Abstract
The words of the Qur'ān have some unique features. While these features were taught orally (practically) in the early periods, they were later systematically included in the scope of the science of tajwid theoretically. Since these principles of reading, which are taught theoretically and practically, will cause incorrect reading if not followed, they must be applied meticulously. The subject of this research to reveal errors that occur when the reader applies rules tajweed incorrectly during the recitation Qur'ān, and when the phonetic structure letters is disrupted, and generally referred to as lahn, with some concepts that are rarely used or are not used at all and are on the verge being forgotten. In the research, first of all, “التعجيل/Ta’cîl”, “التطنين/Tatnîn”, “التطويل/Tatvîl”, “الهمهمة/Hemheme”, which mean incorrect reading, “الزمزمة/Zemzeme”, “الترقيص/Terkîs”, “العنعنة/An‘ane”, “التمضيغ/Temdîğ”, “التعويق/Te‘vîk”, “الوثبة/Vasabe”, “التفتيش/Inspection” and Concepts such as “التهميز/Tahmîz” have been examined under separate headings. In the concepts analysed, it was mentioned that the mistakes made by the reader during recitation generally lead to phonetic errors, incorrect extraction of adjectives and majors, movement errors and incomplete application of tajwīd rules as a result reading by mumbling, reading with sudden ups and downs and playing with voice tones, reading fast or slow reading. It is thought that reading the Qur'ān without observing the rules of tajwîd will lead to an increase in errors along with an unpleasant situation; as a result this, the concepts in the meaning of lahn, which connotes the distortion and distortion of the meaning, will emerge more clearly.
References
- Abdülbâkî, M. (1988). el-Mu‘cemu’l-müfehres li elfâzi’l-Ḳur’âni’l-Kerîm. Kahire: Dâru’l-Hadis.
- Abdürrezzak, Y. (2004). el-Gavsânî, İlmü’t-tecvîd. Dımaşk: Dâru’l-Gavsânî.
- Adnânî, M. (2008). Mu‘cemü’l-ahtâi’ş-şâiʻa. Beyrut: Mektebetü Lübnan Nâşirûn.
- Aksoy, Ö. (1980). Dil yanlışları -900 sözün eleştirisi-. Ankara: TDK Yayınları.
- Ali el-Kârî, S. (1948). el-Minehu’l-fikriyye alâ metni’l-cezerîyye. (Y. Zekeriyya, Dü.) Mısır: Matbaatü Mustafa.
- Altıkulaç, T. (1986). Tecvîd’ül Kur’ân. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- Bekri, Ş. (2004). el-Belağatü’l-arabiyye fî sevbihe’l-cedîd. Beyrut: Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.
- Beranek, L. (2004). Concert Halls and Opera Houses. NewYork: Springer.
- Cevherî, E. (1979). es-Sıhâh tâcü’l-lüga ve sıhâhi’l-arabiyye. (A. A. Attâr, Dü.) Beyrut: Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.
- Cüreysî, M. (2011). Nihâyetü kavli’l-müfîd fi ilmi’t-tecvîdi’l-Kur’âni’l-Kerîm. (A. A. Hüseyin, Dü.) Kahire: Mektebetü’l-Adâb.
- Çetin, A. (1998). Kur’ân kırâatında mûsikî’nin yeri. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(7), s. 115-134.
- Çetin, A. (2012). “Tilâvet”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. Ankara: TDV Yayınları.
- Dânî, E. (1987). el-Müḳtefa fi’l-vakfi ve’l-ibtida. (Y. A. Maraşî, Dü.) Beyrut: Müessesetü’r-Risale.
- Dânî, E. (1988). et-Tahdîd fi’l-itkân ve’t-tecvîd. (G. K. Hamed, Dü.) Bağdat: Mektebetü Dâru’l-Enbârî.
- Dânî, E. (2017). Şerhu kasideti ebî mezahim el-hâkānî. (H. E. Anze, Dü.) Beyrut: y.y.
- Dimyâtî, A. (2006). İthâf’u fudalâ’il-beşar fi’l-kırââti’l-erbeate aşer. Lübnan: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Ebû Şâme, E. (1978). İbrâzü’l-meʿânî min hırzi’l-emânî. (İ. A. İvaz, Dü.) Kahire: y.y.
- Eğin, O. (2010). “Kur’ân öğretiminde problemler ve çözüm önerileri”, Etkili din öğretimi. (Ş. Karaköse, Dü.) İstanbul: TİDEF Yayınları.
