Research Article
BibTex RIS Cite

Neyi, Kimden Koruyoruz? Türkiye’deki Milli Parkların Politik Ekoloji Çerçevesinde Değerlendirilmesi

Year 2025, Issue: 63, 97 - 124, 30.06.2025

Mahinur Kılıç , İsmail Kervankıran , Kadir Temurçin

https://doi.org/10.35237/suitder.1543698

Abstract

Doğanın hiç tükenmeyecek bir kaynak gibi hoyratça ve amansız kullanımı, insan eylemlerinin ekosistem üzerindeki olumsuz faaliyetleri, kapitalizmin durmak bilmeyen büyüme arzusu, sermayenin doğa üzerindeki tahakkümü sonucunda ekolojik sorunlar ortaya çıkmıştır. Bu durumdan daha özenle korunup gelecek kuşaklara aktarılması hedeflenen milli parklar da etkilenmiştir. Özel kanunlarla koruma altına alınan bu alanların yönetimi ve organizasyonunda çeşitli sorunlar görülebilmektedir. Bu çalışma ile doğa korumada önemli kararlar alınmasına karşın, milli parklara yönelik uygulamaların ekolojik boyutunun sorgulanması gerektiği ve bu kararların ve uygulamaların değerlendirilmeye ihtiyacı olduğu düşünülmüştür. Çalışmanın asıl amacını da Türkiye’de milli park çalışmalarının nasıl başladığı, milli parkların mevcut durumları ve bu alanlara yönelik yapılan düzenlemelerin, müdahalelerin veya planlamaların ne şekilde gerçekleştiği konusunu politik ekoloji çerçevesinde değerlendirmektir. Bu doğrultuda milli parklara yönelik hazırlanmış yasal mevzuat ve alınan kararlar incelenmiş ve bu kararların yansımaları irdelenmiştir. Çalışmanın bulgularına göre, uluslararası ve ulusal ölçekte bu alanların ekolojik bütünlüğünün korunması ve kaynak değerlerine zarar verilmeksizin sürdürülebilir bir şekilde kullanımı vurgulanırken, uygulamada bu kararlara ters örneklerin olduğu ve alınan kararlarda korunan alanların turizme açıldığı, madencilik, enerji, turizm gibi faaliyetlere izin verildiği, statü iptallerinin ve sınır değişikliklerinin yapıldığı ve farklı projelerin gerçekleşerek ekolojik bütünlüğe zarar verici eylemlerin sergilendiği görülmüştür.

