2023 CUMHURBAŞKANLIĞI SEÇİMLERİNDE ADAYLARIN TWİTTER HESAPLARI ÜZERİNDEN SİYASİ SÖYLEM ANALİZİ: KARŞILAŞTIRMALI BİR İNCELEME
Abstract
Teknoljik gelişmeler tarihsel süreçte siyasal iletişim faaliyetlerinde değişikliğe neden olmuştur. Hayatımıza giren internet ve sosyal medya son zamanlarda çok fazla tercih edilmektedir. Siyasal iletişimde Twitter (X) oldukça yoğun kullanılan bir iletişim aracıdır. Politik aktörlerin siyasal iletişimde Twitter’ı (X) etkin kullanmaları başarılarını etkilemektedir. Twitter (X) sayesinde liderler tek bir tweetle binlerce kişiye ulaşabilmektedir. Bu çalışma, 2023 Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ikinci turu sürecinde adayların Twitter hesapları üzerinden oluşturdukları siyasi söylemi içerik çözümlemesi yöntemiyle incelemeyi amaçlamaktadır. İçerik analizine tabi tutulan veriler, adayların Twitter (X) hesaplarının geriye dönük olarak taranmasıyla elde edilmiştir. Sadece adayların hesapları tarafından paylaşılan mesajlar dikkate alınmış, kullanıcılar tarafından sayfaya gönderilen mesajlar değerlendirme dışı bırakılmıştır. Araştırmanın veri seti, seçimlerin ikinci turunda yarışan Cumhurbaşkanı adayları Recep Tayyip Erdoğan ve Kemal Kılıçdaroğlu'nun 14 Mayıs 2023 ile 28 Mayıs 2023 tarihleri arasında Twitter (X) hesaplarından yaptıkları paylaşımlardan oluşmaktadır. Paylaşımların içerik analizi için, mesajların tematik özelliklerini ortaya koymak amacıyla Microsoft Excel'de bir kodlama cetveli hazırlanmış ve adayların paylaşımları içerik çözümlemesi yöntemi kullanılarak sistematik bir biçimde analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda Erdoğan ve Kılıçdaroğlu'nun iletişim stratejileri arasında belirgin farklılıklar gözlemlenmektedir. Erdoğan, daha resmi ve dengeli bir dil kullanarak bilgilendirici söylem ile iletişimde bulunmakta ve bilgi aktarımına odaklanmaktadır. Kılıçdaroğlu ise sert ve eleştirel bir yaklaşım benimseyerek, hedeflerini ve beklentilerini ön plana çıkaran bir iletişim stratejisi izlemektedir. Sosyal medya stratejileri de farklılık göstermekte; Erdoğan, genel kamuoyuna hitap ederken, Kılıçdaroğlu daha spesifik kitlelere, özellikle çiftçilere yönelik paylaşımlarla belirli gruplara ulaşmayı amaçlamaktadır. Seçim faaliyetlerine ilişkin Erdoğan’ın paylaşımlarında %63 oranında bir vurgu yapılırken, Kılıçdaroğlu, seçim çalışmalarında daha dengeli bir yaklaşım sergileyerek hem eleştirilerde bulunmakta hem de vaatlere yer vermektedir.
References
- Ata, F., ve Çakır, C. (2023). Sosyal medya paylaşımlarında siyasi etkileşim: Türkiye örneği. Etkileşim: Academic Journal of Uskudar University Faculty of Communication, 6(12), 340-366.
- Aziz, A. (2007). Siyasal iletişim. (2. Baskı). Ankara: Nobel Kitabevi.
- Bakacak, A. A. (2023). Politics and media in Türkiye: The stance of Hürriyet newspaper in the 2007 presidential election process. Conservative Thought/Muhafazakar Düşünce, 19(65), 164-191.
- Bektaş, A. (2002). Siyasal propaganda. İstanbul: Bağlam Yayınları.
- Binark, M. (2014). Yeni medya çalışmalarında araştırma yöntem ve teknikleri. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Çetinkaya, E. (2016). Deniz Baykal ile Kemal Kılıçdaroğlu’nun liderlik yaklaşımları kapsamında karşılaştırmalı analizi. Proceedings E-Book I, 108.
- Croteau, D., & Hoynes, W. (2013). Media/society: Industries, images, and audiences. Los Angeles: Sage Publications.
- Dahlberg, L. (2001). The internet and democratic discourse: Exploring the prospects of online deliberative forums extending the public sphere. Information, Communication & Society, 4(4), 615-633.
- Dahlberg, L., & Siapera, E. (2007). Introduction: Tracing radical democracy and the internet. In Radical democracy and the internet: Interrogating theory and practice (pp. 1-16). London: Palgrave Macmillan UK.
