XVIII. Yüzyılın son
çeyreği ile XIX. yüzyılın ilk yarısında yaşamış olan Tâhir Selâm Bey; Keçecizâde İzzet Molla, Muvakkitzâde Muhammed Pertev Paşa, Sahhaflar Şeyhi-zâde Esad
Efendi, Şeyhülislâm Ârif Hikmet Bey
gibi şairlerle yakın dostluk kurmuş bir divan şairidir.
Fuzûlî, Bâkî, Nedîm ve Şeyh Galip’ten aldığı ilhamı şiir
yeteneği ile geliştiren ve daha sonra Şeyhülislam Ârif Bey’in meclisinde
bulunmakla da o topluluktan çok şey öğrenip ufkunu genişleten Tâhir Selâm Bey,
Selâm mahlasıyla şiirler söylemiştir.
İçinde bulunduğu şiir ortamından etkilenen Selâm, zaman
zaman ağdalı bir dil kullanmakla birlikte mahallî dile de hâkimdir.
Mahallileşme sürecinde iken hikemî ve felsefî yaklaşımı da ihmal etmeyen
geleneğe bağlı ve dönemin içerisinde vasatın da fevkinde bir şairdir.
Bu makalede Tâhir Selâm Bey’in Divan’ındaki şiirlerinden yola çıkarak
onun edebi kişiliği, şiir hakkındaki düşünceleri, nazire ve müşterek şiir geleneği
içindeki yeri
dikkatlere sunulmaya çalışılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | MAKALELER |
Authors | |
Publication Date | February 28, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 2 Issue: 1 |
Yazar, dergimizde yayınlanan makalelerin telif hakkına sahip olup çalışmaları CC BY-NC 4.0 lisansı altındadır./The author owns the copyright of the articles published in our journal and his works are under CC BY-NC 4.0 licence.