Research Article
BibTex RIS Cite

Analysis of Environmental Documentaries on Netflix in terms of Environmental Discourses

Year 2025, Issue: Special Issue of the 1st Environment and Communication: Climate Change and Sustainability Symposium, 45 - 68, 30.04.2025

Mertcan Mutlu

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.1609885

Abstract

The purpose of this study is to analyze the environmental discourses in environment-themed documentaries available on the Netflix platform. In this article, seven documentaries were examined through discourse analysis, and the discourses present in these documentaries were identified. According to the analysis, three main discourses were found: the Ecosystem Discourse, the Arcadian Discourse and Environmental Justice Discourse. In Cowspiracy: The Sustainability Secret, it is emphasized that organizations claiming to protect nature disregard scientific data. Kiss the Ground focuses on human-induced environmental degradation and efforts to address environmental issues. Breaking Boundaries: The Science of Our Planet indicates that humanity has already exceeded the critical thresholds for sustaining life on Earth. In David Attenborough: A Life on Our Planet, attention is drawn to the fact that the planet can exist independently of humans. The Bubble: A Reef Revived underlines the perfection of the world’s micro-level systems. Brave Blue World illustrates the global water crisis and explains how its effects differ based on socio-economic statuses. Lastly, Youth v Gov focuses on the varying impacts of the global climate crisis across different regions.

Keywords

Environmental Sociology Ecosystem Discourse Arcadian Discourse Environmental Justice Discourse Documentary Netflix.

