Abstract
In the Insurance Law field, which is the 6th Book of the Turkish Commercial Code (TCC) numbered 6102, many innovations and conveniences have been introduced, as in other fields. In this context, for example, the way has been paved for the appointment of legal entities as beneficiaries (TCC Article 1493/1) and in connection with this regulation, it has been foreseen that the damages that may be caused to the company by the faults of the board members of the joint-stock company with an insurance contract in which the company is the insured and the beneficiary (TCC Article 361). In the justification of TCC Article 1493/1, which allows a legal entity to be a beneficiary, it is stated that “with the appointment of legal entities as beneficiaries, the implementation of the “key man life insurance” applied in Western countries may also be on the agenda in our country in the coming years”. Key person life insurance is a life insurance policy taken out by a company to protect against financial losses that may arise as a result of the death or long-term incapacity of a leading member of the company. In this type of insurance, the insured and the beneficiary are the company, and in the event of the death or incapacity of the person referred to as the key person, the insurance amount will be paid to the company. As a result, key person life insurance is a type of life insurance that is compliant with the regulations of Turkish Insurance Law and must be made.
References
- AKİPEK, J. G., AKINTÜRK, T., ATEŞ, D. (2022). Türk Medeni Hukuku: Başlangıç Hükümleri - Kişiler Hukuku (18. b.). İstanbul: Beta Basım.
- BECKER, S. G. (1993). Human Capital A Theoretical and Empirical Analysis with Special Reference to Education (3. Ed). Chicago and London: The University of Chicago Press.
- CAN, M. (2009). Türk Özel Sigorta Hukuku: Ders Kitabı (3. b.). Ankara: İmaj Yayınevi.
- CHANDY, P. R., DAVIDSON, W. N., GARRISON, S., WORRELL, D. L. (1986). Key man Insurance: An Empirical Investigation of Market Reaction in Large Firms. The Journal of Insurance Issues and Practices, 9(1), 73-89.
- ÇEVİK, V. A. (2020). The Concept of Key Person Risk in Enterprises İşletmelerde Kilit Kişi Riski Kavramı. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 11(Ek), 2020, 27-33.
- DESAUTELS, R. S. (1949). Key-Man Insurance (Unpublished Master’s Thesis). Boston University College of Business Administration, https://open. bu. edu/server/api/core/bitstreams/c9ff3bde-b745-408c-ac0b-e1aeabf90e1e/content, (E.T. 23.05.2025).
- ERDOĞAN, B. İ. (2024). Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu Kapsamında Türkiye’de Kilit Personel İstihdamına Dair İnceleme. Anadolu Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 10(2), 581-599.
- ERTÖR S., AKYAZI ERTÖR, P. (2010). Yetkin Personelin Şirkette Tutulması. Sosyal Bilimler Metinleri, (1), 1-21.
- GÜNAY, M. B. (2023). Sigorta Hukuku (5. b.). Ankara: Seçkin Yayınları.
- LAZEAR, E. P. (2009). Firm‐Specific Human Capital: A Skill‐Weights Approach. Journal of Political Economy, 117(5), 914-940.
- NICHOLSON, J. E./ CORBETT, R. B. (1987). Key Man Insurance and Market Reaction: A Comment. The Journal of Insurance Issues and Practices, 10(1), 53-61.
- MERKIN, R. (1990). Colinvaux’s Law of Insurance (6.Ed.). London.
- NEUMANN/ ELI SEGEV (1978), Human Capital and Risk Management: A proposal for a New Insurance Product The Journal of Risk and Insurance, Vol.45, No.3, 522-530. https://www.jstor.org/stable/251773?seq=1 (E.T. 21.02.2025).
- NIE, P., WANG, C., CHEN, Z., CHEN, Y. (2018). A theoretic analysis of key person insurance. Economic Modelling, 71, 272-278.
- ÖZDAMAR, M., DOĞAN, B. (2020). Sigorta Hukuku. Ankara: Seçkin Yayınları.
