Research Article
Year 2025,
Volume: 20 Issue: 1, 429 - 449, 30.06.2025
Abstract
The Third Way Approach is a model of governance that aims to strike a balance between market economy and social justice, transcending the sharp divisions of traditional left and right ideologies. In the late 20th century, it emerged in the Western world where debates on the sustainability of the welfare state concept increased and redefined the role of the state in economic life. After coming to power in 2002, the AK Party, especially in its early years, pursued a policy close to the Third Way by combining neoliberal economic policies with social welfare practices. It should be noted that the AK Party did not use the Third Way approach to define itself. In this study, AK Party policies are analysed from the perspective of the Third Way approach. However, after the 2010s, increased state intervention in the economy and tensions in relations with the European Union led the AK Party to deviate from its policies that were initially in line with the Third Way approach even though it was not a discourse used by the AK Party to define itself. Although the AK Party's practices overlap with some of the principles of the Third Way, it has pursued a political strategy that has changed over time according to global and local conditions. This study aims to evaluate AK Party policies in the context of the Third Way Approach. In this context, the AK Party's economic and welfare state policies were attempted to be described within the framework of the party's political and ideological stance. The study concludes that the AK Party initially had policies that overlapped with the Third Way approach, but gradually moved away from this approach due to increasing interventionism and conservative policies over time.
References
- Acar, E. (2017). Neoliberalizm ve sosyal refah devleti ekseninde üçüncü yol yaklaşımı. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 248-263.
- Akalın, M. (2016). Sosyal konutların Türkiye’nin konut politikaları içerisindeki yeri ve TOKİ’nin sosyal konut uygulamaları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(1), 107-123.
- Akman, A.S. (2019). Doğrudan yabancı yatırımların Türkiye’nin ihracat performansı üzerindeki etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
- Ataay, F. (2005). Kamu reformu incelemeleri. Ankara: Tabip Odası Yayınları.
- Ateş, H., & Demirel, D. (2014). Üçüncü yol ve İngiltere’de Blair dönemi kamu reformları. Amme İdaresi Dergisi, 47(3), 1-18.
- Ayaz Avan, E. (2024). Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde Almanya’nın tutumu ve etkisi: Merkez dönemi (2005-2021). Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 23(1), 33-66.
- Ayaz, N. (2018). Doğrudan yabancı yatırımlar istihdam ilişkisi: Türkiye örneği. Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
- Balkanlı, A.O. (2019). Türkiye’de doğrudan yabancı sermaye yatırımlarının gelişimi ve ekonomik büyümeye etkisinin ekonometrik analizi (1985-2017). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 22(1), 175-186.
- Bayramoğlu, A. (2004). Asker ve siyaset, Ahmet İnsel ve Ali Bayramoğlu (Der.), Bir zümre, bir parti Türkiye’de ordu içinde, İstanbul: Birikim Yayınları.
- Boratav, K. (2013). Türkiye iktisat tarihi 1908-2009. Ankara: İmge Kitabevi.
- Boz, S. S. (2013). Kamu özel işbirliği (PPP) modeli. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 4(2), 277-332.
- Coşkun Tuna, P., & Aksoy, A. (2023). Yeni kamu yönetimi perspektifinden kamu özel işbirliği: Dünya ve Türkiye uygulamaları. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 8(21), 460-475.
- Çaha, Ö. (2006). Merkez sağın diğer aktörleri ve Akp. Muhafazakâr Düşünce Dergisi, 2(9-10), 9-21.
- Çakır, R. (2003, 12 Ekim). AKP kimliksizliğe mahkum. Gazete Vatan. https://www.gazetevatan.com/gundem/akp-kimliksizlige-mahkum-15666
- Çiğdem, G. (2023). Cumhuriyet’ten bugüne Türkiye’de para politikası: dalgalanan suları yönet(eme)mek. Akademik Hassasiyetler, 10, 890-926.
