Research Article
BibTex RIS Cite

The Issue of the Sultan's Legitimacy in the Works of 15th and 16th Century Ottoman Historians

Year 2025, Volume: 24 Issue: 2, 735 - 753, 29.04.2025
https://doi.org/10.21547/jss.1611202

Abstract

In monarchies and similar regimes where sovereignty was not in the hands of the people, monarchs needed certain instruments on which they based their power to rule. The basic fact on which they based their legitimacy was attributing their power to the sacred. To achieve this, they sometimes used the predictions of sorcerers and soothsayers, dreams, and sometimes the approval of a religious leader. Some of them also believed that they had supernatural powers. For some, because victories signaled their being chosen, victory in war proved their legitimacy. This article focuses on the attempt to legitimize the Ottoman sultan through similar concepts and narratives in the works of Ottoman historians of the 15th and 16th centuries. The dream narratives in the works, some adjectives and titles derived from the Islamic theory of sovereignty used to describe the Sultan, and the sacred and respected family trees of the Sultan were evaluated in this context. The dream narratives in these works reflect the value that Islam has given to dreams. Both the dream of Osman and the dream of Ertuğrul refer to a sacred lineage and the announcement of the lineage with a divine touch. The connection of the Ottoman lineage to the Oghuz through Kayı and then to the Prophet Noah was meant to refer to the sanctity of the lineage and to imply that the Ottomans were the most worthy to rule among the Turkish beys. Concepts such as Zillu'llah, Khalifatullah, Mehdi, etc., originated from the Islamic notion of sovereignty and were used as indicators of the legitimacy of the sultan. The result of discussing the instruments of the sultan's legitimacy in the Ottoman chroniclers in three different frameworks is that the point of intersection of all these stories is the phenomenon of the sultan's chosenness. Whether this is done through the narration of dreams, the concept of the Islamic theory of sovereignty, or lineage depends on the narrator's ideological world, his political life, his education, the person to whom the work is presented, or the environment in which it is read.

