Research Article
BibTex RIS Cite

KLASİK TÜRK EDEBİYATINDA HİKÂYE ALİ BİN NAKİB HAMZA VE TUHFETÜ’L-LETAÎF’İ

Year 2022, Volume: 5 Issue: 1, 206 - 230, 27.04.2022

Abstract

Yaklaşık yedi yüz yıl süren Klasik Türk edebiyatı içerisinde manzum ve mensur olarak birçok eser kaleme alınmıştır. Sanatçıların vermiş olduğu bu eserler Türk halkının edebî beğenisini yansıtabilmeyi başarmıştır. Ancak bunlardan manzum olanlar mensur olanlara nazaran daha fazla ilgi görmüştür. Dolayısıyla mensur eserlere yeteri kadar ihtimam gösterilmemiştir. Son zamanlarda yapılan çalışmalarla mensur eserler bir kısmı ilim âlemine tanıtılırken bir kısmı da hâlâ yazma eser kütüphanelerinde gün yüzüne çıkarılmayı beklemektedir. Özellikle mensur olarak kaleme alınan bazı hikâyeler halk arasında kazandıkları beğeniler ve üslupları bakımından manzum hikâyelerden aşağı kalmayacak bir öneme sahiptirler.
15. yüzyılda Ali bin Nakib Hamza tarafından kaleme alınan “Tuhfetü’l- Letâif” klasik Türk edebiyatının edebî faaliyetleri arasında önemli bir yere sahip olan mensur hikâyelere bir örnektir. Tek nüsha olduğu tespit edilen “Tuhfetü’l Letâif” Kanada’nın Toronto şehrinde Aga Khan Museum yazma eserler bölümünde “Demirbaş No: -AKM00280” numarası ile kayıtlıdır. Müellif nüshası olmadığı tespit edilen eser, 1593-94’te III. Murad (1574-1595) için kopyalanmış ve resimlendirilmiştir. Özgün metnin

yanında hat sanatının ve minyatür çizimlerin kalitesi, elyazmasını hem Osmanlı minyatür tarihi hem de Türk edebiyat tarihi için önemli bir eser hâline getirmektedir.
Bu çalışmada, öncelikle klasik Türk edebiyatında mensur hikâye geleneğine değinilecek ardından gelenek içerisinde kaleme alınmış olan “Tuhfetü’l-Letâif” ve onun müellifi Ali Bin Nâkîb Hamza hakkında bilgi verilecektir.

References

  • Altunel, İbrahim (2003). “Latife”, İslâm Ansiklopedisi. c. 27. İstanbul: TDV Yayınları, ss. 109-110.
  • Aksoyak, İ. Hakkı (2010). “Eski Türk Edebiyatında Nesir Üzerine Bazı Belirlemeler”, haz. Hatice Aynur, vd. Nesrin İnşâsı (Düzyazıda Dil, Üslûp, Türler). İstanbul. Turkuaz Yayıncılık.
  • Albayrak, Nurettin (2010). “Ansiklopedik Halk Edebiyatı Sözlüğü”, 2. Basım. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Batislam, H. Dilek (2013). “Divan Edebiyatında Latife ve Hezl”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 22, S.1, ss. 229-242.
  • Çetişli, İsmail (2000). “Mitten Modern Hikâyeye Hikâyenin Sergüzeşti”, Bizim Külliye 3.8, ss. 41-46.
  • Devellioğlu, Ferit (2005). “Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat”, 22. Baskı. Ankara: Aydın Kitabevi.
  • Fidan, G. Gaye (2012). “Türk Edebiyatında Sindbâd-nâme Çevirileri: Tuhfetü’l-Ahyâr ve Kitâb-ı Sindbâd-nâme (İnceleme-Çeviri Yazılı Metin-Tıpkı Basım)” Yayınlanmamış Doktora Tezi. Kayseri: Erciyes Üniversitesi SBE.
  • Hüseyin Kazım Kadrî (1927). “Büyük Türk Lügati”, İstanbul: Devlet Matbaası.
  • Kavruk, Hasan ve İskender Pala (1998). “Hikâye”, İslâm Ansiklopedisi. c. 17. İstanbul: TDV Yayınları, ss. 491-493.
  • Kavruk, Hasan (1998). “Eski Türk Edebiyatında Mensûr Hikâyeler”, İstanbul: MEB Yayınları.
  • Köprülü, M. Fuat (2004). “Edebiyat Araştırmaları I-II”, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Levend, A. Sırrı (1967). “Divan Edebiyatında Hikâye”, TDAY Belleten, ss. 71-117.
  • Levend, A. Sırrı (1998). “Türk Edebiyatı Tarihi”, 4. Basım. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Mazıoğlu, Hasibe (2014). “Eski Türk Edebiyatı Makaleleri”, 2. Basım. Ankara: TDK Yayınları.
  • Mengi, Mine (2009). “Klasik Türk Edebiyatında Mensur Türlerin Seyri, Tasnifi ve Tasnif Sorunları”. Türklük Bilgisi Araştırmaları Cem Dilçin Armağanı ss. 43-49.
  • Muallim Naci (1987). “Lügat-i Nâcî”, İstanbul: Çağrı Yayınları.
  • Özön, M. Nihat(1985). “Türkçe’de Roman”, İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Saraç, A. Yekta (2000). “Divan Edebiyatında Hikâye” Hece 46/47, ss. 53-57.
  • Şemsettin Sami (2008). “Kâmûs-ı Türkî”, İstanbul: Sahaflar Kitap Sarayı Yayınları.
  • TDK Türkçe Sözlük (2011).11. Baskı. Ankara: TDK Yayınları.
  • Tılfarlıoğlu, Musa (2017). “Ali Bin Nakîb Hamza ve Tuhfetü’l-Letâ’if’i (Metin-İnceleme)”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yağcı, Şerife (2002). “Klasik Türk Edebiyatı Geleneğinde Hikâye”, Türk Dünyası Araştırmaları, 141: ss.147-160.
  • Yazıcı, Hüseyin (1998). “Hikâye”, İslâm Ansiklopedisi. c. 17. İstanbul: TDV Yayınları, ss. 479-48.
Year 2022, Volume: 5 Issue: 1, 206 - 230, 27.04.2022