References

  • Ahchong, K., & Dodds, R. (2012). Anthropogenic Climate Change Coverage in Two Canadian Newspapers, The Toronto Star and the Globe and Mail, from 1988 to 2007. Environmental Science & Policy, 15(1), 48–59.
  • Ali, M. O., & Baştürk, Ş. (2022). Çevre içerikli belgesel filmlerin yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin sözcük dağarcığı gelişimine katkısı: Yuva belgeseli örneği. International Journal of Humanities and Art Researches, 7(3), 256–274.
  • Anderson, A. (2011). Sources, media, and modes of climate change communication: The role of celebrities. Wiley Interdisciplinary Reviews: Climate Change, 2(4), 535–546.
  • Bookchin, M. (1994). Özgürlüğün Sosyolojisi. Ayrıntı Yayınları.
  • Bookchin, M. (1996). Ekolojik Bir Topluma Doğru. Ayrıntı Yayınları.
  • Bookchin, M. (2011). Devrimci Halk Hareketleri Tarihi-Fransız Devriminden İkinci Nasyonale. Dipnot Yayınları.
  • Boykoff, M. T., & Boykoff, J. M. (2004). Balance as bias: Global warming and the US prestige press. Global Environmental Change, 14(2), 125–136.
  • Brossard, D., Shanahan, J., & McComas, K. (2004). Are issue-cycles culturally constructed? A comparison of French and American coverage of global climate change. Mass Communication and Society, 7(3), 359–377.
  • Bullard, R. D., & Johnson, G. S. (2009). Environmental Justice Grassroots Activism and Its Impact on Public Policy Decision Making. In L. King & D. McCarthy (Eds.), Environmental Sociology (pp. 63–79). Rowman & Lıttlefıeld Publıshers.
  • Burke, P. J. (2004). Identities and Social Structure: The 2003 Cooley-Mead Award Adress. Social Psychology Quarterly, 67(1), 5–15.
  • Carvalho, A. (2010). Media(ted)discourses and climate change: A focus on political subjectivity and (dis)engagement. Wiley Interdisciplinary Reviews: Climate Change, 1(2), 172–179.
  • Çetin, S. (2020). Türkiye’de Yeşil Düşünce, Yeşil Siyaset ve Çevre İletişimi: Greenpeace ve Yeşil Parti Örnekleri [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Davulcu, E. (2019). Siyasallaşan çevre hareketleri ve alternatif medya: Yeşilgazete üzerinden bir değerlendirme. Turkish Studies Social Sciences, 14(3), 427–446.
  • Doyle, J., Farrell, N., & Goodman, M. K. (2017, September). Celebrities and Climate Change. Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/acrefore/9780190228620.013.596
  • Elcandırlı, Y. (2021). Antroposen, posthümanizm ve uluslararası ilişkiler kuramının ‘ekoloji’ taahhüdünün tarihsel materyalist eleştirisi. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 18(71), 87–107.
  • Erbil, A. (2006). Çevresel söylemler ve gelişmekte olan ülkeler. Tasarım+Kuram, 3(5), 60–71.
  • Eryılmaz, Ç. (2017a). Çevre söylemlerine göre çevre konulu filmlerin analizi. Bilgi, 34, 117–147.
  • Eryılmaz, Ç. (2017b). Sosyal bilim paradigmaları çerçevesinde çevre sosyolojisi’nin kuramları ve kavramları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 27(1), 159–174.
  • Falzon, C. (2001). Foucault ve Sosyal Diyalog. Paradigma Yayınları.
  • Fernando, A. G., Sivakumaran, B., & Suganthi, L. (2014). Nature of green advertisements in India: Are they greenwashed? Asian Journal of Communication, 24(3), 222–241.
  • Foucault, M. (2001). Kelimeler ve Şeyler. İmge Kitabevi.
  • Giddens, A. (2000). Üçüncü Yol. Birey Yayıncılık.
  • Giddens, A. (2012). Sosyoloji (1.). Kırmızı Yayınları.
  • Grimmer, M., & Bingham, T. (2013). Company environmental performance and consumer purchase intentions. Journal of Business Research, 66(10), 1945–1953.
  • Guo, R., Tao, L., & Gao, P. (2014). The research on greenwashing brands’ rebuilding strategies and mechanism of brand trust after biochemical and other pollutions. Biotechnology, 10(9), 3270–3279.
  • Hajer, M., & Versteeg, W. (2005). A Decade of Discourse Analysis of Environmental Politics: Achievements, Challenges, Perspectives. Journal of Environmental Policy and Planning, 7(3), 175–184.
  • Hannigan, J. (2006). Environmental Sociology. Routledge.
  • Harvey, D. (1999). The Environment of justice. In F. Fischer & M. A. Hajer (Eds.), Living with Nature- Environmental Politics as Cultural Discourse (pp. 153–185). Oxford University Press.
  • Kendall, G., & Wickam, G. (2016). Foucault ve Sosyal Diyalog. Islık Yayınları.
