Research Article
BibTex RIS Cite

Bazı Crepis Türlerinin Ot Kalite Özellikleri Açısından Değerlendirilmesi

Year 2025, Volume: 11 Issue: 1, 60 - 69

Mehmet Başbağ , Erdal Çaçan

https://doi.org/10.24180/ijaws.1585803

Abstract

Güneydoğu Anadolu Bölgesinden toplanan Crepis türlerinin, hayvan besleme açısından önem arz eden bazı kalite özellikleri ile bu türlerin toplandığı lokasyonların birbirlerine benzerliklerini tespit etmek amacıyla, bu çalışma yürütülmüştür. Crepis türleri, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin mera ve doğal alanlarında yaygın olarak bulunmasından dolayı çalışma konusu olarak ele alınmış ve bölgenin 10 değişik lokasyonundan toplanan Crepis türlerine ait bitkiler materyal olarak kullanılmıştır. Crepis türlerine ait bitkilerin kuru otlarında ham protein (HP), asit deterjanda çözünmeyen protein (ADP), asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF), nötral deterjanda çözünmeyen lif (NDF), sindirilebilir kuru madde (SKM), kuru madde tüketimi (KMT), nispi yem değeri (NYD), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg), fosfor (P) ve potasyum (K) oranları saptanmıştır. İncelenen bu özellikler açısından lokasyonlar arasında önemli istatistiksel farklılıkların olduğu görülmüştür. Araştırmada, Crepis türlerinin ADF ve NDF oranlarının düşük, HP, SKM, KMT ve NYD’nin yüksek ve uygun düzeyde olduğu görülmüştür. Ca, P, K, Mg ve K:(Ca+Mg) oranlarının da ideal düzeyde olduğu, ancak Ca:P oranının ise olması gereken sınır değerin (>2) üzerinde olduğu belirlenmiştir. Lokasyonların benzerlik durumlarını ortaya koyma amacıyla kümeleme analizi yapılmıştır. Yapılan kümeleme analizi sonucunda 10 farklı lokasyonun iki ana gruba ayrılacak şekilde varyasyon gösterdiği belirlenmiştir. Bu gruplar arasında Crepis alpina türünün alındığı Diyarbakır (1) ve Diyarbakır (2) lokasyonlarının birbirine en yakın, Crepis alpina türünün alındığı Diyarbakır (1) ile Adıyaman lokasyonlarının ise birbirine en uzak lokasyonlar olduğu saptanmıştır.

