Research Article
BibTex RIS Cite

Wet Nursery in Seljukid Palace and Society

Year 2025, Issue: 53, 301 - 312, 20.06.2025

Zehra Odabaşı

https://doi.org/10.21497/sefad.1550173

Abstract

Throughout history, the belief that mother's milk is the most important nutrient in infant nutrition and the helplessness of women who do not have milk to feed their children is one of the main reasons for the emergence of wet nursing. In the Seljuk palace and society, one of the groups that most supported the mother outside the family during this period was the assistant nannies and wet nurses. The fact that the milk of a woman other than the mother is available to the baby has caused wet nurses to be chosen and to take on additional responsibilities. Unlike nursing, wet nursing required much more care and additional responsibility since the milk of a woman other than the mother was given to the baby. For this reason, wet-nurses were placed in a more special position in the eyes of the palace and thus enjoyed certain privileges. Being a practice preferred by many nations in different periods and geographies of history, wet nurse practice was welcomed by all segments of society during the Seljuk period, and wet nurse practice also brought along milk siblings. In this study, the tradition of wet nursery in the Seljuk family and society as another important role of women in the palace and society will be evaluated through examples in chronicles, endowments and literary and mystical texts.

Keywords

Seljukid palace dâye wet nurse milk sibling

References

  • Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi (VGMA.) 596/151/134.
  • Abûl-Farac, (1999). Abû’l-Farac tarihi (C. 2). (Ö. R. Doğrul, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ahmed Eflâkî. (2006). Ariflerin menkıbeleri. (T. Yazıcı, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yay.
  • Aka, İ. (1992). Timurlular Devleti. Geçmişten günümüze büyük İslâm tarihi (C. 9, s. 905). H. D. Yıldız (Haz.), İstanbul: Çağ Yay.
  • Akalın Eryavuz, Ş. (2002). Kervansaray. İslâm ansiklopedisi (C. 25, s. 299-302). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Alinge, K. (1967). Moğol Kanunları. (C. Üçok, Çev.). Ankara: Sevinç Matbaası.
  • Alper, Ö. M. (1999). İbn Sînâ. İslâm ansiklopedisi (C. 20, s. 353-358). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Alptekin, C. (1991). Atabeg. İslâm ansiklopedisi (C. 4, s. 38-40). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Anna Komnena. (1996). Alexiad. (B. Umar, Çev.). İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
  • Beyânî, Ş. (2018). Moğol dönemi İran’ında kadın. (M.Uyar, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Buhl, F. (1977). Âmine. İA (C. 1, s. 164,165). İstanbul.
  • Celâleddin Suyutî. (H.1321). Hüsnü’l-muhadara fî ahbâri Mısr ve’l-Kâhire (C.2). Kahire. Dede Korkut kitabı (2003). M. Ergin (Haz.). Hisar Gazetesi Yay.
  • Demir S. (2007). Kur’ân Öncesinde ve Kur’ân’da Kadının Annelik Konumu. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
  • Devellioğlu, F. (1978). Osmanlıca-Türkçe ansiklopedik lügat. Ankara: Doğuş Matbaası.
