Research Article
BibTex RIS Cite

Environmental Security Policies of US Presidents Within the Framework of National Security Strategy Documents

Year 2025, Volume: 35 Issue: 1, 55 - 84, 18.06.2025

Serap Kocaoğlu , İsmet Sarıbal

https://doi.org/10.54078/savsad.1602016

Abstract

According to the Copenhagen School, an issue can either be framed as a security threat (securitization) due to its existential nature or be reframed as an ordinary political issue (securitization-de-securitization). The policies of the United States in this context have varied depending on the ideological stance of the elected administrations, as well as their economic and international priorities. Democratic administrations have actively pursued policies that securitize environmental issues by framing them as existential threats, while Republican-leaning administrations have taken a more distant approach to climate change, excluding environmental issues from the security domain. This study examines the period from 1990 to 2024, during which environmental issues began to be addressed as a national security concern, and the concept of environmental security was included in the National Security Strategy Documents (NSSD). The environmental security and climate change policies of the U.S. administrations that came to power during this period are evaluated within the framework of the Copenhagen School's securitization theory, based on the published National Security Strategy Documents (NSSD).

Keywords

United States Climate Change Copenhagen School Securitization.

References

  • Aktaş, A. (2023). İmaj teorisi ve güvenlikleştirme bağlamında başarısız devletler söylemi ve uluslararası ilişkilere etkileri (Yayın No. 791712) [Doktora tezi, Kırıkkale Üniversitesi].
  • Alada, A., Gürpınar, E. & Budak, S. (1993). Rio konferansı üzerine düşünceler. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Sayı 3-4-5, 93-108.
  • Anderson, J. W. (1998). The Kyoto Protocol on climate change. https://media.rff.org/documents/RFF-RPT-kyotoprot.pdf adresinden 10.05.2023 tarihinde erişildi.
  • Arı, T. (2021b). Uluslararası ilişkiler teorileri çatışma, hegemonya, iş birliği. Aktüel.
  • Bailey, C. J. (2015). US climate change policy. T. Doyke & P. Catney (Eds.), In Transforming environmental politics and policy (pp. 1-14). Routledge.
  • Baysal, B. & Lüleci, Ç. (2015). Kopenhag okulu ve güvenlikleştirme teorisi. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 11(22), 61-96.
  • BM. (1987). Our common future, from one earth to one world. http://www.un-documents.net/ocf-ov.htm adresinden 07.05.2023 tarihinde erişildi.
  • Bostanoğlu, M. (2018). İklim değişikliğiyle mücadele ile geçen 2017. İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Notu, Mayıs, İstanbul.
  • Buzan, B. (2012). Askeri güvenliğin değişen gündemi. M. Aydın, H. G. Brauch, N. Polat, U. O. Spring & M. Çelikpala (Der.), Uluslararası İlişkilerde Çatışmadan Güvenliğe Seçme Makaleler içinde (ss. 323-335). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Buzan, B., Waever, O. ve Wilde, J. (1998). Security, a new framework for analysis. Lynne Publishers.
  • Caldwell, L. K. (1996). International environmental policy from the twentieth to the twenty-first century. Duke University Press.
  • Cohen, M. J. ve Egelston, A. (2003). The Bush administration and climate change: Prospects for an effective policy response. Journal of Environmental Policy&Planning, 5(4), 315-331.
  • Coşkun, B. B. (2014). Kopenhag okulu ve güvenlikleştirme: Değişen güvenlik ortamı, zorluklar, fırsatlar ve meydan okumalar. T. Arı (Ed.), Postmodern uluslararası ilişkiler teorileri 2 uluslararası ilişkilerde eleştirel yaklaşımlar (ss. 179-202) içinde. Dora.
  • Dably, S. (2012). Güvenlik ve çevre bağlantılarına yeniden bakmak. M. Aydın, H. G. Brauch, N. Polat, U. O Spring & M. Çelikpala (Eds.), Uluslararası ilişkilerde çatışmadan güvenliğe seçme makaleler (ss. 309-323) içinde. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Deliktaş, A. (2021). Küresel iklim değişikliği konusuna Amerikan yaklaşımı. BŞEÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6(2), 309-322.
  • Demir, A. (2022), Paris Antlaşması ve 26. taraflar konferansı (COP26)’nda Türkiye değerlendirmesi: Yükümlülükler ve sorumluluklar. Biological Diversity and Conservation, 15(2), 162-170.
  • Dessai, S., Lacasta, N. S. ve Vincent, K. (2003). International political history of the Kyoto Protocol: From the Hague to Marrakech and beyond. International Review for Environmental Strategies, 4(2), 183-205.
  • Doğan, S. ve Tüzer, M. (2011). Küresel iklim değişikliği ile mücadele: Genel yaklaşımlar ve uluslararası çabalar. Sosyoloji Konferansları, 44, 157-194.