- Ensari, E. (2009). el-İkna‘ fi’l-kırââtis-seb‘. (A. F. el-Mezîdî, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Ezherî, M. (2001). Tehzîbu’l-lüga. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
- Ferâhîdî, E. (2010). Kitâbü’l-ayn. (M. e.-M.-İ. Sâmirâî, Dü.) Beyrut: Dâru Mektebetü’l-Hilal.
- Fîrûzâbâdî, M. (2005). Kâmûsü’l-muhît. Lübnan: Müessesetü’r-Risâle.
- Gümüş, S. (1984). Seyyid Şerîf Cürcânî ve Arap Dilindeki Yeri. İstanbul: İslami İlimler Araştırma Vakfı.
- Hâkānî, E. (2005). el-Manzümetü’l-Hâkānîyye. Mısır: Mektebetü Evlâdi’ş-Şeyh li’t-Türâs.
- Halebî, E.-T. (1961). Kitâbü’l-ibdâl. (İ. et-Tenûhî, Dü.) Dımaşk: y.y.
- Harîrî, K. (2002). Dürretüʼl-ğavvâs fî evhâmiʼl-havâs. (B. Bekkûr, Dü.) Dımaşk: Dâru’s-Sekâfeti ve’t-Turas.
- Himyerî, E. (1990). Teskîfü’l-lisân ve telkîhü’l-cinân. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- İbn Cinnî, E.-F.-M. (2010). el-Hasâis. Kahire: el-Heyetü’l-Mısriyye.
- İbn Düreyd, E. (1987). Cemheratü’l-lüga. (R. M. Ba‘lebekkî, Dü.) Beyrut: Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.
- İbn Fâris, E. (1979). Mu’cemu mekâyisi’l-lüga. (A. M. Harun, Çev.) Lübnan: Dâru’l-Fikr.
- İbn Manzur, M.-F. (1993). Lisânu’l-arab. Beyrut: Dâru Sadr.
- İbn Sîde, E.-H. (1978). el-Muhassas. (H. İ. Ceffâl, Dü.) Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabiyye.
- İbnü’s-Sıkkît, E. (1978). el-Kalb ve’l-ibdâl. (H. M. Şeref, Dü.) Kahire: b.y.
- İbnü'l-Cezerî, E.-H. (1985). et-Temhîd fi ilmi’t-tecvîd. (A. H. el-Bevvâb, Dü.) Riyad: Mektebü’l-Maarif.
- İbnü'l-Cezerî, E.-H. (2010). en-Neşr fi’l-kırââti’l-aşr. (A. M. Dabbâ, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- İsfehânî, E.-K. (1991). el-Müfredât fî garîbi’l-Kur’ân. (S. A. ed-Dâvî, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kalem.
- Kaddûrî, G. (2009). ed-Dirâsâtü’s-savtiyye inde ulemâi’t-tecvîd. Amman: Dâru Ammar.
- Karaçam, İ. (1991). Kur’ân-ı Kerîm’in faziletleri ve okunma kâideleri. istanbul: MÜİFV Yayınları.
- Küçükkalay, H. (1969). Kur’ân dili Arapça. Konya: Deniz Kuşları Matbaası.
- Maraşi, M. (2008). Keyfiyetu edâi’d-dâd. (F. S. Arbavi, Dü.) Mısır: Mektebetü Evladi’ş-Şeyh li’t-Türâs.
- Mekkî b. Ebî Tâlib, H.-K. (1984). er-Riʿâye. (A. H. Ferhat, Dü.) Amman: y.y.
- Müberred, E.-A. (1963). el-Muktedab. (M. A. Adîme, Dü.) Beyrut: Alemü’l-Kütüb.
- Nehavî, H. (2001). el-Müfîd fî şerhi umdetü’l-mecîd fî en-nazmi ve’t-tecvîd. (C. Seyyid, Dü.) b.y.: Mektebetü Evlâdi’ş-Şeyh.
- Onat, N. (1944). Arapçanın Türk diliyle kuruluşu. İstanbul: Maarif Matbaası,.
- Öcal, M. (2001). Din eğitimi ve öğretiminde metodlar. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
- Pakdil, R. (2017). Ta’lim tecvîd ve kırâat. İstanbul: MÜİFV Yayınları.
- Saçaklızâde, M.-M. (2001). Cühdü’l-mukill (Mine’t-tecvîd). (S. K. Hamed, Dü.) Amman: Dâru Ammar.