  • DİA. (2002). Kutadgu Bilig. İslâm ansiklopedisi (C. 26, s. 478-480). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Ebû Abdullah Muhammed el-Azîmî. (2000). Azîmî tarihi, Selçuklular dönemiyle ilgili bölümler. (A. Sevim, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ebû Nasr Muhammed Utbî. (1286). Târîh-i Yemînî. (Şihâbüddîn Ahmed b. Ali el-Menînî (Şrh.). Kahire.
  • El- Makrîzî. (1941). Kitâb es-sulûk fî ma’rifet düvel el-mulûk (C. 1, K. 2). (M. Mustafa Zaide, Yay.). Kahire.
  • El-Bundârî. (1943). Zubdat al-nusra va nuhbat al-usra, Irak ve Horasan Selçukluları tarihi. (K. Burslan, Çev.). İstanbul: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Erbil Beledisi. (1968). Erbil fi erbaat avam. Bağdat: Dar el-Cumhuriye Basımevi.
  • Fahreddin Ebû Süleyman Davûd Benâketî. (1348). Tarih-i Benâketî. (Cafer Şiâr, Tsh.). Tahran.
  • Gandzaketzi, K. (1976). Istoriya Armenii, Perevod Predisl. İ Komment. (A.L. Khanlaryan Çev.). Moskova.
  • Hüsammeddin En-Nakşabendi. (1989). Hutat Erbil fi kitap İbn'l-Mustevfi. Abhas (S. 1, s. 143).
  • İbn Asâkir, Ebû'l-Kâsım Sikatüddin Ali b. Hasan b. Hibetullah (V:571/1176) (1995). Târîh-u Medîneti Dımaşk. Muhibbüddin Ebi Said Ömer b. Garame el-Amri (thk.). Beyrut: Dârü'l-Fikr.
  • İbn Bîbî el-Hüseyin b. Muhammed b. Alî el-Ca’ferî er-Rugadî el-Münşî. (1996). el-Evâmirü’l-Alâ’iyye fi’l-umûri’l-Alâ’iyye (Selçuknâme) (C. 1-2). (M. Öztürk, Çev.). Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
  • İbn Cevzî, el-Muntazam fî tarîh-i ümem vel’mülûk (1992). (C. 2). Abdulkadidir Atâ, Mustafa Abdulkadir Âtâ (thk.). Beyrut: Dârü'l-Kütübi’l-İlmiyye.
  • İbn Hallikan. (2009). Vefeyâtü’l-a’yân (C. 4). (İ. Abbas, Thk.). Beyrut.
  • İbn Kesîr. (2000). el-Bidâye ve’n-nihâye büyük İslâm tarihi (C. 13). (M. Keskin, Çev.). İstanbul: Çağrı Yay.
  • İbn Şeddâd. (2000). Baypars tarihi, al melik-al-zahir (Baypars) hakkındaki tarihin ikinci cildi (C.2). (Ş. Yaltkaya, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • İbni Mühennâ Lûgati (1997). A. Battal (Haz.). Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
  • İbn-i Sînâ. (1995). el-Kânûn fi’t-tıbb. (E. Kâhya, Çev.). Ankara: Atatürk Kültür Merkezi.
  • İbnü’l Adîm. (1982). Bugyetü’t-taleb fî târîhî Haleb-biyografilerle Selçuklular tarihi (seçmeler). (A. Sevim, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • İbnü’l-Verdî. (2017). Bir Ortaçağ Şairinin Kaleminden Selçuklular. (M. Alican, Çev.). İstanbul: Kronik Yay.
  • İbnü'1-Esîr. (1987). İslâm tarihi, el-kâmil fî-t târih tercümesi (C. 9). (A. Ağırakça & A. Özaydın, Çev.). İstanbul: Bahar Yay.
  • İbnü'1-Esîr. (1987). El-kâmil fi't-tarih (C. 10). (A. Özaydın, Çev.). İstanbul: Bahar Yay.
  • İbnü'1-Esîr. (1987). El-kâmil fi't-tarih (C. 11). (A. Özaydın, Çev.). İstanbul: Bahar Yay.
  • İbnü'l-Mustevfî. (1980). Tarih-u Erbil, (S. Ebusseyid, Thk.). Bağdat: el-Mekebe el-Vataniyye.
  • Kaçalin, M.S. (1994). Dîvânu Lügati’t-Türk. İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 446-449). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Kardaş, S. (2018). Ali Nihanî’nin manzum Hacı Bektaş-ı Veli velayetnamesi. Ankara: Grafiker Yay.
  • Kâşgarlı Mahmud. (2020). Dîvânu lugâti’t-Türk. A. B. Ercilasun & Z. Akkoyunlu (Haz.), Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