  • Eckersley, R. (2007). Ambushed: The Kyoto Protocol, the Bush administration’s climate policy and the erosion of legitimacy. International Politics, 44, 306-324.
  • Elmas, M. S. (2013). Modern toplumun güvenlik çıkmazı tehdit, risk ve risk toplumu perspektifinden güvenlik, USAK Yayınları.
  • EPA. (2016). Climate change indicators: Health and society. https://www.epa.gov/climate-indicators/health-society adresinden 01.05.2023 tarihinde erişildi.
  • Eren, O. E. (2023). Çin-ABD rekabetinde gri bölge: İklim değişikliği müzakereleri. Sürdürülebilir Çevre Dergisi, 3(2), 85-98.
  • Falkner, R. (2005). American hegemony and the global environment. International Studies Review, 7, 585-599.
  • Fernandez, M. R. (2012). The European Union and international negotiations on climate change. A limited role to play. Journal of Contemporary European Research, 8(2), 192‐209.
  • Gezer, G. (2022). Biden yönetimi ve ABD’nin iklim değişikliği karnesi. Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı, Ekim, Ankara.
  • Hale, T. ve Hultman, N. (2020). “All in” climate diplomacy how a Biden-Harris administration can leverage city, state, business and community climate action. (20.03.2023). https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2020/11/All-in-climate-diplomacy_final.pdf
  • Hauger, J. S. (2016). Climate change and the U.S. security sector: The securitization of climate change. International Security Studies, 2(2), 88-108.
  • Hyeonjung, C. (2021). President Biden and climate change: Policy and issues. The Asian Institute for Policy Studies, Mayıs.
  • Human Development Report. (1994). https://hdr.undp.org/system/files/documents/hdr1994encompletenostats.pdf adresinden 01.12.2024 tarihinde erişildi.
  • İğci, T. ve Çobanoğlu, N. (2019). İklim değişikliğinin ve iklim değişikliğiyle ilgili küresel antlaşmaların çevre etiği bakımından değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Çevre Bilimleri Dergisi, 7(2), 130-146.
  • İlkılıç, Z. A. (2022). Küresel iklim değişikliğiyle mücadeleye ilişkin uluslararası belgelerde güvenlik kavramının incelenmesi (Yayın No. 751063) [Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
  • Kansu, Z. N., Turanlı, M. ve Turanlı, R. (2021). Amerika Birleşik Devletleri’nin Barack Obama dönemi iklim ve çevre politikalarının analizi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 10(1), 205-213.
  • Kaya, S. & Ilgıt, A. (2020). İklim değişikliği ve çevresel güvenlik: Türkiye örneği. Alternatif Politika, 13(1), 175-207.
  • Kaya, H. E. (2020). Kyoto’dan Paris’e küresel iklim politikaları. Meriç Uluslararası Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 4(10), 165-191.
  • Kovancı, E. ve Karakoç, Y. D. (2019). Bir güvenlik tehdidi olarak iklim değişikliği. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 13.Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildirileri Özel Sayısı, 344-357.
  • Krahmann, E. (2005). From state to non-state actors: The emergence of security governance. In E. Krahmann (Ed.), New Threats and New Actors in International Security (pp. 3-19). New York.
  • Kronlund, A. (2013). Obama’s climate policy. FIIA Briefing Paper, Eylül.
  • Kyoto Protokolü. (1997). https://webdosya.csb.gov.tr/db/iklim/editordosya/kyoto_protokol.pdf adresinden 27.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Laporte, A. (2018.) Environmental and energy study institute, https://www.eesi.org/articles/view/remembering-george-h.w.-bush-the-environmental-president adresinden 27.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Lucke, F. (2015). The securitisation of climate change in the United States: The integration of climate threats into the security sector. ClimaSec Working Paper 10, 1-41.
  • Maslin, M., Lang, J. & Harvey, F. (2023). A short history of the successes and failures of the international climate change negotiations. UCL Press Journals, 1-16.
  • Oğuz, C. U. (2019). Amerika Birleşik Devletleri’nin iklim değişikliği politikası: Sorumluluk ve inkâr ikilemi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(2), 523-543.
  • Özcan, A. B. (2011). Uluslararası güvenlik sorunları ve ABD’nin güvenlik stratejileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 11(22), 445-466.
  • Özerdem, F. & Barlas, B. (2021). Kopenhag okulu çerçevesinde 2020 ve sonrası dünya politikasının yeni sorunu: İklim değişikliği ve iklim göçmenleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 41, 273-302.
  • Paris Antlaşması. (2015). https://iklim.gov.tr/db/turkce/dokumanlar/paris-anlasmasi-13-20220808231948.pdf adresinden 27.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Rubial, M. (2021). Evolution of The United States climate change policies and missed leadership opportunities. Estudios Internacionales, 53(198), 9-32.