References

  • Basılı kaynak eserler
  • Âşıkpaşazade. (2011). Aşıkpaşaoğlu tarihi (N. Atsız, Çev.). İstanbul: Ötüken.
  • Bodin, J. (1994). On sovereignty; four chapters from the six books of the commonwealth (J. H. Franklin, Çev.). Cambridge University Press.
  • Enverî. (2003). Düstürnâme-i Enverî (N. Öztürk, Çev.). İstanbul: Kitabevi.
  • el-Maverdi, E. H. H. (1994). El-ahkamu’s sultâniye (A. Şafak, Çev.). İstanbul: Bedir.
  • es-Seâlibi, E. M. (1997). Hükümdarlık sanatı ( Âdabu’l-mulûk) (S. Aykut, Çev.). İstanbul: İnsan Yay.
  • Gazali. (2008). İmam-ı Gazali’den yönetim sırları (İ. Doğu, Çev.). İstanbul: Çelik Yayınevi.
  • İbn Kemâl. (1997). Tevârih-i âl-i Osmân, X. defter (Ş. Severcan, Çev.). Ankara: TTK.
  • İdrîs-i Bitlîsî. (2022). Kanun-ı Şâhenşâhî (P. S. Esen & E. U. Sayın, Çev.). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Karamanlı Nişancı Mehmed Paşa. (1949). Osmanlı sultanları tarihi. İçinde N. Atsız (Haz.), Osmanlı tarihleri (ss. 321-369). İstanbul: Türkiye Yayınevi.
  • Korkud Çelebi. (2022). Siyasetin ahlâkî eleştirisi: Da’vetü’n-nefsi’t-tâliha ile’l-a’mâli’s-sâliha (M. Sancak, Çev.). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Mevlâna Neşri. (2008). Cihannûmâ (Necdet Öztürk, Çev.). İstanbul: Çamlıca Basım Yayın.
  • Nizamü’l Mülk. (2011). Siyasetname (M. T. Ayar, Çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Oruç Bey. (2008). Oruç Beğ tarihi (Necdet Öztürk, Çev.). İstanbul: Çamlıca Basım Yayın.
  • Ruhi Çelebi. (1992). Rûhî târîhi (Y. Yücel & H. E. Cengiz, Çev.). Belgeler, 14(18).
  • Selânikî Mustafa Efendi. (1999). Tarih-i Selânikî (C. 1). Ankara: TTK.
  • Şükrullah. (2011). Behçetü’t tevârîh. İçinde N. Atsız (Haz.), Üç Osmanlı tarihi (ss. 181-239). İstanbul: Ötüken.
  • Tursun Bey. (1977). Târîh-i Ebu’l-Feth (M. Tulum, Çev.). İstanbul: Baha Matbaası.
  • Yazıcızâde Ali. (2009). Tevârih-i âl-i Selçuk (A. Bakır, Çev.). İstanbul: Çamlıca Yayınları. Araştırma inceleme eserler
  • Al-Azmeh, A. (2001). Muslim kingship, power and the sacred in Muslim, Christian and pagan polities. New York: I.B.Tauris.
  • Alkan, M. (2004). Max Weberci nazariyeye göre Osmanlılarda hâkimiyet anlayışı. Ekev Akademi Dergisi, (21), 153-166.
  • Barthold, V. V. (2012). İslam’da iktidarın serüveni, halife ve sultan. (İ. Kamolov, Çev.) (2. bs.). İstanbul: Yeditepe.
  • Black, A. (2010). Siyasal İslam düşüncesi tarihi, peygamberden bugüne (H. Çalışkan, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
  • Bloch, M. (2023). Şifacı Krallar (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ötüken.
  • Broadbridge, A. F. (2008). Kingship and ideology in the Islamic and Mongol worlds. New York: Cambridge University Press.
  • Cook, M.A. (1972). Population pressure in rural Anatolia 1450-1600. London: Oxford University Press.
  • de Jouvenel, B. (1957). Sovereignty: An inquary in to the political good. (J.F.Huntington, Çev.). Cambridge: Cambridge University Press.
  • ed- Dûrî, A. (2006). Abbasi propagandası sürecinde ve Abbasilerin ilk asrında Mehdi tasavvuru. İçinde C. Zorlu (Ed.), Din ve siyasal söylem; Abbasi Devleti’nin meşruiyet kavgası. İstanbul: İnsan Yay.
  • Emecen, F. M. (2001). Osmanlı hanedanına alternatif arayışlar üzerine bazı örnekler ve mülahazalar. İslâm Araştırmaları Dergisi, (6), 63-76.
  • Emecen, Feridun M. (2020). Osmanlı klasik çağında hilafet ve saltanat. İstanbul:Kapı
  • Felek, Ö. (Ed.). (2014). Kitābü’l-Menāmāt: Sultan III. Murad’ın rüya mektupları (Birinci basım). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
  • Fleischer, C. H. (1999). Mehdi ve binyıl: Osmanlı emperyal ideolojisinin gelişimi. İçinde Osmanlı (C. 7, ss. 149-161). Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
  • Frankfort, H. (1948). Kingship and the Gods,a study of ancient near eastern religion as the integration of society and nature. Chicago: The University of Chicago.
  • Gibb, H. A. R. (2008). Studies on the civilization of Islam. London: Routledge- Kegan.
  • Hermansen, M. (2008). İslamiyet'te rüyalar ve rüya görme. İçinde K. Bulkeley (Ed.), Psikolojik kültürel ve dini boyutlarıyla rüyalar (s. 73-92). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
  • Imber, C. (1987). The Ottoman dynastic myth. Turcica, 19, 305-322.
  • İnalcık, H., Oğuz, M. (Çev.). (1989). Gazavât-ı Sultân Murâd b. Mehemmed Hân: İzladi ve Varna Savaşları (1443-1444) üzerine anonim gazavâtnâme. Ankara: TTK.