- Demir Gökyayla, C., & Süral, C. (2004). 4875 sayılı doğrudan yabancı yatırımlar kanunu ve getirdiği yenilikler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 6(2), 131-167.
- Demircan, Ç. (2010). Üçüncü yol ve yolun sonu. Memleket Siyaset Yönetim, 5(12), 201-227.
- Dik, E. (2014). 6360 sayılı kanun bağlamında köylerin mahalleye çevrilmesi sorunu. Mülkiye Dergisi, 38(1), 75-102.
- Doğanay, Ü. (2007). AKP’nin demokrasi söylemi ve muhafazakarlık: muhafazakar demokrasiye eleştirel bir bakış. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 62(1), 65-88.
- Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu, 17.06.2003, resmigazete.gov.tr.
- Emre, Y., Cop, B., Arslantaş, Ş., & Aladağ, A. (2017). Küreselleşme karşısında sosyal demokrasi’nin konumu: CHP örneği üzerine bir alan araştırması. Uluslararası İlişkiler, 14(53), 111-128.
- Fedayi, C. (2004). AKP’nin siyasal kimliği üzerine: Kimlik arkadan gelsin. Muhafazakar Düşünce Dergisi, 1(1), 149-163.
- Giddens, A. (2000a). The third way and its critics. Cambridge and Oxford: Polity Press and Blackwell Publishers.
- Giddens, A. (2000b). Üçüncü yol: sosyal demokrasinin yeniden dirilişi (çev. Mehmet Özay). Ankara: Birey Yayıncılık.
- Giddens, A. (2001). Üçüncü yol ve eleştirileri, tartışmaya önemli bir katkı: Tony Blair (çev. Nihat Şad). Ankara: Phoenix Yayınevi.
- Gül, E., Akpolat, A.G., & Kaya, R. (2018). 2008 küresel finans krizi sonrası Türkiye’de uygulanan kamu harcama politikalarının istihdam oranları üzerine etkisi. Sakarya İktisat Dergisi, 7(1), 92-109.
- Gül, H. (2007). ABD örneği’nde üçüncü yol: yoksulluğa ve eşitsizliğe yaklaşımı ve yeni sağ ile bir karşılaştırma. ODTÜ Gelişme Dergisi, 34, 195-215.
- Güzel, S.Ç. (2015). 2002 sonrası dönemde Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(7), 69-85.
- Işık, N., & Duman, E. (2012). 1929 ekonomik buhranı ve 2008 küresel krizi’nin Türkiye ekonomisi üzerindeki etkileri. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 73-101.
- İnam, B. (2013). Türkiye’de özelleştirme uygulamalarının maliye politikası araçları ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
- İpek, E. (2022). Sosyal politikayı şekillendiren temel perspektifler: refah devletinin kodları. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 5(3), 286-295.
- Kaderli, Y., & Küçükkaya, H. (2012). 2008 dünya finansal krizi sonrası Türkiye ekonomisinde yaşanan gelişmelerin bazı ülkelerle karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 85-96.
- Kadiroğlu, A. (2024). Doğrudan yabancı yatırım ve uluslararası ticaretin ekonomik büyüme üzerindeki etkisi: Türkiye’den ampirik kanıtlar. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(2), 249-269.
- Kakışım, C., & Erdoğan, S. (2018). Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri ve 15 temmuz darbe girişiminin ardından yaşanan gelişmeler. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 10(18), 399-420.
- Karadağ, A. (2014). Siyasal İdeolojiler, Önder Kutlu (Ed.). Siyaset bilimine giriş içinde (s. 137-168). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
- Karakoç, Ş.M. (2019). Yerel seçimlerin ardından: total siyaset çağında muhafazakar siyaset ve geleceği. Liberal Düşünce Dergisi, 24(95), 213-225.
- Karasu, K. (2009). Yeni kamusal örgütler: kamu yararı şirketleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64(3), 117-147.
- Kayan, K. (2015). Görev, yetki ve sorumluluklar açısından 5216 sayılı büyükşehir belediye kanunu’nun getirdiği yenilikler ve Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin uygulamaları. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), 199-224.
