This article explores the Ottoman-British power struggle for developing influence in the Persian Gulf and its surrounding areas from the first encounters of both empires until 1856. It draws upon documents from both Ottoman and British archives, as well as relevant literature, to examine why this region was of strategic importance to both empires. The Persian Gulf was part of the Ottoman Empire’s Basra Beylerbeylik and Baghdad Province, while the British viewed it as emperial borders of their Indian and South Asian colonies. The Ottoman actors were the governors of Baghdad and Basra protected the empire’s sovereign rights in the region, while British actors were the consuls represented and defended British interests and applied British policies in the region. Although the two empires' encounters in the region began in the late 16th century, significant confrontations started after Napoleon’s Egyptian expedition in 1798 and continued until World War I. To counter rising British influence in the Gulf, the Ottoman Empire implemented reforms and administrative and legislative centralization policies. Meanwhile, Britain sought to extend its influence by supporting local Arab sheikhdoms, tribes, and even non-Muslim groups. Conflicts between the two powers centered on Britain’s direct relations with Arab sheikhs, who were considered Ottoman subjects, which the Ottomans saw as violations of their sovereignty. These Arab sheikhdoms, however, leveraged the rivalry between the two empires to gain greater autonomy, setting the stage for their eventual independence.
Bu çalışmada başlangıçtan 1856’ya kadar olan dönemde Basra Körfezi ve çevresindeki Osmanlı-İngiliz tanışıklığı, nüfuz çatışması ve güç rekabeti konuyla ilgili literatüre ek olarak Osmanlı ve İngiliz arşivlerinden belgeler ışığında etüt edilmektedir. Bu amaçla Basra Körfezi ve çevresinin tarihsel olarak hem Osmanlı hem de Britanya İmparatorluğu için neden önemli olduğu her iki devletin bölge ve çevresine yönelik tarihsel ve ticari öncelikleri çerçevesinde ele alınmaktadır. Basra Körfezi Osmanlı İmparatorluğu’nun Basra Beylerbeyliği ve Bağdat Eyaletinin doğal bir parçası iken İngiltere için bu bölge Hindistan ve Güney Asya kolonilerinin “emperyal sınırları” olarak görülür. Osmanlının egemenlik haklarının bölgedeki koruyucusu Bağdat ve Basra’daki valileri iken İngiliz politikalarının uygulayıcısı ve savunucusu da İngiliz konsoloslarıdır. Bu sebeplerle bu çalışmada müracaat edilen arşiv vesikaları ilgili valilerin ve konsolosların kendi devletleri ile olan yazışmalarıdır. Her iki devletin bölgeye olan ilgileri ve bölgedeki karşılaşmaları 16. Yüzyıl’ın ikinci yarısından itibaren başlamış olsa da bu devletlerin müttefik olduğu dönemlerde dahil olmak üzere karşı karşıya gelişleri 1798’den itibaren Napolyon’un Mısır seferi sonrasında başlar ve Birinci Dünya savaşına kadar devam eder. Körfezde Osmanlı Devleti artan İngiliz nüfuzuna karşı merkezileştirmeyi amaçlayan reformlar ve idari düzenlemelerle bölgeye müdahil olur. İngiltere ise ağırlıklı olarak Arap şeyhlikleri ve kabilelerini ve hatta gayrimüslim unsurları himaye ederek nüfuz kurma yoluna gider. İki devlet arasındaki anlaşmazlıklar ve çatışmalar, İngiltere’nin Osmanlı tebaasından sayılan Arap Şeyhleri ve Aşiretleri mensupları doğrudan ilişki kurması ve Osmanlı egemenlik haklarını ihlal etmesi çerçevesine yoğunlaşır. Nitekim iki devletin ilgili çatışmasından istifade eden de bu şeyhlikler olur ve bu süreç onların özerkleşmesine ve bağımsızlığa giden yollarını açar.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Late Modern History of Middle East |
Journal Section | History |
Authors | |
Publication Date | April 29, 2025 |
Submission Date | September 16, 2024 |
Acceptance Date | March 11, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 24 Issue: 2 |