  • İnalcık, H. (1993a). State, sovereignty and law during the reign of Suleyman. İçinde H.İnalcık and C.Kafadar (Ed.), Suleyman the second and his time. İstanbul: The Isıs Press.
  • İnalcık, H. (1993b). The Ottoman succesion and ıts relation to the Turkish concept of Sovereignty. İçinde the Middle East and the Balkans under the Ottoman empire: essays on economy and society. Bloomington: Indiana University.
  • İnalcık, H. (2003). II. Mehmed. İçinde İslam Ansiklopedisi (C. 28, ss. 395-407). Ankara: TDV.
  • İnalcık, H. (2007). Padişah. İçinde İslam Ansiklopedisi (C. 34, ss. 140-143). Ankara: TDV.
  • Kafadar, C. (2010). İki cihan aresinde Osmanlı Devleti’nin kuruluşu (C. Çıkın, Çev.). Ankara: Birleşik Yayın.
  • Kafadar, C. (2010). Kim var imiş biz burada yoğ iken, dört Osmanlı: yeniçeri, tüccar, derviş ve hatun (3.). İstanbul: Metis.
  • Káldy-Nagy, G. (2005). Osmanlı İmparatorluğu’nun ilk yüzyıllarında kutsal savaş(cihad). M. Öz ve O. Özel (Ed.), Söğütten İstanbul’a, Osmanlı Devleti’nin kuruluşu üzerine tartışmalar içinde. Ankara: İmge.
  • Karateke, H. T. (2005). Legitimizing the Ottoman Sultanate: A framework for historical analysis. İçinde H. T. Karateke & M. Reinkowski (Ed.), Legitimizing the order: The Ottoman rhetoric of state power (ss. 13-52). Brill.
  • Köprülü, F. (2009). Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluşu. Ankara: Akçağ.
  • Lambton, A. K. S. (1978). Khalifa. İçinde Encyclopedia of Islam: C. IV (ss. 970-985). Leiden-E.J.Brill.
  • Lewis, B. (2011). İslam’ın siyasal söylemi (Ünsal Oskay, Çev.). Anakara: Phoenix.
  • Manz, B. F. (2024). Göçebeler, Ortadoğu’da konargöçer halkların tarihi (M. Ş. Yüksel & M. Demirci, Çev.). İstanbul: Kronik.
  • Madelung, W. (1986). Al-Mahdi. İçinde EI (C. 5, ss. 1230-1238). Leiden: E.J.Brill.
  • Merçil, E. (2007). Selçuklular’da hükümdarlık alâmetleri. Ankara: TTK.
  • Murphey, R. (2008). Exploring Ottoman sovereignty: Tradition,image and practice in the Ottman imperial household, 1400-1800. London: Continuum.
  • Newman, A. J. (2006). Safavid Iran: rebirth of Persian Empire. New York.
  • Noegel, S. (2008). Mezopotamya ve Eski Ahit'de (Tevrat) rüyalar ve rüya yorumcuları. İçinde K. Bulkeley (Ed.), Psikolojik, kültürel ve dini boyutlarıyla rüyalar (s. 45-73). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
  • Ocak, A. Y. (2000). Türkiye sosyal tarihinde İslamın macerası. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Oktay, A. S. (2011). Kınalızâde Ali Efendi ve Ahlâk-ı Alâi. İstanbul: İz Yayıncılık.
  • Ögel, B. (2010). Türk mitolojisi (C. 1-2, C. 2). Ankara: TTK.
  • Özafşar, M. E., Ünal, İ. H., Ünal, Y., Erul, B., Martı, H., Demir, M. (Ed.). (2015). Hadislerle İslam (C. 1). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
  • Özel, O., Öz, M. (Ed.). (2005). Söğüt’ten İstanbul’a Osmanlı Devleti’nin kuruluşu üzerine tartışmalar. Ankara: İmge Kitabevi.
  • Özcan, A. (2020). Osmanlı’da tarih yazımı ve kaynak türleri. İstanbul: Kronik.
  • Rahman, F. (2009). İslam (M. Dağ & M. Aydın, Çev.). Ankara: Ankara Okulu Yay.
  • Roux, J. P. (2020). Kral: mitler ve simgeler (N. F. Kıcıroğlu, Çev.). İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Sarıkçıoğlu, E. (2008). Mehdî. İçinde İslam Ansiklopedisi (C. 28, ss. 369-371). Ankara: TDV.
  • Schimmel, A. (2005). Halifenin rüyaları: Islamda rüya ve rüya tabiri (1. baskı; T. Erkmen, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Soudavar, A. (2003). The aura of kings, legitimacy and divine sanction in Iranian kingship. California: Mazda Publishers.
  • Şahin, İ., Emecen, F. (Çev.). (1994). II. Bayezid dönemine ait 906\1501 tarihli ahkam defteri. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
  • Szpakowska, K. (2008). Ayna'nın içinden eski Mısır'da rüyalar. İçinde K. Bulkeley (Ed.), Psikolojik kültürel ve dini boyutlarıyla rüyalar (s. 30-45). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
  • Turan, O. (1978). Türk cihan hakimiyeti mefkuresi tarihi (C. 1). İstanbul: Nakışlar Yayınevi.
  • Uzunçarşılı, İ.H. (1988). Osmanlı Devleti’nin saray teşkilatı. Ankara: TTK
  • Watt, M. (2010). İslam düşüncesinin teşekkül devri (Ethem R. Fığlalı, Çev.). Ankara: Sarkaç Yayınları.
  • Vincent, A. (1994). Theories of the state. Oxford: Blackwell Publishers.
  • Yavuz, H. (1994). Sadrazam Lütfî Paşa ve Osmanlı Hilâfeti. X. Türk Tarih Kongresi Bildiriler. Program adı: X. Türk Tarih Kongresi, Ankara 22-26 Eylül 1986, Ankara. Ankara: TTK.