- Koray, M. (2007). Sosyal politikanın anlamı ve işlevini tartışmak. Çalışma ve Toplum Dergisi, 15, 19-55.
- Köse, T. (2010). Sosyal güvenlik kavramına üçüncü yol yaklaşımı çerçevesinde bir bakış. Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
- Pehlivan, M., Kaya, A., & Keleş, S.S. (2021). Covid-19’un makroekonomik etkileri ve seçilmiş ülkelerde covid-19 döneminde uygulanan maliye ve para politikaları. Akademik Hassasiyetler, 8(17), 105-135.
- Pekşen, E. (2012). Kamu yönetimi reformu bağlamında sağlıkta dönüşüm programı. Yüksek Lisans Tezi, Antalya.
- Resmi Gazete. (2021). 3718 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı (RG Sayı. 31429). Ankara: T.C. Cumhurbaşkanlığı Resmi Gazete.
- Sayan Koytak, A.H. (2014). Türkiye’de sosyal yardım ve sosyal politikalardaki dönüşüm: Ak Parti modeli. HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3(5), 70-89.
- Sezer, Ö., & Büyükpınar, R. (2021). Yeni kamu yönetimi anlayışı ve Türkiye’de yerelleşme politikaları. Uluslararası Batı Karadeniz Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(1), 80-105.
- Tiyek, R., & Doğan, M. (2018). Ak parti döneminde (2002-2015) sosyal yardım uygulamaları. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 6(15), 1045-1059.
- Tokatlıoğlu, M., & Şen, S. (2019). Kamu hizmetlerinin sunum ve finansmanında kamu özel işbirliği modeli: Avrupa Birliği ve Türkiye. International Journal of Public Finance, 4(2), 205-235.
- Turan, B. (2013). Ak Parti ve yoksul yardımları: sosyal hizmet mi rıza üretimi aracı mı?. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(3), 23-38.
- Usluer, A.S. (2016). The july 15 failed coup attempt and its implications for Turkish foreign policy. Bilig: Journal of Social Sciences of the Turkish World, 79, 23-44.
- Uysal, Y. (2018). Kamu-özel işbirliği literatürü üzerine bir içerik analizi: 1979-2017 dönemi. Doktora Tezi, Bursa.
- Uzun, C.D. (2018). 6771 sayılı kanunla anayasada yargıyla ilgili yapılan düzenlemeler. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 11, 409-433.
- Vatandaş, S. (2019, 1 Nisan). Bir müzmin seyrüsefer: Türkiye’nin Avrupa Birliği hikayesi üzerine. INSAMER. Erişim adresi: https://www.insamer.com/tr/bir-muzmin-seyrusefer-turkiyenin-avrupa-birligi-hikayesi-uzerine_2091.html/
- Venedik Komisyonu. (2017). Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından 21 Ocak 2017 tarihinde kabul edilen ve 16 Nisan 2017 tarihinde referanduma sunulacak olan anayasa değişikliği teklifi hakkında görüş (875/2017). Venedik: 110. Genel Kurul Toplantısı.
- Yıldız, U.B. (2010). Avrupa Birliği sürecinde Türkiye’de sivil-asker ilişkileri: adalet ve kalkınma partisi dönemi. Doktora Tezi, İzmir.