- Sağman, A. (1958). İlaveli-Yeni Sağman Tecvîdi. İstanbul: Ahmed Said Matbaası.
- Saîdî, E.-H. (2000). et-Tenbîh ale’l-lahni’l-celiyyi ve’l-lahni’l-hafiyy. (G. K. el-Hamed, Dü.) Ammân: Dâru Ammâr.
- Sarı, M. (1999). “İbdâl”. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi TDV Yayınları.
- Secâvendî, E. (2001). Kitâbü’l-vakf ve’l-ibtidâ. (M. H. Derviş, Dü.) Umman: Dâru’l-Menâhic,.
- Sibeveyh, E. (2013). el-Kitâb, thk. Abdusselam Muhammed Harun. Kahire: Mektebetü’l-Hancî.
- Suyütî, A. (1974). el-İtkân fi ulûmi’l-Kur’ân. (M. Ebü’l-Fazl, Dü.) Mısır: el-Hey’et’ü’l-Mısriyyetü’l-Ammetü li’l-Küttâb.
- Suyütî, A. (2014). el-Muzhir fî ulûmil’l- lüga ve envâihâ. (F. A. Mansur, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Süveyd, E. (2011). et-Tecvîdü’l-musavvar. Dımaşk: Mektebetü İbnü’l-Cezerî.
- Şeker, M. (2023). Semantik açıdan kırâatlerde lahn ve teganni kavramları (Yüksek Lisans Tezi). Batman: Batman Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Şeyh Osman, H. (1997). Hakku’t-tilâve. Cidde: Dâru’l-Minâre.
- Taberî, E. (2010). Câmiu’l-beyân an te‘vîli âyi’l-Kur’ân. (M. M. Şakir, Dü.) Mekke: Dâru’t-Terbiye ve’t-Türâs.
- Talu, M. (2016). Türkçe - Osmanlıca - Arapça Tecvîd İlmi. İstanbul: Tereke Yayınevi.
- Tatlısu, M. (2021, Aralık). Kur’an tilavetinde lahn olgusu: el-Mûdih fi’t-Tecvîd Örneği. Din ve Bilim - Muş Alparslan Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi, 4(2), s. 194-213.
- Tehânevî, M. (1998). Keşşâfu istilâhâti’l-fünûn. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Temel, N. (2018). Kıraat ve tecvîd ıstılahları. İstanbul: İFAV Yayınları.
- Tîbî, Ş. (1997). Manzûmetü’l-müfîd fi’t-tecvîd. (E. R. Süveyd, Dü.) Cidde: el-Cem’iyyetü’l Hayriyye.
- Uşmûnî, A. (2008). Menâru’l-hüdâ fî beyâni’l-vakf ve’l-ibtida. (M. b. Şa’ban, Dü.) Tanta: Dâru’s-Sahâbe.
- Yiğit, İ. (2024). Temel meseleleriyle kıraat ve tecvid ilminde lahn olgusu. İstanbul: Kitap Dünyası Yayınları.
- Yılmaz, N. (2016). Kur’ân-ı Kerîm’i nasıl öğretelim? (A. Y. Okudan, Dü.) İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
- Zebîdî, E.-F.-H. (2010). Tacu’l-arûs min cevâhiri’l-kâmûs. Beyrut: Dârul-Hidâye.
- Zemahşerî, E.-K. (1986). el-Keşşâf an Hakâiki’t-tenzîl ve uyûni’l-ekâvîl fî vucûhi’t-teʾvîl. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Arabî.
- Zemahşerî, E.-K. (1998). Esâsu’l-belâga. (M. B. Uyûnu’s-Sûd, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Zihni Efendi, M. (1912). el-Kavlu’s-sedîd fî ilmi’t-tecvîd yâhud tecvîd-i cedîd. İstanbul: Dâru’t-Tıbâati’l-Âmire.