- Demirhan, K. (2017). Yeni Medya’da siyasal iletişim sürecinin kavramsallaştırılmasında alternatif modeller: Müzakereci ve agonistik demokrasi yaklaşımları. Gümüşhane Üniversitesi İletisim Fakültesi Elektronik Dergisi, 5(1), 174-200.
- Doğan, A., ve Ertan, T. (2016). Siyasal iletişim aracı olarak ABD başkanlık seçimlerinde twitter’ın kullanımı: Hillary Clinton ve Donalt Trump örneği. Atatürk İletişim Dergisi, (11), 139-157.
- Duman, D., ve İpekşen, S. S. (2013). Türkiye'de genel seçim kampanyaları (1950-2002). Turkish Studies (Elektronik), 8(7), 117-135.
- Gimmler, A. (2001). Deliberative democracy, the public sphere and the internet. Philosophy & Social Criticism, 27(4), 21-39.
- Gölcü, A. (2009). Haber söyleminde medya-siyaset ilişkisi: 29 Mart 2009 yerel seçimleri. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 29, 81-101.
- Güdekli, A. (2016). Yeni medyada siyasal söylem: 7 Haziran 2015 milletvekili genel seçimi sürecinde siyasi liderlerin Twitter kullanımı. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(01), 131-154.
- Güven, S. (2017). Siyasal iletişim sürecinin dönüşümü, siyasal katılım ve iletişim teknolojileri. Turkish Online Journal of Design, Art & Communication, 7(2), 175-191.
- Halpern, D., & Gibbs, J. (2013). Social media as a catalyst for online deliberation? Exploring the affordances of Facebook and YouTube for political expression. Computers in Human Behavior, 29(3), 1159-1168.
- Irak, H. (2022). Siyasal iletişimin dijitalleşmesi: 2018 cumhurbaşkanlığı seçiminde siyasal partilerin Twitter üzerinden karşılaştırmalı analizi. ARTS: Artuklu Sanat ve Beşeri Bilimler Dergisi, (7), 203-234.
- Karaca, M. F., Kazancı, P., ve Uzun, G. (2024). Siyasal iletişim faaliyetlerinde söylem: X üzerine bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (54), 252-284.
- Kasım, M. (2011). Hitler döneminde propaganda aracı olarak radyo. Selçuk İletişim, 6(4), 64-75.
- Madsar, S. (2021). Politik iletişim aracı olarak sosyal medya: 2018 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde adayların twitter kullanımı üzerine bir inceleme. Mediarts, 1, 61-85.
- Meriç, Ö. (2017). Çevrimiçi siyasal iletişim üzerine bir literatür değerlendirmesi. Selçuk İletişim, 9(4), 25-39.
- Murru, M. F. (2009). New media – new public spheres? An analysis of online shared spaces becoming public agoras. In Carpentier, N., Olsson, T. & Sundin, E. (Eds.) Communicative approaches to politics and ethics in europe (pp. 141-153). Estonia: Tartu University Press.
- Özgül, G. E. (2012). Bir görme biçimi olarak yeni medya: Kamusal bir alan imkanının araştırılması. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 7(26), 4526-4547.
- Şen, A. F., ve Altın, Ş. Y. (2020). Sosyal medyada popülist söylemler: 31 Mart 2019 yerel seçim sürecinde adayların Twitter gönderilerinin analizi. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (35), 281-310.
- Şen, Y. F. (2018). Adalet ve Kalkınma Partisi’nin milliyetçilik söylemi: Bir siyasal söylem çözümlemesi. Muhafazakar Düşünce Dergisi 44. Sayı: İslam Medeniyetini Kuran Düşünürler I, 157.
- Şentürk, R. (2009). McLuhan’ın televizyon teorisi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(15), 17-31.
- Toraman, B. (2022). 31 Mart ve 23 Haziran İstanbul yerel seçimleri haberlerinin karşılaştırmalı söylem analizi: Sabah, Sözcü, Yeniçağ, Milli Gazete, Birgün örneklemi. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Antalya.
- Toy, M. E. (2021). Sosyal medyada siyasal iletişim: 31 Mart 2019 yerel seçimlerinde Ak Parti ve CHP’nin twitter kullanımı. Kastamonu İletişim Araştırmaları Dergisi, (6), 1-26.
- Tüylüoğlu, E. (2023). Siyasal pazarlamada bir siyasal iletişim aracı olarak sosyal medyanın kullanımı: XIII. Cumhurbaşkanlığı seçimi II. turunda adayların twitter kullanımları ve söylemleri. İşletme Araştırmaları Dergisi, 15(4), 2863-2879.
- Wodak, R. (2015). The politics of fear: What right-wing populist discourses mean. Los Angeles: Sage.