15. ve 16. Yüzyıl Osmanlı Tarihçilerinin Eserlerinde Padişahın Meşruiyeti Meselesi

Year 2025, Volume: 24 Issue: 2, 735 - 753, 29.04.2025
https://doi.org/10.21547/jss.1611202

Abstract

Egemenliğin halkın elinde olmadığı monarşi ve benzeri yönetimlerde hükümdarlar yönetme erklerini dayandırdıkları bazı araçlara ihtiyaç duyuyorlardı. Meşruiyetlerini dayandırdıkları temel olgu, güçlerini kutsala bağlamaktı. Bunu gerçekleştirmek için bazen büyücülerin, kahinlerin öngörülerini, bazen rüyaları, bazen ise bir din adamının onayını kullandılar. Kimileri kendilerinde doğa üstü güçler olduğuna da inanıyordu. Bazıları için savaşta elde edilen başarılar meşruiyetlerinin deliliydi çünkü zaferler seçilmişliklerine işaret ediyordu. Bu makale Osmanlı padişahının, 15. ve 16. yüzyıl Osmanlı tarihçilerinin eserlerinde benzer kavram ve anlatılarla meşrulaştırılma çabasına odaklanmaktadır. Rüya anlatıları, padişahı tanımlamak için kullanılan İslami hükümdarlık teorisinden kaynaklanan halifetullah, zillu’llah vb. kavramlar ve padişahın kutsal ve kabul görmüş soy ağaçları bu bağlamda değerlendirilmiştir. Bu eserlerde yer alan rüya anlatıları, İslam’ın rüyaya verdiği değerin bir tezahürü olarak karşımıza çıkmaktadır. Gerek Osman’ın rüyası gerekse Ertuğrul’unki hem kutsal bir nesebe hem de soyun kutsal bir dokunuşla muştulanmasına işaret etmektedir. Osman’ın soyunun Kayı üzerinden Oğuz’a oradan da Nuh Peygamber’e bağlanması soyun kutsiyetine atıf yapmak, Türk beyleri arasında yönetmeye en layık olanın Osmanlı olduğunu ima etmek içindir. Zillu’llah, halifetullah, mehdi vb. kavramlar İslam Hükümdarlık telakkisinden neşet etmiş ve padişahın meşruluğunun göstergesi olarak kullanılmıştır. Osmanlı kronik yazarlarında padişahın meşruiyetini destekleyecek araçların, üç ayrı çerçevede ele alınmasıyla, ortaya çıkan nihai sonuç, tüm bu hikayelerin dönüp dolaşıp kesiştikleri noktanın padişahın seçilmişliği olgusu olmasıdır. Bunun rüyalar üzerinden, İslami hükümdarlık teorisinin kavramları üzerinden ya da soy üzerinden gerçekleştirilmesi anlatıcının kendi ideolojik dünyası, çevresel politik yaşamı, aldığı eğitim, eserin sunulacağı kişi ya da okunacağı çevreyle ilişkilidir.