  • Leipold, S., Feindt, P. H., Winkel, G., & Keller, R. (2019). Discourse analysis of environmental policy revisited: Traditions, trends, perspectives. Journal of Environmental Policy & Planning, 21(5), 445–463.
  • Lockie, S. (2004). Social Nature The Environmental Challenge to Mainstream Social Theory. In R. White (Ed.), Controversies in Environmental Sociology (pp. 26–42). Cambridge University Press.
  • Mahl, D., & Guenther, L. (2023). Content Analysis in the Research Field of Environmental & Climate Change Coverage. In F. Oehmer- Pedrazzi, S. Heike Kessler, E. Humprecht, K. Sommer, & L. Castro (Eds.), Standarized Content Analysis in Communucation Research (pp. 202–212). Springer VS.
  • Milton, K. (1996). Environmentalism and Cultural Theory. Routledge.
  • Neuman, W. L. (2016). Toplumsal Araştırma Yöntemleri-Nitel ve Nicel Yaklaşımlar (Vol. 1–1). Yayınodası.
  • Odabaş, Z. Y. (2018). İklim değişikliği ve küresel ısınma: Çevre ve afet sosyolojileri açısından bir değerlendirme. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(3), 1559–1575.
  • Özberk, N. (2023). “Hey Çoruh kederim derinden derin”: Çevresel dönüşümün duygusal coğrafyaları ekopsikolojik ve solastalji. Kent Akademisi Dergisi, 16(2), 676–701.
  • Özdemir, C. (2015). Muhalif Söylem Biçimi Olarak “Çevre” Temalı Filmler: Rüya Arzu Köksal Sineması Üzerine Bir İnceleme. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Özmen, Ş. Y. (2011). Çevre İletişimi: Çevre Haberlerinin Yapısal Analizi ve Okuyucu Farkındalığı [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Öztürk, Ö. (2017). Çevrecilik söylemleri ve türkiye’deki çevre hareketlerinin seyri. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 6(2), 441–456.
  • Rapo, H. (2021). Girls on Film A Critical Discourse Analysis on the Screenplay of Booksmart (2019) [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Malmö University.
  • Rikoon, J. S. (2009). Wild Horses and the Political Ecology of Nature Restoration in the Missouri Ozarks. In L. King & D. McCarthy (Eds.), Environmental Sociology (pp. 111–127). Rowman & Lıttlefıeld Publıshers.
  • Roussopoulos, D. (2017). Politik Ekoloji- İklim Krizi ve Yeni Toplumsal Gündem (F. D. Elhüseyni, Trans.). Sümer.
  • Ryan, E., Hanan, A., & Imanjaya, E. (2023). Effective Storytelling Techniques in Environmental Documentaries to Promote Lasting Social Change: An Analysis of Blackfish and An Inconvenient Truth. The 5th International Conference of Biospheric Harmony Advanced Research (ICOBAR 2023). Integrated Sustainable Science and Technology Innovation. https://doi.org/10.1051/e3sconf/202342601103
  • Schäfer, M. S., & Schlichting, I. (2014). Media representations of climate change: A meta-analysis of the research feld. Environmental Communication, 8(2), 142–160.
  • Tandoc, E. C., & Eng, N. (2016). Climate change communication on Facebook, Twitter, Sina Weibo, and other social media platforms (E. C. Tandoc & N. Eng, Eds.). Oxford research encyclopedias.
  • Tateishi, E. (2017). Craving gains and claiming “green” by cutting greens? An exploratory analysis of greenfeld housing developments in Iskandar Malaysia. Journal of Urban Affairs, 40(3), 370–393.
  • Tilly, C. (2004). Social Movements- 1768-2004. Paradigm Publishers.
  • Tosun, E. K. (2017). Sürdürülebilirlik bağlamında ekolojik kent söylemi. AİBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 4(17), 169–189.
  • Tranter, B. (2004). The Environmental movement where to from here? In R. White (Ed.), Controversies in Environmental Sociology (pp. 185–203). Cambridge University Press.
  • Türkdoğan, O. (1988). Sosyal hareketlerin sosyolojisi: Ideolojiler ve köylü hareketleri. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Wallerstein, I. (1993). Jeopolitik ve Jeokültür (M. Özel, Trans.). İz Yayıncılık.
  • Yıldırım, K. (2021). Tarihsel süreç içerisinde çevre hareketlerinde ortaya çıkan farklılıklar üzerine bir inceleme. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 6(16), 360–382.
  • Zhang, B., Sandaran, S. C., & Feng, J. (2023). The ecological discourse analysis of newsdiscourse based on deep learning from the perspective of ecological philosophy. Plos One, 18(1), 1–15.
  • Zhu, J., & Huang, G. (2023). Multi-modal Discourse Analysis of the Movie the Tea House. Frontiers in Humanities and Social Sciences, 3(8), 42–50.