Keywords

Hindiba Kalite Özellikleri Mineraller Kümeleme Analizi

References

  • Akan, H., Korkut, M. M. & Balos, M. M. (2008). Arat Dağı ve çevresinde (Birecik, Şanlıurfa) etnobotanik bir araştırma. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 20(1), 67-81.
  • Akçelik, E. (2018). Ankara ili doğal vejetasyonundan toplanan yabani yonca (Medicago sativa L.) populasyonlarının karakterizasyon çalışmaları ile mera tipi yonca hatlarının belirlenmesi [Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi]. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
  • Akyol, Y. & Altan, Y. (2013). Ethnobotanical studies in the Maldan Village (Province Manisa, Turkey). Marmara Pharmaceutical Journal, 17, 21-25. https://doi.org/10.12991/201317388
  • Alay, F., İspirli, K., Uzun, F., Çınar, S., Aydın, İ. & Çankaya, N. (2016). Uzun süreli serbest otlatmanın doğal meralar üzerine etkileri. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33(1), 116-124. https://doi.org/10.13002/jafag929
  • Altundag, E. & Ozturk, M. (2011). Ethnomedicinal studies on the plant resources of east Anatolia, Turkey. Procedia Social and Behavioral Science, 19, 756–777. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2011.05.195
  • Anonim. (2024). Türkiye bitkileri veri servisi. http://194.27.225.161/yasin/tubives/index.php. [Erişim tarihi: 24.04.2024].
  • Atamov, V., Çetin, E., Aslan, M. & Cevher, C. (2014). Ilısu Hasankeyf florası ve korunması. Biyolojik Çeşitlilik ve Koruma, 7(1), 16-31.
  • Ayan, I., Mut, H., Önal Asci, O., Basaran, U. & Acar, Z. (2010). Effect of manure application on the chemical composition and nutritive value of rangeland hay. Journal of Animal and Veterinary Advances, 9(13), 1852-1857. https://doi.org/10.3923/javaa.2010.1852.1857
  • Aydın, İ. & Uzun, F. (2002). Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınları, Ders Kitabı No:9, Samsun.
  • Aydın, A., Çaçan, E. & Başbağ, M. (2014). Mardin ili Derik ilçesinde yer alan bir meranın botanik kompozisyonunun belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(Özel Sayı-2), 1625-1630.
  • Badalamenti, N., Sottile, F. & Bruno, M. (2022). Ethnobotany, phytochemistry, biological and nutritional properties of genus crepis - a review. Plants, 11, 519. https://doi.org/10.3390/plants11040519
  • Basbag, M. & Sayar, M. S. (2023). Forage quality traits of some Asteraceae family species found in natural flora of Southeastern Anatolia. Journal of Agricultural, Food and Environmental Sciences, 77(1), 29-37. https://doi.org/10.55302/JAFES23771029b
  • Başaran, U., Mut, H., Önal Aşçı, Ö., Acar, Z. & Ayan, İ. (2011). Variability in forage quality of turkish grass pea (Lathyrus sativus L.) landraces. Turkish Journal Field Crops, 16(1), 9-14.
  • Başbağ, M., Çaçan, E., Aydın, A. & Sayar, M. S. (2011, Nisan 27-30). Güneydoğu Anadolu Bölgesi doğal alanlarından toplanan bazı fiğ türlerinin ot yönünden kalite özelliklerinin belirlenmesi. Uluslararası Katılımlı I. Ali Numan Kıraç Tarım Kongresi ve Fuarı, Eskişehir, Türkiye.
  • Başbağ, M., Çaçan, E., Sayar, M. S. & Karan, H. (2018). Identification of certain agricultural traits and inter-trait relationships in the Helianthemum ledifolium (L.) Miller var. lasiocarpum (Willk.) Bornm. Pakistan Journal of Botany, 50(4), 1369-1373.
  • Başbağ, M., Çaçan, E., Sayar, M. S. & Fırat, M. (2019). Güneydoğu Anadolu Bölgesinin farklı lokasyonlarından toplanan boynuzlu geven (Astragalus hamosus L.) otunun bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi. Uluslararası Tarım ve Yaban Hayatı Bilimleri Dergisi, 5(2), 346-354. https://doi.org/10.24180/ijaws.594960
  • Bremer, K. (1994). Asteraceae. Cladistics and Classification. Portland, OR: Timber Press.
  • Cengiz, M. (2013). Doğal mera alanlarının arıcılık ve organik bal üretimi açısından önemi. Gümüşhane Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 8(2), 358-364.
  • Çaçan, E. & Başbağ, M. (2017). Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen ve Dikme köyleri meralarının farklı yöney ve yükseltilerinde yer alan bitki türleri. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 21(2), 185-195. https://doi.org/10.29050/harranziraat.321149
  • Çakılcıoğlu, U., Şengün, M. T. & Türkoğlu, İ. (2010). An ethnobotanical survey of medicinal plants of Yazıkonak and Yurtbaşı districts of Elazığ province, Turkey. Journal of Medicinal Plants Research, 4(7), 567–572.
  • Çınar, S. (2012). Çukurova taban koşullarında bazı çok yıllık sıcak mevsim buğdaygil yem bitkilerinin yonca (Medicago sativa L.) ile uygun karışımlarının belirlenmesi [Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi]. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
  • Dalar, A. (2018). Plant taxa used in the treatment of diabetes in Van Province, Turkey. International Journal of Secondary Metabolite, 5(3), 170-184. https://doi.org/10.21448/ijsm.430703
  • Deliorman Orhan, D., Özçelik, B., Hoşbaş, S. & Vural, M. (2012). Assessment of antioxidant, antibacterial, antimycobacterial, and antifungal activities of some plants used as folk remedies in Turkey against dermatophytes and yeast-like fungi. Turkish Journal of Biology, 36(6), 672-686. https://doi.org/10.3906/biy-1203-33
  • Demirkuş, N., Koyuncu, M. & Gül, M. (2018). Endemic plants of Lake Van basin. Anatolian Journal of Botany, 2(2), 70-83. https://doi.org/10.30616/ajb.401062