  • Keykâvus b. İskender. (t.y.). Kâbusnâme (C. 1). (İlyasoğlu Mercimek Ahmed, Çev.). A. Özkırımlı (Haz.), İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Makdîsî, Muhtâr b. Tahir (t.y.). el-Bed’ ve’t-tarîh. (C. 6). Mektebetü’s-sekâfetü’d-diniye (nşr.). Por Said.
  • Merçil, E. (2004). Meymendî. İslâm ansiklopedisi (C. 29, s. 504). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî. (1963). Mektuplar. (A. Gölpınarlı, Çev.). İstanbul: İnkılap ve Aka Kitabevi.
  • Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî. (2001). Fîhi mâ fîh. (A. A. Konuk, Çev.). S. Eraydın (Haz.), İstanbul: İz Yayıncılılık.
  • Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî. (2007). Dîvân-ı kebîr (C. 1.). (A. Gölpınarlı, Çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.
  • Mevlut Behali. (1991). Hawlerim vadive. Bağdat: Irak Kültür Bakanlığı Dar es-Sekafe ve en-Neşir Yayınevi.
  • Muhammed b. Hindûşah Nahcuvânî. (1390/2011). Düstûrü’l-kâtib fî ta‘yini’l-merâtib (C.1). (Mahmûd Tavûsî (Tsh.). Tahran: Neşr-i Âsâr-ı Honerî (Metin).
  • Muhsin Mohammed Hüseyin. (1976). Erbil fi'l-ahd el-atabeki. Bağdat: Asaad Yayınevi.
  • Müneccimbaşı Ahmed b. Lütfullah. (2001). Câmi’ud-düvel, Selçuklular tarihi (C. 2.). (A. Öngül, Yay.). İzmir: Akademi Kitabevi.
  • Nasîreddîn Tûsî (1980). Ahlâk-ı Nâsırî. Bakü: Elm Neşriyatı.
  • Necmeddîn-i Dâye. (2013). Tasavvuf yolu Mirsâdü’l-ibâd. (H. Baltacı, Çev.). İstanbul: M.Ü. İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yay.
  • Nizâmülmülk. (2009). Siyâsetnâme. (M. T. Ayar, Çev.). İstanbul: İş Bankası Yay.
  • Odabaşı, Z. (2024). Selçuklu Hanedanından Bir Bani: Fatma Hatun ve Külliyesi. Belleten. (C 88/S. 313, s. 731-769). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Okuyan, M. (2006). Necmeddîn-i Dâye. İslâm ansiklopedisi. (C. 32, s. 496-497). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Önder, M. (1971). Mevlâna şehri Konya. Ankara: Güven Matbaası.
  • Özaydın, A. (1989). Ahmedîlîler. İslâm ansiklopedisi (C. 2, s. 168-169). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Râgıb el-Isfâhanî. (2010). Müfredât Kur’ân kavramları sözlüğü. (A. Güneş & M. Yolcu, Çev.). İstanbul: Çıra Yay.
  • Sıbt İbnü’l-Cevzî. (1992). Mir’âtü’z-zemân fî târîhi’l-ayân. (A. Sevim, Yay.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Sultan Veled. (1976). İbtidânâme. (A. Gölpınarlı, Çev.) Ankara: Güven Matbaası.
  • Sultan Veled. (2011). Rebabnâme. (Niğdeli hakkı Eroğlu, Çev.). İstanbul: Konya İl Kültür Müdürlüğü.
  • Şami, N. (1949). Zafernâme. (N. Lügal, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Taberi, Ebu Cafer İbn Cerir Muhammed b. Cerir b. Yezid (H. 1387). Tarihü't-Taberi : Tarihü'l-ümem ve'l-müluk ve Silatü Tarihü't-Taberi. (C. 11). Ureyb b. Sa’d el-Kurtûbî (haz.). Beyrut: Dârü''t-Türasi'l-Arabi.
  • Tokadî Mustafa Efendi. (2018). Tahbîzu’l-mathûn, El-kânûn fi’t-tıb tercümesi (C. 3.). M. Koç & E. Tanrıverdi (Haz.), İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu.
  • Urfalı Mateos. (2019). Urfalı Mateos vekayi-namesi (952-1136) ve Papaz Grigor’un zeyli (1136-1162). (H. D. Andreasyan, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Yûsuf Has Hâcib. (1988). Kutadgu Bilig-I metin (4. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Zekeriya bin Muhammed El-Kazvinî. (2013). el-Bilad ve ahbar el-ibad. (Hamah ed-Davud, Thk.). Beyrut: Dar el-Kutub el Arabiye.

