bursa Technical University’s Mimar Sinan Campus. The findings highlight that integrating native plant species into roof gardens provides significant benefits for urban ecosystem sustainability. This research contributes to urban resilience by increasing green space coverage, mitigating the urban heat island effect, conserving water, and supporting biodiversity.

References

  • Adıgüzel, P., & Solmaz, İ. (2023). Türkiye’de bitki genetik kaynaklarının mevcut durumu ve korunması. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 10(3), 352–360.
  • Akın, B., Kocaçalışkan, İ., & Güleryüz, G. (2016). In vitro propagation of endemic, endangered plant species Aubrieta olympica Boiss. Journal of Science and Technology of Dumlupınar University, 037, 1–8.
  • Akkemik, Ü. (2020). Türkiye’nin bütün ağaçları ve çalıları. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Aksoy, O. (2022). Bursa Teknik Üniversitesi kampüsünün ekolojik kampüs kriterlerine uygun olarak bitkilendirilmesi: deneysel bir kampüs tasarım önerisi [Yüksek lisans tezi], Bursa Teknik Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Bursa.
  • Aksoy, O., & Erken, K. (2022). Marmara florasında doğal olarak yetişen bitki türlerinin peyzaj mimarlığında kullanımı “dört mevsim çiçekli bitkisel tasarım projesi örneği’’. Ağaç ve Orman, 3(1), 8–19.
  • Aksoylu, S., Çabuk, A., & Uz, Ö. (2005, Mart 28 – Nisan 1). Coğrafi bilgi sistemleri ve uzaktan algılama yardımıyla yeşil alanlarının yeterliliğinin saptanması üzerine bir araştırma: Eskişehir örneği [Kurultay]. 10. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara, Türkiye.
  • Arslan, B., & Culpan, E. (2022). Farklı yüksekliklerden toplanan pembe ladenin (Cistus creticus L.) uçucu yağ oranı ve kimyasal bileşenlerinin belirlenmesi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 37(2), 263–274.
  • Avcı, M. (2005). Çeşitlilik ve endemizm açısından türkiye'nin bitki örtüsü. Coğrafya Dergisi, (13), 27–55.
  • Aytaç, Z., Ocak, A., & Kaptaner İğci, B. (2020). Türkiye bitkileri doğa rehberi. Nobel Yayınevi.
  • Barış, M., Yazgan, M., & Jaric, E. (2003). Çatı bahçeleri. SASBÜD Yayınları.
  • Bowler, D. E., Buyung-Ali, L., Knight, T. M., & Pullin, A. S. (2010). Urban greening to cool towns and cities: a systematic review of the empirical evidence. Landscape and urban planning, 97(3), 147–155.
  • Çırak, C., Radusiene, J., Jakstas, V., Ivanauskas, L., Seyis, F., & Yayla, F. (2017). Altitudinal changes in secondary metabolite contents of Hypericum androsaemum and Hypericum polyphyllum. Biochemical Systematics and Ecology, 70, 108–115.
  • Çetin, N., & Mansuroğlu, S. (2018). Akdeniz koşullarında kurakçıl peyzaj düzenlemelerinde kullanılabilecek bitki türlerinin belirlenmesi: Antalya/Konyaaltı örneği. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 55(1), 11–18.
  • Daşkın, R., & Kaynak, G. (2011). Conservation status of five endemic species distributed in Northwest Turkey. Phytologia Balcanica, 17(2), 213–219.
  • Davis, P. H. (1965–85). Flora of Turkey and the East Aegean Islands 1–9: 1965(1), 1967(2), 1970(3). 1972(4), 1975(5), 1978(6), 1982(7), 1984(8), 1985(9). Edinburgh.
  • Demir, S., & Çelikel, F. G. (2017). Türkiye’de doğal olarak yetişen kum zambağının (Pancratium maritimum) farklı özellikleri ve önemi. TURJAF, 5(13), 1726–1731
  • Ekşi, M. (2006). Çatı ve teras bahçelerinde kullanılan konstrüksiyon elemanları ve yeni yaklaşımlar [Yüksek lisans tezi]. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Erken, K., & Özzambak, M. E. (2014). Genista lydia Boiss. var. lydia’nın vejetatif çoğaltımı. Bahçe, 43(1-2), 19–28.
  • Erken, K., & Özzambak, M. E. (2020). Effects of cutting times and doses of some auxins on rooting of the hairy broom cuttings [Chamaecytisus hirsutus (L.) Link]. International Journal of Agricultural and Natural Sciences, 13(2), 53–61.
  • Erken, K. (2011). Spartium junceum L., Chamaecytisus hirsutus (L.) Link. ve Genista lydia Boiss var. lydia taksonlarının çoğaltım yöntemleri ve süs bitkisi özelliklerinin belirlenmesi [Doktora tezi]. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Erken, K. (2021). Investigation of vegetative properties and generative production of the potential ornamental and narrow endemic species Verbascum yurtkuranianum (Scrophulariaceae) for ex situ conservation. BioResources, 16(4), 7530.
