Research Article
BibTex RIS Cite

Late Bronze Age Ceramic Finds from Karaman Plain

Year 2025, Volume: 42 Issue: 1

Filiz İlhan

https://doi.org/10.32600/huefd.1564983

Abstract

Karaman Plain, located in the south of the Konya Basin, has a strategic position between Central Anatolia and the Mediterranean Region. It is seen that the settlements in the plain, especially starting from the east of Karadağ, spread to the south. During the 2nd Millennium BC, many researchers visited the Karaman Plain within the borders of the “Lower Country”, which the Hittites defined as “KUR UGU”. During the surveys carried out throughout the region since the 1950s, many settlements dating from the Neolithic Age to the Iron Age were identified. As a result of the surveys carried out between 2016-2022 in the Karaman Plain, which is located in the region defined by the Hittites as the Lower Country, ceramics from the Hittite Period were found in five settlements. It is known that Hittite ceramics were produced as standardised in and around the core region including the Hittite capital Boğazköy. These ceramics produced under the control of the central authority were spread along a line on the route descending towards the south. In this study, the Hittite ceramics recovered during the surveys conducted between 2016 and 2022 were examined in general terms, compared with the pottery finds from other Hittite centres, especially the settlements in the core region, and the general character of these settlements was tried to be determined.

Keywords

Hittite Lower Land Karaman Plain ceramic imperial period

References

  • Bahar, H. (2005). Konya ve Karaman İlleri Yüzey Araştırmaları 2003. K. Olşen, F. Bayram ve A. Özme (Yay. haz.), 22. AraŞtırma Sonuçları Toplantısı (1. Cilt) içinde (ss. 341-359). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Baird, D. (2001). Settlement and landscape in the Konya plain, South Central Turkey, from the Epipaleolithic to the Medieval Period. H. Karpuz, A. Baş ve R. Duran (Yay. haz)., I. Uluslararası Çatalhöyük’ten Günümüze Çumra Kongresi içinde (ss. 269-276). Çumra Belediyesi.
  • Baird D (2007). Pınarbaşı: Orta Anadolu’da epi-paleolitik konak yerinden erleşik köy yaşamına. M. Özdoğan ve N. Başgelen (Yay. haz.), Anadolu’da uygarlığın doğuşu ve Avrupa’ya yayılımı Türkiye’de neolitik dönem yeni kazılar yeni bulgular içinde (ss. 285-311). Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
  • Baird, D., & Mustafaoğlu, G. (2023). Pınarbaşı. Heritage Türkiye, 13, 44-45. https://doi.org/10.18866/biaa2023.23
  • Blakeney, S. (2007). The Late Bronze Age. N. Postgate and D.Thomas (Yay. haz.), Excavations at Kilise Tepe 1994-98 from Bronze Age to Byzantine in western Cilicia (Cilt 1) içinde (ss. 111-120). British Institute.
  • Bryce, T. (1986). The boundaries of Hatti and Hittite border policy. Journal of the İnstitute of Archeaeology of Tel Aviv Universty 13(1), 85-102.
  • Bryce, T. (2019). Hitit Krallığı. Alfa Yayınları.
  • Cohen, R. (1970). The palaeocology of South Central Anatolia at the end of the Pleistocene and the beginning of the Holocene. Anatolian Studies, 20, 119-137.
  • Daddi, P. ve Mazzoni, S. (2015). The Uşaklı Höyük survey project (2008-2012) A Final Raport. Firenze University Press.
  • de la Broquière, B. (1892). Le Voyage d’Outremer. Ernest Leroux.
  • Davis, E. J. (1879). Life in Asiatic Turkey: A journal of travel in Cilicia (Pedias and Trachoea), Isauria, and parts of Lucaonia and Cappadocia. Robarts. University of Toronto.