  • Enke, N. (2008). Gemeinholzer, B. Babcock revisited: New insights into generic delimitation and character evolution in Crepis L. (Compositae: Cichorieae) from ITS and MatK sequence data. Taxon, 57, 756–768. https://doi.org/10.1002/tax.573008
  • Enke, N. (2009). Contributions towards a revised infrageneric classification of Crepis (Cichorieae, Compositae). Willdenowia, 39, 229-245. https://doi.org/10.3372/wi.39.39202
  • Erbay, M. Ş. & Sarı, A. (2018). Plants used in traditional treatment against hemorrhoids in Turkey. Marmara Pharmaceutical Journal, 22(2), 110-132. https://doi.org/10.12991/mpj.2018.49
  • Hosseinkhani, A., Dadashi, M., Mohammadzadeh, H. & Hassannejad, S. (2018). Determination of chemical composition and palatability of some weeds in alfalfa farms. Animal Production Research, 7(3), 79-88.
  • Jayanegara, A., Marquardt, S., Kreuzer, M. & Leiber, F. (2011). Nutrient and energy content, in vitro ruminal fermentation characteristics and methanogenic potential of alpine forage plant species during early summer. Journal of the Science of Food and Agriculture, 91(10), 1863-1870. https://doi.org/10.1002/jsfa.4398
  • JMP. (2018). A Business Unit of SAS (Version 14.0). [Computer software]. SAS Instute, USA.
  • Kocabaş, Y. Z., Erol, A. & Aktolun, O. (2017). KSÜ Avşar yerleşkesi (Kahramanmaraş) ve çevresi florasının tıbbi bitkileri. Aksaray University Journal of Science and Engineering, 1(2), 110-120.
  • Koçak, S. & Özhatay, N. (2013). Wild edible plants in Karaman (Southern Turkey). Journal of Faculty of Pharmacy of Istanbul University, 43(1), 21-32.
  • Lacefield, G. D. (1988). Alfalfa hay quality makes the difference. https://pdfs.semanticscholar.org /6787/30bdcf008e4d930554628fb0fde47030cb85.pdf. [Erişim tarihi: 22.06.2019].
  • Morrison, J. A. (2003). Hay and pasture management, chapter 8. http://iah.aces.uiuc.edu/pdf/ Agronomy_HB/08chapter.pdf. [Erişim tarihi: 20.05.2019].
  • Motsara, M. R. & Roy, R. N. (2008). Guide to Laboratory Establishment for Plant Nutrient Analysis. FAO Fertilizer and Plant Nutrition Bulletin No:19, 78 p., Rome, Italy.
  • Mutlu, B. & Karakuş, Ş. (2015). Floristic list of İnönü University Malatya main campus area. Hacettepe Journal of Biology and Chemistry, 43(2), 73-89.
  • Pedreiro, S., da Ressurreição, S., Lopes, M., Cruz, M. T., Batista, T., Figueirinha, A. & Ramos, F. (2021). Crepis vesicaria L. subsp. taraxacifolia leaves: nutritional profile, phenolic composition and biological properties. International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(1), 151. https://doi.org/10.3390/ijerph18010151
  • Polat, R., Nevzat, E., Ürüşan, Z., Ahmet, C., Ahıskalı, M. & Canlı, D. (2020). Solhan (Bingöl) florasının arıcılık açısından değerlendirilmesi. Türk Doğa ve Fen Dergisi, 9(Özel Sayı), 1-10. https://doi.org/10.46810/tdfd.772388
  • Russo, R., Restucci, B., Vassallo, A., Cortese, L., D’Ambola, M., Montagnaro, S., Ciarcia, R., De Tomassi, N. & Severino, L. (2018). Toxicity of Crepis lacera in grazing ruminants. BMC veterinary research, 14, 1-7. https://doi.org/10.1186/s12917-018-1393-4
  • Şahin, B., Aslan, S., Ünal, S., Mutlu, Z., Mermer, A., Urla, Ö., Ünal, E., Özaydın, K. A., Avağ, A., Yıldız, H. & Aydoğmuş, O. (2015). Çankırı ili meralarının floristik özellikleri. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 24(1), 1-15. https://doi.org/10.21566/tbmaed.00980
  • Öten, M. & Albayrak, S. (2016). Batı Akdeniz sahil kuşağından toplanan yonca (Medicago sativa L.) populasyonlarının moleküler karakterizasyonu. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 20(2), 2250-225. https://doi.org/10.19113/sdufbed.59290
  • Öten, M. & Albayrak, S. (2018). Bazı yonca (Medicago sativa L.) genotipleri arasındaki varyasyonun kümeleme ve temel bileşen analizi metodu ile belirlenmesi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 5(3), 222-228. https://doi.org/10.19159/tutad.421625
  • Özaslan Parlak, A., Parlak, M., Gökkuş, A. & Demiray, H. C. (2015). Akdeniz (Çanakkale) meralarının ot verimi ve kalitesi ile botanik kompozisyonu ve bazı toprak özellikleri. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(1), 99-108.
  • Özaslan Parlak, A., Gökkuş, A. & Alatürk, F. (2018). Botanical composition, forage yield and quality under different improved Mediterranean rangeland. Mediterranean Agricultural Sciences, 31(2), 141-147. https://doi.org/10.29136/mediterranean.393540
  • Serin, Y., Tan, M., Koç, A., Zengin, H., Aksoy, A., Hamzaoğlu, E., Karaca, A., Şentürk, T. & Özbay, O. (2008). Türkiye’nin Çayır ve Mera Bitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara.
  • Sürmen, M., Yavuz, T., Sürmen, B., Kutbay, H. G., Töngel, Ö., & Yılmaz, H. (2013). Orta Karadeniz (Samsun/TÜRKİYE) çayır ve meralarında Avena sativa L.'nin istilacı/yabancı tür olarak değerlendirilmesi. Anadolu Doğa Bilimleri Dergisi, 4(2), 7-13.
  • Sürmen, M., Yavuz, T., Sürmen, B., & Kutbay, H. G. (2015). Samsun ili çayır ve mera alanlarında istilacı türlerin tespiti ve yoğunluklarının belirlenmesi. Turkish Journal of Weed Science, 18(1), 1-5.
  • Yıldırımlı, Ş. (2021). A new species, Crepis vuralii Yıld. (Asteraceae) from Turkey. OT Sistematik Botanik Dergisi, 28(1-2), 149-156.
  • Zengin, G., Sarikurkcu, C., Uyar, P., Aktumsek, A., Uysal, S., Kocak, M. S. & Ceylan, R. (2015). Crepis foetida L. subsp. rhoeadifolia (Bieb.) Celak. as a source of multifunctional agents: Cytotoxic and phytochemical evaluation. Journal of Functional Foods, 17, 698-708. https://doi.org/10.1016/j.jff.2015.06.041

