Research Article
BibTex RIS Cite

THE ENVOYS OF THE PROPHET

Year 2025, Volume: 9 Issue: 1, 83 - 104, 30.06.2025
https://doi.org/10.55805/kadimsbd.1672285

Abstract

This study examines the qualifications and scope of duties of the envoys appointed by the Prophet Muhammad to invite people to Islam. In the scholarly literature, there exists a definition of diplomacy regarding Islamic missionary process, particularly through the role of envoys. However, an analysis of the concepts and appointments of envoys in primary sources reveals that the envoys in relation undertook a series of responsibilities embarking from call to Islam. The envoys dispatched to the tribes of the Arabian Peninsula as well as to major empires and their vassals were entrusted with multiple duties, the foremost of which was the invitation (da‘wa). Subsequently, these envoys were also tasked with religious instruction, leading prayers, collecting zakāt and jizya, and administrative governance. This multifaceted role necessitated that the envoys be highly competent. While individual talent, versatility, and familiarity with diverse cultures were essential, religious knowledge and expertise were equally indispensable. Thus, interpreting these missions solely through the lens of diplomacy may not be entirely accurate. To accurately define and assess emissary missions dating back to the early Islamic epoch, it is imperative to employ historical research methodology, examining narrations (riwāyāt) within their holistic context without detachment, inter alia conducting comparative analysis. Such an approach ensures a comprehensive understanding of Islamic historical sources and prevents anachronistic interpretations of historical data. This article analytically enunciates, within the integrity of narrations, that the Prophet’s envoys used to bear multifaceted features and that their missions constituted a multi-objective series of tasks commencing with the call to Islam.

