In Arabic grammar, a word is classified as either a noun, a verb, or a particle. According to this classification, nouns refer to entities such as humans, animals, and plants, while verbs denote meanings that are limited to one of three time frames: past, present, or future. Within the context of qirāʾāt (variant readings of the Qur'an), there are occasional instances where a word categorized as a noun appears in a verbal form, or vice versa. Such occurrences enrich the semantic depth of the verses and, in some cases, clarify ambiguities found in verses that might otherwise be considered elliptical or obscure when viewed through a single reading. This article focuses on noun-verb form transformations observed in the qirāʾāt (variant Qur’anic readings), which, although rare, contribute significantly to the semantic richness and diversity of Qur’anic verses. While previous studies on this topic do exist, it has been observed that they primarily address variations occurring within the same grammatical category. Moreover, the limited number of existing studies tend to restrict their scope to specific qirāʾāt or particular word forms. As far as can be determined, there has been no comprehensive study to date examining inter-categorical transformations—such as a word appearing as a noun in one reading and as a verb in another—and the impact of such changes on the meaning of the text. What distinguishes the present study from previous works is its systematic treatment of inter-categorical tense/form transformations—an area that has not been sufficiently addressed. In this context, the primary aim of the study is to identify how transformations between nominal and verbal patterns occur within the framework of qirāʾāt variations and to assess the semantic impact of these transformations through selected examples. This evaluation is conducted within the scope of the well-known (mashhūr) qirāʾāt, while anomalous (shādh) qirāʾāt are excluded from the scope of the study. This is due to the assumption that, although noun-verb transformations are quite rare in the mashhūr readings, they occur with much greater frequency in the shādh ones. Given the limitations of an article-length study, the exclusion of the shādh qirāʾāt is deemed a reasonable constraint. The study identifies three primary types of noun-verb form transformations observed in the qirāʾāt: (1) past tense verb to active participle (ism al-fāʿil), (2) past tense verb to verbal noun (maṣdar), and (3) present tense verb to active participle. In the Qur’an, there are three examples for the past verb–active participle transformation, six for the past verb–verbal noun transformation, and four for the present verb–active participle transformation. These three transformation patterns are analyzed in the article from both linguistic and semantic perspectives. It has also been found that the words subject to transformation have rich equivalents in Arabic. The qirāʾāt variations examined in these examples are shown to result in semantic shifts. However, it has also been observed that exegetes and qirāʾāt scholars sometimes merely cite these variations and attribute them to specific readers without providing any interpretative commentary. Nonetheless, the interpretations offered by scholars of qirāʾāt and tafsīr occasionally diverge. A prominent example of this is the differing evaluations by al-Akhfash and az-Zajjāj regarding the variant readings found in verses 14 and 15 of Sūrat al-Balad. Although the noun-verb transformations fall primarily under the domain of farsh al-ḥurūf, this study also briefly touches upon rasm al-muṣḥaf and waqf, which are sub-disciplines of qirāʾāt. In conclusion, the noun-verb form transformations found among the variant qirāʾāt reflect subtle semantic nuances within the layers of Qur’anic meaning and contribute to the unveiling of different aspects of the Divine intent (murād ilāhī). However, these variations never constitute a contradiction; rather, they enrich the meaning and hold significant value as a resource for linguistic studies. Accordingly, such transformations open new avenues for Qur’anic exegesis and illuminate the relationship between qirāʾāt and the Arabic language.
