Review Article
BibTex RIS Cite

From the Ottoman Empire to the Republic of Türkiye, the Infantry Shooting School and applied shooting training of the Turkish Infantry

Year 2025, Volume: 15 Issue: 2, 1386 - 1420, 29.06.2025

Ali Serdar Mete

Abstract

The transformation of the Ottoman army brought about the modernization process that followed the example of the West since the 18th century. During this process, the restructuring efforts of the army necessitated the use of modern methods in the training of the Ottoman infantry. The increased contribution of the rifled infantry in combat also increased the importance of firearms training. Drills were carried out regularly and frequently in order for the Ottoman infantry to use their modern firearms correctly and effectively. Training activities were carried out based on the principles of order and instruction since the reign of Mahmud II, and they continued according to the French methods until the Prussian School of Thought was adopted during the reign of Abdulhamid II. During the reign of Abdulhamid II, when the German influence was instrumental throughout the army, infantry training methods were updated according to methods adapted from Germany. Infantry rifles were replaced with German Mauser rifles during this period, and combat trainings for the Ottoman Army were carried out fully in-line with the German methods. Infantry training gained a significant theoretical infrastructure during the reign of Abdulhamid II, and with the opening of the Infantry Shooting School during the Second Constitutional Era, it received the support of practical training opportunities. This study examines the establishment and functioning of the Infantry Shooting School and its transfer from the Ottoman Empire over to the Republic of Türkiye.