Evaluation of Some Crepis Species in terms of Herbage Quality Characteristics

Year 2025, Volume: 11 Issue: 1, 60 - 69

Mehmet Başbağ , Erdal Çaçan

https://doi.org/10.24180/ijaws.1585803

Abstract

This study was carried out to determine some quality characteristics of Crepis species collected from the Southeastern Anatolia Region, which are important for animal nutrition, and the similarities among the locations where these species were collected. Crepis species were considered as the subject of the study because of their widespread occurrence in pastures and natural areas of Southeastern Anatolia Region and plants belonging to Crepis species collected from 10 different locations of the region were used as material. Crude protein (HP), acid detergent crude protein (ADP), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), digestible dry matter (DMD), dry matter itnake (DMI), relative feed value (RFV), calcium (Ca), magnesium (Mg), phosphorus (P) and potassium (K) ratios were determined in the hay of Crepis species. It was observed that there were significant statistical differences among the locations analyzed in terms of these traits. In the study, it was observed that the ADF and NDF ratios of Crepis species were low, while HP, DDM,DMI and RFV were high and at ideal levels. The ratios of Ca, P, K, Mg and K:(Ca+Mg) were also found to be at ideal levels, but the Ca:P ratio was above the limit value (>2). Cluster analysis was performed in order to reveal the similarity of the locations. As a result of the cluster analysis, it was determined that 10 different locations showed variation to be divided into two main groups. Among these groups, Diyarbakır (1) and Diyarbakır (2) locations, where Crepis alpina species were taken, were the closest to each other, while Diyarbakır (1) and Adıyaman locations, where Crepis alpina species were taken, were the most distant locations.