References

  • Basılı kaynak eserler
  • Âşıkpaşazade. (2011). Aşıkpaşaoğlu tarihi (N. Atsız, Çev.). İstanbul: Ötüken.
  • Bodin, J. (1994). On sovereignty; four chapters from the six books of the commonwealth (J. H. Franklin, Çev.). Cambridge University Press.
  • Enverî. (2003). Düstürnâme-i Enverî (N. Öztürk, Çev.). İstanbul: Kitabevi.
  • el-Maverdi, E. H. H. (1994). El-ahkamu’s sultâniye (A. Şafak, Çev.). İstanbul: Bedir.
  • es-Seâlibi, E. M. (1997). Hükümdarlık sanatı ( Âdabu’l-mulûk) (S. Aykut, Çev.). İstanbul: İnsan Yay.
  • Gazali. (2008). İmam-ı Gazali’den yönetim sırları (İ. Doğu, Çev.). İstanbul: Çelik Yayınevi.
  • İbn Kemâl. (1997). Tevârih-i âl-i Osmân, X. defter (Ş. Severcan, Çev.). Ankara: TTK.
  • İdrîs-i Bitlîsî. (2022). Kanun-ı Şâhenşâhî (P. S. Esen & E. U. Sayın, Çev.). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Karamanlı Nişancı Mehmed Paşa. (1949). Osmanlı sultanları tarihi. İçinde N. Atsız (Haz.), Osmanlı tarihleri (ss. 321-369). İstanbul: Türkiye Yayınevi.
  • Korkud Çelebi. (2022). Siyasetin ahlâkî eleştirisi: Da’vetü’n-nefsi’t-tâliha ile’l-a’mâli’s-sâliha (M. Sancak, Çev.). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Mevlâna Neşri. (2008). Cihannûmâ (Necdet Öztürk, Çev.). İstanbul: Çamlıca Basım Yayın.
  • Nizamü’l Mülk. (2011). Siyasetname (M. T. Ayar, Çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Oruç Bey. (2008). Oruç Beğ tarihi (Necdet Öztürk, Çev.). İstanbul: Çamlıca Basım Yayın.
  • Ruhi Çelebi. (1992). Rûhî târîhi (Y. Yücel & H. E. Cengiz, Çev.). Belgeler, 14(18).
  • Selânikî Mustafa Efendi. (1999). Tarih-i Selânikî (C. 1). Ankara: TTK.
  • Şükrullah. (2011). Behçetü’t tevârîh. İçinde N. Atsız (Haz.), Üç Osmanlı tarihi (ss. 181-239). İstanbul: Ötüken.
  • Tursun Bey. (1977). Târîh-i Ebu’l-Feth (M. Tulum, Çev.). İstanbul: Baha Matbaası.
  • Yazıcızâde Ali. (2009). Tevârih-i âl-i Selçuk (A. Bakır, Çev.). İstanbul: Çamlıca Yayınları. Araştırma inceleme eserler
  • Al-Azmeh, A. (2001). Muslim kingship, power and the sacred in Muslim, Christian and pagan polities. New York: I.B.Tauris.
  • Alkan, M. (2004). Max Weberci nazariyeye göre Osmanlılarda hâkimiyet anlayışı. Ekev Akademi Dergisi, (21), 153-166.
  • Barthold, V. V. (2012). İslam’da iktidarın serüveni, halife ve sultan. (İ. Kamolov, Çev.) (2. bs.). İstanbul: Yeditepe.
  • Black, A. (2010). Siyasal İslam düşüncesi tarihi, peygamberden bugüne (H. Çalışkan, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
  • Bloch, M. (2023). Şifacı Krallar (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ötüken.
  • Broadbridge, A. F. (2008). Kingship and ideology in the Islamic and Mongol worlds. New York: Cambridge University Press.
  • Cook, M.A. (1972). Population pressure in rural Anatolia 1450-1600. London: Oxford University Press.
  • de Jouvenel, B. (1957). Sovereignty: An inquary in to the political good. (J.F.Huntington, Çev.). Cambridge: Cambridge University Press.
  • ed- Dûrî, A. (2006). Abbasi propagandası sürecinde ve Abbasilerin ilk asrında Mehdi tasavvuru. İçinde C. Zorlu (Ed.), Din ve siyasal söylem; Abbasi Devleti’nin meşruiyet kavgası. İstanbul: İnsan Yay.