Keywords

Doğa Koruma Korunan Alan Milli Parklar Politik Ekoloji Doğanın Politikleşmesi

References

  • Adams, W. M. & Hutton, J. (2007). People, parks and poverty: Political ecology and biodiversity conservation. Conservation & Society, 5 (2): 147-183.
  • Alier, J. M. (2014). The environmentalism of the poor. Geoforum, 54: 239-241. [https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2013.04.019](https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2013.04.019)
  • Alkan, H. & Korkmaz, M. (2009). Korunan alanların yönetiminde yaşanan sosyo-ekonomik odaklı sorunlara ilişkin bir değerlendirme. Süleyman Demirel Üniversitesi II. Ormancılıkta Sosyo-Ekonomik Sorunlar Kongresi (Sempozyum Bildirileri), 19-21 Şubat 2009, Isparta: Fakülte Kitabevi, 13-22.
  • Alkan, M. Ö. (2015). Soğuk Savaş’ın toplumsal, kültürel ve günlük hayatı inşa edilirken. M. K. Kaynar (Ed.), Türkiye’nin 1950’li yılları (s. 591-618). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Arı, Y. (2021). Manyas Kuş Cenneti Milli Parkı: Kültürel, tarihi ve politik ekoloji. Konya: Çizgi Kitabevi.
  • Arı, Y. (2024). İnsansız korumadan biyokültürel korumaya: Son 150 yılda dünyada doğa koruma paradigmalarının değişimi. International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), 53, 298-317. [https://doi.org/10.32003/igge.1492106](https://doi.org/10.32003/igge.1492106)
  • Atik, M., Altan, T. & Artar, M. (2006). Turizm ve doğa koruma “Güney Antalya Bölgesi”: Gelişmeler ve sonuçları. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 19 (2), 165-177.
  • Atmış, E. & Artar, M. (2013). Türkiye’de korumadan kullanmaya yönelen doğa koruma politikalarının değerlendirilmesi. 2023’e Doğru 2. Doğa ve Ormancılık Sempozyumu (Sempozyum Bildirileri), 31 Ekim-3 Kasım 2013, Antalya: Orman Mühendisleri Odası Yayını, 403-422.
  • Aydın, A. & Türker, Y. Ö. (2022). Orman alanlarının turizme tahsisinde hukuki süreç. TBB Dergisi 160: 125-150.
  • Bayer, M. Z. (1994). Milli parklar ve Türkiye açısından önemi. Alınması gerekli önlemler (II). Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, Ocak-Haziran, 53-55.
  • Başol, K. (1985). Doğal kaynaklar ekonomisi. Doğal kaynaklar, enerji ve çevre sorunları. İzmir: İstiklal Matbaası.
  • Beltrán, J. (Ed.) (2000). Indigenous and traditional peoples and protected areas: Principles, guidelines and case studies. IUCN, Gland, Switzerland and Cambridge, UK & WWF International, Gland, Switzerland. xi +133pp. [Pre-publication].
  • Bookchin, M. (2014). Toplumsal ekolojinin felsefesi: Diyalektik doğalcılık üzerine. R. M. Öğdül (Çev.) İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Bookchin, M. (2015). Özgürlüğün ekolojisi. M. K. Çoşkun (Çev.) İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Bryant R. L. (1991). Putting politics first: The political ecology of sustainable development. Global Ecology and Biogeography Letters 1 (6): 164-166. doi 10.2307/2997621
  • Bryant R. L. & Bailey, S. (1997). Third world political ecology: An introduction. London: Routledge.
  • Bryant, R. L. (1998). Power, knowledge and political ecology in the third world: A review, Progress in Physical Geography, 22 (1): 79-94. [https://doi.org/10.1177/030913339802200](https://doi.org/10.1177/030913339802200)
  • Colechester, M. (1994). Salavaging nature: Indigenous peoples, protected areas and biodiversity conservation. France: United Nations Institute for Social Development World Rainforest Movement World Wide Fund for Nature (WWF).
  • Çakır, M., Gümüşçü, O. & Taş, B. (2020). Politik ekoloji. Coğrafya Dergisi, 41: 241-254. [https://doi.org/10.26650/JGEOG2019-0019](https://doi.org/10.26650/JGEOG2019-0019)
  • Demir, C. ve Çevirgen, A. (2006). Turizm ve çevre yönetimi sürdürülebilir gelişme yaklaşımı. Ankara: Nobel Basımevi.