  • Dinçol, A., Yakar, J., Dinçol, B., ve Taffet, A. (2000). The borders of the Appanage Kingdom of Tarhuntassa - A geographical and Archaeological Assessment. Anatolica 26, 1-29.
  • Forlanini, M. (2017). South Central: The Lower and Tarhuntaşşa. M. Weeden ve L. Z Ulmann (Yay. haz.), Hittite Landscaoe and Geography içinde (ss.2 39-252). Brill.
  • Fontugne, M., Kuzucuoğlu C., Karabıyıkoğlu, M., Hatte, C. ve Pastre, J. F. (1999). From Pleniglacial to Holocene: A 14C chronostratigraphy of Environmental Changes in the Konya Plain, Turkey. Quaternary Science Reviews, 18(4), 573-592.
  • Fischer, F. (1963). Die Hethitische Keramik von Boğazköy. Verlag Gebr. Mann.
  • French, D. (1965) Preshistoric Sites in The Göksu Valley. AS XV, 177-201.
  • Garstang, J. ve Gurney, O. R. (1959). The geography of the Hittite Empire. The British Institute of Archaeology at Ankara.
  • Gates, M.H. (2013). The Hittite seaport Izziya at Late Bronze Age Kinet Höyük (Kilikya). Near Eastern Archaeology, 76(4), 223-234. http://dx.doi.org/10.5615/neareastarch.76.4.0223
  • Glatz, G. (2015). Plain pots, festivals and feasting in Late Bronze Age Anatolia. C. Glatz (Yay. haz.), Plain pottery traditions of the Eastern Mediterranean and Near East içinde (ss. 183-214). Routledge.
  • Gorny, R. L. (1990). Alişar Höyük in the second millennium B.C. [Doktora Tezi]. The University Of Chicago.
  • Gunter, A.C. (1980). The old Assyrian olony period settlement at Boğazköy-Hattuša in Central Turkey. [Doktora Tezi]. Colombia University.
  • Gunter, A. C. (1991). The Bronze Age. E. L. Köhler (Yay. haz.), The Gordion excavations final reports Volume III. The University Museum.
  • Güneri, S. (1989). Orta Anadolu höyükleri, Karaman-Ereğli araştırmaları. Türk Aarkeoloji Dergisi, 48, 97-145.
  • Griffin, E. E. (1974). The excavation at Korucu Tepe, Turkey 1968-70: Preliminary report Part VI: The Middle and Late Bronze Age Pottery. Journal of Near Eastern Studies, 33, 55-95.
  • Hawkins, J. D. ve Weeden, M. (2021). The new inscription from Türkmenkarahöyük and its historical context. Altorientalische Forschungen,48(2), 384-399. https://doi.org/10.1515/aofo-2021-0015
  • İlhan, F. (2017). Ovaören/Yassıhöyük 2012-2013 kazı sezonu Hitit Dönemi seramikleri [Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Kamış, Y. (2018a). Surveys at Eminler Höyük in Karaman: Preliminary results - Karaman Eminler Höyük Yüzey araştırmaları: İlk sonuçlar, ANMED, 16, 200-207.
  • Kamış Y. (2018b). Eminler Höyük 2016 ve 2017 yılı yüzey araştırmaları. 36. Araştırma Sonuçları Toplantısı Cilt 3 içinde (ss. 503-512.). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Kamış Y. (2019a). Eminler Höyük ve Karaman Ovası Yüzey Araştırmaları 2018 Yılı Çalışmaları. 37. Araştırma Sonuçları Toplantısı, Cilt 3 içinde (ss. 511-520). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Kamış, Y. (2019b). Karaman Ovası’ndan Erken Tunç Çağı’na ait bir grup insan yüzlü kap parçası. P. Çaylı, vd. (Yay. haz.), Arkeolojiyle geçen yarım asır: Sevil Gülçur’a armağan içinde (ss. 599-618). Bilgin Kültür Sanat Yayınları.
  • Kamış, Y. (2019c). Eminler Höyük ve Karaman Ovası araştırmaları 2018 yılı çalışmaları. ANMED, 17, 97-103.
  • Kamış, Y. ve Taşkıran, E. (2022). MÖ II. binyılda Eminler Höyük ve Karaman Ovası. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Edebiyat Fakultesi Dergisi, 5(2), 327-345. https://doi.org/10.47948/efad.1204356
