Aim: We aimed to evaluate clinical and laboratory parameters that may predict relapse in patients who have received adequate antithyroid
drug (ATD) therapy for Graves’ disease (GD).
Material and Methods: We included patients with GD who received ATD therapy for at least 12 months and were followed for at least 12
months after treatment. Patients were classified into relapse and non-relapse groups, and their demographical, laboratory, imaging findings,
and follow-up information were recorded retrospectively.
Results: Eighty-three patients were included, with a median treatment duration of 18 (13-24) month. Graves' orbitopathy (GO) was present
in 58 (69.9%) of patients, and 17 (20.5%) received steroid therapy for GO. Relapse occurred in 27 (32.5%) of patients, with a median time
to relapse of 22 (6-60) months, and 11 (40.7%) relapsed within the first 12 months. No association was found between TRAb positivity at
diagnosis and relapse (p=0.542), but higher TRAb levels at ATD discontinuation (p=0.026), larger thyroid volumes (p=0.043), and lower TSH
levels at diagnosis (p=0.027) were related with increased relapse risk. In the whole patient group, GH relapse was lower in those treated
with corticosteroids as GO therapy (p=0.030). The regression model identified thyroid volume (p=0.044) and corticosteroid usage for GO
(p=0.042) as predictors of relapse.
Conclusion: Our findings suggest that while GH relapse might be more frequent in patients with larger thyroid volumes, corticosteroid
therapy administered for GO may serve as a protective factor for GH relaps. The real-world data from our tertiary referral center may
contribute to studies on GD relapse development, especially when considering sociodemographical differences.
antithyroid drugs corticosteroid therapy Graves’ orbitopathy hyperthyroidism thyrotoxicosis
Amaç: Graves Hastalığı (GH) için yeterli antitiroid ilaç (ATİ) tedavisi almış hastalarda nüksü öngördürebilecek klinik ve laboratuvar
parametrelerini değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: En az 12 ay boyunca ATİ tedavisi almış ve tedavi sonrası en az 12 ay takip edilmiş GH olan hastalar çalışmaya dahil
edildi. Hastalar, nüks ve nüks olmayan gruplar olarak sınıflandırıldı. Hastaların demografik, laboratuvar, görüntüleme bulguları ile takip
verileri retrospektif olarak kaydedildi.
Bulgular: Toplam 83 hasta çalışmaya dahil edildi ve medyan tedavi süresi 18 (13-24) aydı. Hastaların 58 (%69,9)'inde Graves orbitopatisi
(GO) mevcuttu ve 17 (%20,5)'si GO için steroid tedavisi almıştı. Hastaların 27 (%32,5)'sinde nüks gelişmişti ve nükse kadar geçen süre
medyan 22 (6-60) aydı. Nüks gelişen hastaların 11 (%40,7)’sinde nüks ilk 12 ay içinde gelişmişti. Tanı sırasındaki TRAb pozitifliği ile nüks
gelişimi arasında bir ilişki bulunmadı (p=0,542), ancak ATİ tedavisinin kesilmesi sırasında daha yüksek TRAb seviyeleri (p=0,026), daha
büyük tiroid hacmi (p=0,043), ve tanı anında daha düşük TSH seviyeleri (p=0,027) artmış nüks riski ile ilişkili bulundu. Tüm hasta grubunda
GO tedavisi olarak steroid uygulananlarda GH nüks sıklığı daha düşüktü (p=0,030). Regresyon modelinde, tiroid hacmi (p=0,044) ve GO için
kortikosteroid kullanımı (p=0,042) nüks gelişimi ile ilişkili faktörler olarak saptandı.
Sonuç: Tiroid hacmi daha yüksek olanlarda GH nüksü daha fazla gözlenebilirken, GO’da uygulanan kortikosteroid tedavisi nüks gelişimi
üzerinde koruyucu bir faktör olabilir. Bulgularımız, özellikle sosyodemografik farklılıklar göz önünde bulundurulduğunda, GH'de nüks gelişimi
üzerine yapılan çalışmalara ek katkı sağlayabilir.
Gazi Üniversitesi Etik Komisyonu tarafından 17.7.2024 tarihinde onaylanmıştır.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Endocrinology |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | April 30, 2025 |
Submission Date | October 22, 2024 |
Acceptance Date | April 18, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 9 Issue: 1 |