Keywords

Chicory Quality Characteristics Minerals Clustering Analysis

References

  • Akan, H., Korkut, M. M. & Balos, M. M. (2008). Arat Dağı ve çevresinde (Birecik, Şanlıurfa) etnobotanik bir araştırma. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 20(1), 67-81.
  • Akçelik, E. (2018). Ankara ili doğal vejetasyonundan toplanan yabani yonca (Medicago sativa L.) populasyonlarının karakterizasyon çalışmaları ile mera tipi yonca hatlarının belirlenmesi [Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi]. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
  • Akyol, Y. & Altan, Y. (2013). Ethnobotanical studies in the Maldan Village (Province Manisa, Turkey). Marmara Pharmaceutical Journal, 17, 21-25. https://doi.org/10.12991/201317388
  • Alay, F., İspirli, K., Uzun, F., Çınar, S., Aydın, İ. & Çankaya, N. (2016). Uzun süreli serbest otlatmanın doğal meralar üzerine etkileri. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33(1), 116-124. https://doi.org/10.13002/jafag929
  • Altundag, E. & Ozturk, M. (2011). Ethnomedicinal studies on the plant resources of east Anatolia, Turkey. Procedia Social and Behavioral Science, 19, 756–777. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2011.05.195
  • Anonim. (2024). Türkiye bitkileri veri servisi. http://194.27.225.161/yasin/tubives/index.php. [Erişim tarihi: 24.04.2024].
  • Atamov, V., Çetin, E., Aslan, M. & Cevher, C. (2014). Ilısu Hasankeyf florası ve korunması. Biyolojik Çeşitlilik ve Koruma, 7(1), 16-31.
  • Ayan, I., Mut, H., Önal Asci, O., Basaran, U. & Acar, Z. (2010). Effect of manure application on the chemical composition and nutritive value of rangeland hay. Journal of Animal and Veterinary Advances, 9(13), 1852-1857. https://doi.org/10.3923/javaa.2010.1852.1857
  • Aydın, İ. & Uzun, F. (2002). Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınları, Ders Kitabı No:9, Samsun.
  • Aydın, A., Çaçan, E. & Başbağ, M. (2014). Mardin ili Derik ilçesinde yer alan bir meranın botanik kompozisyonunun belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(Özel Sayı-2), 1625-1630.
  • Badalamenti, N., Sottile, F. & Bruno, M. (2022). Ethnobotany, phytochemistry, biological and nutritional properties of genus crepis - a review. Plants, 11, 519. https://doi.org/10.3390/plants11040519
  • Basbag, M. & Sayar, M. S. (2023). Forage quality traits of some Asteraceae family species found in natural flora of Southeastern Anatolia. Journal of Agricultural, Food and Environmental Sciences, 77(1), 29-37. https://doi.org/10.55302/JAFES23771029b
  • Başaran, U., Mut, H., Önal Aşçı, Ö., Acar, Z. & Ayan, İ. (2011). Variability in forage quality of turkish grass pea (Lathyrus sativus L.) landraces. Turkish Journal Field Crops, 16(1), 9-14.
  • Başbağ, M., Çaçan, E., Aydın, A. & Sayar, M. S. (2011, Nisan 27-30). Güneydoğu Anadolu Bölgesi doğal alanlarından toplanan bazı fiğ türlerinin ot yönünden kalite özelliklerinin belirlenmesi. Uluslararası Katılımlı I. Ali Numan Kıraç Tarım Kongresi ve Fuarı, Eskişehir, Türkiye.
  • Başbağ, M., Çaçan, E., Sayar, M. S. & Karan, H. (2018). Identification of certain agricultural traits and inter-trait relationships in the Helianthemum ledifolium (L.) Miller var. lasiocarpum (Willk.) Bornm. Pakistan Journal of Botany, 50(4), 1369-1373.
  • Başbağ, M., Çaçan, E., Sayar, M. S. & Fırat, M. (2019). Güneydoğu Anadolu Bölgesinin farklı lokasyonlarından toplanan boynuzlu geven (Astragalus hamosus L.) otunun bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi. Uluslararası Tarım ve Yaban Hayatı Bilimleri Dergisi, 5(2), 346-354. https://doi.org/10.24180/ijaws.594960
  • Bremer, K. (1994). Asteraceae. Cladistics and Classification. Portland, OR: Timber Press.
  • Cengiz, M. (2013). Doğal mera alanlarının arıcılık ve organik bal üretimi açısından önemi. Gümüşhane Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 8(2), 358-364.