  • Kamış, Y. ve Şener, T. (2024). Eminler Höyük ve Karaman Ovası yüzey araştırmaları (2016-2022). 39. Araştırma Sonuçları Toplantısı Cilt 3 içinde (ss. 503-516). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Karacic, S. (2014). The archaeology of Hittite imperialism and ceramic production in Late Bronz Age IIA Tarsus-Gözlükule, Turkey [Doktora Tezi]. Bryn Mawr College, Philadelphia.
  • Karacic, S., Jameson, M. ve Weil, A. B. (2016a). A burning issue: Firing temperatures and the production of Late Bronze Age Pottery from Tarsus-Gözlükule, Turkey. Journal of Archaeological Science: Reports 9, 599-607. https://doi.org/10.1016/j.jasrep.2016.08.046
  • Karacic, S., Boulanger, M. T. ve Glascock, M. D. (2016b). Geochemical analysis of the Hittite-Period pottery from Tarsus-Gözlükule, Turkey. University of Oxford, Archaeometry, 58, 23-38. https://doi.org/10.1111/arcm.12233
  • Karpe, A.M. (1988). Hethitische Töpferei der Oberstadt von Hattusa: Ein Beitrag zur Kenntnis Spät-grossreichszeitlicher Keramik und Töpferbetriebe unter Zugurundelegung der Grabungsergebnisse von 1978-82 in Boğazköy. Hitzeroth.
  • Konyar, E. (2002). İmikuşağı 10. Yapı Katı (Eski Hitit Dönemi) çanak çömlekleri. Anadolu Araştırmaları, XVI, 381-424.
  • Koşay, H. Z. (1951). Türk Tarih Kurumu tarafından yapılan Alaca Höyük kazısı 1937-1939’daki çalışmalar ve keşiflere ait ilk rapor. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Koşay, H. Z. ve Akok, M. (1966). Türk Tarih Kurumu tarafından yapılan Alaca Höyük kazısı 1940-1948’daki çalışmalar ve keşiflere ait ilk rapor. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Maner, Ç. (2021). Preliminary report on the eight season of the Konya Ereğli, Karapınar, Halkapınar and Emirgazi survey project (KEYAR) 2020. Anatolia Antiqua, XXIX, 109-127.
  • Massa, M., Bachhuber, C., Şahin, F., Erpehlivan, H., Osborne, J. ve Lauricella, A. J. (2020). A landscape–oriented approach to urbanisation and state formation in the Konya and Karaman Plains, Turkey. Anatolian Studies, 70, 45-75. https://doi.org/10.1017/S0066154620000034
  • Massa, M. Bachhuber, C., Şahin, F., Erpehlivan, H., ve Lauricella, A. J. (2021). The 2019 and 2020 seasons of the Konya regional archaeological survey project. Anatolica, 47, 217-245. https://doi.org/10.2143/ana.47.0.3289561
  • Massa, M., ve Osborne J. F. (2022). On the identity of Hartapu. Altorientalische Forschungen, 49(1), 85-103. https://doi.org/10.1515/aofo-2022-0006
  • Matessi, A. (2016). The making of Hittite imperial landscapes: Territoriality and balance of power in South-Central Anatolia during the Late Bronze Age. Journal of Ancient Near Eastern History 3(2), 117-156. https://doi.org/10.1515/janeh-2017-0004
  • Mellaart, J. (1954). Preliminary report on a survey of Pre-classical remains in Southern Turkey. AS, IV, 175-240.
  • Mellaart, J. (1958). Second millenium pottery from the Konya plain and neighbourhood. Belleten XXII, 87, 311-345.
  • Mellaart J (1963). Early cultures of the South Anatolian plateau II, Late Chalcolithic and Early Bronze Ages in The Konya Plain. AS, 13, 199-236.
  • Mellart, J ve Murray, A. (1995). Beycesultan Vol III Part II Late Bronz Age and Phrygian and Middle and Late Bronz Age small objects. The British İnstitute of Archaeology.
  • Mellink, M. J. (1956). A Hittite cemetery at Gordion. The University Museum.
  • Mielke, D.P. (2006). Die Keramik vom Westhang, Kusaklı-Sarissa 2. Rahden/Westf.
  • Mielke, DP (2011). Key sites of the Hittite Empire. G. Mcmahon ve S. Stedman (Yay. haz.), The Oxford handbook of Ancient Anatolia 10.000-323 BCE içinde (ss. 1031-1054). Oxford University Press.