  • Rhodium Group. (2019). https://rhg.com/research/preliminary-us-emissions-estimates-for-2018/ adresinden 24.09.2024 tarihinde erişildi.
  • Steurer, R. (2003). The US’s retreat from the Kyoto Protocol: An account of a policy change and its implications for future climate policy. European Environment, 13(6), 344-360.
  • STM Teknolojik Düşünce Merkezi. (2020). İklim krizleri ve ulusal güvenlik. STM ThinkTech Teknolojik Düşünce Merkezi, Haziran.
  • Şıvgın, B. ve Afacan, S. (2020). İklim krizi ile küresel ve bireysel mücadeleye yönelik bir çalışma: Greta Thunberg örneği. DSJOURNAL, 1(2), 141-158.
  • Taşdemir, İ. & Özdal, B. (2022). Amerika Birleşik Devletleri Başkanları’nın söylemlerinde öne çıkan kavramlar bağlamında çevre sorunları: Rol algıları ve çatışan rollerin analizi. Diplomasi Araştırmaları Dergisi, 4(1), 36-56.
  • The Climate Historian. (2024). Remembering George H.W. Bush, the “environmental president”. https://theclimatehistorian.substack.com/p/george-hw-bush-the-environmental
  • Thielges, S., Unger, C. & Mewes, C. (2022). Taking stock of Joe Biden’s climate agenda: Governance approach and areas for transatlantic climate cooperation. Current Developments in Carbon&Climate Law, 16(1), 73-78.
  • Topçu, F. H. (2018). Düşük karbon ekonomisine geçme(me): İklim değişikliği ve enerji politikaları bağlamında bir bakış. Akdeniz İİBF Dergisi, 2018 Özel Sayısı, 115-154.
  • Trombetta, M. J. (2007). The securitization of the environment and the transformation of security, Standing Group on International Relations Conference.
  • Türkeş, M. (2006). Küresel iklimin geleceği ve Kyoto Protokolü. Jeopolitik, (29), 99-107.
  • USA National Security Strategy. (1990). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1990.pdf adresinden 05.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1991). https://history.defense.gov/Portals/70/Documents/nss/nss1991.pdf?ver=3sIpLiQwmknO-RplyPeAHw%3d%3d adresinden 05.10.2024 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1993). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1993.pdf adresinden 05.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1994). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1994.pdf adresinden 06.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1996). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1996.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1997). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1997.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1998). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1998.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1999). https://history.defense.gov/Portals/70/Documents/nss/nss1999.pdf?ver=SLo909OTm5lAh0LQWBrRHw%3d%3d adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2000). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2000.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2002). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2002.pdf adresinden 18.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2006). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2006.pdf adresinden 18.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2010). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2010.pdf adresinden 18.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2015). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2015.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2017). http://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2017.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2021). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2021/03/2021_Interim.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2022). https://www.whitehouse.gov/wp-content/uploads/2022/10/Biden-Harris-Administrations-National-Security-Strategy-10.2022.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Vural, Ç. (2018). Çevresel güvenliğin gelişimi. Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, 6(1), 20-38.
  • Ward, B. & Bowen, A. (2020). An analysis of the Trump administration’s economic and policy arguments for withdrawal of the United States from the Paris Agreement on climate change. Policy Report, 1-34.
  • Wæver, O. (1995). Securitisation and desecuritisation. In R. D. Lipschutz (Ed.). On security içinde (pp. 46-86), Columbia University Press.
  • Zhang, H., Dai, H., Lai, H. & Wang, W. (2017b). U.S. withdrawal from the Paris Agreement: Reasons, impacts and China’s response. Advances in Climate Change Research, 8(4), 220-225.
  • Zhang, Y., Chao, Q., Zheng, Q. & Huang, L. (2017a). The withdrawal of the U.S from the Paris Agreement and its impact on global climate change governance. Advances in Climate Change Research, 8(4), 213-219.