Arap dil bilgisinde bir kelime ya isim ya fiil ya da harf olarak sınıflandırılmaktadır. Bu tasnife göre isimler; insan, hayvan ve bitki gibi varlıklara ad olurken fiiller ise kendi içinde bir manaya delalet eden ve üç zaman diliminden (geçmiş, geniş, gelecek) biriyle sınırlı olan kelime gruplarını kapsamaktadır. Kıraat farklılıkları bağlamında bu gruplardan isim konumundaki bir kelimenin fiil formuna veya fiil konumundaki bir kelimenin isim formuna dönüşmesine az da olsa rastlanmaktadır. Bu durum, âyetlerin anlamına zenginlik katmakta, hatta bazen mücmel olarak sayılabilecek âyetlerdeki kapalılık başka bir kıraat vechiyle ortadan kalkmaktadır. Bu makale, kıraatlerde nadiren rastlanan, ancak âyetlerin mefhumuna çeşitlilik ve zenginlik katan isim-fiil kipi dönüşümlerini konu edinmektedir. Konu hakkında daha önce yapılan çalışmaların varlığıyla birlikte bu araştırmaların genellikle aynı kelime türü içinde görülen farklılıklara dair yapıldığı müşahede edilmiştir. Daha önce yapılan sınırlı sayıdaki bu çalışmaların yalnızca belirli kıraatlerle ve kelime formlarıyla sınırlandırıldığı tespit edilmiştir. Bu bağlamda bir kelimenin bir kıraatte isim, başka bir kıraatte fiil formuyla okunması gibi kelime türleri arası dönüşümler ve bunların manaya etkisi üzerine yapılmış bir çalışma tespit edilebildiği kadarıyla mevcut değildir. Elinizdeki bu çalışma önceki çalışmalardan ayıran tarafı ise yeterince işlenmemiş olan türler arası kip dönüşümlerini sistematik şekilde ele almıştır. Bu bağlamda çalışmanın temel amacı; isim ve fiil kalıpları arasındaki dönüşümlerin kıraat farklılıkları bağlamında nasıl gerçekleştiğini örnekler üzerinden ortaya koymak ve bu dönüşümlerin anlam üzerindeki etkilerini değerlendirmektir. Bu değerlendirme, meşhûr kıraatler bağlamında yapılmış ve şâz kıraatler çalışmanın kapsamı dışında bırakılmıştır. Zira meşhur kıraatler çerçevesinde çok az sayıda olan isim-fiil kipi dönüşümünün, şâz kıraatler alanında çok daha fazla olduğu düşünülmektedir. Makale çalışmasının sınırları düşünüldüğünde, çalışmada şâz kıraatlerin kapsam dışı bırakılmasının makul olduğu anlaşılmıştır. Çalışmada, kıraatlerde isim-fiil kipi dönüşümünde gözlemlenen üç temel dönüşüm tipi tespit edilmiştir: Mâzî fiil-ism-i fâil, mâzî fiil-mastar, muzârî fiil-ism-i fâil. Bu formlardan Kur’ân’da mâzî fiil-ism-i fâil sigaları için üç, mâzî fiil-mastar sigaları için altı, muzârî fiil-ism-i fâil sigaları için dört örnek bulunmaktadır. Makalede bu üç form hem dil bilimsel hem anlamsal boyutlarıyla incelenmiştir. Ayrıca dönüşüme konu olan bu kelimelerin Arapça’da zengin karşılıklarının da olduğu saptanmıştır. Ele alınan örneklerdeki kıraat farklılıklarının anlamda farklılaşmalara sebep olduğu tespit edilmiştir. Ne var ki müfessirlerin ve kıraat âlimlerinin zaman zaman herhangi bir yorum getirmeden ilgili kelimedeki kıraat farklılıklarını zikrederek okuyanına nispet etmenin ötesine gitmedikleri de mülahaza edilmiştir. Bununla birlikte kıraat ve tefsir âlimlerinin yaptıkları yorumlar zaman zaman farklılıklar göstermektedir. Bu duruma en bariz örnek, Beled sûresi’nin 14. ve 15. âyetlerinde yer alan kıraatlerle ilgili Ahfeş ve Zeccâc’ın yaptıkları değerlendirmedir. Ayrıca isim-fiil kiplerinde meydana gelen bu dönüşümler ferşü’l-hurûfun konusu olmakla birlikte çalışmada kıraat ilminin alt disiplini olan resmu’l-mushafa ve vakf konusuna da kısmen değinilmiştir. Sonuç olarak farklı kıraat vecihleri arasında yer alan isim-fiil kip dönüşümleri, Kur’ân’ın anlam katmanlarında önemli nüanslar barındırmakta ve murâd-ı ilahinin farklı yönlerinin ortaya çıkmasına vesile olmaktadır. Bununla birlikte bu farklılıklar, hiçbir zaman herhangi bir çelişki teşkil etmediği gibi beraberinde bir anlam zenginliği getirmekte ve dilbilimsel çalışmalar için de büyük bir önem ve kaynaklık arz etmektedir. Dolayısıyla bu dönüşümler, Kur’ân tefsirine yeni kapılar açmakta ve kıraat-Arap dili ilişkisini ortaya koymaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Recitation of the Qur'an and Qiraat |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Early Pub Date | June 26, 2025 |
Publication Date | June 30, 2025 |
Submission Date | February 7, 2025 |
Acceptance Date | April 27, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Issue: 25 |