Selçuklu Saray ve Toplumunda Sütannelik

Year 2025, Issue: 53, 301 - 312, 20.06.2025

Zehra Odabaşı

https://doi.org/10.21497/sefad.1550173

Abstract

Tarih boyunca bebeklerin beslenmesinde en önemli gıdanın anne sütü olduğuna dair inanç ve düşünce ile sütü olmayan kadınların bebeklerini besleme konusunda yaşadıkları çözümsüzlük, sütanneliği ortaya çıkaran en önemli sebeplerden olmuş, bu hizmet bir bedel karşılığında meslek haline gelmiştir. Selçuklu sarayında ve toplumunda anneliğin ilk döneminde, aile dışında anneye en çok destek olan zümreler yardımcı dadılar ve sütannelerdir. Anneden başka bir kadının sütünün bebeğe verilmesi sütannelerin birçok konuda özenle seçilmelerine ve ilave sorumluluk almalarına neden olmuştur. Bu nedenle sütanneler saray tarafından hem daha özel bir konuma yerleştirilmiş hem de bu sayede bazı imtiyazlar elde etmişlerdir. Tarihin farklı dönem ve coğrafyalarında birçok milletin tercih ettiği bir uygulama olan sütannelik, Selçuklular döneminde toplumun neredeyse her kesiminde karşılık bulmuş, sütannelik uygulaması süt kardeşliği de beraberinde getirmiştir. Bu çalışmada kadının saray ve toplumdaki başka önemli bir rolü olarak Selçuklu ailesinde ve toplumunda sütannelik geleneği kronikler, vakfiyeler, edebî ve tasavvufî metinlerdeki örnekler üzerinden değerlendirilecektir.