Ulusal Güvenlik Strateji Belgeleri Çerçevesinde ABD Yönetimlerinin Çevresel Güvenlik Politikaları (1990-1924)

Year 2025, Volume: 35 Issue: 1, 55 - 84, 18.06.2025

Serap Kocaoğlu , İsmet Sarıbal

https://doi.org/10.54078/savsad.1602016

Abstract

Kopenhag Okulu’na göre bir sorun, varoluşsal bir tehdit oluşturduğu söylemiyle güvenlik alanına taşınabilir (güvenlikleştirme) veya olağan bir politik mesele olarak yeniden çerçevelenebilir (güvenlik-dışılaştırma). Amerika Birleşik Devletleri’nin bu bağlamdaki politikaları, seçilen yönetimlerin ideolojik duruşları ve ekonomik ve uluslararası önceliklerine göre değişiklik göstermiştir. Demokrat yönetimler çevresel sorunların varoluşsal bir tehdit oluşturduğu söylemiyle çevrenin güvenlikleştirilmesine yönelik aktif bir politika izlerken, Cumhuriyetçi yönetimler iklim değişikliği meselesine mesafeli yaklaşmış ve çevresel sorunları güvenlik alanının dışında bırakmışlardır. Bu çalışmada, çevresel sorunların ulusal güvenlik konusu olarak ele alınmaya başlandığı ve çevresel güvenlik kavramının Ulusal Güvenlik Strateji Belgeleri (UGSB) içinde yer aldığı 1990-2024 dönemi incelenmiştir. Söz konusu dönemde iktidara gelen ABD yönetimlerinin çevresel güvenlik ve iklim değişikliği politikaları yayınlanan UGSB’ler temel alınarak Kopenhag Okulunun güvenlikleştirme teorisi çerçevesinde değerlendirilmiştir.

Keywords

Amerika Birleşik Devletleri İklim Değişikliği Kopenhag Okulu Güvenlikleştirme.

