In this research article, the relationships between the concepts of happiness, work-life balance and work-family conflict are analysed. The significance levels between personal variables such as gender, marital status, age and happiness, work-life balance and work-family conflict and the mediating role of work-family conflict in the effect of work-life balance on happiness were examined. The study was conducted with 204 white-collar participants living in Istanbul and working in Ataşehir. Relational survey model was used in the study. Online and physical participation was provided to the data collected by the questionnaire method. In the analysis of the data, methods such as Pearson correlation analysis, confirmatory factor analysis, t-test, one-way ANOVA, and mediation analyses were used. “Personal Information Form”, “Oxford Happiness Scale”, “Work-Life Balance Scale” and “Work-Family Life Conflict Scale” were used in the study. Because of the analysis, there was a significant difference between work-life balance and its sub-dimension scales and happiness and work-family conflict. It was determined that work-family conflict did not play a mediating role in the effect of work-life balance on happiness. When demographic variables were analysed, it was seen that there were significant differences in gender, age, having children, position at work, family income status, income status definition and work style preference variables, while there were no significant differences in marital status, number of children, duration of being married, work style, duration of being in business life and duration of working at the current workplace variables.
Bu araştırma makalesinde mutluluk, iş-yaşam dengesi ve iş-aile çatışması kavramları arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Cinsiyet, medeni durum, yaş gibi kişisel değişkenler ile mutluluk, iş-yaşam dengesi ve iş-aile çatışması arasındaki anlamlılık düzeyleri ve iş-yaşam dengesinin mutluluğa etkisindeki iş-aile çatışmasının aracılık rolü incelenmiştir. Çalışma, İstanbul’da yaşayan ve Ataşehir’de çalışan 204 beyaz yakalı katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Anket yöntemi ile toplanan verilere online ve fiziki olarak katılım sağlanmıştır. Verilerin analizinde pearson korelasyon analizi, doğrulayıcı faktör analizi, t-test, One Way ANOVA, aracılık analizleri gibi yöntemler kullanılmıştır. Araştırmada “Kişisel Bilgi Formu”, “Oxford Mutluluk Ölçeği”, “İş-Yaşam Dengesi Ölçeği” ve “İş-Aile Yaşam Çatışması Ölçeği” kullanılmıştır. Analizler sonucunda; iş-yaşam dengesi ve alt boyut ölçekleri ile mutluluk ve iş-aile çatışması arasında anlamlı bir fark olduğu, görülmüştür. İş-yaşam dengesinin mutluluğa etkisinde iş-aile çatışmasının aracılık rolü olmadığı tespit edilmiştir. Demografik değişkenler incelendiğinde cinsiyet, yaş, çocuk sahibi olma durumu, iş yerindeki pozisyon, ailenin gelir durumu, gelir durumunu tanımlama ve çalışma şekli tercihi değişkenleri ile ilgili anlamlı farklılıkların olduğu, medeni durum, çocuk sayısı, evli olma süresi, çalışma şekli, iş hayatında bulunma süresi ve bulunduğu iş yerinde çalışma süresi değişkenleri ile ilgili anlamlı farklılıkların olmadığı görülmüştür.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Sociology (Other) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | July 25, 2025 |
Submission Date | January 12, 2025 |
Acceptance Date | May 18, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Issue: 88 |