- PULAŞLI, H. (2017). Şirketler Hukuku Genel Esaslar (5. b.). Ankara: Adalet Yayınevi.
- TAŞKIN, M. (2019). Krediye Bağlı Hayat Sigortası Sözleşmesi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
- TROSPER, J. P. (1960). Apprising the Life Value for Key Man Life Insurance. The Journal of Insurance, 27(2), 81-92.
- TUNAY, N. (2014). Türkiye’de Bankasürans Uygulamaları ve Türk Banka ve Sigorta Sektörlerine Dinamik Etkileri, BDDK Bankacılık ve Finansal Piyasalar Cilt: 8, Sayı: 1.
- TURANLI, H. (2023). En Yaygın Ama Hukuki Açıdan En Sorunlu Sigorta Türü: Kredi Hayat Sigortası. (R. KARASU, Editör). Hacettepe Üniversitesi II. Sigorta ve Şirketler Hukuku Sempozyumu, 41-60. Ankara: Yetkin Yayınları.
- TÜRKÖLMEZ, T. (1994). Standart Dışı Risklerin Değerlendirilmesi Tezi. Marmara Üniversitesi Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü. İstanbul. https://www.proquest.com/ docview/2606868024?pq-origsite=gscholar&fromopenview=true&sourcetype=Dissertations% 20&%20Theses (E.T. 24.03.2025).
- YAYLA, Ş. O. (2019). Sigortacılık ve Türkiye’de Sigorta Sektörünün Durumu. Liberal Düşünce Dergisi, 24(94), 107-125.
Abstract
6102 sayılı Türk Ticaret Kanununun (TTK) 6. Kitabı olan Sigorta Hukuk alanında, diğer alanlarda olduğu gibi birçok yenilik ve kolaylık getirilmiştir. Bu bağlamda örneğin tüzel kişilerin lehtar olarak atanmasının önü açılmış (TTK m. 1493/1) ve bu düzenleme ile bağlantılı olarak şirketin sigorta ettiren ve lehtar konumunda olduğu bir sigorta sözleşmesi ile anonim şirket yönetim kurulu üyelerinin kusurlarıyla şirkete verebilecekleri zararın sigortalanması öngörülmüştür (TTK m. 361). Tüzel kişinin lehtar olmasına olanak sağlayan TTK m. 1493/1’in gerekçesinde, “tüzel kişilerin de lehtar olarak atanabilmesi ile Batı ülkelerinde uygulanan “anahtar adam (key man) hayat sigortası”nın da gelecek yıllarda ülkemizde de uygulanmasının” gündeme gelebileceği belirtilmiştir. Anahtar kişi hayat sigortası, bir şirketin, önde gelen bir üyesinin ölümü veya uzun süreli iş göremezliği sonucu ortaya çıkacak mali kayıplara karşı korumak için yaptırdığı bir hayat sigortasıdır. Bu sigorta türünde sigorta ettiren ve lehtar şirket olup, anahtar kişi olarak nitelendirilen kişinin ölümü ya da iş göremez olması halinde sigorta bedeli şirkete ödenecektir. Sonuç olarak anahtar kişi hayat sigortası, Türk Sigorta Hukuku düzenlemelerine uygun ve yapılması gereken bir hayat sigortası türüdür.
References
- AKİPEK, J. G., AKINTÜRK, T., ATEŞ, D. (2022). Türk Medeni Hukuku: Başlangıç Hükümleri - Kişiler Hukuku (18. b.). İstanbul: Beta Basım.
- BECKER, S. G. (1993). Human Capital A Theoretical and Empirical Analysis with Special Reference to Education (3. Ed). Chicago and London: The University of Chicago Press.
- CAN, M. (2009). Türk Özel Sigorta Hukuku: Ders Kitabı (3. b.). Ankara: İmaj Yayınevi.