References

  • Aktaş, A. (2023). İmaj teorisi ve güvenlikleştirme bağlamında başarısız devletler söylemi ve uluslararası ilişkilere etkileri (Yayın No. 791712) [Doktora tezi, Kırıkkale Üniversitesi].
  • Alada, A., Gürpınar, E. & Budak, S. (1993). Rio konferansı üzerine düşünceler. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Sayı 3-4-5, 93-108.
  • Anderson, J. W. (1998). The Kyoto Protocol on climate change. https://media.rff.org/documents/RFF-RPT-kyotoprot.pdf adresinden 10.05.2023 tarihinde erişildi.
  • Arı, T. (2021b). Uluslararası ilişkiler teorileri çatışma, hegemonya, iş birliği. Aktüel.
  • Bailey, C. J. (2015). US climate change policy. T. Doyke & P. Catney (Eds.), In Transforming environmental politics and policy (pp. 1-14). Routledge.
  • Baysal, B. & Lüleci, Ç. (2015). Kopenhag okulu ve güvenlikleştirme teorisi. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 11(22), 61-96.
  • BM. (1987). Our common future, from one earth to one world. http://www.un-documents.net/ocf-ov.htm adresinden 07.05.2023 tarihinde erişildi.
  • Bostanoğlu, M. (2018). İklim değişikliğiyle mücadele ile geçen 2017. İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Notu, Mayıs, İstanbul.
  • Buzan, B. (2012). Askeri güvenliğin değişen gündemi. M. Aydın, H. G. Brauch, N. Polat, U. O. Spring & M. Çelikpala (Der.), Uluslararası İlişkilerde Çatışmadan Güvenliğe Seçme Makaleler içinde (ss. 323-335). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Buzan, B., Waever, O. ve Wilde, J. (1998). Security, a new framework for analysis. Lynne Publishers.
  • Caldwell, L. K. (1996). International environmental policy from the twentieth to the twenty-first century. Duke University Press.
  • Cohen, M. J. ve Egelston, A. (2003). The Bush administration and climate change: Prospects for an effective policy response. Journal of Environmental Policy&Planning, 5(4), 315-331.
  • Coşkun, B. B. (2014). Kopenhag okulu ve güvenlikleştirme: Değişen güvenlik ortamı, zorluklar, fırsatlar ve meydan okumalar. T. Arı (Ed.), Postmodern uluslararası ilişkiler teorileri 2 uluslararası ilişkilerde eleştirel yaklaşımlar (ss. 179-202) içinde. Dora.
  • Dably, S. (2012). Güvenlik ve çevre bağlantılarına yeniden bakmak. M. Aydın, H. G. Brauch, N. Polat, U. O Spring & M. Çelikpala (Eds.), Uluslararası ilişkilerde çatışmadan güvenliğe seçme makaleler (ss. 309-323) içinde. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Deliktaş, A. (2021). Küresel iklim değişikliği konusuna Amerikan yaklaşımı. BŞEÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6(2), 309-322.
  • Demir, A. (2022), Paris Antlaşması ve 26. taraflar konferansı (COP26)’nda Türkiye değerlendirmesi: Yükümlülükler ve sorumluluklar. Biological Diversity and Conservation, 15(2), 162-170.
  • Dessai, S., Lacasta, N. S. ve Vincent, K. (2003). International political history of the Kyoto Protocol: From the Hague to Marrakech and beyond. International Review for Environmental Strategies, 4(2), 183-205.
  • Doğan, S. ve Tüzer, M. (2011). Küresel iklim değişikliği ile mücadele: Genel yaklaşımlar ve uluslararası çabalar. Sosyoloji Konferansları, 44, 157-194.
  • Eckersley, R. (2007). Ambushed: The Kyoto Protocol, the Bush administration’s climate policy and the erosion of legitimacy. International Politics, 44, 306-324.
  • Elmas, M. S. (2013). Modern toplumun güvenlik çıkmazı tehdit, risk ve risk toplumu perspektifinden güvenlik, USAK Yayınları.
  • EPA. (2016). Climate change indicators: Health and society. https://www.epa.gov/climate-indicators/health-society adresinden 01.05.2023 tarihinde erişildi.
  • Eren, O. E. (2023). Çin-ABD rekabetinde gri bölge: İklim değişikliği müzakereleri. Sürdürülebilir Çevre Dergisi, 3(2), 85-98.
  • Falkner, R. (2005). American hegemony and the global environment. International Studies Review, 7, 585-599.
  • Fernandez, M. R. (2012). The European Union and international negotiations on climate change. A limited role to play. Journal of Contemporary European Research, 8(2), 192‐209.
  • Gezer, G. (2022). Biden yönetimi ve ABD’nin iklim değişikliği karnesi. Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı, Ekim, Ankara.
  • Hale, T. ve Hultman, N. (2020). “All in” climate diplomacy how a Biden-Harris administration can leverage city, state, business and community climate action. (20.03.2023). https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2020/11/All-in-climate-diplomacy_final.pdf