Keywords

Military modernization infantry training shooting training shooting school

References

  • Arşiv Belgeleri
  • T.C. Cumhurbaşkanlığı Devlet Arşivleri
  • Başbakanlık Osmanlı Arşivi (BOA)
  • Bâb-ı Asâfî Mühimme Defterleri (A.{DVNSNMH.d.), 11/154 20.05.1249 (01.08.1834)
  • Bâb-ı Âlî Evrak Odası (BEO), 490/3697, 07.04.1312 (08.10.1894); 3778/283334, 05.07.1328(13.07.1910); 928/36, 02.06.1328 (15.08.1912).
  • Cevdet Askerîye (C.AS.), 1064/46860 23.01.1268 (18.11.1851); 530/22143 28.11.1293 (15.12.1876).
  • Cevdet Haricîye (C.HR.), 22/1093 21.11.1211 (18.05.1797); C.HR., 176/8756 13.02.1252 (30.05.1836).
  • Haricîye Nezâreti İdâre (HR.İD.), 1147/9 06.01.1887.
  • Haricîye Nezâreti Mektubî Kalemi (HR.MKT.), 540/97 28.10.1282 (16.03.1866).
  • Haricîye Nezâreti Petersburg Sefâreti (HR.SFR.1.), 157/98, 28.12.1910.
  • Haricîye Nezâreti Londra Sefâreti (HR.SFR.3.), 621/25, 18.07.1910.
  • Haricîye Nezâreti Tahrirât (HR.TH.), 374/83, 11.04.1909.
  • İrâde Askerî (İ.AS.), 89/42, 11.08.1327 (28.08.1909); 90/9, 03.08.1327 (20.08.1909); 90/38, 20.08.1327 (06.09.1909).
  • İrâde Harbîye (İ.HB.), 115/7 11.06.1330 (28.05.1912).
  • İrâde Taltîfât (İ.TAL.), 63/1, 02.04.1312 (03.10.1894); 284/74, 06.06.1320 (10.10.1902).
  • Mâbeyn-i Hümâyûn Evrâkı İrâdeleri (MB.İ.), 127/11 06.11.1300 (08.09.1883);127/13 07.11.1300 (09.09.1883); 136/77, 20.08.1327 (06.09.1909).
  • Meclîs-i Vükelâ Mazbataları (MV.), 153/18, 10.06.1329 (08.06.1911).
  • Şurâ-yı Devlet (ŞD.), 654/31, 26.05.1329 (25.05.1911).
  • Yıldız Mütenevvî Marûzât (Y.MTV.), 16/15 12.01.1302 (01.11.1884); 26/79 14.09.1304 (06.06.1887); 41/110 15.05.1307 (07.01.1890); 46/141 29.04.1308 (12.12.1890); 51/31 11.11.1308 (18.06.1891); A, 03.01.1309 (09.08.1891); 78/14, 02.11.1310 (18.05.1893); 82/114 28.02.1311 (10.09.1893);131/25, 16.05.1313(04.11.1895);171/54 13.08.1315 (07.01.1898);178/2 17.01.1316 (07.06.1898).
  • Yıldız Parâkende Askerî (Y.PRK.ASK.), 54/23 27.07.1306 (29.03.1889); 74/58 05.01.1309 (21.08.1891);153/20 08.03.1317 (17.07.1889); 226/101, 29.12.1322 (06.03.1905).
  • Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA)
  • 11/39/12, 28.05.1930; 19/30/3, 16.05.1931; 38/59/5, 20.08.1933; 95/63/1, 15.07.1941; 103/80/11, 26.10.1943; 104/4/14, 21.12.1943; 110/24/2, 28.03.1946.
  • Genelkurmay Askeri Tarih ve Stratejik Başkanlığı Arşivi (ATASE)
  • Birinci Dünya Harbi (BH) 196/32/11, 26.11.1912; 353/2/14, 15.10.1912; 49/4/31, 18.12.1912; 262/304/26, 09.06.1913.
  • İstiklâl Harbi (İSH) 29/0/69; 27.07.1335; 58/0/62, 14.02.1336.
  • Atatürk Koleksiyonu (ATA ZB) 29/0/83, 03.04.1920; 29/0/93, 06.04.1920; 29/0/94; 07.04.1920; 29/0/136, 29.04.1920.
  • Dışişleri Bakanlığı Arşivi (DİB)
  • 8226/53616/17, 02.06.1941.
  • Transkripsiyonu Yapılmamış Eserler
  • Hüsrev Mehmed Paşa (1250 [1834-1835]). Ta’lîm-i asâkîr-i piyâdegân ma’a topçuyân. Jak Kayol ve Henri Kayol Litografya Matba’ası.
  • General Frayher Fon Der Goltz (1328[1910-1911]), İlîm ve askerlik. (Ahmed Refîk, Müt.). Kitaphâne-i İslâm ve Askerî.
  • Fon der Golç Paşa (1332[1913-1914]). Genç Türkiye’nin hezîmeti ve imkân-ı i’tilâsı. (H. Cevdet, Müt.). Cemiyet Kitaphânesi-Kader Matba’ası.
  • Fon Birn (t.y.). Piyâde ve süvârinin muhârebedeki hidemât ve vezâifi. (Ali Mümtâz, Müt.). Otto Keil.
  • Fon Birn (1326[1908-1909]). Piyâde ve süvâri bölüğünün muhârebe endâhtında ta’lîm ve terbîyesi. (Hamdi Mustafa, Müt.). Otto Keil-Mekteb-i Harbîye-i Şahâne Matba’ası.
  • Mehmed Bedi’i (1328[1910-1911]). Muaddel Endâht Nizamnâmesine nazaran bir piyâde ve süvâri bölüğünde ders endâhtının sûret-i İcrâsı. Mekteb-i Harbîye-i Şahâne Matba’ası.
  • Pertev (1326[1908-1909]). 1325 senesi sonbaharında icrâ edilmiş olan İkinci Ordu manevraları. Ahmed İhsân ve Şürekâsı Matba’a-i Millet-i Osmanî Şirketi, İstanbul.