References

  • Abdurrahman, Abdurrahman Muhammed. ed-Diblomâsiyyetu’l-İslamiyye ve Eseruha fî Daveti İlâllah, Riyad: Dâru’l-Yakîn, 2006.
  • Askeri, Ebu Hilal. el-Furûku’l-Luğaviyye, thk. Muhammed İbrahim Selim, Kahire: Dârul İlm ve’s- Sekâfe, ts.
  • Belâẑurî, Ahmed b. Yahyâ. Futûhu'l-Buldân, Beyrut: Dâru ve Mektebetu'l-Hilâl, 1988.
  • Barış, Mustafa Necati. “İslâm Tarihi Kaynaklarına Göre Hz. Peygamber’in Vefatına Kadar Kur’ân Tarihi”, Kilis 7 Aralık Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2/10, (Aralık 2023), 290-315. https://doi.org/10.46353/k7auifd.1368857.
  • Bozkurt, Nebi. “Hâtıb b. Ebû Beltea”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 16/444-445. İstanbul: TDV Yayınları, 1997.
  • Câbirî, Muhamed Âbid. Arap-İslam Siyasal Aklı, İstanbul: Kitabevi Yayınları, 2001,
  • Cevad Ali. el-Mufassal fî Tarihi’l-Arab Kable’l-İslam, 20 Cilt. Beyrut: Dâru’s-Sâkî, 2001.
  • Fetlavi, Süheyl Hüseyin. Hz. Muhammed’in Diplomasi Anlayışı, çev. Mustafa Işık, İstanbul: Rağbet Yay., 2018.
  • Güler, Zekeriya. “Muhâcir b. Ebû Ümeyye”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 30/388, Ankara: TDV Yayınları, 2020.
  • Hamidullah, Muhammed. el-Vesâiku’s-Siyâsiyye, çev. Vecdi Akyüz, İstanbul: Kitabevi Yayınları, 1997.
  • Hamidullah, Muhammed. Hz. Peygamber’in Altı Orijinal Diplomatik Mektubu, çev. Mehmet Yazgan, İstanbul: Beyan Yayınları, 2007.
  • Hamidullah, Muhammed. İslam Peygamberi, 2 Cilt. çev. Mehmet Yazgan, İstanbul: Beyan Yayınları, 2011.
  • Hamidullah, Muhammed. Allah’ın Elçisi ve Mesajı, çev. Ülkü Zeynep Babacan, İstanbul: Beyan Yay., 2014.
  • Hattâb, Mahmut Şît. Suferâu’n-Nebî, 3 Cilt. Beyrut: Muessesetu’r-Reyyân, 1417/1996.
  • İbn ʿAbdilberr, Yûsuf b. ʿAbdullâh, el-İstîʿâb fî Maʿrifeti'l-Asḥâb. nşr. Alî Muhammed Muʿavviḍ, Âdil Abdulmevcûd. 4 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1415H.
  • İbn Abdilberr, Ebû Omer Yûsuf. el-İstîâb fî Maʿrifeti'l-Ashâb. nşr. Alî Muhammed el-Becâvî. Beyrut: Dâru'l-Cîl, 1413/1992.
  • İbn Abdirabbih, Şihâbüddîn Ahmed, el-İkdu’l-Ferîd, 3 Cilt. çev. Musa Kazım Yılmaz, Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2021.
  • İbn Ebî Şeybe Ebû Bekr, el-Musannef. .nşr. Saʿd b. Nâṡır eş-Şetrî., 25 Cilt. Riyad: Dâru Kunûzi İşbilîyâ, 1436/2015.lu’l-Mulûk, thk. Selahaddîn Müneccid, Beyrut: Dâru’l-Kitâbu’l-cedîd,1993.
  • İbn Ḥabîb, Ebû Caʿfer Muḥammed el-Bağdâdî, el-Muḥabber. nşr. Ilse Lichtenstadter. Beyrut: Dâru'l- Âfâḳi'l-Cedîde, ts.
  • İbn Hacer el-Askalânî, Ebû'l-Fadl Ahmed. el-İsâbe fî Temyîzi's-Sahâbe, nşr. Abdullâh b. Abdulmuhsin et-Türkî. 14 Cilt. Mısır: Dâru Hicr, 1429/2007.
  • İbn Hacer el-Askalânî, Ebû'l-Fadl Ahmed. el-İsâbe fî Temyîzi's-Sahâbe. nşr. Âdil Ahmed Abdulmevcûd, Alî Muhammed Muʿavvaḍ. 14 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1415/1994.
  • İbn Hişâm, Ebû Muhammed. es-Sîretu'n-Nebeviyye, nşr. Mustafâ es-Sakkâ vd., Mısır: Mektebetu Must-tafâ el-Bâbî'l-Halebî, 1375/1955. İbn Keŝîr, Ebû'l-Fidâʾ İsmâîl. es-Sîretu'n-Nebevîyye (el-Bidâye ve'n-Nihâye'den). nşr. Muṡṭafâ ʿAbdulvaḥid. 4 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Maʿrife, 1395/1976.
  • İbn Manzûr, Ebû'l-Fadl Muhammed. Lisânu'l-Arab, 15 Cilt. Beyrut: Daru Sâdır, 1414/1993.
  • İbn Saʿd, Muhammed. et-Ṭabakâtu'l-Kubrâ, nşr. Alî Muhammed Omar, 11 Cilt. Kahire: Mektebetu'l-Hancî, 1421/2001.
  • İbn Sîde, Ebû el-Hasan ʿAlî b. İsmail. el-Muhkem ve'l-Muhîtu'l-Aʿzam, nşr. ʿAbd el-Ḥamîd Hendâvî, 10 Cilt, Beyrût: Dâru'l-Kutubi'l-ʿİlmiyye, 1421/2000.