Abstract
Kur’ân lafızlarının kendine has birtakım özellikleri vardır. Bu özellikler ilk dönemlerde şifahî (pratik) olarak talim ettirilirken daha sonraki dönemlerde sistemli bir hâl alarak teorik olarak da tecvîd ilmi kapsamına dahil edilmiştir. Teorik ve pratik olarak okutulan bu okuyuş esaslarına riayet edilmediği takdirde yanlış okumaya sebebiyet verileceğinden bunların titizlikle uygulanması gerekmektedir. Bu bakımdan Kur’ân tilavetinde dilin hatalardan korunması ve Kur’ân’ın kendine has bir tavırla okunması açısından tecvîd ilminin doğru tatbik edilmesi önem arz etmektedir. Bu araştırmanın konusu Kur’ân tilaveti esnasında okuyucunun tecvîd kaidelerini yanlış uygulaması, harflerin mahreç ve sıfatlarındaki fonetik yapıyı bozmasıyla birlikte ortaya çıkan ve genel anlamda lahn olarak ifade edilen hataları, az kullanılan veya hiç kullanılmaması sebebiyle unutulmaya yüz tutmuş bazı kavramlarla ortaya koymaktır. Araştırmada öncelikle hatalı okuma anlamında bulunan “التعجيل/Ta‘cîl”, “التطنين/Tatnîn”, “التطويل/Tatvîl”, “الهمهمة/Hemheme”, “الزمزمة/Zemzeme”, “الترقيص/Terkîs”, “العنعنة/An‘ane”, “التمضيغ/Temdîğ”, “التعويق/Te‘vîk”, “الوثبة/Vasabe”, “التفتيش/Teftîş” ve “التهميز/Tehmîz” gibi kavramlar ayrı başlıklar halinde ele alınarak tetkik edilmiştir. İncelenen kavramlarda, okuyucunun tilavet sırasında yaptığı hataların genellikle mırıldanarak okuması, ani bir şekilde iniş çıkış yapıp ses tonlarıyla oynayarak okuması, süratli ya da yavaş okuması neticesinde fonetik hatalara, sıfat ve mahreçlerin yanlış çıkarılmasına, hareke hatalarına ve tecvîd kaidelerinin eksik uygulanmasına yol açtığına değinilmiştir. Kur’ân’ın tecvîd kaidelerine riayet edilmeden okunması, kulağa hoş gelmeyen bir durumla birlikte hataların artmasına yol açacağı; bunun bir neticesi olarak da mananın tahrif ve tağyirini çağrıştıran lahn anlamındaki kavramların daha belirgin bir şekilde ortaya çıkacağı düşünülmektedir.
References
- Abdülbâkî, M. (1988). el-Mu‘cemu’l-müfehres li elfâzi’l-Ḳur’âni’l-Kerîm. Kahire: Dâru’l-Hadis.
- Abdürrezzak, Y. (2004). el-Gavsânî, İlmü’t-tecvîd. Dımaşk: Dâru’l-Gavsânî.
- Adnânî, M. (2008). Mu‘cemü’l-ahtâi’ş-şâiʻa. Beyrut: Mektebetü Lübnan Nâşirûn.
- Aksoy, Ö. (1980). Dil yanlışları -900 sözün eleştirisi-. Ankara: TDK Yayınları.
- Ali el-Kârî, S. (1948). el-Minehu’l-fikriyye alâ metni’l-cezerîyye. (Y. Zekeriyya, Dü.) Mısır: Matbaatü Mustafa.
- Altıkulaç, T. (1986). Tecvîd’ül Kur’ân. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- Bekri, Ş. (2004). el-Belağatü’l-arabiyye fî sevbihe’l-cedîd. Beyrut: Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.
- Beranek, L. (2004). Concert Halls and Opera Houses. NewYork: Springer.
- Cevherî, E. (1979). es-Sıhâh tâcü’l-lüga ve sıhâhi’l-arabiyye. (A. A. Attâr, Dü.) Beyrut: Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.
- Cüreysî, M. (2011). Nihâyetü kavli’l-müfîd fi ilmi’t-tecvîdi’l-Kur’âni’l-Kerîm. (A. A. Hüseyin, Dü.) Kahire: Mektebetü’l-Adâb.
- Çetin, A. (1998). Kur’ân kırâatında mûsikî’nin yeri. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(7), s. 115-134.
- Çetin, A. (2012). “Tilâvet”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. Ankara: TDV Yayınları.
- Dânî, E. (1987). el-Müḳtefa fi’l-vakfi ve’l-ibtida. (Y. A. Maraşî, Dü.) Beyrut: Müessesetü’r-Risale.
- Dânî, E. (1988). et-Tahdîd fi’l-itkân ve’t-tecvîd. (G. K. Hamed, Dü.) Bağdat: Mektebetü Dâru’l-Enbârî.
- Dânî, E. (2017). Şerhu kasideti ebî mezahim el-hâkānî. (H. E. Anze, Dü.) Beyrut: y.y.