  • Emecen, F. M. (2001). Osmanlı hanedanına alternatif arayışlar üzerine bazı örnekler ve mülahazalar. İslâm Araştırmaları Dergisi, (6), 63-76.
  • Emecen, Feridun M. (2020). Osmanlı klasik çağında hilafet ve saltanat. İstanbul:Kapı
  • Felek, Ö. (Ed.). (2014). Kitābü’l-Menāmāt: Sultan III. Murad’ın rüya mektupları (Birinci basım). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
  • Fleischer, C. H. (1999). Mehdi ve binyıl: Osmanlı emperyal ideolojisinin gelişimi. İçinde Osmanlı (C. 7, ss. 149-161). Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
  • Frankfort, H. (1948). Kingship and the Gods,a study of ancient near eastern religion as the integration of society and nature. Chicago: The University of Chicago.
  • Gibb, H. A. R. (2008). Studies on the civilization of Islam. London: Routledge- Kegan.
  • Hermansen, M. (2008). İslamiyet'te rüyalar ve rüya görme. İçinde K. Bulkeley (Ed.), Psikolojik kültürel ve dini boyutlarıyla rüyalar (s. 73-92). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
  • Imber, C. (1987). The Ottoman dynastic myth. Turcica, 19, 305-322.
  • İnalcık, H., Oğuz, M. (Çev.). (1989). Gazavât-ı Sultân Murâd b. Mehemmed Hân: İzladi ve Varna Savaşları (1443-1444) üzerine anonim gazavâtnâme. Ankara: TTK.
  • İnalcık, H. (1993a). State, sovereignty and law during the reign of Suleyman. İçinde H.İnalcık and C.Kafadar (Ed.), Suleyman the second and his time. İstanbul: The Isıs Press.
  • İnalcık, H. (1993b). The Ottoman succesion and ıts relation to the Turkish concept of Sovereignty. İçinde the Middle East and the Balkans under the Ottoman empire: essays on economy and society. Bloomington: Indiana University.
  • İnalcık, H. (2003). II. Mehmed. İçinde İslam Ansiklopedisi (C. 28, ss. 395-407). Ankara: TDV.
  • İnalcık, H. (2007). Padişah. İçinde İslam Ansiklopedisi (C. 34, ss. 140-143). Ankara: TDV.
  • Kafadar, C. (2010). İki cihan aresinde Osmanlı Devleti’nin kuruluşu (C. Çıkın, Çev.). Ankara: Birleşik Yayın.
  • Kafadar, C. (2010). Kim var imiş biz burada yoğ iken, dört Osmanlı: yeniçeri, tüccar, derviş ve hatun (3.). İstanbul: Metis.
  • Káldy-Nagy, G. (2005). Osmanlı İmparatorluğu’nun ilk yüzyıllarında kutsal savaş(cihad). M. Öz ve O. Özel (Ed.), Söğütten İstanbul’a, Osmanlı Devleti’nin kuruluşu üzerine tartışmalar içinde. Ankara: İmge.
  • Karateke, H. T. (2005). Legitimizing the Ottoman Sultanate: A framework for historical analysis. İçinde H. T. Karateke & M. Reinkowski (Ed.), Legitimizing the order: The Ottoman rhetoric of state power (ss. 13-52). Brill.
  • Köprülü, F. (2009). Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluşu. Ankara: Akçağ.
  • Lambton, A. K. S. (1978). Khalifa. İçinde Encyclopedia of Islam: C. IV (ss. 970-985). Leiden-E.J.Brill.
  • Lewis, B. (2011). İslam’ın siyasal söylemi (Ünsal Oskay, Çev.). Anakara: Phoenix.
  • Manz, B. F. (2024). Göçebeler, Ortadoğu’da konargöçer halkların tarihi (M. Ş. Yüksel & M. Demirci, Çev.). İstanbul: Kronik.
  • Madelung, W. (1986). Al-Mahdi. İçinde EI (C. 5, ss. 1230-1238). Leiden: E.J.Brill.
  • Merçil, E. (2007). Selçuklular’da hükümdarlık alâmetleri. Ankara: TTK.