  • İbn Tulûn, Muhammed. İ’lâmu’s-Sâilîn an Kutubi Seyyidi’l-Murselîn, thk. Muhammed el-Arnaût, Abdülkâdir el-Arnaût, Beyrut: Müessesetu’r-Risâle, 1407/1987.
  • Kapar, M. Ali. “Hz. Peygamberin Diplomatik Münasebetlerine Genel Bir Bakış”, İslami Araştırmalar, 1987, 1/5, 70-78.
  • Kapar, M. Ali. Diplomat Sahabiler, Konya: Palet Yayınları, 2000.
  • Kapar, M. Ali. Heyetler, İstanbul: Endülüs Yayınları, 2017.
  • Kettânî, Muhammed Abdülhay. Hz. Peygamber’in Yönetimi, 2 Cilt. çev. Ahmet Özel, İstanbul: İz Yayıncılık, 2012.
  • Mehîrî, Said Abdullah Hârib. el-Alâkâtu’l-Hâriciyye li’d-Devleti’l-İslâmiyye, Beyrut: Müessesetu’r-Risâle, 1995.
  • Müslim, Ebû'l-Ḥasen. el-Müsnedu's-Saḥîhu'l-Muhtasar, nşr. Heyet. 7 Cilt. Kahire: Dâru't-Teʾsîl, ts.
  • Nesâʾî, Ebû Abdurrahmân Ahmed, es-Sunenu's-Suğrâ. nşr. Abdulfettâh Ebû Ğudde. 9 Cilt. Haleb: Mektebetu'l-Matbûʿâti'l-İslâmiyye, 1406/1986.
  • Nüveyrî, Şihâbuddîn Ahmed, Nihâyetu’l-Ereb fî Funûnuni’l-Edeb, thk. Abdülmecîd Terhînî, İmâd Ali Hamza, 33 Cilt, Beyrut: Dâru’l-Kutubu’l-İlmiyye, 2004/1424.
  • Öner, Abdulkerim. Dört Halife Döneminde Beytülmal, İstanbul: Siyer Yayınları, 2019.
  • Rahilî, Süleyman. es-Sefaretu’l-İslamiyye İle’d-Devleti’l-Bizantiyye, Riyad: Mektebetu’t-Tevbe, 1993.
  • Sönmez. Abidin. Hz. Peygamber’in Musalahaları ve İslam’a Davet Mektupları, (Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü), Doktora tezi, 1982.
  • Sönmez, Abidin. Resulullah’ın Diplomatik Münasebetleri ve Barış Antlaşmaları, İstanbul: İnkılâb Yayınları, 2007.
  • Sönmez, Abidin. Resulullah’ın İslam’a Davet Mektupları, (İstanbul: İnkılâb Yay., 2011.
  • Suheylî, Abdurrahman, er-Ravd'ul-Unf fî Şerhi's-Sîreti'n-Nebevîyye. nşr. Umar Abdusselâm es-Selâmî. 7 Cilt. Beyrût: Dâru İhyâʾi't-Turâsi'l-Arabî, 1421/2000.
  • Şenyayla, Gencal. “İslam’ın İlk Şehit Elçisi: Hâris B. Umeyr”, Pamukkale Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 7/2 (Güz/Autumn 2020),1019-1030. https://doi.org/10.17859/pauifd. 822611
  • Şulul, Zeynep. Hz. Peygamber Tarafından İslam’a Davet İçin Gönderilen Elçiler, Şanlıurfa: Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2013.
  • Taberî, Ebû Caʿfer Muhammed. Târîhu'r-Rusul ve'l-Mulûk, 11 Cilt. Beyrut: Dâru't-Turâs, 1387/1967.
  • Tahânevî, Muhammed b. Alî, Keşşāfu Istılâhâti'l-Funûn ve'l-Ulûm, thk. Alī Dahrûc, 2 Cilt. Beyrut: Mektebetu Lübnan Naşirun, 1996.
  • Tabiî, Muhammed. es-Sefârâtu fi’l-İslam, Kahire: Mektebetu Medbûli, 1988.
  • Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed. eş-Şemâʾilu'l-Muhammediyye. nşr. İsâm Mûsâ Hâdî. el-Cubeyl: Dâru's-Sıddîḳ, 1434/2013. Trimingham, J. Spencer. Christianity Among The Arabs In Pre-Islamic Times, London: Longman, 1979.
  • Tuncer, Hüner. Eski ve Yeni Diplomasi, Ankara: Dış Politika Enstitüsü, 1991.
  • Uğur, Mücteba. “Hasen”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 16/374-375. İstanbul: TDV Yayınları, 1992.
  • Vâkıdî, Ebû Abdullâh Muhammed, el-Meğâzî, nşr. Marsden Jones. 3 cilt. Beyrut: Dâru'l-İlmî, 1989.
  • Vâkıdî, Muhammed b. Omer. Futûhu'ş-Şâm, 2 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1417/1997.
  • Zehebî, Şemsüddîn Ebû Abdullâh, Siyeru Alâmi'n-Nubelâ, 25 Cilt. (thk. Şuayb el-Arnâvut vd.), Beyrut: Müessesetu'r-Risâle, 1405/1985.
  • Zemahşerî, Ebû'l-Ḳâsım Mahmûd, Esâsu'l-Belâğa, 2 Cilt. nşr. Muhammed Bâsil Uyûnu's-Sevd. Beyrût: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1419/ 1998.