Netflix’teki Çevre Konulu Belgesellerin Çevre Söylemleri Bakımından İncelenmesi

Year 2025, Issue: Special Issue of the 1st Environment and Communication: Climate Change and Sustainability Symposium, 45 - 68, 30.04.2025

Mertcan Mutlu

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.1609885

Abstract

Bu makalenin amacı, Netflix platformunda yer alan çevre temalı belgesellerin çevre söylemleri açısından incelenmesidir. Bu makalede, söylem analizi yöntemiyle yedi adet belgesel incelenmiş ve bu belgesellerdeki söylemler ortaya çıkarılmıştır. Bu analize göre belgesellerde insanın doğayla olan mücadelesinin doğaya ve insana zarar verdiğini anlatan Ekosistem söylemi, insanın doğaya karşı mücadelesini kötüleyen ve doğayı yücelten Arkadyan söylem ve çevre sorunlarının yaşattığı olumsuz etkilerin sosyo-ekonomik statülere göre değiştiğini vurgulayan Çevresel Adalet söylemine göre sunumlar tespit edilmiştir. Cowspiracy: Sürdürülebilirliğin Sırrı belgeselinde bilimsel verilerden yola çıkarak doğayı koruduğunu iddia eden kuruluşların bu verileri önemsemediği vurgulanmıştır. Kiss the Ground’da insanın çevreyi bozması ve çevre sorunlarına çözüm bulması üzerinde durulmuştur. Gezegenimizin Kritik Eşikleri’nde dünyamızın aşılmaması gereken eşiklerini çoktan aştığımız belirtilmiştir. David Attenborough: Gezegenimizden Bir Yaşam’da dünyanın insandan bağımsız şekilde varlığını sürdürebildiği gerçeği üzerinde durulmuştur. Baloncuk: Resifin Mucizeleri’nde dünyanın mikro düzeyde mükemmel bir sistem olduğuna değinilmiştir. Cesur Mavi Dünya’da su sorununun küresel olarak gösterilmesine karşın aslında sosyo-ekonomik statülere göre nasıl değiştiği açıklanmıştır. Son belgesel olan Gençlerin İklim Davası’nda küresel iklim krizinin farklı bölgeleri etkilemesi üzerinde durulmuştur. Sonuç olarak bu makalede ele aldığımız belgeseller, çevre söylemi konusunda farklı perspektiflere odaklanmakta, çevre sorunları ve bu sorunlara getirilen çözüm yollarını değişik açılardan görmekte ve bunlara yönelik söylemler üretmektedir.

Keywords

Çevre sosyolojisi Ekosistem söylemi Arkadyan söylem Çevresel Adalet söylemi Belgesel Netflix.