  • DSİ, (2024). DSİ 2022 yılı resmi su kaynakları istatistikleri. [https://www.dsi.gov.tr/](https://www.dsi.gov.tr/) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • Dünya, N. (2012). Doğa koruma alanlarından milli parklarda baraj ve hidroelektrik santrali uygulamalarının incelenmesi: Munzur Vadisi Milli Parkı örneği (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Erbey, D. (2019). Tarihi, kültürel ve doğal değerlerin korunması ve yönetiminde yeni bir yaklaşım: Çanakkale Savaşları Gelibolu Tarihi Alanı. Planlama, 28 (3): 282-301. doi: 10.14744/planlama.2018.40469
  • Erensü, S. (2016). Neoliberalleşmenin doğası, doğanın neoliberalleşmesi: Su-enerji rabıtası üzerinden neoliberalizm ve müphemlikleri. C. Aksu, S. Erensü & E. Evren (Ed.), Sudan sebepler Türkiye’de neoliberal su-enerji politikaları ve direnişler (s. 37-64). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Erensü, S., Evren, E. & Aksu, C. (2016). Giriş: Yeğin sular daim engine akar. C. Aksu, S. Erensü & E. Evren (Ed.), Sudan sebepler Türkiye’de neoliberal su-enerji politikaları ve direnişler (s. 9-36). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Eroğlu, S. (2022). Uluslararası uygulamalar ışığında Türkiye’de milli park yönetiminin değerlendirilmesi: Karşılaştırmalı bir analiz, Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, 9 (1), 8-23.
  • Erol, S.Y., Kuvan, Y. & Yıldırım, H.T. (2011). The general characteristics and main problems of national parks in Turkey, African Journal of Agricultural Research, 6 (23), 5377-5385. doi: 10.5897/AJAR11.377
  • Erten, İ. (2014). Gelibolu Milli Parkı’ndan, ranta ve spekülasyona meyletmek. Mimarlık, 378. [http://www.mimarlikdergisi.com/index.cfm?sayfa=mimarlik&DergiSayi=392&RecID=3432](http://www.mimarlikdergisi.com/index.cfm?sayfa=mimarlik&DergiSayi=392&RecID=3432) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • Eşbah, H., Deniz, B., Kara, B. & Atatanir, B. (2007). Monitoring urban development near a protected area, Urban Remote Sensing Joint Event, 1-6. doi: 10.1109/URS.2007.371850
  • Feingold, M. (2021). The political ecology of protected areas: The case of Vatnajökull National Park. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), University of Iceland, School of Social Sciences, Iceland.
  • Greenberg, J. B. & Park, T. K. (1994). Political ecology. Journal of Political Ecology, 1: 1-12. [https://doi.org/10.2458/v1i1.21154](https://doi.org/10.2458/v1i1.21154)
  • Gülgün, B., Sayman, M. & Aktaş, E. (2008). Doğa koruma kavramı çerçevesinde milli park olgusu, Ziraat Mühendisliği, 351: 38-43.
  • Holmes, G. (2014). Defining the forest, defending the forest: Political ecology, territoriality and resistance to a protected area in the Dominican Republic. Geoforum, 53: 1-10. [https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2014.01.015](https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2014.01.015)
  • Jardins, J. R. D. (2006). Çevre etiği: Çevre felsefesine giriş. Ruşen Keleş (Çev). Ankara: İmge Kitabevi.
  • Jones, S. (2006). A political ecology of wildlife conservation in Africa. Review of African Political Economy, 33 (109): 483-495. doi: 10.1080/03056240601000911
  • Kalak, M. & Demirci, Ö.S. (2023). Karma sit alanlarında koruma sorunları. Uluslararası Hakemli Tasarım ve Mimarlık Dergisi, 47-71. doi: 10.17365/tmd.2023.Turkey.29.03
  • Karlsson, B. (2015). Political ecology: Anthropological perspectives. J.D. Wright (Ed.) International encyclopedia of the social and behavioral sciences (2. edt.), 18: 350-355, Elsevier.
  • Kaya, Z. & Raynal, D. J. (2001). Biodiversity and conservation of Turkish forests. Biological Conservation, 97: 131-141. doi: 10.1016/S0006-3207(00)00069-0
  • Kervankıran, İ., & Eryılmaz, A. G. (2015). Milli parkların sürdürülebilir kullanımı ve yönetim planı önerisi: Isparta ili örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi (34), 173-190.