  • Monte, G. F. (1992). Répertoire Géographique des Textes Cunéiformes.Wiesbaden: Beihfte Zum Tübinger Atlas Des Vorderen Orients.
  • Otten, H. (1981). Die Apologie Hattusilis III. Otto Harrassowitz.
  • Özgüç, T. (1982). Maşat Höyük II, Boğazköy’ün kuzeyinde bir Hitit merkezi. Türk Tarik Kurumu.
  • Özgüç, T. (1988). İnandıktepe Eski Hitit Çağı’nda önemli bir kült Merkezi. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Özkan, S. (1998). Hitit İmparatorluğu’nun yıkılışında küçük krallıkların rolü. Tarih İncelemeleri Dergisi, 13(1), 71-81.
  • Palmisano, A., Altaweel, M. (2013). Simulating past human landscapes: Models of settlement hierarchy in Central Anatolia during the Old Assyrian Colony Period, L. Atıcı, G. Barjamovic, F. Kulakoğlu, J. Lehner, C. Michel (Yay. haz.), SUBARTU Kültepe International Meetings 1 (KIM 1) XXXV içinde (ss.131-146). European Centre for Upper Mesopotamian Studies.
  • Palmisano, A. (2017). Confronting scales of settlement hierarchy in state-level societies: Upper Mesopotamia and Central Anatolia in the Middle Bronze Age. Journal of Archaeological Science: Reports 14, 220-240. https://doi.org/10.1016/j.jasrep.2017.05.029
  • Ramsay, M. ve Bell, L. (1909). The Thousand and One Churles, London.
  • Roberts, N., Eastwood, J. W., Kuzucuoğlu, C., Fiorentino, G. ve Caracuta, V. (2011). Climatic, vegetation and cultural change in the Eastern Mediterranean during the Mid-Holocene environmental transition. Holocene, 21, 147–162. https://doi.org/10.1177/0959683610386819
  • Sagona, A. ve Zimansky, P. (2015). Arkeolojik veriler ışığında Türkiye’nin en eski kültürleri MÖ 1000.000-550. Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
  • Schoop, U. D. (2011). Hittite pottery; A summary. D.P Mielke ve H. Genz, (Yay. haz.), Insights into Hittite history and archaeology içinde (ss. 241-273). Peeters.
  • Schoop, U. D. (2013). Gündelik hayatın ve ayrıcalığın nesneleri: Hitit çanak çömleği. M. D. Alparslan ve M. Alparslan (Yay. haz.), Hititler Bir Anadolu imparatorluğu içinde (ss. 356-371). Yapı Kredi Yayınları.
  • Şerifoğlu, T. E. ve Küçükbezci, H. G. (2019). Taşeli-Karaman archaeological project: The first two seaosons. S. R. Steadman ve G. McMahon (Yay. haz.), The archaeology of Anatolia: Recent discoveries (2017–2018) (Cilt 3) içinde (ss. 175-192). Cambridge Scholars Publishing.
  • Singer, I. (1996). Muwatalli's prayer to the assembly of gods through the storm-god of lightning (CTH 381). Scholars Press.
  • Sipahi, T. (2021). Bir Orta Anadolu höyüğü Eskiyapar. Y. Kıraç, U. Alagöz, Z. F. Taşkıran ve A. Alpagut (Yay. haz.), Asırlık çınar Anadolu Medeniyetleri Müzesi 100 Yaşında içinde (ss. 127-144). Grafik Yayınevi.
  • Türkeş, M. (1996). Spatial and temporal analysis of annual rainfall variations in Turkey. International Journal of Climatology, 16, 1057-1076. https://doi.org/10.1002/(SICI)1097-0088(199609)16:9<1057::AID-JOC75>3.0.CO;2-D
  • Ulmann, L. Z. (2010). Movement and the making of place in the Hittite landscape. [Doktara Tezi]. Columbia University.
  • Ünlü, E. (2016). Tarsus-Gözlükule Höyüğü Geç Tunç IIB katmanında rastlanan seramik devamlılıkları. Cedrus IV, 1-9.
  • Van Den Hout, T. P. J. (2009). Hitit krallığı ve imparatorluğu’nun kısa tarihi. M. D. Alparslan ve M Alparslan (Yay. haz.). Hititler Bir Anadolu uygarlığı içinde (11-29). Yapı Kredi Yayınları.
  • Yakar, J., Dinçol A. M. ve Taffet, A. (2001). The territory of the Appanage Kingdom of Tarhuntaşşa an archaeological appraisal. IV. Internationalen Würzburg Kongresses. 711-720.

