As primary historical sources, endowment inscriptions engraved on stone or brick not only preserve the written heritage of their time but also reflect its artistic sensibilities, serving as versatile documents that bridge the past and present. One of the most remarkable examples of this type, commonly found in Ilkhanid-period architectural structures, is the inscriptions of the Marjāniyya Madrasa, built in Baghdād during the Jalāyirid rule. Established in 758/1357 on the eastern side of Baghdād, the madrasa was founded by Amīn al-Dīn Marjān b. Abdullāh b. Abdurrahmān al-Oljaytī, who served as governor of Baghdād under the Jalāyirid rulers Sheikh Hasan and his son Sheikh Uwais. The endowment, arranged into six inscriptions, provides unique insights into the madrasa’s foundation and institutional history. These inscriptions, now affixed to the interior walls of the Marjāniyya Mosque, are significant not only for their content but also as outstanding examples of the Saljuk-style jalī thuluth script. In addition to these six endowment inscriptions, this study examines other inscriptions that offer valuable information about the Marjāniyya endowments. It includes a review of the literature on the inscriptions, an epigraphic analysis of the inscriptions, an examination of numerical and quantitative data related to endowed immovables, and interpretations of key terms and place names that illuminate the political and social context of the period.
Taşa veya tuğlaya işlenmiş vakfiye kitabeleri, birinci elden tarihî kaynak olmalarının yanında dönemin sanat anlayışını da zamanımıza taşıyan çok yönlü belgelerdir. İlhanlılar dönemi mimari yapılarında yaygın olan bu türün en dikkat çekici örneklerinden biri, Bağdat’taki Celâyirliler (1340- 1431) dönemi eserlerinden olan Mercâniye Medresesi ve vakıflarına ait kitabelerdir. Mercâniye Medresesi, Celâyirli hükümdarı Şeyh Hasan ve oğlu Şeyh Üveys döneminde Bağdat valiliği görevinde bulunan Emînüddîn Mercân b. Abdullah b. Abdurrahman es-Sultânî el-Olcaytî tarafından 758 (1357) yılında Bağdat’ın doğu yakasında kurulmuştur. Kurucu, medreseyle birlikte inşa ettiği dârüşşifânın kalıcı ve sürdürülebilir kurumlar olmalarını sağlamak amacıyla zengin vakıflar tesis etmiş; vakıflara dair bilgileri içeren vakfiye metnini ise kitabeler hâlinde medresenin içine yerleştirmiştir. Altı kitabe hâlinde düzenlenmiş olan vakfiye, medresenin vakıfları ve kurumsal tarihi hakkında benzersiz bilgiler içermektedir. Medresenin mescit bölümünün iç duvarlarına sabitlenmiş hâlde bulunan kitabeler, içerik açısından olduğu kadar Selçuklu tarzı celi sülüs yazı geleneğinin seçkin bir örneği olması bakımından da önem arz etmektedir. Altı vakfiye kitabesinden başka, Mercâniye vakıfları hakkında önemli bilgiler içeren diğer kitabeleri de kapsamına alan bu çalışma, kitabelerle ilgili literatürün değerlendirmesini, kitabelerin epigrafik incelemesini, vakfedilen taşınmazların sayısal ve niceliksel bilgilerinin analizini, dönemin siyasi ve içtimai durumuna ışık tutan kavramları ve yer adlarının açıklamasını ihtiva etmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Studies (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | April 3, 2025 |
Submission Date | October 16, 2024 |
Acceptance Date | February 7, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 15 Issue: 1 |