Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

Abstract

Osmanlı Devleti, ondokuzuncu yüzyılda ciddi sorunlarla uğraşırken; azınlıkların çıkardıkları isyanlar devleti oldukça yıprattı. Emperyalist güçlerin tahrik ve desteleri ile Balkan ulusları teker teker ayrıldılar. Yirminci yüzyılın başlarında Osmanlı Devleti’nin Balkan topraklarından pay alabilmek için harekete geçtiler. Bulgaristan, Sırbistan, Yunanistan ve Karadağ bir araya gelip aralarında anlaştıktan sonra Osmanlı Devleti’ne savaş açtılar. Hazırlıksız yakalanan Osmanlı Devleti, Trablusgarp’ta savaştığı İtalya ile Uşi Antlaşmasını imzalayıp süratle Balkanlara döndü. Seferberlik ilan edilip askerler silah altına çağrıldı. Seferberlik emri Alaiye Redif Taburu askerlerine gönderildi. Emir gereği toplanan tabur, Balkan Harbi’ne katılmak üzere, 30 Ekim 1912’de İstanbul’a ulaştı. 1 Kasım 1912’de Çerkezköy’de orduya katıldı. Doğu Trakya’yı düşüren Bulgarlar, İstanbul’a doğru harekete geçince, Çatalca’da Bulgarlara karşı bir savunma hattı oluşturuldu. Alaiye Redif Taburu’na da bu savunma hattında görev verildi. 17 Kasım 1912 gecesi, İleri Tabya’ya gönderildiler. Tabya’ya geldiklerinde hiçbir şeyden haberleri yoktu. Tabya ilerisinde Türk birlikleri olduğu düşüncesiyle tabyadaki hendekler içerisine yerleşip herhangi bir önlem almadan uykuya daldılar. Bu sırada verdikleri kaybın intikamını almak üzere harekete geçen Bulgarlar, 18 Kasım 1912 sabahı bir baskınla Alaiye Redif Taburu askerlerini uykuda yakalayıp süngüden geçirdiler. Askerlerin çoğu şehit düşerken; İleri Tabya Bulgarların eline geçti. Karşı hareketle Türk Ordusu tabyayı geri aldı. Böylece Bulgarlar, anlaşma masasına oturmak zorunda kaldılar.