  • Hauger, J. S. (2016). Climate change and the U.S. security sector: The securitization of climate change. International Security Studies, 2(2), 88-108.
  • Hyeonjung, C. (2021). President Biden and climate change: Policy and issues. The Asian Institute for Policy Studies, Mayıs.
  • Human Development Report. (1994). https://hdr.undp.org/system/files/documents/hdr1994encompletenostats.pdf adresinden 01.12.2024 tarihinde erişildi.
  • İğci, T. ve Çobanoğlu, N. (2019). İklim değişikliğinin ve iklim değişikliğiyle ilgili küresel antlaşmaların çevre etiği bakımından değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Çevre Bilimleri Dergisi, 7(2), 130-146.
  • İlkılıç, Z. A. (2022). Küresel iklim değişikliğiyle mücadeleye ilişkin uluslararası belgelerde güvenlik kavramının incelenmesi (Yayın No. 751063) [Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
  • Kansu, Z. N., Turanlı, M. ve Turanlı, R. (2021). Amerika Birleşik Devletleri’nin Barack Obama dönemi iklim ve çevre politikalarının analizi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 10(1), 205-213.
  • Kaya, S. & Ilgıt, A. (2020). İklim değişikliği ve çevresel güvenlik: Türkiye örneği. Alternatif Politika, 13(1), 175-207.
  • Kaya, H. E. (2020). Kyoto’dan Paris’e küresel iklim politikaları. Meriç Uluslararası Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 4(10), 165-191.
  • Kovancı, E. ve Karakoç, Y. D. (2019). Bir güvenlik tehdidi olarak iklim değişikliği. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 13.Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildirileri Özel Sayısı, 344-357.
  • Krahmann, E. (2005). From state to non-state actors: The emergence of security governance. In E. Krahmann (Ed.), New Threats and New Actors in International Security (pp. 3-19). New York.
  • Kronlund, A. (2013). Obama’s climate policy. FIIA Briefing Paper, Eylül.
  • Kyoto Protokolü. (1997). https://webdosya.csb.gov.tr/db/iklim/editordosya/kyoto_protokol.pdf adresinden 27.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Laporte, A. (2018.) Environmental and energy study institute, https://www.eesi.org/articles/view/remembering-george-h.w.-bush-the-environmental-president adresinden 27.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Lucke, F. (2015). The securitisation of climate change in the United States: The integration of climate threats into the security sector. ClimaSec Working Paper 10, 1-41.
  • Maslin, M., Lang, J. & Harvey, F. (2023). A short history of the successes and failures of the international climate change negotiations. UCL Press Journals, 1-16.
  • Oğuz, C. U. (2019). Amerika Birleşik Devletleri’nin iklim değişikliği politikası: Sorumluluk ve inkâr ikilemi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(2), 523-543.
  • Özcan, A. B. (2011). Uluslararası güvenlik sorunları ve ABD’nin güvenlik stratejileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 11(22), 445-466.
  • Özerdem, F. & Barlas, B. (2021). Kopenhag okulu çerçevesinde 2020 ve sonrası dünya politikasının yeni sorunu: İklim değişikliği ve iklim göçmenleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 41, 273-302.
  • Paris Antlaşması. (2015). https://iklim.gov.tr/db/turkce/dokumanlar/paris-anlasmasi-13-20220808231948.pdf adresinden 27.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Rubial, M. (2021). Evolution of The United States climate change policies and missed leadership opportunities. Estudios Internacionales, 53(198), 9-32.
  • Rhodium Group. (2019). https://rhg.com/research/preliminary-us-emissions-estimates-for-2018/ adresinden 24.09.2024 tarihinde erişildi.
  • Steurer, R. (2003). The US’s retreat from the Kyoto Protocol: An account of a policy change and its implications for future climate policy. European Environment, 13(6), 344-360.
  • STM Teknolojik Düşünce Merkezi. (2020). İklim krizleri ve ulusal güvenlik. STM ThinkTech Teknolojik Düşünce Merkezi, Haziran.
  • Şıvgın, B. ve Afacan, S. (2020). İklim krizi ile küresel ve bireysel mücadeleye yönelik bir çalışma: Greta Thunberg örneği. DSJOURNAL, 1(2), 141-158.
  • Taşdemir, İ. & Özdal, B. (2022). Amerika Birleşik Devletleri Başkanları’nın söylemlerinde öne çıkan kavramlar bağlamında çevre sorunları: Rol algıları ve çatışan rollerin analizi. Diplomasi Araştırmaları Dergisi, 4(1), 36-56.
  • The Climate Historian. (2024). Remembering George H.W. Bush, the “environmental president”. https://theclimatehistorian.substack.com/p/george-hw-bush-the-environmental