Year 2025,
Volume: 20 Issue: 1, 429 - 449, 30.06.2025
Abstract
Üçüncü Yol Yaklaşımı, geleneksel sol ve sağ ideolojilerinin keskin ayrımlarını aşarak, piyasa ekonomisi ile sosyal adalet arasında denge kurmayı amaçlayan bir yönetim modelidir. 20. yüzyılın sonlarında, refah devleti anlayışının sürdürülebilirliğine dair tartışmaların arttığı Batı dünyasında ortaya çıkmış ve devletin ekonomik hayattaki rolünü yeniden tanımlamıştır. AK Parti, 2002 yılında iktidara geldikten sonra, özellikle ilk dönemlerinde neoliberal ekonomi politikaları ile sosyal refah uygulamalarını birleştirerek Üçüncü Yol’a yakın bir siyaset izlemiştir. Belirtmek gerekir ki AK Parti, Üçüncü Yol yaklaşımını kendisini tanımlarken kullanmamıştır. Bu çalışmada Ak Parti politikaları analiz edilirken Üçüncü Yol yaklaşımı perspektifinden değerlendirilmiştir. Ancak, 2010’lu yıllardan sonra, devletin ekonomiye müdahalesinin artması ve Avrupa Birliği ile ilişkilerdeki gerilimler, AK Parti’nin kendisini tanımlarken kullandığı bir söylem olmasa da AK Parti’nin başlangıçta Üçüncü Yol yaklaşımı ile uyumlu politikalarından sapmasına yol açmıştır. AK Parti’nin uygulamaları, Üçüncü Yol’un bazı ilkeleriyle örtüşse de küresel ve yerel koşullara göre zamanla değişen bir siyasal strateji izlemiştir. Bu çalışmada, Ak Parti politikalarını Üçüncü Yol Yaklaşımı bağlamında değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu kapsamda Ak Parti’nin ekonomi ve sosyal devlet politikaları partinin siyasi ve ideolojik duruşu çerçevesinde betimlenmeye çalışılmıştır. Çalışmada AK Parti’nin, başlangıçta Üçüncü Yol yaklaşımıyla örtüşen politikaları olduğu, zamanla artan müdahalecilik ve muhafazakâr politikaların artması nedeniyle bu anlayıştan kademeli olarak uzaklaştığı sonucuna varılmıştır.
References
- Acar, E. (2017). Neoliberalizm ve sosyal refah devleti ekseninde üçüncü yol yaklaşımı. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 248-263.
- Akalın, M. (2016). Sosyal konutların Türkiye’nin konut politikaları içerisindeki yeri ve TOKİ’nin sosyal konut uygulamaları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(1), 107-123.
- Akman, A.S. (2019). Doğrudan yabancı yatırımların Türkiye’nin ihracat performansı üzerindeki etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
- Ataay, F. (2005). Kamu reformu incelemeleri. Ankara: Tabip Odası Yayınları.
- Ateş, H., & Demirel, D. (2014). Üçüncü yol ve İngiltere’de Blair dönemi kamu reformları. Amme İdaresi Dergisi, 47(3), 1-18.
- Ayaz Avan, E. (2024). Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde Almanya’nın tutumu ve etkisi: Merkez dönemi (2005-2021). Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 23(1), 33-66.
- Ayaz, N. (2018). Doğrudan yabancı yatırımlar istihdam ilişkisi: Türkiye örneği. Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
- Balkanlı, A.O. (2019). Türkiye’de doğrudan yabancı sermaye yatırımlarının gelişimi ve ekonomik büyümeye etkisinin ekonometrik analizi (1985-2017). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 22(1), 175-186.
- Bayramoğlu, A. (2004). Asker ve siyaset, Ahmet İnsel ve Ali Bayramoğlu (Der.), Bir zümre, bir parti Türkiye’de ordu içinde, İstanbul: Birikim Yayınları.
- Boratav, K. (2013). Türkiye iktisat tarihi 1908-2009. Ankara: İmge Kitabevi.
- Boz, S. S. (2013). Kamu özel işbirliği (PPP) modeli. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 4(2), 277-332.
- Coşkun Tuna, P., & Aksoy, A. (2023). Yeni kamu yönetimi perspektifinden kamu özel işbirliği: Dünya ve Türkiye uygulamaları. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 8(21), 460-475.
- Çaha, Ö. (2006). Merkez sağın diğer aktörleri ve Akp. Muhafazakâr Düşünce Dergisi, 2(9-10), 9-21.