ELÇİ’NİN ELÇİLERİ

Year 2025, Volume: 9 Issue: 1, 83 - 104, 30.06.2025
https://doi.org/10.55805/kadimsbd.1672285

Abstract

Bu çalışma, Hz. Muhammed’in İslâm’a davet amacıyla görevlendirdiği elçilerin niteliklerini ve görev kapsamını ele almaktadır. Güncel İslâm tarihi ve siyer çalışmalarında İslam’a davet sürecine dair ve özellikle elçiler üzerinden bir diplomasi tanımlaması söz konusudur. Ancak temel kaynaklarda kullanılan kavram ve görevlendirmelere bakıldığında elçilerin davetle başlayan bir görev silsilesi üstlendiklerini söylemek mümkündür. Arap yarımadasındaki kabilelere bölgedeki büyük imparatorluklara ve onların vassallarına gönderilen elçiler, birçok görevle memur edilmiş olup bunların ilki davettir. Ardından bu elçiler; dinî eğitim verme, namaz kıldırma, zekât-cizye âmilliği ve yönetim gibi birçok görevle sorumlu tutulmuşlardır. Bu durum, elçilerin donanımlı olmasını zorunlu kılmıştır. Bireysel yetenek, çok yönlülük ve farklı kültürlere aşina olmanın yanı sıra dini bilgi ve birikimin gerekli olduğu bu elçilikleri diplomasi ile izah etmek pek isabetli olmasa gerektir. İlk elçilik görevlerinin doğru tanımlanıp değerlendirilebilmesi için tarih araştırması yöntemiyle ilgili rivayetlerin kendi bütünlüğü içinde ve bağlamından koparılmadan ele alınmasının yanı sıra birbirleriyle kıyaslanarak değerlendirilmesi zorunludur. Bu yöndeki bir bakış ve inceleme ancak İslâm tarihi temel kaynaklarına yönelik bütüncül bakışın gerçekleşmesini sağlayacak ve tarihi malumata yönelik anakronik bir yaklaşımın önüne geçebilecektir. İşte bu çalışmada Hz. Muhammed’in davet elçilerinin çok yönlü, elçiliklerinin ise İslâm’a çağrı ile başlayan çok amaçlı bir görevler silsilesi olduğu rivayet bütünlüğü içinde analitik bir şekilde ortaya koyulmaktadır.

