Modern Çin edebiyatının en önemli temsilcilerinden biri olan Yu Dafu, “gerçeklik” kavramını anlama ve eserlerinde ele alış şekli açısından döneminin diğer aydınlarından farklı bir duruş sergilemektedir. Maruz kaldığı tüm toplumsal eleştirilere aldırmaksızın, sıklıkla bireyin iç dünyasını ve onun en derin cinsel arzularının ‘filtresiz’ ifşasını, kendini ifade etmenin bir yolu olarak benimsemiş ve eserlerini bu temelde kaleme almıştır. Onun romanlarında mükemmel resmedilmiş kahramanlar göremeyiz, bunun aksine onun kahramanları çoğunlukla depresif, kırılgan, gelenekler ve modern hayat arasında sıkışıp kalmış tiplerdir. Romanlarını kaleme alırken, bireyin zayıf yönlerini ve toplum tarafından bastırılmaya çalışılan cinsel arzularını gizleme gereği duymaz, aksine bunları açık açık ifşa eder. Her ne kadar Yu Dafu’nun romanları düzgün bir olay örgüsünden ve hikayeden payına düşeni alamasa da, kendini ifade ederken kullandığı samimi ve gerçekçi dil, okurlarını etkisi altına almayı başarır. “Romanlar, yazarların özyaşam anlatısıdır” görüşünü sıklıkla dile getiren Yu Dafu, romanlarında, sürekli karakterlerinin en derin arzularını, zayıf yönlerini ve eksikliklerini ifşa eder, onu okur karşısında bir nevi çıplak bırakır. Yu Dafu her ne kadar bunu, daha gerçekçi romanlar ve karakterler yaratmak için bir teknik olarak kullansa da, onun bu yazım tekniği, ‘edebiyatta gerçeklik, her zaman kendini sınırsızca ifşa etmek midir?’ sorusunu da beraberinde getirmektedir. Bu soru, Yu Dafu’nun eserlerini okuyanları düşündüren temel bir sorudur ve bizlere onun edebi mirasını derinleştiren düşünsel bir zemin sunar.
郁达夫是中国现代文学的重要代表之一,在理解及处理“真实”概念的方 式上,展现出与同时代人明显不同的立场。面对社会对自己的指责和批 评,他还是选择将个体内心世界及其最深的性欲望的“无过滤”表达作为 自我表达的一种 式,从而形成他创作小说的基础。在他的小说中,我们 不会看到完美无瑕的英雄人物;相反,他的主人公常常被描绘成抑郁、脆 弱的形象,并陷入传统与现代生活的挣扎之中。在创作过程中,他并不认 为有隐藏自己的弱点和被抑制的性欲望的必要,而是选择公开展示它们。他的小说经常缺乏连贯的情节和故事结构,不过,他坦率和真实的语言在 自我表达中成功地吸引了众多读者。虽然他成功利用这一技巧来创作更为 真实的小说和人物形象,但他的写作风格不可避免地引发了一个问题:文 学中对“真实”的追求是否总是关于无限自我暴露?这个问题是郁达夫作 品引发读者深思的核心问题,为我们提供了丰富其文学遗产的思想视角。
Yu Dafu, one of the most important representatives of modern Chinese literature, exhibits a distinctive stance from his contemporaries in his understanding of the concept of “realism” and in his approach to addressing it in his works. In the face of social accusations and criticisms, he chose to express his inner world and deepest sexual desires in an “unfiltered” manner as a form of self-expression, thus forming the basis for his novel writing. In his novels, we do not find perfectly depicted heroes; instead, his characters are often portrayed as depressive, weak, and caught between traditions and modern life. While writing his novels, Yu Dafu does not feel the need to conceal one’s weaknesses and suppressed sexual desires, but rather openly exposes them. Despite his novels sometimes lacking a coherent plot and storyline, his sincere and realistic language used in self-expression manages to captivate his readers. Although he uses this technique as a means to create more realistic novels and characters, his writing style inevitably raises the question: is “realism” in literature always about unlimited self-disclosure? This question is a fundamental one that Yu Dafu’s works prompt readers to contemplate, offering us a thoughtful perspective that enriches his literary legacy.
Primary Language | Chinese |
---|---|
Subjects | Cultural Studies (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | April 29, 2025 |
Submission Date | July 17, 2024 |
Acceptance Date | November 25, 2024 |
Published in Issue | Year 2025 Issue: 46 |