  • Erken, K., Parlak, S., & Yılmaz, M. (2022). Endemik taksonların korunması ve tür koruma eylem planları. Ağaç ve Orman, 3(1), 33–46.
  • Eroğlu, V. (2016). Jasione supina alt türlerinin tozlaşma biyolojisi [Doktora Tezi]. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Esringü, A., & Toy, S. (2021). Kent iklimine çatı ve cephe bahçelerinin etkisi. Climate and Health Journal, 1(2), 97–103.
  • Feng, H., & Hewage, K. (2014). Energy saving performance of green vegetation on LEED certified buildings. Energy and buildings, 75, 281–289.
  • Gholami, P., Mokaberinejad, R., Hamzeloo-Moghadam, M., Heidarirad, G., Sadeghi, S., & Khodadoost, M. (2024). A review of “Narcissus tazetta L.” in traditional persian medicine and modern medicine. Traditional and Integrative Medicine, 219–226.
  • Gill, S. E., Handley, J. F., Ennos, A. R., & Pauleit, S. (2007). Adapting cities for climate change: the role of the green infrastructure. Built environment, 33(1), 115–133.
  • Güleryüz, G. (1998). Nitrogen mineralization in the soils of some grassland communities in the alpine region of Uludag in Bursa-Turkey. Turkish Journal of Botany, 22(2), 59–64.
  • Günal, N. (2013). Türkiye’de iklimin doğal bitki örtüsü üzerindeki etkileri. Acta Turcica, 1(5), 1–22. Irmak, M. A. (2013). Use of native woody plants in urban landscapes, Journal of Food, Agriculture and Environment (JFAE), 1305–1309.
  • Irmak, M. A., & Yılmaz, H. (2011). Determination of perception of flora tourism via questionnaire surveys. Biological Diversity and Conservation. Biodicon. 4(1), 99–106.
  • Jarić, S., Mitrović, M., & Pavlović, P. (2015). Review of ethnobotanical, phytochemical, and pharmacological study of Thymus serpyllum L. Evidence‐Based Complementary and Alternative Medicine, 2015(1), 101978.
  • Jim, C. Y., & Chen, W. Y. (2006). Perception and attitude of residents toward urban green spaces in Guangzhou (China). Environmental management, 38, 338–349.
  • Jo, H.-K., & McPherson, E. G. (2001). Indirect carbon reduction by residential vegetation and planting strategies in Chicago, USA. Journal of Environmental Management, 61(2), 165–177.
  • Kaya, E. (2014). Türkiye geofitleri. Atatürk Bahçe Kültürleri Araştırma Enstitüsü.
  • Kaynak, G., Daşkın, R., & Yılmaz, Ö. (2005). Bursa bitkileri. T.C. Uludağ Üniversitesi, Kent Tarihi ve Araştırmaları Merkezi.
  • Kılıçaslan, N., & Dönmez, S. (2016). Göller bölgesinde doğal olarak yetişen soğanlı bitkilerin peyzaj mimarlığında kullanımı. Süleyman Demirel Üniversitesi Turkiye Ormancılık Dergisi, 17(1), 73–82.
  • Koç, N., & Güneş, G. (1998). Çatı bahçelerinde bitkisel düzenleme esasları. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 4(2), 625–633.
  • Kurt-Celep, İ., Zengin, G., Sinan, K. I., Ak, G., Elbasan, F., Yıldıztugay, E., Maggi, F., Caprioli, G., Angeloni, S., & Sharmeen, J. B. (2021). Comprehensive evaluation of two Astragalus species (A. campylosema and A. hirsutus) based on biological, toxicological properties and chemical profiling. Food and Chemical Toxicology, 154, 112330.
  • Kuşçu Şimşek, Ç. (2016). Orta ölçekli parkların mikro iklimsel etki alanlarının araştırılması: Gezi parkı, Maçka parkı ve Serencebey parkı örneği. ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dergisi, 33(2), 1–17.
  • Küçükerbaş, E., Özkan, B., Kaplan, A., & Aslan, N. B. (1997). Lipya çimi (Phyla nodiflora L.) bitkisinin İzmir koşullarında optimum su gereksinimi ile basılmaya dayanımının saptanması üzerine araştırmalar. Turkish Journal of Agriculture And Forestry, 21, 469–474.
  • Mamıkoğlu, N. G., & Ergüven, E. (2012). Türkiye’nin ağaçları ve çalıları. NTV yayınları.
  • MGM, (2025). Meteoroloji Genel Müdürlüğü. https://www.mgm.gov.tr/ (Erişim: 13.01.2025).
  • Nemutlu, F. E., & Çelik, A. (2021). Bazı geofitlerin peyzaj mimarlığı tasarımlarında kullanım olanakları. Bursa Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 35(2), 377–387.
  • Polat, R. (2020). Balıkesir florasının peyzaj açısından değerlendirilme olanakları. Türk Doğa ve Fen Dergisi, 9(2), 134–145.