References

  • Ahchong, K., & Dodds, R. (2012). Anthropogenic Climate Change Coverage in Two Canadian Newspapers, The Toronto Star and the Globe and Mail, from 1988 to 2007. Environmental Science & Policy, 15(1), 48–59.
  • Ali, M. O., & Baştürk, Ş. (2022). Çevre içerikli belgesel filmlerin yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin sözcük dağarcığı gelişimine katkısı: Yuva belgeseli örneği. International Journal of Humanities and Art Researches, 7(3), 256–274.
  • Anderson, A. (2011). Sources, media, and modes of climate change communication: The role of celebrities. Wiley Interdisciplinary Reviews: Climate Change, 2(4), 535–546.
  • Bookchin, M. (1994). Özgürlüğün Sosyolojisi. Ayrıntı Yayınları.
  • Bookchin, M. (1996). Ekolojik Bir Topluma Doğru. Ayrıntı Yayınları.
  • Bookchin, M. (2011). Devrimci Halk Hareketleri Tarihi-Fransız Devriminden İkinci Nasyonale. Dipnot Yayınları.
  • Boykoff, M. T., & Boykoff, J. M. (2004). Balance as bias: Global warming and the US prestige press. Global Environmental Change, 14(2), 125–136.
  • Brossard, D., Shanahan, J., & McComas, K. (2004). Are issue-cycles culturally constructed? A comparison of French and American coverage of global climate change. Mass Communication and Society, 7(3), 359–377.
  • Bullard, R. D., & Johnson, G. S. (2009). Environmental Justice Grassroots Activism and Its Impact on Public Policy Decision Making. In L. King & D. McCarthy (Eds.), Environmental Sociology (pp. 63–79). Rowman & Lıttlefıeld Publıshers.
  • Burke, P. J. (2004). Identities and Social Structure: The 2003 Cooley-Mead Award Adress. Social Psychology Quarterly, 67(1), 5–15.
  • Carvalho, A. (2010). Media(ted)discourses and climate change: A focus on political subjectivity and (dis)engagement. Wiley Interdisciplinary Reviews: Climate Change, 1(2), 172–179.
  • Çetin, S. (2020). Türkiye’de Yeşil Düşünce, Yeşil Siyaset ve Çevre İletişimi: Greenpeace ve Yeşil Parti Örnekleri [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Davulcu, E. (2019). Siyasallaşan çevre hareketleri ve alternatif medya: Yeşilgazete üzerinden bir değerlendirme. Turkish Studies Social Sciences, 14(3), 427–446.
  • Doyle, J., Farrell, N., & Goodman, M. K. (2017, September). Celebrities and Climate Change. Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/acrefore/9780190228620.013.596
  • Elcandırlı, Y. (2021). Antroposen, posthümanizm ve uluslararası ilişkiler kuramının ‘ekoloji’ taahhüdünün tarihsel materyalist eleştirisi. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 18(71), 87–107.
  • Erbil, A. (2006). Çevresel söylemler ve gelişmekte olan ülkeler. Tasarım+Kuram, 3(5), 60–71.
  • Eryılmaz, Ç. (2017a). Çevre söylemlerine göre çevre konulu filmlerin analizi. Bilgi, 34, 117–147.
  • Eryılmaz, Ç. (2017b). Sosyal bilim paradigmaları çerçevesinde çevre sosyolojisi’nin kuramları ve kavramları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 27(1), 159–174.
  • Falzon, C. (2001). Foucault ve Sosyal Diyalog. Paradigma Yayınları.
  • Fernando, A. G., Sivakumaran, B., & Suganthi, L. (2014). Nature of green advertisements in India: Are they greenwashed? Asian Journal of Communication, 24(3), 222–241.
  • Foucault, M. (2001). Kelimeler ve Şeyler. İmge Kitabevi.
  • Giddens, A. (2000). Üçüncü Yol. Birey Yayıncılık.
  • Giddens, A. (2012). Sosyoloji (1.). Kırmızı Yayınları.
  • Grimmer, M., & Bingham, T. (2013). Company environmental performance and consumer purchase intentions. Journal of Business Research, 66(10), 1945–1953.
  • Guo, R., Tao, L., & Gao, P. (2014). The research on greenwashing brands’ rebuilding strategies and mechanism of brand trust after biochemical and other pollutions. Biotechnology, 10(9), 3270–3279.
  • Hajer, M., & Versteeg, W. (2005). A Decade of Discourse Analysis of Environmental Politics: Achievements, Challenges, Perspectives. Journal of Environmental Policy and Planning, 7(3), 175–184.
  • Hannigan, J. (2006). Environmental Sociology. Routledge.
  • Harvey, D. (1999). The Environment of justice. In F. Fischer & M. A. Hajer (Eds.), Living with Nature- Environmental Politics as Cultural Discourse (pp. 153–185). Oxford University Press.
  • Kendall, G., & Wickam, G. (2016). Foucault ve Sosyal Diyalog. Islık Yayınları.
  • Leipold, S., Feindt, P. H., Winkel, G., & Keller, R. (2019). Discourse analysis of environmental policy revisited: Traditions, trends, perspectives. Journal of Environmental Policy & Planning, 21(5), 445–463.
  • Lockie, S. (2004). Social Nature The Environmental Challenge to Mainstream Social Theory. In R. White (Ed.), Controversies in Environmental Sociology (pp. 26–42). Cambridge University Press.