- Wolton, D. (1991). Medya siyasal iletişimin zayıf halkası. Birikim, (30), 51-58.
- Woo-Young, C. (2005). Online civic participation, and political empowerment: Online media and public opinion formation in Korea. Media, Culture & Society, 27(6), 925-935.
- Yaqub, U., Chun, S. A., Atluri, V., & Vaidya, J. (2017). Analysis of political discourse on twitter in the context of the 2016 US presidential elections. Government Information Quarterly, 34(4), 613-626.
- Yetkin, B. (2019). 2019 yerel seçimlerinde adayların twitter kullanımı. Moment Dergi, 6(2), 382-405.
POLITICAL DISCOURSE ANALYSIS THROUGH TWITTER ACCOUNTS OF CANDIDATES IN THE 2023 PRESIDENTIAL ELECTIONS: A COMPARATIVE STUDY
Abstract
Technological developments have caused changes in political communication activities in the historical process. The internet and social media, which have entered our lives, have been preferred a lot recently. Twitter (X) is a very intensively used communication tool in political communication. Political actors effective use of Twitter (X) in political communication affects their success. Thanks to Twitter (X), leaders can reach thousands of people with a single tweet.This study aims to examine the political discourse created by candidates via their Twitter accounts during the second round of the 2023 Presidential elections through content analysis method. The data set of the research consists of the posts of presidential candidates Recep Tayyip Erdoğan and Kemal Kılıçdaroğlu, who are competing in the second round of the elections, via their Twitter (X) accounts between May 14, 2023 and May 28, 2023. For the content analysis of the posts, a coding table was prepared in Microsoft Excel in order to reveal the thematic features of the messages and the candidates' posts were systematically analyzed using the content analysis method. As a result of the research, significant differences are observed between the communication strategies of Erdoğan and Kılıçdaroğlu. Erdoğan communicates with informative discourse using a more formal and balanced language and focuses on transferring information. Kılıçdaroğlu, on the other hand, adopts a harsh and critical approach and follows a communication strategy that highlights his goals and expectations. Social media strategies also differ; While Erdoğan addresses the general public, Kılıçdaroğlu aims to reach certain groups with posts aimed at more specific audiences, especially farmers. While Erdoğan’s posts emphasize election activities by 63%, Kılıçdaroğlu exhibits a more balanced approach in his election campaigns, both making criticisms and making promises.
References
- Ata, F., ve Çakır, C. (2023). Sosyal medya paylaşımlarında siyasi etkileşim: Türkiye örneği. Etkileşim: Academic Journal of Uskudar University Faculty of Communication, 6(12), 340-366.
- Aziz, A. (2007). Siyasal iletişim. (2. Baskı). Ankara: Nobel Kitabevi.
- Bakacak, A. A. (2023). Politics and media in Türkiye: The stance of Hürriyet newspaper in the 2007 presidential election process. Conservative Thought/Muhafazakar Düşünce, 19(65), 164-191.
- Bektaş, A. (2002). Siyasal propaganda. İstanbul: Bağlam Yayınları.
- Binark, M. (2014). Yeni medya çalışmalarında araştırma yöntem ve teknikleri. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Çetinkaya, E. (2016). Deniz Baykal ile Kemal Kılıçdaroğlu’nun liderlik yaklaşımları kapsamında karşılaştırmalı analizi. Proceedings E-Book I, 108.
- Croteau, D., & Hoynes, W. (2013). Media/society: Industries, images, and audiences. Los Angeles: Sage Publications.
- Dahlberg, L. (2001). The internet and democratic discourse: Exploring the prospects of online deliberative forums extending the public sphere. Information, Communication & Society, 4(4), 615-633.
- Dahlberg, L., & Siapera, E. (2007). Introduction: Tracing radical democracy and the internet. In Radical democracy and the internet: Interrogating theory and practice (pp. 1-16). London: Palgrave Macmillan UK.
- Demirhan, K. (2017). Yeni Medya’da siyasal iletişim sürecinin kavramsallaştırılmasında alternatif modeller: Müzakereci ve agonistik demokrasi yaklaşımları. Gümüşhane Üniversitesi İletisim Fakültesi Elektronik Dergisi, 5(1), 174-200.
- Doğan, A., ve Ertan, T. (2016). Siyasal iletişim aracı olarak ABD başkanlık seçimlerinde twitter’ın kullanımı: Hillary Clinton ve Donalt Trump örneği. Atatürk İletişim Dergisi, (11), 139-157.
- Duman, D., ve İpekşen, S. S. (2013). Türkiye'de genel seçim kampanyaları (1950-2002). Turkish Studies (Elektronik), 8(7), 117-135.
- Gimmler, A. (2001). Deliberative democracy, the public sphere and the internet. Philosophy & Social Criticism, 27(4), 21-39.