References

  • Abdurrahman, Abdurrahman Muhammed. ed-Diblomâsiyyetu’l-İslamiyye ve Eseruha fî Daveti İlâllah, Riyad: Dâru’l-Yakîn, 2006.
  • Askeri, Ebu Hilal. el-Furûku’l-Luğaviyye, thk. Muhammed İbrahim Selim, Kahire: Dârul İlm ve’s- Sekâfe, ts.
  • Belâẑurî, Ahmed b. Yahyâ. Futûhu'l-Buldân, Beyrut: Dâru ve Mektebetu'l-Hilâl, 1988.
  • Barış, Mustafa Necati. “İslâm Tarihi Kaynaklarına Göre Hz. Peygamber’in Vefatına Kadar Kur’ân Tarihi”, Kilis 7 Aralık Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2/10, (Aralık 2023), 290-315. https://doi.org/10.46353/k7auifd.1368857.
  • Bozkurt, Nebi. “Hâtıb b. Ebû Beltea”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 16/444-445. İstanbul: TDV Yayınları, 1997.
  • Câbirî, Muhamed Âbid. Arap-İslam Siyasal Aklı, İstanbul: Kitabevi Yayınları, 2001,
  • Cevad Ali. el-Mufassal fî Tarihi’l-Arab Kable’l-İslam, 20 Cilt. Beyrut: Dâru’s-Sâkî, 2001.
  • Fetlavi, Süheyl Hüseyin. Hz. Muhammed’in Diplomasi Anlayışı, çev. Mustafa Işık, İstanbul: Rağbet Yay., 2018.
  • Güler, Zekeriya. “Muhâcir b. Ebû Ümeyye”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 30/388, Ankara: TDV Yayınları, 2020.
  • Hamidullah, Muhammed. el-Vesâiku’s-Siyâsiyye, çev. Vecdi Akyüz, İstanbul: Kitabevi Yayınları, 1997.
  • Hamidullah, Muhammed. Hz. Peygamber’in Altı Orijinal Diplomatik Mektubu, çev. Mehmet Yazgan, İstanbul: Beyan Yayınları, 2007.
  • Hamidullah, Muhammed. İslam Peygamberi, 2 Cilt. çev. Mehmet Yazgan, İstanbul: Beyan Yayınları, 2011.
  • Hamidullah, Muhammed. Allah’ın Elçisi ve Mesajı, çev. Ülkü Zeynep Babacan, İstanbul: Beyan Yay., 2014.
  • Hattâb, Mahmut Şît. Suferâu’n-Nebî, 3 Cilt. Beyrut: Muessesetu’r-Reyyân, 1417/1996.
  • İbn ʿAbdilberr, Yûsuf b. ʿAbdullâh, el-İstîʿâb fî Maʿrifeti'l-Asḥâb. nşr. Alî Muhammed Muʿavviḍ, Âdil Abdulmevcûd. 4 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1415H.
  • İbn Abdilberr, Ebû Omer Yûsuf. el-İstîâb fî Maʿrifeti'l-Ashâb. nşr. Alî Muhammed el-Becâvî. Beyrut: Dâru'l-Cîl, 1413/1992.
  • İbn Abdirabbih, Şihâbüddîn Ahmed, el-İkdu’l-Ferîd, 3 Cilt. çev. Musa Kazım Yılmaz, Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2021.
  • İbn Ebî Şeybe Ebû Bekr, el-Musannef. .nşr. Saʿd b. Nâṡır eş-Şetrî., 25 Cilt. Riyad: Dâru Kunûzi İşbilîyâ, 1436/2015.lu’l-Mulûk, thk. Selahaddîn Müneccid, Beyrut: Dâru’l-Kitâbu’l-cedîd,1993.
  • İbn Ḥabîb, Ebû Caʿfer Muḥammed el-Bağdâdî, el-Muḥabber. nşr. Ilse Lichtenstadter. Beyrut: Dâru'l- Âfâḳi'l-Cedîde, ts.