Abstract

References

  • Altunel, İbrahim (2003). “Latife”, İslâm Ansiklopedisi. c. 27. İstanbul: TDV Yayınları, ss. 109-110.
  • Aksoyak, İ. Hakkı (2010). “Eski Türk Edebiyatında Nesir Üzerine Bazı Belirlemeler”, haz. Hatice Aynur, vd. Nesrin İnşâsı (Düzyazıda Dil, Üslûp, Türler). İstanbul. Turkuaz Yayıncılık.
  • Albayrak, Nurettin (2010). “Ansiklopedik Halk Edebiyatı Sözlüğü”, 2. Basım. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Batislam, H. Dilek (2013). “Divan Edebiyatında Latife ve Hezl”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 22, S.1, ss. 229-242.
  • Çetişli, İsmail (2000). “Mitten Modern Hikâyeye Hikâyenin Sergüzeşti”, Bizim Külliye 3.8, ss. 41-46.
  • Devellioğlu, Ferit (2005). “Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat”, 22. Baskı. Ankara: Aydın Kitabevi.
  • Fidan, G. Gaye (2012). “Türk Edebiyatında Sindbâd-nâme Çevirileri: Tuhfetü’l-Ahyâr ve Kitâb-ı Sindbâd-nâme (İnceleme-Çeviri Yazılı Metin-Tıpkı Basım)” Yayınlanmamış Doktora Tezi. Kayseri: Erciyes Üniversitesi SBE.
  • Hüseyin Kazım Kadrî (1927). “Büyük Türk Lügati”, İstanbul: Devlet Matbaası.
  • Kavruk, Hasan ve İskender Pala (1998). “Hikâye”, İslâm Ansiklopedisi. c. 17. İstanbul: TDV Yayınları, ss. 491-493.
  • Kavruk, Hasan (1998). “Eski Türk Edebiyatında Mensûr Hikâyeler”, İstanbul: MEB Yayınları.
  • Köprülü, M. Fuat (2004). “Edebiyat Araştırmaları I-II”, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Levend, A. Sırrı (1967). “Divan Edebiyatında Hikâye”, TDAY Belleten, ss. 71-117.
  • Levend, A. Sırrı (1998). “Türk Edebiyatı Tarihi”, 4. Basım. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Mazıoğlu, Hasibe (2014). “Eski Türk Edebiyatı Makaleleri”, 2. Basım. Ankara: TDK Yayınları.
  • Mengi, Mine (2009). “Klasik Türk Edebiyatında Mensur Türlerin Seyri, Tasnifi ve Tasnif Sorunları”. Türklük Bilgisi Araştırmaları Cem Dilçin Armağanı ss. 43-49.
  • Muallim Naci (1987). “Lügat-i Nâcî”, İstanbul: Çağrı Yayınları.
  • Özön, M. Nihat(1985). “Türkçe’de Roman”, İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Saraç, A. Yekta (2000). “Divan Edebiyatında Hikâye” Hece 46/47, ss. 53-57.
  • Şemsettin Sami (2008). “Kâmûs-ı Türkî”, İstanbul: Sahaflar Kitap Sarayı Yayınları.
  • TDK Türkçe Sözlük (2011).11. Baskı. Ankara: TDK Yayınları.
  • Tılfarlıoğlu, Musa (2017). “Ali Bin Nakîb Hamza ve Tuhfetü’l-Letâ’if’i (Metin-İnceleme)”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yağcı, Şerife (2002). “Klasik Türk Edebiyatı Geleneğinde Hikâye”, Türk Dünyası Araştırmaları, 141: ss.147-160.
  • Yazıcı, Hüseyin (1998). “Hikâye”, İslâm Ansiklopedisi. c. 17. İstanbul: TDV Yayınları, ss. 479-48.
There are 23 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section MAKALELER
Authors

Musa Tılfarlıoğlu 0000-0002-8916-6669

Publication Date April 27, 2022
Published in Issue Year 2022 Volume: 5 Issue: 1

Cite

MLA Tılfarlıoğlu, Musa. “KLASİK TÜRK EDEBİYATINDA HİKÂYE ALİ BİN NAKİB HAMZA VE TUHFETÜ’L-LETAÎF’İ”. Eski Türk Edebiyatı Araştırmaları Dergisi [Journal Of Old Turkish Literature Researches], vol. 5, no. 1, 2022, pp. 206-30.


   TARANDIĞIMIZ İNDEXLER  

MLA-logo.svgDRJI.pngici2.pnglogo.png        CenterLogo.png       ESJIndex_logo.png        logo.png Logo_Horizontal-1910c000.webpscholar_logo_64dp.png                                                  logo.png 


Yazar, dergimizde yayınlanan makalelerin telif hakkına sahip olup çalışmaları CC BY-NC 4.0 lisansı altındadır./The author owns the copyright of the articles published in our journal and his works are under CC BY-NC 4.0 licence.