  • Pertev (1328[1910-1911]). 1326 Sene-i Rumîsinde Birinci ve İkinci Ordu-yu Hümâyunlar arasında icrâ edilen sonbahar manevrası. Matbâ’-i Hayrîye ve Şürekâsı.
  • Piyade Endâht Mektebi hidmet programı. (1327[1909-1910]). Matba’a-i Askerîye.
  • Piyâdeye mahsûs süngü veya kasaturalı tüfenkle mübâreze ta’lîmnâmesi. Matba’a-i Askerîye.
  • Ömer Fevzi (1326[1908-1909]). Avusturya-Macaristan Endâht Mektebinde gördüklerim. Harbîye Matba’ası.
  • Mehmed Arif (1327[1909-1910]). Makineli tüfenkler. Kitabhâne-i İslâm ve Askerî.
  • Mehmed Arif (1329[1911]). Balkan Harbinde makineli tüfenkler. y.y.
  • İhtiyât Zâbitânı Kanunu. (1329[1911]). Matba’a-i Askerîye.
  • İhtiyât Zâbiti Namzetlerine mahsûs ta’lîmâtnâme. (1332[1913-1914]). Matba’a-i Askerîye.
  • Araştırma ve İncelemeler
  • Agoston, G. (2016). Barut, top ve tüfek Osmanlı İmparatorluğu’nun askeri gücü ve silah teknolojisi.(T. Akad, Çev.). Kitap Yayınevi.
  • Agoston, G. (2011). Military transformation in the Ottoman Empire and Russia 1500-1800. Kritika Explorations in Russian and Eurasian History, 12(2), 281-319.
  • Aksan, V. H. (2017). Osmanlı bağlamında savaşçı nüfusların seferberliği 1750-1850. Ed. Zürcher, E.J. (Ed.), (D. Şendil, Çev.), Askerlik “işi”askerî işgücünün karşılaştırmalı tarihi 1500-200 içinde (s. 321-340). İletişim Yayınları.
  • Alkan, N. (2006). II. Abdülhamid devrinde istihdam edilen ilk Alman askerî heyetinin komutanı Otto Von Kaehler ve her iki tarafın beklentileri. Tarih Dergisi, 2006, 43, 135-166.
  • Alkan, R (2020) “Alman Belgeleri Işığında Almanya’nın Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı Donanmasındaki Faaliyetleri”, CTAD, 34, 839-861.
  • Alkan, R. (2024). Türk ordusunda son Alman General Hilmar von Mittelberger. Timaş Yayınları.
  • Ateş, B. (2022). Türk ordusu kurmaylık eğitimi. Türk Savaş Çalışmaları Dergisi, 3(2), 103-128. https://doi.org/10.52792/tws.1132474
  • Ateş, O. (2024). Çankırı askerî tarihi (1837-1997). Gazi Kitabevi.
  • Bayındır, A. (2023). Osmanlı piyade eğitiminde atış talimleri. Paradigma Akademi Yayınları.
  • Beşikçi, M. (2013). İhtiyat zâbitinden yedek subaya: Osmanlı’dan Cumhuriyet’e bir zorunlu askerlik katagorisi olarak yedek subaylık ve yedek subaylar, 1891-1930. Tarih ve Toplum Yeni Yaklaşımlar, 13, 45-89.
  • Beyhan, M.A. (Yay.Haz.). (2003). Câbî tarihi (Tarih-i Sultan Selim-i Salis ve Mahmud-ı Sani) tahlil ve tercümeli metin I. Türk Tarih Kurumu.
  • Celep, B. (2020). Türkiye’ye Amerikan Askerî Yardım Kurulu (Jammat) ve Türkiye’deki faaliyetleri. Atatürk Araştırma Merkezi Başkanlığı.
  • Çelik, Y. (2008). Asâkir-i Mansure Ordusu’nda talim sisteminin değişmesi ve Avrupalı uzmanların rolü (1826-1839). Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi, 19, 87-118.
  • Çelik, Y. (2022). Râmi Kışlası II. Mahmud devrinde aydın-despotik modernleşmenin karargâhı. Vakıfbank Kültür Yayınları.
  • Çifçi, E. (2022). Cumhuriyet Dönemi’nde modern komando eğitiminin başlaması ve Amerikalı Yarbay Francois D’eliscu’nun Türkiye’deki faaliyetleri (1949-1953). SAVSAD Savunma ve Savaş Araştırmaları Dergisi, 32(2), 383-406.
  • Efe, İ. (2021). II. Meşrutiyet döneminde askeri mekteplerde ıslah ve yapılandırma çalışmaları. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 423-438.
  • Eroğlu, K. (2014). Ayıcı Ârif Atatürk'ün okul ve silah arkadaşı Miralay Mehmed Ârif Bey hayatı konuşmaları ve eseri. Yeditepe Yayınevi.
  • Gencer, M. (2003). Jöntürk modernizmi ve “Alman ruhu” 1908-1918 Türk-Alman ilişkileri ve eğitim. İletişim Yayınları.
  • Heinzelmann, T. (2009). Cihaddan vatan savunmasına Osmanlı İmparatorluğu’nda genel askerlik yükümlülüğü 1826-1856. (T. Noyan, Çev.). Kitap Yayınevi.