- Gölcü, A. (2009). Haber söyleminde medya-siyaset ilişkisi: 29 Mart 2009 yerel seçimleri. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 29, 81-101.
- Güdekli, A. (2016). Yeni medyada siyasal söylem: 7 Haziran 2015 milletvekili genel seçimi sürecinde siyasi liderlerin Twitter kullanımı. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(01), 131-154.
- Güven, S. (2017). Siyasal iletişim sürecinin dönüşümü, siyasal katılım ve iletişim teknolojileri. Turkish Online Journal of Design, Art & Communication, 7(2), 175-191.
- Halpern, D., & Gibbs, J. (2013). Social media as a catalyst for online deliberation? Exploring the affordances of Facebook and YouTube for political expression. Computers in Human Behavior, 29(3), 1159-1168.
- Irak, H. (2022). Siyasal iletişimin dijitalleşmesi: 2018 cumhurbaşkanlığı seçiminde siyasal partilerin Twitter üzerinden karşılaştırmalı analizi. ARTS: Artuklu Sanat ve Beşeri Bilimler Dergisi, (7), 203-234.
- Karaca, M. F., Kazancı, P., ve Uzun, G. (2024). Siyasal iletişim faaliyetlerinde söylem: X üzerine bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (54), 252-284.
- Kasım, M. (2011). Hitler döneminde propaganda aracı olarak radyo. Selçuk İletişim, 6(4), 64-75.
- Madsar, S. (2021). Politik iletişim aracı olarak sosyal medya: 2018 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde adayların twitter kullanımı üzerine bir inceleme. Mediarts, 1, 61-85.
- Meriç, Ö. (2017). Çevrimiçi siyasal iletişim üzerine bir literatür değerlendirmesi. Selçuk İletişim, 9(4), 25-39.
- Murru, M. F. (2009). New media – new public spheres? An analysis of online shared spaces becoming public agoras. In Carpentier, N., Olsson, T. & Sundin, E. (Eds.) Communicative approaches to politics and ethics in europe (pp. 141-153). Estonia: Tartu University Press.
- Özgül, G. E. (2012). Bir görme biçimi olarak yeni medya: Kamusal bir alan imkanının araştırılması. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 7(26), 4526-4547.
- Şen, A. F., ve Altın, Ş. Y. (2020). Sosyal medyada popülist söylemler: 31 Mart 2019 yerel seçim sürecinde adayların Twitter gönderilerinin analizi. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (35), 281-310.
- Şen, Y. F. (2018). Adalet ve Kalkınma Partisi’nin milliyetçilik söylemi: Bir siyasal söylem çözümlemesi. Muhafazakar Düşünce Dergisi 44. Sayı: İslam Medeniyetini Kuran Düşünürler I, 157.
- Şentürk, R. (2009). McLuhan’ın televizyon teorisi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(15), 17-31.
- Toraman, B. (2022). 31 Mart ve 23 Haziran İstanbul yerel seçimleri haberlerinin karşılaştırmalı söylem analizi: Sabah, Sözcü, Yeniçağ, Milli Gazete, Birgün örneklemi. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Antalya.
- Toy, M. E. (2021). Sosyal medyada siyasal iletişim: 31 Mart 2019 yerel seçimlerinde Ak Parti ve CHP’nin twitter kullanımı. Kastamonu İletişim Araştırmaları Dergisi, (6), 1-26.
- Tüylüoğlu, E. (2023). Siyasal pazarlamada bir siyasal iletişim aracı olarak sosyal medyanın kullanımı: XIII. Cumhurbaşkanlığı seçimi II. turunda adayların twitter kullanımları ve söylemleri. İşletme Araştırmaları Dergisi, 15(4), 2863-2879.
- Wodak, R. (2015). The politics of fear: What right-wing populist discourses mean. Los Angeles: Sage.
- Wolton, D. (1991). Medya siyasal iletişimin zayıf halkası. Birikim, (30), 51-58.
- Woo-Young, C. (2005). Online civic participation, and political empowerment: Online media and public opinion formation in Korea. Media, Culture & Society, 27(6), 925-935.
- Yaqub, U., Chun, S. A., Atluri, V., & Vaidya, J. (2017). Analysis of political discourse on twitter in the context of the 2016 US presidential elections. Government Information Quarterly, 34(4), 613-626.
- Yetkin, B. (2019). 2019 yerel seçimlerinde adayların twitter kullanımı. Moment Dergi, 6(2), 382-405.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Journalism |
| Journal Section | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
| Authors | |
| Publication Date | June 5, 2025 |
| Submission Date | December 20, 2024 |
| Acceptance Date | April 9, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 10 Issue: 1 |