- Dimyâtî, A. (2006). İthâf’u fudalâ’il-beşar fi’l-kırââti’l-erbeate aşer. Lübnan: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Ebû Şâme, E. (1978). İbrâzü’l-meʿânî min hırzi’l-emânî. (İ. A. İvaz, Dü.) Kahire: y.y.
- Eğin, O. (2010). “Kur’ân öğretiminde problemler ve çözüm önerileri”, Etkili din öğretimi. (Ş. Karaköse, Dü.) İstanbul: TİDEF Yayınları.
- Ensari, E. (2009). el-İkna‘ fi’l-kırââtis-seb‘. (A. F. el-Mezîdî, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Ezherî, M. (2001). Tehzîbu’l-lüga. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
- Ferâhîdî, E. (2010). Kitâbü’l-ayn. (M. e.-M.-İ. Sâmirâî, Dü.) Beyrut: Dâru Mektebetü’l-Hilal.
- Fîrûzâbâdî, M. (2005). Kâmûsü’l-muhît. Lübnan: Müessesetü’r-Risâle.
- Gümüş, S. (1984). Seyyid Şerîf Cürcânî ve Arap Dilindeki Yeri. İstanbul: İslami İlimler Araştırma Vakfı.
- Hâkānî, E. (2005). el-Manzümetü’l-Hâkānîyye. Mısır: Mektebetü Evlâdi’ş-Şeyh li’t-Türâs.
- Halebî, E.-T. (1961). Kitâbü’l-ibdâl. (İ. et-Tenûhî, Dü.) Dımaşk: y.y.
- Harîrî, K. (2002). Dürretüʼl-ğavvâs fî evhâmiʼl-havâs. (B. Bekkûr, Dü.) Dımaşk: Dâru’s-Sekâfeti ve’t-Turas.
- Himyerî, E. (1990). Teskîfü’l-lisân ve telkîhü’l-cinân. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- İbn Cinnî, E.-F.-M. (2010). el-Hasâis. Kahire: el-Heyetü’l-Mısriyye.
- İbn Düreyd, E. (1987). Cemheratü’l-lüga. (R. M. Ba‘lebekkî, Dü.) Beyrut: Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.
- İbn Fâris, E. (1979). Mu’cemu mekâyisi’l-lüga. (A. M. Harun, Çev.) Lübnan: Dâru’l-Fikr.
- İbn Manzur, M.-F. (1993). Lisânu’l-arab. Beyrut: Dâru Sadr.
- İbn Sîde, E.-H. (1978). el-Muhassas. (H. İ. Ceffâl, Dü.) Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabiyye.
- İbnü’s-Sıkkît, E. (1978). el-Kalb ve’l-ibdâl. (H. M. Şeref, Dü.) Kahire: b.y.
- İbnü'l-Cezerî, E.-H. (1985). et-Temhîd fi ilmi’t-tecvîd. (A. H. el-Bevvâb, Dü.) Riyad: Mektebü’l-Maarif.
- İbnü'l-Cezerî, E.-H. (2010). en-Neşr fi’l-kırââti’l-aşr. (A. M. Dabbâ, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- İsfehânî, E.-K. (1991). el-Müfredât fî garîbi’l-Kur’ân. (S. A. ed-Dâvî, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kalem.
- Kaddûrî, G. (2009). ed-Dirâsâtü’s-savtiyye inde ulemâi’t-tecvîd. Amman: Dâru Ammar.
- Karaçam, İ. (1991). Kur’ân-ı Kerîm’in faziletleri ve okunma kâideleri. istanbul: MÜİFV Yayınları.
- Küçükkalay, H. (1969). Kur’ân dili Arapça. Konya: Deniz Kuşları Matbaası.
- Maraşi, M. (2008). Keyfiyetu edâi’d-dâd. (F. S. Arbavi, Dü.) Mısır: Mektebetü Evladi’ş-Şeyh li’t-Türâs.
- Mekkî b. Ebî Tâlib, H.-K. (1984). er-Riʿâye. (A. H. Ferhat, Dü.) Amman: y.y.
- Müberred, E.-A. (1963). el-Muktedab. (M. A. Adîme, Dü.) Beyrut: Alemü’l-Kütüb.
- Nehavî, H. (2001). el-Müfîd fî şerhi umdetü’l-mecîd fî en-nazmi ve’t-tecvîd. (C. Seyyid, Dü.) b.y.: Mektebetü Evlâdi’ş-Şeyh.
- Onat, N. (1944). Arapçanın Türk diliyle kuruluşu. İstanbul: Maarif Matbaası,.