- Çakır, R. (2003, 12 Ekim). AKP kimliksizliğe mahkum. Gazete Vatan. https://www.gazetevatan.com/gundem/akp-kimliksizlige-mahkum-15666
- Çiğdem, G. (2023). Cumhuriyet’ten bugüne Türkiye’de para politikası: dalgalanan suları yönet(eme)mek. Akademik Hassasiyetler, 10, 890-926.
- Demir Gökyayla, C., & Süral, C. (2004). 4875 sayılı doğrudan yabancı yatırımlar kanunu ve getirdiği yenilikler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 6(2), 131-167.
- Demircan, Ç. (2010). Üçüncü yol ve yolun sonu. Memleket Siyaset Yönetim, 5(12), 201-227.
- Dik, E. (2014). 6360 sayılı kanun bağlamında köylerin mahalleye çevrilmesi sorunu. Mülkiye Dergisi, 38(1), 75-102.
- Doğanay, Ü. (2007). AKP’nin demokrasi söylemi ve muhafazakarlık: muhafazakar demokrasiye eleştirel bir bakış. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 62(1), 65-88.
- Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu, 17.06.2003, resmigazete.gov.tr.
- Emre, Y., Cop, B., Arslantaş, Ş., & Aladağ, A. (2017). Küreselleşme karşısında sosyal demokrasi’nin konumu: CHP örneği üzerine bir alan araştırması. Uluslararası İlişkiler, 14(53), 111-128.
- Fedayi, C. (2004). AKP’nin siyasal kimliği üzerine: Kimlik arkadan gelsin. Muhafazakar Düşünce Dergisi, 1(1), 149-163.
- Giddens, A. (2000a). The third way and its critics. Cambridge and Oxford: Polity Press and Blackwell Publishers.
- Giddens, A. (2000b). Üçüncü yol: sosyal demokrasinin yeniden dirilişi (çev. Mehmet Özay). Ankara: Birey Yayıncılık.
- Giddens, A. (2001). Üçüncü yol ve eleştirileri, tartışmaya önemli bir katkı: Tony Blair (çev. Nihat Şad). Ankara: Phoenix Yayınevi.
- Gül, E., Akpolat, A.G., & Kaya, R. (2018). 2008 küresel finans krizi sonrası Türkiye’de uygulanan kamu harcama politikalarının istihdam oranları üzerine etkisi. Sakarya İktisat Dergisi, 7(1), 92-109.
- Gül, H. (2007). ABD örneği’nde üçüncü yol: yoksulluğa ve eşitsizliğe yaklaşımı ve yeni sağ ile bir karşılaştırma. ODTÜ Gelişme Dergisi, 34, 195-215.
- Güzel, S.Ç. (2015). 2002 sonrası dönemde Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(7), 69-85.
- Işık, N., & Duman, E. (2012). 1929 ekonomik buhranı ve 2008 küresel krizi’nin Türkiye ekonomisi üzerindeki etkileri. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 73-101.
- İnam, B. (2013). Türkiye’de özelleştirme uygulamalarının maliye politikası araçları ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
- İpek, E. (2022). Sosyal politikayı şekillendiren temel perspektifler: refah devletinin kodları. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 5(3), 286-295.
- Kaderli, Y., & Küçükkaya, H. (2012). 2008 dünya finansal krizi sonrası Türkiye ekonomisinde yaşanan gelişmelerin bazı ülkelerle karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 85-96.
- Kadiroğlu, A. (2024). Doğrudan yabancı yatırım ve uluslararası ticaretin ekonomik büyüme üzerindeki etkisi: Türkiye’den ampirik kanıtlar. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(2), 249-269.
- Kakışım, C., & Erdoğan, S. (2018). Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri ve 15 temmuz darbe girişiminin ardından yaşanan gelişmeler. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 10(18), 399-420.
- Karadağ, A. (2014). Siyasal İdeolojiler, Önder Kutlu (Ed.). Siyaset bilimine giriş içinde (s. 137-168). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
- Karakoç, Ş.M. (2019). Yerel seçimlerin ardından: total siyaset çağında muhafazakar siyaset ve geleceği. Liberal Düşünce Dergisi, 24(95), 213-225.