Karaman Ovası Geç Tunç Çağı Seramik Buluntuları

Year 2025, Volume: 42 Issue: 1

Filiz İlhan

https://doi.org/10.32600/huefd.1564983

Abstract

Konya Havzası’nın güneyinde bulunan Karaman Ovası Orta Anadolu ile Akdeniz Bölgesi arasında stratejik bir konuma sahiptir. Ova içerisinde özellikle Karadağ’ın doğusundan başlayan yerleşimlerin güneye kadar yayıldığı görülmektedir. MÖ 2. binyıl içerisinde Hititlerin “KUR UGU” olarak tanımladıkları Aşağı Ülke sınırları içerisinde kalan Karaman Ovası pek çok araştırmacı tarafından ziyaret edilmiştir.1950’lerden itibaren bölge genelinde yürütülen yüzey araştırmaları sırasında Neolitik Çağ’dan Demir Çağı’na kadar tarihlenen pek çok yerleşim yeri tespit edilmiştir. Hititlerin “Aşağı Ülke” olarak tanımladıkları bölge içerisinde yer alan Karaman Ovası’nda 2016-2022 yılları arasında gerçekleştirilen yüzey araştırmaları neticesinde beş yerleşimde Hitit Dönemi’ne ait seramik bulunmuştur. Hitit başkenti Boğazköy’ünde içinde yer aldığı çekirdek bölge ve çevresinde Hitit seramiğinin standart olarak üretildiği bilinmektedir. Merkezi otoritenin kontrolünde üretilen bu seramikler güneye doğru inen güzergâh üzerinde bir hat boyunca yayılmıştır. Bu çalışmada 2016-2022 yılları arasında yürütülen yüzey araştırmaları sırasında ele geçen Hitit seramikleri genel hatları ile incelenmiş, çekirdek bölge yerleşimleri başta olmak üzere diğer Hitit merkezlerine ait seramik buluntuları ile karşılaştırılmış ve bu yerleşimlerin genel karakteri belirlenmeye çalışılmıştır.