  • Kara, H. (2016). Sultan II. Abdülhamid Devri Osmanlı Harp Okulunda modernleşme: Modernist-gelenekçi subaylar arasındaki çekişme üzerine bir değerlendirme. Turkish Stuides, 11(21), 551-564.
  • Karadaş, Y. (2016). Osmanlı ordusunda modernizasyon ve demodernizasyon 1826-1918. Doğu Kitabevi.
  • Kış, S. (2017). Osmanlı’da Alman ekolü Von der Goltz Paşa (1883-1895). Palet Yayınları.
  • Kolçak, Ö.(2023). Ok, tüfek ve at 16. yüzyıl Osmanlı askerî devrimi. Türk Tarih Kurumu.
  • Manav, N. (2017). II. Meşrutiyet’te Abdülhamid Dönemi kadrolarının tasfiyesi ve Tekaüd Sandıkları. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1), 240-260.
  • Moreau, O. (2010). Reformlar çağında Osmanlı İmparatorluğu askerî “Yeni Düzen”in insanları ve fikirleri 1826-1914. (I. Ergüden, Çev.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Nelson, C. R. (2010). The manufacture and transportation of gunpowder in the Ottoman Empire: 1400-1800 [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. University of Utah.
  • Ortaylı, İ. (1998). Osmanlı İmparatorluğu’nda Alman nüfuzu. İletişim Yayınları.
  • Öz, M. (2011). Kanun-ı Kadimin peşinde Osmanlı’da çözülme ve gelenekçi yorumcuları. (9. Bs). Dergah Yayınları.
  • Öz, N. (2021). Yenileşme dönemi Osmanlı ordusunda talimnameler 1826-1914 [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Üniversitesi.
  • Özyürek, M. (2022) Louis Von Kamphoevener’in Osmanlı ordusunun modernleştirilmesine yönelik faaliyetleri (1882-1909). Türk Askerî Eğitim ve Öğretim Tarihi Sempozyumu Bildirileri 16-17 Eylül 2021 içinde, Milli Savunma Üniversitesi Yayınları. (s. 141-154).
  • Seel, W. (1981). Mauser-gewehre unter dem Halbmond Türken Mauser”, Deutsche Waffenjournal, 10(1), 976-984.
  • Semiz, Y. & Akdağ, Ö. (2011). Yenibahçeli Sükrü Bey’in hatıraları. Çizgi Kitabevi.
  • Taşkaya, R. (2016). Osmanlı Ordusu’nda makinalı tüfek kullanımına geçiş (1908-1918) [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi], İstanbul Üniversitesi.
  • Türk, F. (2012). Türkiye ile Almanya arasındaki silah ticareti (1871-1914) Krupp Firması, Mauser Tüfek Fabrikası, Alman silah ve cephane fabrikaları. IQ Yayınları.
  • Türkmen, Z. (2022). Sultan II. Abdülhamid devri Osmanlı askerî eğitim-öğretiminde Alman müşavirlerin etkileri. Türk Askerî Eğitim ve Öğretim Tarihi Sempozyumu Bildirileri 16-17 Eylül 2021 içinde, Milli Savunma Üniversitesi Yayınları. (s.111-140).
  • Uyar, M. & Erickson, E. J. (2014). Osmanlı askerî tarihi. İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Uyar, M. (2019). “Sanders Askerî Yardım Misyonu (1913-1918). CTAD, 30, 29-84.
  • Ünal, U. (2008). Sultan Abdülaziz devri Osmanlı Kara Ordusu (1861-1876). Genelkurmay ATASE Yayınları.
  • Westwood, D. (2005). Rifles an illustrated history of their impact. ABC Clio.
  • Yakut, K. (1998). Mahmud Şevket Paşa ve dönemi [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Anadolu Üniversitesi.
  • Yaramış, A. & Güneş, M. (Yay.Haz.). (2007). Askerî Kânûnnâmeler (1826-1827). Asil Yayıncılık, Ankara 2007.
  • Yeşil, F. (2011). Nizâm-ı Cedîd Ordusu’nda tâlim ve terbiye (1790-1807). Tarih Dergisi, 52, 27-85.
  • Yıldız, G. (2009). Neferin adı yok zorunlu askerliğe geçiş sürecinde Osmanlı Devleti’nde Siyaset, Ordu ve Toplum (1826-1839). Kitabevi.
  • Ziya Şakir (1957). Tanzimat Devrinden sonra Osmanlı Nizam Ordusu tarihi. Çeltüt Matbaası.
  • İnternet Kaynakları
  • Kara Kuvvetleri Komutanlığı, (t.y). Sınıf okulu ve eğitim merkezi komutanlıkları. Piyade Okulu Komutanlığı. Erişim tarihi 25.07.2024. https://www.kkk.tsk.tr/kkksablonmaster/header/kurumsal/ sinifokullari.aspx#:~:text=Piyade%20Okulu%2C%205%20Kas%C4%B1m%201909,Yedek%20Subay%20Talimg%C3%A2h%C4%B1'%20olarak%20kullan%C4%B1lm%C4%B1%C5%9Ft%C4%B1r.