Keywords

Selçuklu saray dâye sütanne süt kardeş

References

  • Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi (VGMA.) 596/151/134.
  • Abûl-Farac, (1999). Abû’l-Farac tarihi (C. 2). (Ö. R. Doğrul, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ahmed Eflâkî. (2006). Ariflerin menkıbeleri. (T. Yazıcı, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yay.
  • Aka, İ. (1992). Timurlular Devleti. Geçmişten günümüze büyük İslâm tarihi (C. 9, s. 905). H. D. Yıldız (Haz.), İstanbul: Çağ Yay.
  • Akalın Eryavuz, Ş. (2002). Kervansaray. İslâm ansiklopedisi (C. 25, s. 299-302). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Alinge, K. (1967). Moğol Kanunları. (C. Üçok, Çev.). Ankara: Sevinç Matbaası.
  • Alper, Ö. M. (1999). İbn Sînâ. İslâm ansiklopedisi (C. 20, s. 353-358). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Alptekin, C. (1991). Atabeg. İslâm ansiklopedisi (C. 4, s. 38-40). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Anna Komnena. (1996). Alexiad. (B. Umar, Çev.). İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
  • Beyânî, Ş. (2018). Moğol dönemi İran’ında kadın. (M.Uyar, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Buhl, F. (1977). Âmine. İA (C. 1, s. 164,165). İstanbul.
  • Celâleddin Suyutî. (H.1321). Hüsnü’l-muhadara fî ahbâri Mısr ve’l-Kâhire (C.2). Kahire. Dede Korkut kitabı (2003). M. Ergin (Haz.). Hisar Gazetesi Yay.
  • Demir S. (2007). Kur’ân Öncesinde ve Kur’ân’da Kadının Annelik Konumu. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
  • Devellioğlu, F. (1978). Osmanlıca-Türkçe ansiklopedik lügat. Ankara: Doğuş Matbaası.
  • DİA. (2002). Kutadgu Bilig. İslâm ansiklopedisi (C. 26, s. 478-480). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Ebû Abdullah Muhammed el-Azîmî. (2000). Azîmî tarihi, Selçuklular dönemiyle ilgili bölümler. (A. Sevim, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ebû Nasr Muhammed Utbî. (1286). Târîh-i Yemînî. (Şihâbüddîn Ahmed b. Ali el-Menînî (Şrh.). Kahire.
  • El- Makrîzî. (1941). Kitâb es-sulûk fî ma’rifet düvel el-mulûk (C. 1, K. 2). (M. Mustafa Zaide, Yay.). Kahire.
  • El-Bundârî. (1943). Zubdat al-nusra va nuhbat al-usra, Irak ve Horasan Selçukluları tarihi. (K. Burslan, Çev.). İstanbul: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Erbil Beledisi. (1968). Erbil fi erbaat avam. Bağdat: Dar el-Cumhuriye Basımevi.
  • Fahreddin Ebû Süleyman Davûd Benâketî. (1348). Tarih-i Benâketî. (Cafer Şiâr, Tsh.). Tahran.
  • Gandzaketzi, K. (1976). Istoriya Armenii, Perevod Predisl. İ Komment. (A.L. Khanlaryan Çev.). Moskova.
  • Hüsammeddin En-Nakşabendi. (1989). Hutat Erbil fi kitap İbn'l-Mustevfi. Abhas (S. 1, s. 143).
  • İbn Asâkir, Ebû'l-Kâsım Sikatüddin Ali b. Hasan b. Hibetullah (V:571/1176) (1995). Târîh-u Medîneti Dımaşk. Muhibbüddin Ebi Said Ömer b. Garame el-Amri (thk.). Beyrut: Dârü'l-Fikr.
  • İbn Bîbî el-Hüseyin b. Muhammed b. Alî el-Ca’ferî er-Rugadî el-Münşî. (1996). el-Evâmirü’l-Alâ’iyye fi’l-umûri’l-Alâ’iyye (Selçuknâme) (C. 1-2). (M. Öztürk, Çev.). Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
  • İbn Cevzî, el-Muntazam fî tarîh-i ümem vel’mülûk (1992). (C. 2). Abdulkadidir Atâ, Mustafa Abdulkadir Âtâ (thk.). Beyrut: Dârü'l-Kütübi’l-İlmiyye.
  • İbn Hallikan. (2009). Vefeyâtü’l-a’yân (C. 4). (İ. Abbas, Thk.). Beyrut.
  • İbn Kesîr. (2000). el-Bidâye ve’n-nihâye büyük İslâm tarihi (C. 13). (M. Keskin, Çev.). İstanbul: Çağrı Yay.
  • İbn Şeddâd. (2000). Baypars tarihi, al melik-al-zahir (Baypars) hakkındaki tarihin ikinci cildi (C.2). (Ş. Yaltkaya, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • İbni Mühennâ Lûgati (1997). A. Battal (Haz.). Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
  • İbn-i Sînâ. (1995). el-Kânûn fi’t-tıbb. (E. Kâhya, Çev.). Ankara: Atatürk Kültür Merkezi.
  • İbnü’l Adîm. (1982). Bugyetü’t-taleb fî târîhî Haleb-biyografilerle Selçuklular tarihi (seçmeler). (A. Sevim, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • İbnü’l-Verdî. (2017). Bir Ortaçağ Şairinin Kaleminden Selçuklular. (M. Alican, Çev.). İstanbul: Kronik Yay.
  • İbnü'1-Esîr. (1987). İslâm tarihi, el-kâmil fî-t târih tercümesi (C. 9). (A. Ağırakça & A. Özaydın, Çev.). İstanbul: Bahar Yay.
  • İbnü'1-Esîr. (1987). El-kâmil fi't-tarih (C. 10). (A. Özaydın, Çev.). İstanbul: Bahar Yay.
  • İbnü'1-Esîr. (1987). El-kâmil fi't-tarih (C. 11). (A. Özaydın, Çev.). İstanbul: Bahar Yay.
  • İbnü'l-Mustevfî. (1980). Tarih-u Erbil, (S. Ebusseyid, Thk.). Bağdat: el-Mekebe el-Vataniyye.
