Abstract
Kur'an-ı Kerim, temelde Arap dili ve belagatını esas almış ilahi bir kitaptır.
Ancak onun, kompozisyon sanatı açısından evrensel belagatla da uyumlu olduğu
görülür. Nitekim hangi dilde olursa olsun, herhangi bir hitabe ve yazıda alakasız
sözcük kullanmak veya birbiriyle uyumlu olmayan cümleler kurmak bütün dünya
edebiyatlarında da kabul görmeyen bir realitedir. Bu bakımdan Kur'an'ın belagatı ve
üslubu, Arabi formlarla nazil olsa da taşıdığı belağİ unsurları itibariyle tarihsel ve
yöresel değildir. Çünkü o, bütün insanlara hitap eder. Bu yüzden o, tüm insanların
anlayabileceği bir muhteva ve edebi anlatıma sahiptir. Harici uyurnun yanı sıra
kendi içinde de uyumludur. Bu makalede, söz konusu uyumu gerekçelendirmek ve
somut. bir örnek oluşturmak için İbrahim Suresi'nin ilk ve son ayetleri arasındaki
belaği uyuma farklı bir açıdan dikkat çekmeye çalışacağız. Bu makalenin asıl
özelliği hiçbir tefsi; kitabına bakılmaksızın yazılmasıdır.
Keywords
References
- Yusuf Olgun, Türk Dili Kompozisyon, Alfa Yayınları, İstanbul, 1996, 165-166
Abstract
References
- Yusuf Olgun, Türk Dili Kompozisyon, Alfa Yayınları, İstanbul, 1996, 165-166
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Religious Studies |
| Journal Section | Araştırma Makaleleri |
| Authors | |
| Publication Date | June 30, 2007 |
| Submission Date | March 4, 2007 |
| Published in Issue | Year 2007 Volume: 12 Issue: 1 |
Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.