  • Thielges, S., Unger, C. & Mewes, C. (2022). Taking stock of Joe Biden’s climate agenda: Governance approach and areas for transatlantic climate cooperation. Current Developments in Carbon&Climate Law, 16(1), 73-78.
  • Topçu, F. H. (2018). Düşük karbon ekonomisine geçme(me): İklim değişikliği ve enerji politikaları bağlamında bir bakış. Akdeniz İİBF Dergisi, 2018 Özel Sayısı, 115-154.
  • Trombetta, M. J. (2007). The securitization of the environment and the transformation of security, Standing Group on International Relations Conference.
  • Türkeş, M. (2006). Küresel iklimin geleceği ve Kyoto Protokolü. Jeopolitik, (29), 99-107.
  • USA National Security Strategy. (1990). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1990.pdf adresinden 05.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1991). https://history.defense.gov/Portals/70/Documents/nss/nss1991.pdf?ver=3sIpLiQwmknO-RplyPeAHw%3d%3d adresinden 05.10.2024 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1993). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1993.pdf adresinden 05.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1994). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1994.pdf adresinden 06.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1996). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1996.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1997). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1997.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1998). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/1998.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (1999). https://history.defense.gov/Portals/70/Documents/nss/nss1999.pdf?ver=SLo909OTm5lAh0LQWBrRHw%3d%3d adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2000). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2000.pdf adresinden 12.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2002). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2002.pdf adresinden 18.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2006). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2006.pdf adresinden 18.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2010). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2010.pdf adresinden 18.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2015). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2015.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2017). http://nssarchive.us/wp-content/uploads/2020/04/2017.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2021). https://nssarchive.us/wp-content/uploads/2021/03/2021_Interim.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • USA National Security Strategy. (2022). https://www.whitehouse.gov/wp-content/uploads/2022/10/Biden-Harris-Administrations-National-Security-Strategy-10.2022.pdf adresinden 19.03.2023 tarihinde erişildi.
  • Vural, Ç. (2018). Çevresel güvenliğin gelişimi. Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, 6(1), 20-38.
  • Ward, B. & Bowen, A. (2020). An analysis of the Trump administration’s economic and policy arguments for withdrawal of the United States from the Paris Agreement on climate change. Policy Report, 1-34.
  • Wæver, O. (1995). Securitisation and desecuritisation. In R. D. Lipschutz (Ed.). On security içinde (pp. 46-86), Columbia University Press.
  • Zhang, H., Dai, H., Lai, H. & Wang, W. (2017b). U.S. withdrawal from the Paris Agreement: Reasons, impacts and China’s response. Advances in Climate Change Research, 8(4), 220-225.
  • Zhang, Y., Chao, Q., Zheng, Q. & Huang, L. (2017a). The withdrawal of the U.S from the Paris Agreement and its impact on global climate change governance. Advances in Climate Change Research, 8(4), 213-219.
There are 77 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects International Security
Journal Section The Journal of Defence and War Studies June 2025
Authors

Serap Kocaoğlu 0009-0009-6539-3232

İsmet Sarıbal 0000-0002-0870-6687

Publication Date June 18, 2025
Submission Date December 15, 2024
Acceptance Date April 18, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 35 Issue: 1

Cite

APA Kocaoğlu, S., & Sarıbal, İ. (2025). Ulusal Güvenlik Strateji Belgeleri Çerçevesinde ABD Yönetimlerinin Çevresel Güvenlik Politikaları (1990-1924). SAVSAD Savunma Ve Savaş Araştırmaları Dergisi, 35(1), 55-84. https://doi.org/10.54078/savsad.1602016
 Download Cover Image