Osmanlı İmparatorluğu’ndan Türkiye Cumhuriyeti’ne Piyâde Endâht Mektebi ve Türk piyadesinin uygulamalı atış eğitimi

Year 2025, Volume: 15 Issue: 2, 1386 - 1420, 29.06.2025

Ali Serdar Mete

Abstract

Osmanlı ordusunun geçirdiği değişim 18. yüzyıldan itibaren Batı’nın örnek alındığı bir modernizasyon sürecini doğurdu. Bu süreçte ordunun yeniden yapılanması için yürütülen çalışmalar Osmanlı piyadesinin eğitiminde modern usullerin kullanılmasını zorunlu kıldı. Tüfekli piyadenin muharebedeki katkısının artmış olması, ateşli silah eğitiminin önemini de artırmıştı. Modern ateşli silahlarla donatılan Osmanlı piyadesinin bu silahları doğru ve etkili bir şekilde kullanabilmesi için düzenli ve sık tekrarlanan talimler uygulanmaya başlandı. II. Mahmud döneminden itibaren nizam ve talim esasına göre sürdürülen eğitim çalışmaları II. Abdülhamid döneminde Prusya Ekolü kabul edilene kadar Fransız usullerine göre sürdürüldü. Alman etkisinin ordunun tamamında hissedildiği II. Abdülhamid döneminde piyade eğitimi Almanya’dan uyarlanan usullere göre güncellendi. Piyade tüfeklerinin de Alman Mauser tüfekleriyle değiştirildiği bu dönemde, Osmanlı piyadesinin muharebe eğitimleri tamamen Alman usullerine göre yapılır oldu. II. Abdülhamid dönemdi ciddi bir teorik alt yapıya kavuşan piyade eğitimi, II. Meşrutiyet döneminde Piyâde Endâht Mektebi’nin açılması sayesinde uygulamalı eğitim imkanıyla desteklendi. Bu çalışmada Piyâde Endâht Mektebi’nin kuruluşu, işleyişi ve Osmanlı İmparatorluğu’ndan Türkiye Cumhuriyeti’ne devri incelendi.