  • Çaçan, E. & Başbağ, M. (2017). Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen ve Dikme köyleri meralarının farklı yöney ve yükseltilerinde yer alan bitki türleri. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 21(2), 185-195. https://doi.org/10.29050/harranziraat.321149
  • Çakılcıoğlu, U., Şengün, M. T. & Türkoğlu, İ. (2010). An ethnobotanical survey of medicinal plants of Yazıkonak and Yurtbaşı districts of Elazığ province, Turkey. Journal of Medicinal Plants Research, 4(7), 567–572.
  • Çınar, S. (2012). Çukurova taban koşullarında bazı çok yıllık sıcak mevsim buğdaygil yem bitkilerinin yonca (Medicago sativa L.) ile uygun karışımlarının belirlenmesi [Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi]. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
  • Dalar, A. (2018). Plant taxa used in the treatment of diabetes in Van Province, Turkey. International Journal of Secondary Metabolite, 5(3), 170-184. https://doi.org/10.21448/ijsm.430703
  • Deliorman Orhan, D., Özçelik, B., Hoşbaş, S. & Vural, M. (2012). Assessment of antioxidant, antibacterial, antimycobacterial, and antifungal activities of some plants used as folk remedies in Turkey against dermatophytes and yeast-like fungi. Turkish Journal of Biology, 36(6), 672-686. https://doi.org/10.3906/biy-1203-33
  • Demirkuş, N., Koyuncu, M. & Gül, M. (2018). Endemic plants of Lake Van basin. Anatolian Journal of Botany, 2(2), 70-83. https://doi.org/10.30616/ajb.401062
  • Enke, N. (2008). Gemeinholzer, B. Babcock revisited: New insights into generic delimitation and character evolution in Crepis L. (Compositae: Cichorieae) from ITS and MatK sequence data. Taxon, 57, 756–768. https://doi.org/10.1002/tax.573008
  • Enke, N. (2009). Contributions towards a revised infrageneric classification of Crepis (Cichorieae, Compositae). Willdenowia, 39, 229-245. https://doi.org/10.3372/wi.39.39202
  • Erbay, M. Ş. & Sarı, A. (2018). Plants used in traditional treatment against hemorrhoids in Turkey. Marmara Pharmaceutical Journal, 22(2), 110-132. https://doi.org/10.12991/mpj.2018.49
  • Hosseinkhani, A., Dadashi, M., Mohammadzadeh, H. & Hassannejad, S. (2018). Determination of chemical composition and palatability of some weeds in alfalfa farms. Animal Production Research, 7(3), 79-88.
  • Jayanegara, A., Marquardt, S., Kreuzer, M. & Leiber, F. (2011). Nutrient and energy content, in vitro ruminal fermentation characteristics and methanogenic potential of alpine forage plant species during early summer. Journal of the Science of Food and Agriculture, 91(10), 1863-1870. https://doi.org/10.1002/jsfa.4398
  • JMP. (2018). A Business Unit of SAS (Version 14.0). [Computer software]. SAS Instute, USA.
  • Kocabaş, Y. Z., Erol, A. & Aktolun, O. (2017). KSÜ Avşar yerleşkesi (Kahramanmaraş) ve çevresi florasının tıbbi bitkileri. Aksaray University Journal of Science and Engineering, 1(2), 110-120.
  • Koçak, S. & Özhatay, N. (2013). Wild edible plants in Karaman (Southern Turkey). Journal of Faculty of Pharmacy of Istanbul University, 43(1), 21-32.
  • Lacefield, G. D. (1988). Alfalfa hay quality makes the difference. https://pdfs.semanticscholar.org /6787/30bdcf008e4d930554628fb0fde47030cb85.pdf. [Erişim tarihi: 22.06.2019].
  • Morrison, J. A. (2003). Hay and pasture management, chapter 8. http://iah.aces.uiuc.edu/pdf/ Agronomy_HB/08chapter.pdf. [Erişim tarihi: 20.05.2019].
  • Motsara, M. R. & Roy, R. N. (2008). Guide to Laboratory Establishment for Plant Nutrient Analysis. FAO Fertilizer and Plant Nutrition Bulletin No:19, 78 p., Rome, Italy.
  • Mutlu, B. & Karakuş, Ş. (2015). Floristic list of İnönü University Malatya main campus area. Hacettepe Journal of Biology and Chemistry, 43(2), 73-89.