  • Mahl, D., & Guenther, L. (2023). Content Analysis in the Research Field of Environmental & Climate Change Coverage. In F. Oehmer- Pedrazzi, S. Heike Kessler, E. Humprecht, K. Sommer, & L. Castro (Eds.), Standarized Content Analysis in Communucation Research (pp. 202–212). Springer VS.
  • Milton, K. (1996). Environmentalism and Cultural Theory. Routledge.
  • Neuman, W. L. (2016). Toplumsal Araştırma Yöntemleri-Nitel ve Nicel Yaklaşımlar (Vol. 1–1). Yayınodası.
  • Odabaş, Z. Y. (2018). İklim değişikliği ve küresel ısınma: Çevre ve afet sosyolojileri açısından bir değerlendirme. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(3), 1559–1575.
  • Özberk, N. (2023). “Hey Çoruh kederim derinden derin”: Çevresel dönüşümün duygusal coğrafyaları ekopsikolojik ve solastalji. Kent Akademisi Dergisi, 16(2), 676–701.
  • Özdemir, C. (2015). Muhalif Söylem Biçimi Olarak “Çevre” Temalı Filmler: Rüya Arzu Köksal Sineması Üzerine Bir İnceleme. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Özmen, Ş. Y. (2011). Çevre İletişimi: Çevre Haberlerinin Yapısal Analizi ve Okuyucu Farkındalığı [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Öztürk, Ö. (2017). Çevrecilik söylemleri ve türkiye’deki çevre hareketlerinin seyri. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 6(2), 441–456.
  • Rapo, H. (2021). Girls on Film A Critical Discourse Analysis on the Screenplay of Booksmart (2019) [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Malmö University.
  • Rikoon, J. S. (2009). Wild Horses and the Political Ecology of Nature Restoration in the Missouri Ozarks. In L. King & D. McCarthy (Eds.), Environmental Sociology (pp. 111–127). Rowman & Lıttlefıeld Publıshers.
  • Roussopoulos, D. (2017). Politik Ekoloji- İklim Krizi ve Yeni Toplumsal Gündem (F. D. Elhüseyni, Trans.). Sümer.
  • Ryan, E., Hanan, A., & Imanjaya, E. (2023). Effective Storytelling Techniques in Environmental Documentaries to Promote Lasting Social Change: An Analysis of Blackfish and An Inconvenient Truth. The 5th International Conference of Biospheric Harmony Advanced Research (ICOBAR 2023). Integrated Sustainable Science and Technology Innovation. https://doi.org/10.1051/e3sconf/202342601103
  • Schäfer, M. S., & Schlichting, I. (2014). Media representations of climate change: A meta-analysis of the research feld. Environmental Communication, 8(2), 142–160.
  • Tandoc, E. C., & Eng, N. (2016). Climate change communication on Facebook, Twitter, Sina Weibo, and other social media platforms (E. C. Tandoc & N. Eng, Eds.). Oxford research encyclopedias.
  • Tateishi, E. (2017). Craving gains and claiming “green” by cutting greens? An exploratory analysis of greenfeld housing developments in Iskandar Malaysia. Journal of Urban Affairs, 40(3), 370–393.
  • Tilly, C. (2004). Social Movements- 1768-2004. Paradigm Publishers.
  • Tosun, E. K. (2017). Sürdürülebilirlik bağlamında ekolojik kent söylemi. AİBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 4(17), 169–189.
  • Tranter, B. (2004). The Environmental movement where to from here? In R. White (Ed.), Controversies in Environmental Sociology (pp. 185–203). Cambridge University Press.
  • Türkdoğan, O. (1988). Sosyal hareketlerin sosyolojisi: Ideolojiler ve köylü hareketleri. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Wallerstein, I. (1993). Jeopolitik ve Jeokültür (M. Özel, Trans.). İz Yayıncılık.
  • Yıldırım, K. (2021). Tarihsel süreç içerisinde çevre hareketlerinde ortaya çıkan farklılıklar üzerine bir inceleme. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 6(16), 360–382.
  • Zhang, B., Sandaran, S. C., & Feng, J. (2023). The ecological discourse analysis of newsdiscourse based on deep learning from the perspective of ecological philosophy. Plos One, 18(1), 1–15.
  • Zhu, J., & Huang, G. (2023). Multi-modal Discourse Analysis of the Movie the Tea House. Frontiers in Humanities and Social Sciences, 3(8), 42–50.
There are 54 citations in total.

Details

Primary Language English
Subjects Communication Studies
Journal Section Articles in Foreign Languages
Authors

Mertcan Mutlu 0000-0001-9736-6006

Publication Date April 30, 2025
Submission Date December 30, 2024
Acceptance Date March 19, 2025
Published in Issue Year 2025 Issue: Special Issue of the 1st Environment and Communication: Climate Change and Sustainability Symposium

Cite

APA Mutlu, M. (2025). Analysis of Environmental Documentaries on Netflix in terms of Environmental Discourses. Erciyes İletişim Dergisi(Special Issue of the 1st Environment and Communication: Climate Change and Sustainability Symposium), 45-68. https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.1609885
 Download Cover Image
Creative Commons Lisansı  Bu dergi Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.