Keywords

Askerî modernleşme piyade eğitimi atış eğitimi Atış Okulu

References

  • Arşiv Belgeleri
  • T.C. Cumhurbaşkanlığı Devlet Arşivleri
  • Başbakanlık Osmanlı Arşivi (BOA)
  • Bâb-ı Asâfî Mühimme Defterleri (A.{DVNSNMH.d.), 11/154 20.05.1249 (01.08.1834)
  • Bâb-ı Âlî Evrak Odası (BEO), 490/3697, 07.04.1312 (08.10.1894); 3778/283334, 05.07.1328(13.07.1910); 928/36, 02.06.1328 (15.08.1912).
  • Cevdet Askerîye (C.AS.), 1064/46860 23.01.1268 (18.11.1851); 530/22143 28.11.1293 (15.12.1876).
  • Cevdet Haricîye (C.HR.), 22/1093 21.11.1211 (18.05.1797); C.HR., 176/8756 13.02.1252 (30.05.1836).
  • Haricîye Nezâreti İdâre (HR.İD.), 1147/9 06.01.1887.
  • Haricîye Nezâreti Mektubî Kalemi (HR.MKT.), 540/97 28.10.1282 (16.03.1866).
  • Haricîye Nezâreti Petersburg Sefâreti (HR.SFR.1.), 157/98, 28.12.1910.
  • Haricîye Nezâreti Londra Sefâreti (HR.SFR.3.), 621/25, 18.07.1910.
  • Haricîye Nezâreti Tahrirât (HR.TH.), 374/83, 11.04.1909.
  • İrâde Askerî (İ.AS.), 89/42, 11.08.1327 (28.08.1909); 90/9, 03.08.1327 (20.08.1909); 90/38, 20.08.1327 (06.09.1909).
  • İrâde Harbîye (İ.HB.), 115/7 11.06.1330 (28.05.1912).
  • İrâde Taltîfât (İ.TAL.), 63/1, 02.04.1312 (03.10.1894); 284/74, 06.06.1320 (10.10.1902).
  • Mâbeyn-i Hümâyûn Evrâkı İrâdeleri (MB.İ.), 127/11 06.11.1300 (08.09.1883);127/13 07.11.1300 (09.09.1883); 136/77, 20.08.1327 (06.09.1909).
  • Meclîs-i Vükelâ Mazbataları (MV.), 153/18, 10.06.1329 (08.06.1911).
  • Şurâ-yı Devlet (ŞD.), 654/31, 26.05.1329 (25.05.1911).
  • Yıldız Mütenevvî Marûzât (Y.MTV.), 16/15 12.01.1302 (01.11.1884); 26/79 14.09.1304 (06.06.1887); 41/110 15.05.1307 (07.01.1890); 46/141 29.04.1308 (12.12.1890); 51/31 11.11.1308 (18.06.1891); A, 03.01.1309 (09.08.1891); 78/14, 02.11.1310 (18.05.1893); 82/114 28.02.1311 (10.09.1893);131/25, 16.05.1313(04.11.1895);171/54 13.08.1315 (07.01.1898);178/2 17.01.1316 (07.06.1898).
  • Yıldız Parâkende Askerî (Y.PRK.ASK.), 54/23 27.07.1306 (29.03.1889); 74/58 05.01.1309 (21.08.1891);153/20 08.03.1317 (17.07.1889); 226/101, 29.12.1322 (06.03.1905).
  • Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA)
  • 11/39/12, 28.05.1930; 19/30/3, 16.05.1931; 38/59/5, 20.08.1933; 95/63/1, 15.07.1941; 103/80/11, 26.10.1943; 104/4/14, 21.12.1943; 110/24/2, 28.03.1946.
  • Genelkurmay Askeri Tarih ve Stratejik Başkanlığı Arşivi (ATASE)
  • Birinci Dünya Harbi (BH) 196/32/11, 26.11.1912; 353/2/14, 15.10.1912; 49/4/31, 18.12.1912; 262/304/26, 09.06.1913.
  • İstiklâl Harbi (İSH) 29/0/69; 27.07.1335; 58/0/62, 14.02.1336.
  • Atatürk Koleksiyonu (ATA ZB) 29/0/83, 03.04.1920; 29/0/93, 06.04.1920; 29/0/94; 07.04.1920; 29/0/136, 29.04.1920.
  • Dışişleri Bakanlığı Arşivi (DİB)
  • 8226/53616/17, 02.06.1941.
  • Transkripsiyonu Yapılmamış Eserler
  • Hüsrev Mehmed Paşa (1250 [1834-1835]). Ta’lîm-i asâkîr-i piyâdegân ma’a topçuyân. Jak Kayol ve Henri Kayol Litografya Matba’ası.
  • General Frayher Fon Der Goltz (1328[1910-1911]), İlîm ve askerlik. (Ahmed Refîk, Müt.). Kitaphâne-i İslâm ve Askerî.
  • Fon der Golç Paşa (1332[1913-1914]). Genç Türkiye’nin hezîmeti ve imkân-ı i’tilâsı. (H. Cevdet, Müt.). Cemiyet Kitaphânesi-Kader Matba’ası.
  • Fon Birn (t.y.). Piyâde ve süvârinin muhârebedeki hidemât ve vezâifi. (Ali Mümtâz, Müt.). Otto Keil.
  • Fon Birn (1326[1908-1909]). Piyâde ve süvâri bölüğünün muhârebe endâhtında ta’lîm ve terbîyesi. (Hamdi Mustafa, Müt.). Otto Keil-Mekteb-i Harbîye-i Şahâne Matba’ası.
  • Mehmed Bedi’i (1328[1910-1911]). Muaddel Endâht Nizamnâmesine nazaran bir piyâde ve süvâri bölüğünde ders endâhtının sûret-i İcrâsı. Mekteb-i Harbîye-i Şahâne Matba’ası.
  • Pertev (1326[1908-1909]). 1325 senesi sonbaharında icrâ edilmiş olan İkinci Ordu manevraları. Ahmed İhsân ve Şürekâsı Matba’a-i Millet-i Osmanî Şirketi, İstanbul.
  • Pertev (1328[1910-1911]). 1326 Sene-i Rumîsinde Birinci ve İkinci Ordu-yu Hümâyunlar arasında icrâ edilen sonbahar manevrası. Matbâ’-i Hayrîye ve Şürekâsı.
  • Piyade Endâht Mektebi hidmet programı. (1327[1909-1910]). Matba’a-i Askerîye.
