Purpose: This study aims to investigate the effect of parents' health literacy on vaccine hesitancy. Additionally, it examines levels of health literacy and vaccine hesitancy among parents in relation to demographic variables. The recent significant increase in vaccine hesitancy and opposition, combined with the limited number of studies focusing on parents, underscores the importance of this research.
Materials and Methods: This quantitative study employed a cross-sectional and descriptive design. Health literacy and vaccine hesitancy scales were used as data collection instruments. The surveys were distributed via online platforms, and data were collected in February 2021. A total of 488 parents residing in Türkiye participated in the study. As the data followed a normal distribution, parametric tests were used for analysis.
Results: Among the participants, 69% were mothers, 30.3% had only one child, and 37.3% were between the ages of 31 and 40. Health literacy was found to be a significant negative predictor of vaccine hesitancy. Similarly, being a father was also a significant negative predictor. Although there was a positive association between educational level and vaccine hesitancy, this relationship was not statistically significant.
Conclusion: Health literacy and paternal status significantly and negatively predicted vaccine hesitancy, while educational level did not show a significant effect. These variables collectively explained 4.5% of the variance in vaccine hesitancy. Although the effect size was modest, higher health literacy and being a father contributed to reduced vaccine hesitancy. In contrast, being a mother and having lower health literacy levels were associated with increased vaccine hesitancy.
Amaç: Çalışma ebeveynlerin sağlık okuryazarlığının aşı tereddüdü üzerindeki etkisini araştırmayı amaçlamaktadır. Ayrıca çalışmada ebeveynlerin sağlık okuryazarlığı ve aşı tereddüdü düzeyleri demografik değişkenlere göre incelenmiştir. Son dönemlerde aşı tereddüdü ve karşıtlığı konusunda önemli artışların olması ve bu konuda ebeveynler üzerinde yapılan araştırmaların kısıtlı olması bu araştırmanın önemini artırmaktadır.
Gereç ve Yöntem: Nicel çalışma kesitsel ve tanımlayıcıdır. Çalışmada veri toplama aracı olarak sağlık okuryazarlığı ölçeği ve aşı tereddüdü ölçeği kullanılmıştır. Ölçekler çevrimiçi platformlar aracılığıyla dağıtılmıştır. Araştırma verileri Şubat 2021'de toplanmıştır. Çalışmaya Türkiye'de yaşayan toplam 488 ebeveyn dâhil edilmiştir. Normal dağılım sağlandığı için verilerin analizinde parametrik testlerden yararlanılmıştır.
Bulgular: Katılımcıların %69'u annelerden, %30,3'ü tek çocuklu ebeveynlerden, %37,3'ü 31-40 yaş aralığındaki ebeveynlerden oluşmaktadır. Sağlık okuryazarlığı aşı tereddüdünü negatif ve anlamlı bir şekilde açıklamaktadır. Babalık aşı tereddüdünü negatif ve anlamlı bir şekilde açıklamaktadır. Katılımcıların eğitim düzeyi ile aşı tereddüdü arasındaki ilişki pozitif olmasına rağmen, bu ilişki anlamlı değildir.
Sonuç: Sağlık okuryazarlığı ve ebeveynlik bağımsız değişkenleri aşı tereddüdünü negatif ve anlamlı bir şekilde açıklarken, eğitim düzeyinin aşı tereddüdünü anlamlı düzeyde açıklamamaktadır. Bu değişkenler aşı tereddüdünün %4,5'ini açıklamıştır. Etki büyüklüğü çok yüksek olmasa da yüksek sağlık okuryazarlığı ve babalığın aşı tereddütünü azaltmada etkili olduğu görülmüştür. Başka bir deyişle anne olmanın ve ebeveynlerin sağlık okuryazarlığının azalmasının aşı tereddüdünü artırdığı söylenebilir.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Infectious Diseases, Psychiatry |
Journal Section | Research |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2025 |
Submission Date | April 14, 2025 |
Acceptance Date | May 23, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 |