Keywords

Hitit Aşağı Ülke Karaman Ovası seramik imparatorluk dönemi

Ethical Statement

Yok

Supporting Institution

Yok

Thanks

Yok

References

  • Bahar, H. (2005). Konya ve Karaman İlleri Yüzey Araştırmaları 2003. K. Olşen, F. Bayram ve A. Özme (Yay. haz.), 22. AraŞtırma Sonuçları Toplantısı (1. Cilt) içinde (ss. 341-359). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Baird, D. (2001). Settlement and landscape in the Konya plain, South Central Turkey, from the Epipaleolithic to the Medieval Period. H. Karpuz, A. Baş ve R. Duran (Yay. haz)., I. Uluslararası Çatalhöyük’ten Günümüze Çumra Kongresi içinde (ss. 269-276). Çumra Belediyesi.
  • Baird D (2007). Pınarbaşı: Orta Anadolu’da epi-paleolitik konak yerinden erleşik köy yaşamına. M. Özdoğan ve N. Başgelen (Yay. haz.), Anadolu’da uygarlığın doğuşu ve Avrupa’ya yayılımı Türkiye’de neolitik dönem yeni kazılar yeni bulgular içinde (ss. 285-311). Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
  • Baird, D., & Mustafaoğlu, G. (2023). Pınarbaşı. Heritage Türkiye, 13, 44-45. https://doi.org/10.18866/biaa2023.23
  • Blakeney, S. (2007). The Late Bronze Age. N. Postgate and D.Thomas (Yay. haz.), Excavations at Kilise Tepe 1994-98 from Bronze Age to Byzantine in western Cilicia (Cilt 1) içinde (ss. 111-120). British Institute.
  • Bryce, T. (1986). The boundaries of Hatti and Hittite border policy. Journal of the İnstitute of Archeaeology of Tel Aviv Universty 13(1), 85-102.
  • Bryce, T. (2019). Hitit Krallığı. Alfa Yayınları.
  • Cohen, R. (1970). The palaeocology of South Central Anatolia at the end of the Pleistocene and the beginning of the Holocene. Anatolian Studies, 20, 119-137.
  • Daddi, P. ve Mazzoni, S. (2015). The Uşaklı Höyük survey project (2008-2012) A Final Raport. Firenze University Press.
  • de la Broquière, B. (1892). Le Voyage d’Outremer. Ernest Leroux.
  • Davis, E. J. (1879). Life in Asiatic Turkey: A journal of travel in Cilicia (Pedias and Trachoea), Isauria, and parts of Lucaonia and Cappadocia. Robarts. University of Toronto.
  • Dinçol, A., Yakar, J., Dinçol, B., ve Taffet, A. (2000). The borders of the Appanage Kingdom of Tarhuntassa - A geographical and Archaeological Assessment. Anatolica 26, 1-29.
  • Forlanini, M. (2017). South Central: The Lower and Tarhuntaşşa. M. Weeden ve L. Z Ulmann (Yay. haz.), Hittite Landscaoe and Geography içinde (ss.2 39-252). Brill.
  • Fontugne, M., Kuzucuoğlu C., Karabıyıkoğlu, M., Hatte, C. ve Pastre, J. F. (1999). From Pleniglacial to Holocene: A 14C chronostratigraphy of Environmental Changes in the Konya Plain, Turkey. Quaternary Science Reviews, 18(4), 573-592.
  • Fischer, F. (1963). Die Hethitische Keramik von Boğazköy. Verlag Gebr. Mann.
  • French, D. (1965) Preshistoric Sites in The Göksu Valley. AS XV, 177-201.
  • Garstang, J. ve Gurney, O. R. (1959). The geography of the Hittite Empire. The British Institute of Archaeology at Ankara.
  • Gates, M.H. (2013). The Hittite seaport Izziya at Late Bronze Age Kinet Höyük (Kilikya). Near Eastern Archaeology, 76(4), 223-234. http://dx.doi.org/10.5615/neareastarch.76.4.0223
  • Glatz, G. (2015). Plain pots, festivals and feasting in Late Bronze Age Anatolia. C. Glatz (Yay. haz.), Plain pottery traditions of the Eastern Mediterranean and Near East içinde (ss. 183-214). Routledge.
  • Gorny, R. L. (1990). Alişar Höyük in the second millennium B.C. [Doktora Tezi]. The University Of Chicago.
  • Gunter, A.C. (1980). The old Assyrian olony period settlement at Boğazköy-Hattuša in Central Turkey. [Doktora Tezi]. Colombia University.
  • Gunter, A. C. (1991). The Bronze Age. E. L. Köhler (Yay. haz.), The Gordion excavations final reports Volume III. The University Museum.
  • Güneri, S. (1989). Orta Anadolu höyükleri, Karaman-Ereğli araştırmaları. Türk Aarkeoloji Dergisi, 48, 97-145.
  • Griffin, E. E. (1974). The excavation at Korucu Tepe, Turkey 1968-70: Preliminary report Part VI: The Middle and Late Bronze Age Pottery. Journal of Near Eastern Studies, 33, 55-95.
  • Hawkins, J. D. ve Weeden, M. (2021). The new inscription from Türkmenkarahöyük and its historical context. Altorientalische Forschungen,48(2), 384-399. https://doi.org/10.1515/aofo-2021-0015
  • İlhan, F. (2017). Ovaören/Yassıhöyük 2012-2013 kazı sezonu Hitit Dönemi seramikleri [Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Kamış, Y. (2018a). Surveys at Eminler Höyük in Karaman: Preliminary results - Karaman Eminler Höyük Yüzey araştırmaları: İlk sonuçlar, ANMED, 16, 200-207.