  • Kervankıran, İ. & Eryılmaz, A. G. (2016). Milli parkların turizm ve rekreasyonel faaliyetlerde sürdürülebilir kullanımı: Isparta ili örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi (39), 151-182.
  • Kervankıran, İ. & Kılıç, M. (2017). Sosyo‐mekânsal boyutlarıyla kentleşme ve milli park etkileşimi: Yozgat Çamlığı Milli Parkı örneği. Coğrafya Dergisi (34), 22-38.
  • Kervankıran, İ., Çuhadar, M. & Aksoy, S. I. (2022). Turizm planlarına politik ekolojinin penceresinden bakmak. Journal of Gastronomy, Hospitality and Travel, 5 (1), 366-380. doi: 10.33083/joghat.2022.137
  • Kılıç, M. (2018). Türkiye’de milli parkların gelişimi: Yozgat Çamlığı Milli Parkı örneği. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
  • Kılıç, M. & Kervankıran, İ. (2019). Türkiye’de milli parkçılığın kısa bir hikâyesi: Yozgat Çamlığı Milli Parkı örneği, Türk Coğrafya Dergisi, 72: 21-34. [https://doi.org/10.17211/tcd.463690](https://doi.org/10.17211/tcd.463690)
  • Korkmaz, M. (2001). Orman kaynaklarında doğa turizmi etkinliklerinin ekonomik çözümlemeleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 2: 111-134.
  • Kovel, J. (2017). Doğanın düşmanı (2. Baskı) Gürol Koca (Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
  • Körbalta, H. (2022). Türkiye’de milli parklar ve uzun devreli gelişme planlarının arazi kullanımı ve yapılaşmaya yönelik mevzuat kapsamında incelemesi. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 5 (3): 703-715. [https://doi.org/10.33712/mana.1183743](https://doi.org/10.33712/mana.1183743)
  • Kuvan, Y. (1999). Korunan alan yönetiminin genel esasları ile ülkemizdeki ve Bolu yöresindeki korunan alanların bir değerlendirmesi. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 48 (1-2-3), 65-75.
  • Lefebvre, H. (2014). Mekânın üretimi. (2. Baskı) Işık Ergüden (Çev.) Sel Yayıncılık, İstanbul.
  • McMahan, B. & Nichter, M. (2011). Medical anthropology. Encyclopedia of Environmental Health, (2. Ed.), 4: 274-281. [https://doi.org/10.1016/B978-0-444-63951-6.00541-6](https://doi.org/10.1016/B978-0-444-63951-6.00541-6)
  • Minch, M. (2011). Political ecology. Chatterjee, D.K. (Ed.) Encyclopedia of global justice, (s.863–865) USA: Springer.
  • Neumann, R.P. (2009). Political ecology. International Encyclopedia of Human Geography, 228-233. [https://doi.org/10.1016/B978-008044910-4.00580-0](https://doi.org/10.1016/B978-008044910-4.00580-0)
  • Nygren, A. & Rikoon, S. (2008). Political ecology revisited: Integration of politics and ecology does matter. Society and Natural Resources 21 (9): 767-782. doi 10.1080/08941920801961057
  • Offen, K. H. (2004). Historical political ecology: An introduction. Historical Geography, 32: 19-42.
  • Oğuz, S. P. (2016). Trabzon Solaklı Vadisi: Ogene halklarının HES’lere karşı mücadelesi. C. Aksu, S. Erensü & E. Evren (Ed.), Sudan sebepler Türkiye’de neoliberal su-enerji politikaları ve direnişler (s. 199-222). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Peng, J., Xiao, H., Wang, R. & Qi, Y. (2022). The impacts of establishing pilot national parks on local residents’ livelihoods and their coping strategies in China: A case study of Qilianshan National Park. Sustainability, 14 (3537): 1-21. doi: 10.3390/su14063537
  • Pimbert, M.P. & Pretty, J. N. (1997). Parks, people and professionals: Putting ‘participation’ into protected area management. Social Change & Conservation, 16: 297-330.
  • Ponting, C. (2020). Dünyanın yeşil tarihi. Ayşe Başcı-Sander (Çev.) İstanbul: Detay Basım Ltd.
  • Purkis, S. (2020). Yeşil ekonominin ekoloji politiği: Doğanın çığlığı. Bursa: Ekin Yayınevi.
  • Resmî Gazete, (1982). 12/3/1982 Tarihli 17635 Sayılı 2634 Kanun Numaralı Turizmi Teşvik Kanunu Tertip: 5 Cilt: 21 s. 262.