  • Pedreiro, S., da Ressurreição, S., Lopes, M., Cruz, M. T., Batista, T., Figueirinha, A. & Ramos, F. (2021). Crepis vesicaria L. subsp. taraxacifolia leaves: nutritional profile, phenolic composition and biological properties. International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(1), 151. https://doi.org/10.3390/ijerph18010151
  • Polat, R., Nevzat, E., Ürüşan, Z., Ahmet, C., Ahıskalı, M. & Canlı, D. (2020). Solhan (Bingöl) florasının arıcılık açısından değerlendirilmesi. Türk Doğa ve Fen Dergisi, 9(Özel Sayı), 1-10. https://doi.org/10.46810/tdfd.772388
  • Russo, R., Restucci, B., Vassallo, A., Cortese, L., D’Ambola, M., Montagnaro, S., Ciarcia, R., De Tomassi, N. & Severino, L. (2018). Toxicity of Crepis lacera in grazing ruminants. BMC veterinary research, 14, 1-7. https://doi.org/10.1186/s12917-018-1393-4
  • Şahin, B., Aslan, S., Ünal, S., Mutlu, Z., Mermer, A., Urla, Ö., Ünal, E., Özaydın, K. A., Avağ, A., Yıldız, H. & Aydoğmuş, O. (2015). Çankırı ili meralarının floristik özellikleri. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 24(1), 1-15. https://doi.org/10.21566/tbmaed.00980
  • Öten, M. & Albayrak, S. (2016). Batı Akdeniz sahil kuşağından toplanan yonca (Medicago sativa L.) populasyonlarının moleküler karakterizasyonu. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 20(2), 2250-225. https://doi.org/10.19113/sdufbed.59290
  • Öten, M. & Albayrak, S. (2018). Bazı yonca (Medicago sativa L.) genotipleri arasındaki varyasyonun kümeleme ve temel bileşen analizi metodu ile belirlenmesi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 5(3), 222-228. https://doi.org/10.19159/tutad.421625
  • Özaslan Parlak, A., Parlak, M., Gökkuş, A. & Demiray, H. C. (2015). Akdeniz (Çanakkale) meralarının ot verimi ve kalitesi ile botanik kompozisyonu ve bazı toprak özellikleri. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(1), 99-108.
  • Özaslan Parlak, A., Gökkuş, A. & Alatürk, F. (2018). Botanical composition, forage yield and quality under different improved Mediterranean rangeland. Mediterranean Agricultural Sciences, 31(2), 141-147. https://doi.org/10.29136/mediterranean.393540
  • Serin, Y., Tan, M., Koç, A., Zengin, H., Aksoy, A., Hamzaoğlu, E., Karaca, A., Şentürk, T. & Özbay, O. (2008). Türkiye’nin Çayır ve Mera Bitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara.
  • Sürmen, M., Yavuz, T., Sürmen, B., Kutbay, H. G., Töngel, Ö., & Yılmaz, H. (2013). Orta Karadeniz (Samsun/TÜRKİYE) çayır ve meralarında Avena sativa L.'nin istilacı/yabancı tür olarak değerlendirilmesi. Anadolu Doğa Bilimleri Dergisi, 4(2), 7-13.
  • Sürmen, M., Yavuz, T., Sürmen, B., & Kutbay, H. G. (2015). Samsun ili çayır ve mera alanlarında istilacı türlerin tespiti ve yoğunluklarının belirlenmesi. Turkish Journal of Weed Science, 18(1), 1-5.
  • Yıldırımlı, Ş. (2021). A new species, Crepis vuralii Yıld. (Asteraceae) from Turkey. OT Sistematik Botanik Dergisi, 28(1-2), 149-156.
  • Zengin, G., Sarikurkcu, C., Uyar, P., Aktumsek, A., Uysal, S., Kocak, M. S. & Ceylan, R. (2015). Crepis foetida L. subsp. rhoeadifolia (Bieb.) Celak. as a source of multifunctional agents: Cytotoxic and phytochemical evaluation. Journal of Functional Foods, 17, 698-708. https://doi.org/10.1016/j.jff.2015.06.041
There are 49 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Pasture-Meadow Forage Plants
Journal Section Tarla Bitkileri
Authors

Mehmet Başbağ 0000-0002-7853-7604

Erdal Çaçan 0000-0002-9469-2495

Early Pub Date April 18, 2025
Publication Date
Submission Date December 7, 2024
Acceptance Date March 19, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 11 Issue: 1

Cite

APA Başbağ, M., & Çaçan, E. (2025). Bazı Crepis Türlerinin Ot Kalite Özellikleri Açısından Değerlendirilmesi. Uluslararası Tarım Ve Yaban Hayatı Bilimleri Dergisi, 11(1), 60-69. https://doi.org/10.24180/ijaws.1585803
 Download Cover Image

17365       17368       17367        17366      17369     17370