- Karasu, K. (2009). Yeni kamusal örgütler: kamu yararı şirketleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64(3), 117-147.
- Kayan, K. (2015). Görev, yetki ve sorumluluklar açısından 5216 sayılı büyükşehir belediye kanunu’nun getirdiği yenilikler ve Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin uygulamaları. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), 199-224.
- Koray, M. (2007). Sosyal politikanın anlamı ve işlevini tartışmak. Çalışma ve Toplum Dergisi, 15, 19-55.
- Köse, T. (2010). Sosyal güvenlik kavramına üçüncü yol yaklaşımı çerçevesinde bir bakış. Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
- Pehlivan, M., Kaya, A., & Keleş, S.S. (2021). Covid-19’un makroekonomik etkileri ve seçilmiş ülkelerde covid-19 döneminde uygulanan maliye ve para politikaları. Akademik Hassasiyetler, 8(17), 105-135.
- Pekşen, E. (2012). Kamu yönetimi reformu bağlamında sağlıkta dönüşüm programı. Yüksek Lisans Tezi, Antalya.
- Resmi Gazete. (2021). 3718 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı (RG Sayı. 31429). Ankara: T.C. Cumhurbaşkanlığı Resmi Gazete.
- Sayan Koytak, A.H. (2014). Türkiye’de sosyal yardım ve sosyal politikalardaki dönüşüm: Ak Parti modeli. HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3(5), 70-89.
- Sezer, Ö., & Büyükpınar, R. (2021). Yeni kamu yönetimi anlayışı ve Türkiye’de yerelleşme politikaları. Uluslararası Batı Karadeniz Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(1), 80-105.
- Tiyek, R., & Doğan, M. (2018). Ak parti döneminde (2002-2015) sosyal yardım uygulamaları. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 6(15), 1045-1059.
- Tokatlıoğlu, M., & Şen, S. (2019). Kamu hizmetlerinin sunum ve finansmanında kamu özel işbirliği modeli: Avrupa Birliği ve Türkiye. International Journal of Public Finance, 4(2), 205-235.
- Turan, B. (2013). Ak Parti ve yoksul yardımları: sosyal hizmet mi rıza üretimi aracı mı?. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(3), 23-38.
- Usluer, A.S. (2016). The july 15 failed coup attempt and its implications for Turkish foreign policy. Bilig: Journal of Social Sciences of the Turkish World, 79, 23-44.
- Uysal, Y. (2018). Kamu-özel işbirliği literatürü üzerine bir içerik analizi: 1979-2017 dönemi. Doktora Tezi, Bursa.
- Uzun, C.D. (2018). 6771 sayılı kanunla anayasada yargıyla ilgili yapılan düzenlemeler. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 11, 409-433.
- Vatandaş, S. (2019, 1 Nisan). Bir müzmin seyrüsefer: Türkiye’nin Avrupa Birliği hikayesi üzerine. INSAMER. Erişim adresi: https://www.insamer.com/tr/bir-muzmin-seyrusefer-turkiyenin-avrupa-birligi-hikayesi-uzerine_2091.html/
- Venedik Komisyonu. (2017). Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından 21 Ocak 2017 tarihinde kabul edilen ve 16 Nisan 2017 tarihinde referanduma sunulacak olan anayasa değişikliği teklifi hakkında görüş (875/2017). Venedik: 110. Genel Kurul Toplantısı.
- Yıldız, U.B. (2010). Avrupa Birliği sürecinde Türkiye’de sivil-asker ilişkileri: adalet ve kalkınma partisi dönemi. Doktora Tezi, İzmir.
There are 54 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Strategy, Management and Organisational Behaviour (Other) |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Early Pub Date | June 28, 2025 |
| Publication Date | June 30, 2025 |
| Submission Date | March 19, 2025 |
| Acceptance Date | June 6, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 20 Issue: 1 |
Cite
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.