  • Piyâdeye mahsûs süngü veya kasaturalı tüfenkle mübâreze ta’lîmnâmesi. Matba’a-i Askerîye.
  • Ömer Fevzi (1326[1908-1909]). Avusturya-Macaristan Endâht Mektebinde gördüklerim. Harbîye Matba’ası.
  • Mehmed Arif (1327[1909-1910]). Makineli tüfenkler. Kitabhâne-i İslâm ve Askerî.
  • Mehmed Arif (1329[1911]). Balkan Harbinde makineli tüfenkler. y.y.
  • İhtiyât Zâbitânı Kanunu. (1329[1911]). Matba’a-i Askerîye.
  • İhtiyât Zâbiti Namzetlerine mahsûs ta’lîmâtnâme. (1332[1913-1914]). Matba’a-i Askerîye.
  • Araştırma ve İncelemeler
  • Agoston, G. (2016). Barut, top ve tüfek Osmanlı İmparatorluğu’nun askeri gücü ve silah teknolojisi.(T. Akad, Çev.). Kitap Yayınevi.
  • Agoston, G. (2011). Military transformation in the Ottoman Empire and Russia 1500-1800. Kritika Explorations in Russian and Eurasian History, 12(2), 281-319.
  • Aksan, V. H. (2017). Osmanlı bağlamında savaşçı nüfusların seferberliği 1750-1850. Ed. Zürcher, E.J. (Ed.), (D. Şendil, Çev.), Askerlik “işi”askerî işgücünün karşılaştırmalı tarihi 1500-200 içinde (s. 321-340). İletişim Yayınları.
  • Alkan, N. (2006). II. Abdülhamid devrinde istihdam edilen ilk Alman askerî heyetinin komutanı Otto Von Kaehler ve her iki tarafın beklentileri. Tarih Dergisi, 2006, 43, 135-166.
  • Alkan, R (2020) “Alman Belgeleri Işığında Almanya’nın Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı Donanmasındaki Faaliyetleri”, CTAD, 34, 839-861.
  • Alkan, R. (2024). Türk ordusunda son Alman General Hilmar von Mittelberger. Timaş Yayınları.
  • Ateş, B. (2022). Türk ordusu kurmaylık eğitimi. Türk Savaş Çalışmaları Dergisi, 3(2), 103-128. https://doi.org/10.52792/tws.1132474
  • Ateş, O. (2024). Çankırı askerî tarihi (1837-1997). Gazi Kitabevi.
  • Bayındır, A. (2023). Osmanlı piyade eğitiminde atış talimleri. Paradigma Akademi Yayınları.
  • Beşikçi, M. (2013). İhtiyat zâbitinden yedek subaya: Osmanlı’dan Cumhuriyet’e bir zorunlu askerlik katagorisi olarak yedek subaylık ve yedek subaylar, 1891-1930. Tarih ve Toplum Yeni Yaklaşımlar, 13, 45-89.
  • Beyhan, M.A. (Yay.Haz.). (2003). Câbî tarihi (Tarih-i Sultan Selim-i Salis ve Mahmud-ı Sani) tahlil ve tercümeli metin I. Türk Tarih Kurumu.
  • Celep, B. (2020). Türkiye’ye Amerikan Askerî Yardım Kurulu (Jammat) ve Türkiye’deki faaliyetleri. Atatürk Araştırma Merkezi Başkanlığı.
  • Çelik, Y. (2008). Asâkir-i Mansure Ordusu’nda talim sisteminin değişmesi ve Avrupalı uzmanların rolü (1826-1839). Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi, 19, 87-118.
  • Çelik, Y. (2022). Râmi Kışlası II. Mahmud devrinde aydın-despotik modernleşmenin karargâhı. Vakıfbank Kültür Yayınları.
  • Çifçi, E. (2022). Cumhuriyet Dönemi’nde modern komando eğitiminin başlaması ve Amerikalı Yarbay Francois D’eliscu’nun Türkiye’deki faaliyetleri (1949-1953). SAVSAD Savunma ve Savaş Araştırmaları Dergisi, 32(2), 383-406.
  • Efe, İ. (2021). II. Meşrutiyet döneminde askeri mekteplerde ıslah ve yapılandırma çalışmaları. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 423-438.
  • Eroğlu, K. (2014). Ayıcı Ârif Atatürk'ün okul ve silah arkadaşı Miralay Mehmed Ârif Bey hayatı konuşmaları ve eseri. Yeditepe Yayınevi.
  • Gencer, M. (2003). Jöntürk modernizmi ve “Alman ruhu” 1908-1918 Türk-Alman ilişkileri ve eğitim. İletişim Yayınları.
  • Heinzelmann, T. (2009). Cihaddan vatan savunmasına Osmanlı İmparatorluğu’nda genel askerlik yükümlülüğü 1826-1856. (T. Noyan, Çev.). Kitap Yayınevi.
  • Kara, H. (2016). Sultan II. Abdülhamid Devri Osmanlı Harp Okulunda modernleşme: Modernist-gelenekçi subaylar arasındaki çekişme üzerine bir değerlendirme. Turkish Stuides, 11(21), 551-564.
  • Karadaş, Y. (2016). Osmanlı ordusunda modernizasyon ve demodernizasyon 1826-1918. Doğu Kitabevi.
  • Kış, S. (2017). Osmanlı’da Alman ekolü Von der Goltz Paşa (1883-1895). Palet Yayınları.
  • Kolçak, Ö.(2023). Ok, tüfek ve at 16. yüzyıl Osmanlı askerî devrimi. Türk Tarih Kurumu.