  • Murphey, R. (2008). Exploring Ottoman sovereignty: Tradition,image and practice in the Ottman imperial household, 1400-1800. London: Continuum.
  • Newman, A. J. (2006). Safavid Iran: rebirth of Persian Empire. New York.
  • Noegel, S. (2008). Mezopotamya ve Eski Ahit'de (Tevrat) rüyalar ve rüya yorumcuları. İçinde K. Bulkeley (Ed.), Psikolojik, kültürel ve dini boyutlarıyla rüyalar (s. 45-73). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
  • Ocak, A. Y. (2000). Türkiye sosyal tarihinde İslamın macerası. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Oktay, A. S. (2011). Kınalızâde Ali Efendi ve Ahlâk-ı Alâi. İstanbul: İz Yayıncılık.
  • Ögel, B. (2010). Türk mitolojisi (C. 1-2, C. 2). Ankara: TTK.
  • Özafşar, M. E., Ünal, İ. H., Ünal, Y., Erul, B., Martı, H., Demir, M. (Ed.). (2015). Hadislerle İslam (C. 1). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
  • Özel, O., Öz, M. (Ed.). (2005). Söğüt’ten İstanbul’a Osmanlı Devleti’nin kuruluşu üzerine tartışmalar. Ankara: İmge Kitabevi.
  • Özcan, A. (2020). Osmanlı’da tarih yazımı ve kaynak türleri. İstanbul: Kronik.
  • Rahman, F. (2009). İslam (M. Dağ & M. Aydın, Çev.). Ankara: Ankara Okulu Yay.
  • Roux, J. P. (2020). Kral: mitler ve simgeler (N. F. Kıcıroğlu, Çev.). İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Sarıkçıoğlu, E. (2008). Mehdî. İçinde İslam Ansiklopedisi (C. 28, ss. 369-371). Ankara: TDV.
  • Schimmel, A. (2005). Halifenin rüyaları: Islamda rüya ve rüya tabiri (1. baskı; T. Erkmen, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Soudavar, A. (2003). The aura of kings, legitimacy and divine sanction in Iranian kingship. California: Mazda Publishers.
  • Şahin, İ., Emecen, F. (Çev.). (1994). II. Bayezid dönemine ait 906\1501 tarihli ahkam defteri. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
  • Szpakowska, K. (2008). Ayna'nın içinden eski Mısır'da rüyalar. İçinde K. Bulkeley (Ed.), Psikolojik kültürel ve dini boyutlarıyla rüyalar (s. 30-45). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
  • Turan, O. (1978). Türk cihan hakimiyeti mefkuresi tarihi (C. 1). İstanbul: Nakışlar Yayınevi.
  • Uzunçarşılı, İ.H. (1988). Osmanlı Devleti’nin saray teşkilatı. Ankara: TTK
  • Watt, M. (2010). İslam düşüncesinin teşekkül devri (Ethem R. Fığlalı, Çev.). Ankara: Sarkaç Yayınları.
  • Vincent, A. (1994). Theories of the state. Oxford: Blackwell Publishers.
  • Yavuz, H. (1994). Sadrazam Lütfî Paşa ve Osmanlı Hilâfeti. X. Türk Tarih Kongresi Bildiriler. Program adı: X. Türk Tarih Kongresi, Ankara 22-26 Eylül 1986, Ankara. Ankara: TTK.
There are 72 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Early Modern Ottoman History
Journal Section History
Authors

Mustafa Demir 0000-0002-1952-6235

Publication Date April 29, 2025
Submission Date January 1, 2025
Acceptance Date February 28, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 24 Issue: 2

Cite

APA Demir, M. (2025). 15. ve 16. Yüzyıl Osmanlı Tarihçilerinin Eserlerinde Padişahın Meşruiyeti Meselesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24(2), 735-753. https://doi.org/10.21547/jss.1611202