- Öcal, M. (2001). Din eğitimi ve öğretiminde metodlar. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
- Pakdil, R. (2017). Ta’lim tecvîd ve kırâat. İstanbul: MÜİFV Yayınları.
- Saçaklızâde, M.-M. (2001). Cühdü’l-mukill (Mine’t-tecvîd). (S. K. Hamed, Dü.) Amman: Dâru Ammar.
- Sağman, A. (1958). İlaveli-Yeni Sağman Tecvîdi. İstanbul: Ahmed Said Matbaası.
- Saîdî, E.-H. (2000). et-Tenbîh ale’l-lahni’l-celiyyi ve’l-lahni’l-hafiyy. (G. K. el-Hamed, Dü.) Ammân: Dâru Ammâr.
- Sarı, M. (1999). “İbdâl”. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi TDV Yayınları.
- Secâvendî, E. (2001). Kitâbü’l-vakf ve’l-ibtidâ. (M. H. Derviş, Dü.) Umman: Dâru’l-Menâhic,.
- Sibeveyh, E. (2013). el-Kitâb, thk. Abdusselam Muhammed Harun. Kahire: Mektebetü’l-Hancî.
- Suyütî, A. (1974). el-İtkân fi ulûmi’l-Kur’ân. (M. Ebü’l-Fazl, Dü.) Mısır: el-Hey’et’ü’l-Mısriyyetü’l-Ammetü li’l-Küttâb.
- Suyütî, A. (2014). el-Muzhir fî ulûmil’l- lüga ve envâihâ. (F. A. Mansur, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Süveyd, E. (2011). et-Tecvîdü’l-musavvar. Dımaşk: Mektebetü İbnü’l-Cezerî.
- Şeker, M. (2023). Semantik açıdan kırâatlerde lahn ve teganni kavramları (Yüksek Lisans Tezi). Batman: Batman Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Şeyh Osman, H. (1997). Hakku’t-tilâve. Cidde: Dâru’l-Minâre.
- Taberî, E. (2010). Câmiu’l-beyân an te‘vîli âyi’l-Kur’ân. (M. M. Şakir, Dü.) Mekke: Dâru’t-Terbiye ve’t-Türâs.
- Talu, M. (2016). Türkçe - Osmanlıca - Arapça Tecvîd İlmi. İstanbul: Tereke Yayınevi.
- Tatlısu, M. (2021, Aralık). Kur’an tilavetinde lahn olgusu: el-Mûdih fi’t-Tecvîd Örneği. Din ve Bilim - Muş Alparslan Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi, 4(2), s. 194-213.
- Tehânevî, M. (1998). Keşşâfu istilâhâti’l-fünûn. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Temel, N. (2018). Kıraat ve tecvîd ıstılahları. İstanbul: İFAV Yayınları.
- Tîbî, Ş. (1997). Manzûmetü’l-müfîd fi’t-tecvîd. (E. R. Süveyd, Dü.) Cidde: el-Cem’iyyetü’l Hayriyye.
- Uşmûnî, A. (2008). Menâru’l-hüdâ fî beyâni’l-vakf ve’l-ibtida. (M. b. Şa’ban, Dü.) Tanta: Dâru’s-Sahâbe.
- Yiğit, İ. (2024). Temel meseleleriyle kıraat ve tecvid ilminde lahn olgusu. İstanbul: Kitap Dünyası Yayınları.
- Yılmaz, N. (2016). Kur’ân-ı Kerîm’i nasıl öğretelim? (A. Y. Okudan, Dü.) İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
- Zebîdî, E.-F.-H. (2010). Tacu’l-arûs min cevâhiri’l-kâmûs. Beyrut: Dârul-Hidâye.
- Zemahşerî, E.-K. (1986). el-Keşşâf an Hakâiki’t-tenzîl ve uyûni’l-ekâvîl fî vucûhi’t-teʾvîl. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Arabî.
- Zemahşerî, E.-K. (1998). Esâsu’l-belâga. (M. B. Uyûnu’s-Sûd, Dü.) Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Zihni Efendi, M. (1912). el-Kavlu’s-sedîd fî ilmi’t-tecvîd yâhud tecvîd-i cedîd. İstanbul: Dâru’t-Tıbâati’l-Âmire.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Recitation of the Qur'an and Qiraat |
| Journal Section | Theology |
| Authors | |
| Publication Date | April 29, 2025 |
| Submission Date | January 11, 2025 |
| Acceptance Date | March 27, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 24 Issue: 2 |