  • Manav, N. (2017). II. Meşrutiyet’te Abdülhamid Dönemi kadrolarının tasfiyesi ve Tekaüd Sandıkları. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1), 240-260.
  • Moreau, O. (2010). Reformlar çağında Osmanlı İmparatorluğu askerî “Yeni Düzen”in insanları ve fikirleri 1826-1914. (I. Ergüden, Çev.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Nelson, C. R. (2010). The manufacture and transportation of gunpowder in the Ottoman Empire: 1400-1800 [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. University of Utah.
  • Ortaylı, İ. (1998). Osmanlı İmparatorluğu’nda Alman nüfuzu. İletişim Yayınları.
  • Öz, M. (2011). Kanun-ı Kadimin peşinde Osmanlı’da çözülme ve gelenekçi yorumcuları. (9. Bs). Dergah Yayınları.
  • Öz, N. (2021). Yenileşme dönemi Osmanlı ordusunda talimnameler 1826-1914 [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Üniversitesi.
  • Özyürek, M. (2022) Louis Von Kamphoevener’in Osmanlı ordusunun modernleştirilmesine yönelik faaliyetleri (1882-1909). Türk Askerî Eğitim ve Öğretim Tarihi Sempozyumu Bildirileri 16-17 Eylül 2021 içinde, Milli Savunma Üniversitesi Yayınları. (s. 141-154).
  • Seel, W. (1981). Mauser-gewehre unter dem Halbmond Türken Mauser”, Deutsche Waffenjournal, 10(1), 976-984.
  • Semiz, Y. & Akdağ, Ö. (2011). Yenibahçeli Sükrü Bey’in hatıraları. Çizgi Kitabevi.
  • Taşkaya, R. (2016). Osmanlı Ordusu’nda makinalı tüfek kullanımına geçiş (1908-1918) [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi], İstanbul Üniversitesi.
  • Türk, F. (2012). Türkiye ile Almanya arasındaki silah ticareti (1871-1914) Krupp Firması, Mauser Tüfek Fabrikası, Alman silah ve cephane fabrikaları. IQ Yayınları.
  • Türkmen, Z. (2022). Sultan II. Abdülhamid devri Osmanlı askerî eğitim-öğretiminde Alman müşavirlerin etkileri. Türk Askerî Eğitim ve Öğretim Tarihi Sempozyumu Bildirileri 16-17 Eylül 2021 içinde, Milli Savunma Üniversitesi Yayınları. (s.111-140).
  • Uyar, M. & Erickson, E. J. (2014). Osmanlı askerî tarihi. İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Uyar, M. (2019). “Sanders Askerî Yardım Misyonu (1913-1918). CTAD, 30, 29-84.
  • Ünal, U. (2008). Sultan Abdülaziz devri Osmanlı Kara Ordusu (1861-1876). Genelkurmay ATASE Yayınları.
  • Westwood, D. (2005). Rifles an illustrated history of their impact. ABC Clio.
  • Yakut, K. (1998). Mahmud Şevket Paşa ve dönemi [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Anadolu Üniversitesi.
  • Yaramış, A. & Güneş, M. (Yay.Haz.). (2007). Askerî Kânûnnâmeler (1826-1827). Asil Yayıncılık, Ankara 2007.
  • Yeşil, F. (2011). Nizâm-ı Cedîd Ordusu’nda tâlim ve terbiye (1790-1807). Tarih Dergisi, 52, 27-85.
  • Yıldız, G. (2009). Neferin adı yok zorunlu askerliğe geçiş sürecinde Osmanlı Devleti’nde Siyaset, Ordu ve Toplum (1826-1839). Kitabevi.
  • Ziya Şakir (1957). Tanzimat Devrinden sonra Osmanlı Nizam Ordusu tarihi. Çeltüt Matbaası.
  • İnternet Kaynakları
  • Kara Kuvvetleri Komutanlığı, (t.y). Sınıf okulu ve eğitim merkezi komutanlıkları. Piyade Okulu Komutanlığı. Erişim tarihi 25.07.2024. https://www.kkk.tsk.tr/kkksablonmaster/header/kurumsal/ sinifokullari.aspx#:~:text=Piyade%20Okulu%2C%205%20Kas%C4%B1m%201909,Yedek%20Subay%20Talimg%C3%A2h%C4%B1'%20olarak%20kullan%C4%B1lm%C4%B1%C5%9Ft%C4%B1r.
There are 91 citations in total.

Details

Primary Language English
Subjects History of The Republic of Turkiye, Late Modern Ottoman History
Journal Section REVIEW RESEARCH
Authors

Ali Serdar Mete 0000-0002-3662-7636

Publication Date June 29, 2025
Submission Date October 17, 2024
Acceptance Date December 16, 2024
Published in Issue Year 2025 Volume: 15 Issue: 2

Cite

APA Mete, A. S. (2025). From the Ottoman Empire to the Republic of Türkiye, the Infantry Shooting School and applied shooting training of the Turkish Infantry. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 15(2), 1386-1420. https://doi.org/10.48146/odusobiad.1569165
 Download Cover Image

  Bilginin ışığında aydınlanmak dileğiyle....

 ODÜSOBİAD