  • Kamış Y. (2018b). Eminler Höyük 2016 ve 2017 yılı yüzey araştırmaları. 36. Araştırma Sonuçları Toplantısı Cilt 3 içinde (ss. 503-512.). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Kamış Y. (2019a). Eminler Höyük ve Karaman Ovası Yüzey Araştırmaları 2018 Yılı Çalışmaları. 37. Araştırma Sonuçları Toplantısı, Cilt 3 içinde (ss. 511-520). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Kamış, Y. (2019b). Karaman Ovası’ndan Erken Tunç Çağı’na ait bir grup insan yüzlü kap parçası. P. Çaylı, vd. (Yay. haz.), Arkeolojiyle geçen yarım asır: Sevil Gülçur’a armağan içinde (ss. 599-618). Bilgin Kültür Sanat Yayınları.
  • Kamış, Y. (2019c). Eminler Höyük ve Karaman Ovası araştırmaları 2018 yılı çalışmaları. ANMED, 17, 97-103.
  • Kamış, Y. ve Taşkıran, E. (2022). MÖ II. binyılda Eminler Höyük ve Karaman Ovası. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Edebiyat Fakultesi Dergisi, 5(2), 327-345. https://doi.org/10.47948/efad.1204356
  • Kamış, Y. ve Şener, T. (2024). Eminler Höyük ve Karaman Ovası yüzey araştırmaları (2016-2022). 39. Araştırma Sonuçları Toplantısı Cilt 3 içinde (ss. 503-516). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Karacic, S. (2014). The archaeology of Hittite imperialism and ceramic production in Late Bronz Age IIA Tarsus-Gözlükule, Turkey [Doktora Tezi]. Bryn Mawr College, Philadelphia.
  • Karacic, S., Jameson, M. ve Weil, A. B. (2016a). A burning issue: Firing temperatures and the production of Late Bronze Age Pottery from Tarsus-Gözlükule, Turkey. Journal of Archaeological Science: Reports 9, 599-607. https://doi.org/10.1016/j.jasrep.2016.08.046
  • Karacic, S., Boulanger, M. T. ve Glascock, M. D. (2016b). Geochemical analysis of the Hittite-Period pottery from Tarsus-Gözlükule, Turkey. University of Oxford, Archaeometry, 58, 23-38. https://doi.org/10.1111/arcm.12233
  • Karpe, A.M. (1988). Hethitische Töpferei der Oberstadt von Hattusa: Ein Beitrag zur Kenntnis Spät-grossreichszeitlicher Keramik und Töpferbetriebe unter Zugurundelegung der Grabungsergebnisse von 1978-82 in Boğazköy. Hitzeroth.
  • Konyar, E. (2002). İmikuşağı 10. Yapı Katı (Eski Hitit Dönemi) çanak çömlekleri. Anadolu Araştırmaları, XVI, 381-424.
  • Koşay, H. Z. (1951). Türk Tarih Kurumu tarafından yapılan Alaca Höyük kazısı 1937-1939’daki çalışmalar ve keşiflere ait ilk rapor. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Koşay, H. Z. ve Akok, M. (1966). Türk Tarih Kurumu tarafından yapılan Alaca Höyük kazısı 1940-1948’daki çalışmalar ve keşiflere ait ilk rapor. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Maner, Ç. (2021). Preliminary report on the eight season of the Konya Ereğli, Karapınar, Halkapınar and Emirgazi survey project (KEYAR) 2020. Anatolia Antiqua, XXIX, 109-127.
  • Massa, M., Bachhuber, C., Şahin, F., Erpehlivan, H., Osborne, J. ve Lauricella, A. J. (2020). A landscape–oriented approach to urbanisation and state formation in the Konya and Karaman Plains, Turkey. Anatolian Studies, 70, 45-75. https://doi.org/10.1017/S0066154620000034
  • Massa, M. Bachhuber, C., Şahin, F., Erpehlivan, H., ve Lauricella, A. J. (2021). The 2019 and 2020 seasons of the Konya regional archaeological survey project. Anatolica, 47, 217-245. https://doi.org/10.2143/ana.47.0.3289561
  • Massa, M., ve Osborne J. F. (2022). On the identity of Hartapu. Altorientalische Forschungen, 49(1), 85-103. https://doi.org/10.1515/aofo-2022-0006
  • Matessi, A. (2016). The making of Hittite imperial landscapes: Territoriality and balance of power in South-Central Anatolia during the Late Bronze Age. Journal of Ancient Near Eastern History 3(2), 117-156. https://doi.org/10.1515/janeh-2017-0004
  • Mellaart, J. (1954). Preliminary report on a survey of Pre-classical remains in Southern Turkey. AS, IV, 175-240.
  • Mellaart, J. (1958). Second millenium pottery from the Konya plain and neighbourhood. Belleten XXII, 87, 311-345.
  • Mellaart J (1963). Early cultures of the South Anatolian plateau II, Late Chalcolithic and Early Bronze Ages in The Konya Plain. AS, 13, 199-236.
  • Mellart, J ve Murray, A. (1995). Beycesultan Vol III Part II Late Bronz Age and Phrygian and Middle and Late Bronz Age small objects. The British İnstitute of Archaeology.
  • Mellink, M. J. (1956). A Hittite cemetery at Gordion. The University Museum.