  • İbn Hacer el-Askalânî, Ebû'l-Fadl Ahmed. el-İsâbe fî Temyîzi's-Sahâbe, nşr. Abdullâh b. Abdulmuhsin et-Türkî. 14 Cilt. Mısır: Dâru Hicr, 1429/2007.
  • İbn Hacer el-Askalânî, Ebû'l-Fadl Ahmed. el-İsâbe fî Temyîzi's-Sahâbe. nşr. Âdil Ahmed Abdulmevcûd, Alî Muhammed Muʿavvaḍ. 14 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1415/1994.
  • İbn Hişâm, Ebû Muhammed. es-Sîretu'n-Nebeviyye, nşr. Mustafâ es-Sakkâ vd., Mısır: Mektebetu Must-tafâ el-Bâbî'l-Halebî, 1375/1955. İbn Keŝîr, Ebû'l-Fidâʾ İsmâîl. es-Sîretu'n-Nebevîyye (el-Bidâye ve'n-Nihâye'den). nşr. Muṡṭafâ ʿAbdulvaḥid. 4 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Maʿrife, 1395/1976.
  • İbn Manzûr, Ebû'l-Fadl Muhammed. Lisânu'l-Arab, 15 Cilt. Beyrut: Daru Sâdır, 1414/1993.
  • İbn Saʿd, Muhammed. et-Ṭabakâtu'l-Kubrâ, nşr. Alî Muhammed Omar, 11 Cilt. Kahire: Mektebetu'l-Hancî, 1421/2001.
  • İbn Sîde, Ebû el-Hasan ʿAlî b. İsmail. el-Muhkem ve'l-Muhîtu'l-Aʿzam, nşr. ʿAbd el-Ḥamîd Hendâvî, 10 Cilt, Beyrût: Dâru'l-Kutubi'l-ʿİlmiyye, 1421/2000.
  • İbn Tulûn, Muhammed. İ’lâmu’s-Sâilîn an Kutubi Seyyidi’l-Murselîn, thk. Muhammed el-Arnaût, Abdülkâdir el-Arnaût, Beyrut: Müessesetu’r-Risâle, 1407/1987.
  • Kapar, M. Ali. “Hz. Peygamberin Diplomatik Münasebetlerine Genel Bir Bakış”, İslami Araştırmalar, 1987, 1/5, 70-78.
  • Kapar, M. Ali. Diplomat Sahabiler, Konya: Palet Yayınları, 2000.
  • Kapar, M. Ali. Heyetler, İstanbul: Endülüs Yayınları, 2017.
  • Kettânî, Muhammed Abdülhay. Hz. Peygamber’in Yönetimi, 2 Cilt. çev. Ahmet Özel, İstanbul: İz Yayıncılık, 2012.
  • Mehîrî, Said Abdullah Hârib. el-Alâkâtu’l-Hâriciyye li’d-Devleti’l-İslâmiyye, Beyrut: Müessesetu’r-Risâle, 1995.
  • Müslim, Ebû'l-Ḥasen. el-Müsnedu's-Saḥîhu'l-Muhtasar, nşr. Heyet. 7 Cilt. Kahire: Dâru't-Teʾsîl, ts.
  • Nesâʾî, Ebû Abdurrahmân Ahmed, es-Sunenu's-Suğrâ. nşr. Abdulfettâh Ebû Ğudde. 9 Cilt. Haleb: Mektebetu'l-Matbûʿâti'l-İslâmiyye, 1406/1986.
  • Nüveyrî, Şihâbuddîn Ahmed, Nihâyetu’l-Ereb fî Funûnuni’l-Edeb, thk. Abdülmecîd Terhînî, İmâd Ali Hamza, 33 Cilt, Beyrut: Dâru’l-Kutubu’l-İlmiyye, 2004/1424.
  • Öner, Abdulkerim. Dört Halife Döneminde Beytülmal, İstanbul: Siyer Yayınları, 2019.
  • Rahilî, Süleyman. es-Sefaretu’l-İslamiyye İle’d-Devleti’l-Bizantiyye, Riyad: Mektebetu’t-Tevbe, 1993.
  • Sönmez. Abidin. Hz. Peygamber’in Musalahaları ve İslam’a Davet Mektupları, (Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü), Doktora tezi, 1982.
  • Sönmez, Abidin. Resulullah’ın Diplomatik Münasebetleri ve Barış Antlaşmaları, İstanbul: İnkılâb Yayınları, 2007.