  • Kaçalin, M.S. (1994). Dîvânu Lügati’t-Türk. İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 446-449). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Kardaş, S. (2018). Ali Nihanî’nin manzum Hacı Bektaş-ı Veli velayetnamesi. Ankara: Grafiker Yay.
  • Kâşgarlı Mahmud. (2020). Dîvânu lugâti’t-Türk. A. B. Ercilasun & Z. Akkoyunlu (Haz.), Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
  • Keykâvus b. İskender. (t.y.). Kâbusnâme (C. 1). (İlyasoğlu Mercimek Ahmed, Çev.). A. Özkırımlı (Haz.), İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Makdîsî, Muhtâr b. Tahir (t.y.). el-Bed’ ve’t-tarîh. (C. 6). Mektebetü’s-sekâfetü’d-diniye (nşr.). Por Said.
  • Merçil, E. (2004). Meymendî. İslâm ansiklopedisi (C. 29, s. 504). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî. (1963). Mektuplar. (A. Gölpınarlı, Çev.). İstanbul: İnkılap ve Aka Kitabevi.
  • Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî. (2001). Fîhi mâ fîh. (A. A. Konuk, Çev.). S. Eraydın (Haz.), İstanbul: İz Yayıncılılık.
  • Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî. (2007). Dîvân-ı kebîr (C. 1.). (A. Gölpınarlı, Çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.
  • Mevlut Behali. (1991). Hawlerim vadive. Bağdat: Irak Kültür Bakanlığı Dar es-Sekafe ve en-Neşir Yayınevi.
  • Muhammed b. Hindûşah Nahcuvânî. (1390/2011). Düstûrü’l-kâtib fî ta‘yini’l-merâtib (C.1). (Mahmûd Tavûsî (Tsh.). Tahran: Neşr-i Âsâr-ı Honerî (Metin).
  • Muhsin Mohammed Hüseyin. (1976). Erbil fi'l-ahd el-atabeki. Bağdat: Asaad Yayınevi.
  • Müneccimbaşı Ahmed b. Lütfullah. (2001). Câmi’ud-düvel, Selçuklular tarihi (C. 2.). (A. Öngül, Yay.). İzmir: Akademi Kitabevi.
  • Nasîreddîn Tûsî (1980). Ahlâk-ı Nâsırî. Bakü: Elm Neşriyatı.
  • Necmeddîn-i Dâye. (2013). Tasavvuf yolu Mirsâdü’l-ibâd. (H. Baltacı, Çev.). İstanbul: M.Ü. İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yay.
  • Nizâmülmülk. (2009). Siyâsetnâme. (M. T. Ayar, Çev.). İstanbul: İş Bankası Yay.
  • Odabaşı, Z. (2024). Selçuklu Hanedanından Bir Bani: Fatma Hatun ve Külliyesi. Belleten. (C 88/S. 313, s. 731-769). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Okuyan, M. (2006). Necmeddîn-i Dâye. İslâm ansiklopedisi. (C. 32, s. 496-497). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Önder, M. (1971). Mevlâna şehri Konya. Ankara: Güven Matbaası.
  • Özaydın, A. (1989). Ahmedîlîler. İslâm ansiklopedisi (C. 2, s. 168-169). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Râgıb el-Isfâhanî. (2010). Müfredât Kur’ân kavramları sözlüğü. (A. Güneş & M. Yolcu, Çev.). İstanbul: Çıra Yay.
  • Sıbt İbnü’l-Cevzî. (1992). Mir’âtü’z-zemân fî târîhi’l-ayân. (A. Sevim, Yay.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Sultan Veled. (1976). İbtidânâme. (A. Gölpınarlı, Çev.) Ankara: Güven Matbaası.
  • Sultan Veled. (2011). Rebabnâme. (Niğdeli hakkı Eroğlu, Çev.). İstanbul: Konya İl Kültür Müdürlüğü.
  • Şami, N. (1949). Zafernâme. (N. Lügal, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Taberi, Ebu Cafer İbn Cerir Muhammed b. Cerir b. Yezid (H. 1387). Tarihü't-Taberi : Tarihü'l-ümem ve'l-müluk ve Silatü Tarihü't-Taberi. (C. 11). Ureyb b. Sa’d el-Kurtûbî (haz.). Beyrut: Dârü''t-Türasi'l-Arabi.
  • Tokadî Mustafa Efendi. (2018). Tahbîzu’l-mathûn, El-kânûn fi’t-tıb tercümesi (C. 3.). M. Koç & E. Tanrıverdi (Haz.), İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu.
  • Urfalı Mateos. (2019). Urfalı Mateos vekayi-namesi (952-1136) ve Papaz Grigor’un zeyli (1136-1162). (H. D. Andreasyan, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Yûsuf Has Hâcib. (1988). Kutadgu Bilig-I metin (4. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Zekeriya bin Muhammed El-Kazvinî. (2013). el-Bilad ve ahbar el-ibad. (Hamah ed-Davud, Thk.). Beyrut: Dar el-Kutub el Arabiye.
There are 67 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects General Turkish History (Other)
Journal Section Articles
Authors

Zehra Odabaşı 0000-0003-1890-4289

Early Pub Date June 14, 2025
Publication Date June 20, 2025
Submission Date September 15, 2024
Acceptance Date December 31, 2024
Published in Issue Year 2025 Issue: 53

Cite

APA Odabaşı, Z. (2025). Selçuklu Saray ve Toplumunda Sütannelik. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi(53), 301-312. https://doi.org/10.21497/sefad.1550173
 Download Cover Image

Selcuk University Journal of Faculty of Letters will start accepting articles for 2025 issues on Dergipark as of September 15, 2024.