- CHANDY, P. R., DAVIDSON, W. N., GARRISON, S., WORRELL, D. L. (1986). Key man Insurance: An Empirical Investigation of Market Reaction in Large Firms. The Journal of Insurance Issues and Practices, 9(1), 73-89.
- ÇEVİK, V. A. (2020). The Concept of Key Person Risk in Enterprises İşletmelerde Kilit Kişi Riski Kavramı. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 11(Ek), 2020, 27-33.
- DESAUTELS, R. S. (1949). Key-Man Insurance (Unpublished Master’s Thesis). Boston University College of Business Administration, https://open. bu. edu/server/api/core/bitstreams/c9ff3bde-b745-408c-ac0b-e1aeabf90e1e/content, (E.T. 23.05.2025).
- ERDOĞAN, B. İ. (2024). Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu Kapsamında Türkiye’de Kilit Personel İstihdamına Dair İnceleme. Anadolu Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 10(2), 581-599.
- ERTÖR S., AKYAZI ERTÖR, P. (2010). Yetkin Personelin Şirkette Tutulması. Sosyal Bilimler Metinleri, (1), 1-21.
- GÜNAY, M. B. (2023). Sigorta Hukuku (5. b.). Ankara: Seçkin Yayınları.
- LAZEAR, E. P. (2009). Firm‐Specific Human Capital: A Skill‐Weights Approach. Journal of Political Economy, 117(5), 914-940.
- NICHOLSON, J. E./ CORBETT, R. B. (1987). Key Man Insurance and Market Reaction: A Comment. The Journal of Insurance Issues and Practices, 10(1), 53-61.
- MERKIN, R. (1990). Colinvaux’s Law of Insurance (6.Ed.). London.
- NEUMANN/ ELI SEGEV (1978), Human Capital and Risk Management: A proposal for a New Insurance Product The Journal of Risk and Insurance, Vol.45, No.3, 522-530. https://www.jstor.org/stable/251773?seq=1 (E.T. 21.02.2025).
- NIE, P., WANG, C., CHEN, Z., CHEN, Y. (2018). A theoretic analysis of key person insurance. Economic Modelling, 71, 272-278.
- ÖZDAMAR, M., DOĞAN, B. (2020). Sigorta Hukuku. Ankara: Seçkin Yayınları.
- PULAŞLI, H. (2017). Şirketler Hukuku Genel Esaslar (5. b.). Ankara: Adalet Yayınevi.
- TAŞKIN, M. (2019). Krediye Bağlı Hayat Sigortası Sözleşmesi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
- TROSPER, J. P. (1960). Apprising the Life Value for Key Man Life Insurance. The Journal of Insurance, 27(2), 81-92.
- TUNAY, N. (2014). Türkiye’de Bankasürans Uygulamaları ve Türk Banka ve Sigorta Sektörlerine Dinamik Etkileri, BDDK Bankacılık ve Finansal Piyasalar Cilt: 8, Sayı: 1.
- TURANLI, H. (2023). En Yaygın Ama Hukuki Açıdan En Sorunlu Sigorta Türü: Kredi Hayat Sigortası. (R. KARASU, Editör). Hacettepe Üniversitesi II. Sigorta ve Şirketler Hukuku Sempozyumu, 41-60. Ankara: Yetkin Yayınları.
- TÜRKÖLMEZ, T. (1994). Standart Dışı Risklerin Değerlendirilmesi Tezi. Marmara Üniversitesi Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü. İstanbul. https://www.proquest.com/ docview/2606868024?pq-origsite=gscholar&fromopenview=true&sourcetype=Dissertations% 20&%20Theses (E.T. 24.03.2025).
- YAYLA, Ş. O. (2019). Sigortacılık ve Türkiye’de Sigorta Sektörünün Durumu. Liberal Düşünce Dergisi, 24(94), 107-125.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Law of Private Insurance |
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Early Pub Date | May 24, 2025 |
| Publication Date | June 30, 2025 |
| Submission Date | May 12, 2025 |
| Acceptance Date | May 22, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: 7 |