  • Sönmez, Abidin. Resulullah’ın İslam’a Davet Mektupları, (İstanbul: İnkılâb Yay., 2011.
  • Suheylî, Abdurrahman, er-Ravd'ul-Unf fî Şerhi's-Sîreti'n-Nebevîyye. nşr. Umar Abdusselâm es-Selâmî. 7 Cilt. Beyrût: Dâru İhyâʾi't-Turâsi'l-Arabî, 1421/2000.
  • Şenyayla, Gencal. “İslam’ın İlk Şehit Elçisi: Hâris B. Umeyr”, Pamukkale Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 7/2 (Güz/Autumn 2020),1019-1030. https://doi.org/10.17859/pauifd. 822611
  • Şulul, Zeynep. Hz. Peygamber Tarafından İslam’a Davet İçin Gönderilen Elçiler, Şanlıurfa: Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2013.
  • Taberî, Ebû Caʿfer Muhammed. Târîhu'r-Rusul ve'l-Mulûk, 11 Cilt. Beyrut: Dâru't-Turâs, 1387/1967.
  • Tahânevî, Muhammed b. Alî, Keşşāfu Istılâhâti'l-Funûn ve'l-Ulûm, thk. Alī Dahrûc, 2 Cilt. Beyrut: Mektebetu Lübnan Naşirun, 1996.
  • Tabiî, Muhammed. es-Sefârâtu fi’l-İslam, Kahire: Mektebetu Medbûli, 1988.
  • Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed. eş-Şemâʾilu'l-Muhammediyye. nşr. İsâm Mûsâ Hâdî. el-Cubeyl: Dâru's-Sıddîḳ, 1434/2013. Trimingham, J. Spencer. Christianity Among The Arabs In Pre-Islamic Times, London: Longman, 1979.
  • Tuncer, Hüner. Eski ve Yeni Diplomasi, Ankara: Dış Politika Enstitüsü, 1991.
  • Uğur, Mücteba. “Hasen”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 16/374-375. İstanbul: TDV Yayınları, 1992.
  • Vâkıdî, Ebû Abdullâh Muhammed, el-Meğâzî, nşr. Marsden Jones. 3 cilt. Beyrut: Dâru'l-İlmî, 1989.
  • Vâkıdî, Muhammed b. Omer. Futûhu'ş-Şâm, 2 Cilt. Beyrut: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1417/1997.
  • Zehebî, Şemsüddîn Ebû Abdullâh, Siyeru Alâmi'n-Nubelâ, 25 Cilt. (thk. Şuayb el-Arnâvut vd.), Beyrut: Müessesetu'r-Risâle, 1405/1985.
  • Zemahşerî, Ebû'l-Ḳâsım Mahmûd, Esâsu'l-Belâğa, 2 Cilt. nşr. Muhammed Bâsil Uyûnu's-Sevd. Beyrût: Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye, 1419/ 1998.
There are 52 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Islamic Studies (Other)
Journal Section Araştırma Makalesi
Authors

Abdurrahman Demirci 0000-0003-2369-1847

Early Pub Date June 19, 2025
Publication Date June 30, 2025
Submission Date April 8, 2025
Acceptance Date June 5, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 9 Issue: 1

Cite

ISNAD Demirci, Abdurrahman. “ELÇİ’NİN ELÇİLERİ”. Kadim Akademi SBD 9/1 (June 2025), 83-104. https://doi.org/10.55805/kadimsbd.1672285.

Kadim Akademi SBD is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0).

29762