  • Mielke, D.P. (2006). Die Keramik vom Westhang, Kusaklı-Sarissa 2. Rahden/Westf.
  • Mielke, DP (2011). Key sites of the Hittite Empire. G. Mcmahon ve S. Stedman (Yay. haz.), The Oxford handbook of Ancient Anatolia 10.000-323 BCE içinde (ss. 1031-1054). Oxford University Press.
  • Monte, G. F. (1992). Répertoire Géographique des Textes Cunéiformes.Wiesbaden: Beihfte Zum Tübinger Atlas Des Vorderen Orients.
  • Otten, H. (1981). Die Apologie Hattusilis III. Otto Harrassowitz.
  • Özgüç, T. (1982). Maşat Höyük II, Boğazköy’ün kuzeyinde bir Hitit merkezi. Türk Tarik Kurumu.
  • Özgüç, T. (1988). İnandıktepe Eski Hitit Çağı’nda önemli bir kült Merkezi. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Özkan, S. (1998). Hitit İmparatorluğu’nun yıkılışında küçük krallıkların rolü. Tarih İncelemeleri Dergisi, 13(1), 71-81.
  • Palmisano, A., Altaweel, M. (2013). Simulating past human landscapes: Models of settlement hierarchy in Central Anatolia during the Old Assyrian Colony Period, L. Atıcı, G. Barjamovic, F. Kulakoğlu, J. Lehner, C. Michel (Yay. haz.), SUBARTU Kültepe International Meetings 1 (KIM 1) XXXV içinde (ss.131-146). European Centre for Upper Mesopotamian Studies.
  • Palmisano, A. (2017). Confronting scales of settlement hierarchy in state-level societies: Upper Mesopotamia and Central Anatolia in the Middle Bronze Age. Journal of Archaeological Science: Reports 14, 220-240. https://doi.org/10.1016/j.jasrep.2017.05.029
  • Ramsay, M. ve Bell, L. (1909). The Thousand and One Churles, London.
  • Roberts, N., Eastwood, J. W., Kuzucuoğlu, C., Fiorentino, G. ve Caracuta, V. (2011). Climatic, vegetation and cultural change in the Eastern Mediterranean during the Mid-Holocene environmental transition. Holocene, 21, 147–162. https://doi.org/10.1177/0959683610386819
  • Sagona, A. ve Zimansky, P. (2015). Arkeolojik veriler ışığında Türkiye’nin en eski kültürleri MÖ 1000.000-550. Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
  • Schoop, U. D. (2011). Hittite pottery; A summary. D.P Mielke ve H. Genz, (Yay. haz.), Insights into Hittite history and archaeology içinde (ss. 241-273). Peeters.
  • Schoop, U. D. (2013). Gündelik hayatın ve ayrıcalığın nesneleri: Hitit çanak çömleği. M. D. Alparslan ve M. Alparslan (Yay. haz.), Hititler Bir Anadolu imparatorluğu içinde (ss. 356-371). Yapı Kredi Yayınları.
  • Şerifoğlu, T. E. ve Küçükbezci, H. G. (2019). Taşeli-Karaman archaeological project: The first two seaosons. S. R. Steadman ve G. McMahon (Yay. haz.), The archaeology of Anatolia: Recent discoveries (2017–2018) (Cilt 3) içinde (ss. 175-192). Cambridge Scholars Publishing.
  • Singer, I. (1996). Muwatalli's prayer to the assembly of gods through the storm-god of lightning (CTH 381). Scholars Press.
  • Sipahi, T. (2021). Bir Orta Anadolu höyüğü Eskiyapar. Y. Kıraç, U. Alagöz, Z. F. Taşkıran ve A. Alpagut (Yay. haz.), Asırlık çınar Anadolu Medeniyetleri Müzesi 100 Yaşında içinde (ss. 127-144). Grafik Yayınevi.
  • Türkeş, M. (1996). Spatial and temporal analysis of annual rainfall variations in Turkey. International Journal of Climatology, 16, 1057-1076. https://doi.org/10.1002/(SICI)1097-0088(199609)16:9<1057::AID-JOC75>3.0.CO;2-D
  • Ulmann, L. Z. (2010). Movement and the making of place in the Hittite landscape. [Doktara Tezi]. Columbia University.
  • Ünlü, E. (2016). Tarsus-Gözlükule Höyüğü Geç Tunç IIB katmanında rastlanan seramik devamlılıkları. Cedrus IV, 1-9.
  • Van Den Hout, T. P. J. (2009). Hitit krallığı ve imparatorluğu’nun kısa tarihi. M. D. Alparslan ve M Alparslan (Yay. haz.). Hititler Bir Anadolu uygarlığı içinde (11-29). Yapı Kredi Yayınları.
  • Yakar, J., Dinçol A. M. ve Taffet, A. (2001). The territory of the Appanage Kingdom of Tarhuntaşşa an archaeological appraisal. IV. Internationalen Würzburg Kongresses. 711-720.
There are 72 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Ceramics in Archeology
Journal Section Articles
Authors

Filiz İlhan 0000-0002-0662-8603

Early Pub Date June 4, 2025
Publication Date
Submission Date October 10, 2024
Acceptance Date February 10, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 42 Issue: 1

Cite

APA İlhan, F. (2025). Karaman Ovası Geç Tunç Çağı Seramik Buluntuları. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 42(1). https://doi.org/10.32600/huefd.1564983


Creative Commons License
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.