  • Pyšek, P., & Richardson, D. M. (2010). Invasive species, environmental change and management, and health. Annual Review of Environment and Resources, 35(1), 25–55.
  • Rodrigues, F., Moreira, T., Pinto, D., Pimentel, F. B., Costa, A. S. G., Nunes, M. A., Albuquerque, T. G., Costaa, H. S., Palmeira-de-Oliveira, A., & Oliveira, A. I. (2018). The phytochemical and bioactivity profiles of wild Calluna vulgaris L. flowers. Food Research International, 111, 724–731.
  • Saddiqe, Z., Naeem, I., & Maimoona, A. (2010). A review of the antibacterial activity of Hypericum perforatum L. Journal of Ethnopharmacology, 131(3), 511–521.
  • Santamouris, M. (2014). Cooling the cities–a review of reflective and green roof mitigation technologies to fight heat island and improve comfort in urban environments. Solar Energy, 103, 682–703.
  • Şeker, M., & Toplu, C. (2010). Determination and comparison of chemical characteristics of Arbutus unedo L. and Arbutus andrachnae L. (family Ericaceae) fruits. Journal of Medicinal Food, 13(4), 1013–1018.
  • Şekercioğlu, Ç. H., Anderson, S., Akçay, E., Bilgin, R., Can, Ö. E., Semiz, G., Tavşanoğlu, Ç., Yokeş, M. B., Soyumert, A., & Ipekdal, K. (2011). Turkey’s globally important biodiversity in crisis. Biological Conservation, 144(12), 2752–2769.
  • Şentürk, M., & Binzet, R. (2021). Mersin ilinin süs bitkisi potansiyeli taşıyan bazı monokotil endemik bitkileri. Euroasia Journal of Mathematics, Engineering, Natural & Medical Sciences, 8(16), 68–78.
  • Todeschini, C. C., & Fett-Neto, A. G. (2025). Life at the top: extensive green roof plant species and their traits for urban use. Plants, 14(5), 735.
  • Tonyaloğlu, E. E. (2019). Kentleşmenin kentsel termal çevre üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi, efeler ve İncirliova (Aydın) örneği. Türkiye Peyzaj Araştırmaları Dergisi, 2(1), 1–13.
  • Toy, S., Çağlak, S., & Esringü, A. (2022). Assessment of bioclimatic sensitive spatial planning in a Turkish city, Eskisehir. Atmosfera, 35(4), 719–735.
  • TÜBİVES, (2024, Haziran 9). Türkiye bitkileri veri servisi. http://194.27.225.161/yasin/tubives/index.php?sayfa=210&name=16
  • Tuttu, G., Aytaş, İ., & Dilaver, Z. (2019). Use opportunities of some natural herbaceous plants of Cankiri province in landscape applications. International Journal of Scientific and Technological Research, 5(3), 136–147.
  • Tuzlacı, E. (2007). Dekoratif Türkiye bitkileri. Alfa Basım Yayım.
  • Yazıcı, C., Çiftçi, A., Mollman, R., Harpke, D., & Erol, O. (2024). Diversity of Crocus gargaricus sl: resolving longstanding debates and discovering a new species. Plant Systematics and Evolution, 310(4), 28.
  • Yener, S. H. (2007). Alcea pallida Waldst. Et kıt. Ile Hibicus syriacus L.’Nin (Malvaceae) biomonitor özellikleri [Yüksek lisans tezi]. Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Yılmaz, Ö. (2009). Türkiye’deki Linum L. (Linaceae) türleri üzerinde taksonomik araştırmalar [Doktora tezi]. Uludağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
  • Yılmaz, Ö., Kaynak, G., Daşkın, R., & Meriçlioğlu, A. (2011). Dianthus goekayi (Caryophyllaceae), a new species from Turkey. Annales Botanici Fennici, 48(1), 74–78.
  • Yücel, G., & Erken, K. (2022). Endemik Phlomis russeliana (Sims) Lag. Ex Benth.(Akbaşlı Çalba)’nın tohumla üretimi, süs bitkisi olarak kullanım potansiyelinin araştırılması ve ex situ korumaya alınması. Alata Bahçe Kültürleri Araştırma Enstitüsü Adına Sahibi, 96.
  • Yüzbaşıoğlu, İ. S. (2010). Türkiyedeki kardelen (Galanthus L.) taksonlarının revizyonu [Doktora tezi]. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
There are 63 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Plant Material and Growing, Landscape Design, Green Structures and Environments
Journal Section Research Articles
Authors

Eray Gümüş 0009-0007-0551-4421

Kamil Erken 0000-0003-3492-7683

Early Pub Date June 12, 2025
Publication Date June 26, 2025
Submission Date March 13, 2025
Acceptance Date May 23, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 6 Issue: 1

Cite

APA Gümüş, E., & Erken, K. (2025). Marmara Florasının Doğal Bitki Türleri ile Çatı Bahçesi Tasarımı: Bursa Teknik Üniversitesi Örneği. Ağaç Ve Orman, 6(1), 35-47. https://doi.org/10.59751/agacorman.1657115