  • Resmî Gazete, (1983). 11/08/1983 Tarih 2873 Sayılı Milli Parklar Kanunu Tertip: 5 Cilt: 22 s. 508.
  • Resmî Gazete, (1985). 15/6/1985 Tarih 18785 Sayılı 3213 Kanun Numaralı Maden Kanunu Tertip: 5 Cilt: 24 s. 446
  • Resmî Gazete, (1986). 12/12/1986 Tarih 19309 Sayılı Milli Parklar Yönetmeliği.
  • Resmî Gazete, (2003). 01/08/2003 Tarih 25186 Sayılı Turizmi Teşvik Kanunu’nda Değişiklik Yapılması Hakkında 4957 Sayılı Kanun.
  • Resmî Gazete, (2004). 05/06/2004 Tarih 25483 Sayılı 5177 Kanun Numaralı Maden Kanununda ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun.
  • Resmî Gazete, (2008). 06/12/2008 Tarih 27076 Sayılı Yumurtalık Lagünü’nün Milli Park Olarak Belirlenmesine Yönelik Bakanlar Kurulu Kararı.
  • Resmî Gazete, (2014). 28/06/2014 Tarihli 29044 Sayılı 6546 Kanun Numarası ile Çanakkale Savaşları Gelibolu Tarihi Alan Başkanlığı Kurulması Hakkında Kanun.
  • Resmî Gazete, (2019a). 01/06/2019 Tarihli 30791 Sayılı 7174 Kanun Numarası ile Kapadokya Alanı Hakkında Kanun.
  • Resmî Gazete, (2019b). 22/10/2019 Tarih ve 1673 Sayılı Kararla Göreme Vadisi ve Çevresindeki Alanın Mili Park Olarak Belirlenmesi Hakkındaki 30/10/1986 Tarihli ve 86/11135 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararının Yürürlükten Kaldırılması Kararı.
  • Resmî Gazete, (2021). 28/07/2021 Tarih ve 31551 Sayılı 7334 Kanun Numaralı Turizmi Teşvik Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun.
  • Resmî Gazete, (2023). 26/1/2023 Tarihli 32085 Sayılı 7432 Kanun Numaralı Uludağ Alanı Hakkında Kanun.
  • Robbins, P. (2004). Political ecology. Malden Oxford Victoria: Blackwell Publishing.
  • Robbins, P. (2012). Political ecology. A critical introduction (2. Ed.) UK: A John Wiley & Sons, Ltd., Publication.
  • Roberts, J. (2020). Political ecology. F. Stein, S. Lazar, M. Candea, H. Diemberger, J. Robbins, A. Sanchez & R. Stasch (Ed.) The Cambridge Encyclopedia of Anthropology, 1-17. doi: 10.29164/20polieco
  • Serter, G. (2020). 2002 sonrası Milli Parklar Kanunu kapsamında ilan edilen doğa koruma alanlarına eleştirel bir bakış. Planlama, 30 (2): 242-256. doi: 10.14744/planlama.2020.63625
  • Şakar, F. S. (2020). Kapadokya kültürel miras alanlarının değişimi ve yorumlanması 1960-2020 (Yayınlanmamış doktora tezi), İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Şakar, F. S. (2022). Kapadokya doğal ve kültürel miras alanlarının koruma ve planlama süreçleri. TÜBA-KED, 26: 11-29. [https://doi.org/10.22520/tubaked2022.26.001](https://doi.org/10.22520/tubaked2022.26.001)
  • TBMM, (2022). Bursa Milletvekilleri Efkan Ala ve Hakan Çavuşoğlu ile 43 Milletvekilinin Uludağ Alanı Hakkında Kanun Teklifi (2/4750) ve Bayındırlık, İmar, Ulaştırma ve Turizm Komisyonu Raporu. Yasama Dönemi: 27, Yasama Yılı: 6, Sıra Sayısı 380. TBMM Basımevi. [https://www5.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem27/yil01/ss380.pdf](https://www5.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem27/yil01/ss380.pdf) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • T.C. Çevre Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı, (2024). [https://www.csb.gov.tr/sit-alanlari?page=36](https://www.csb.gov.tr/sit-alanlari?page=36) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • T.C. Danıştay Onuncu Daire Başkanlığı (2009). 6.12.2008 Tarih ve 27076 Sayılı Resmi Gazete’de Yayımlanan, Yumurtalık Lagünü’nün “Tabiatı Koruma Alanı” Statüsünün Kaldırılmasına ve “Milli Park” Olarak Belirlenmesine Yönelik Bakanlar Kurulu Kararının İptali İstemi. Esas No: 2009/1713 Karar No: 2014/895. [https://dosyasorgulama.danistay.gov.tr/](https://dosyasorgulama.danistay.gov.tr/) (Online) Erişim Tarihi: 7.8.2024.
  • T.C. Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu (2023). 27.04.2023 tarih ve E:2022/1958, K:2023/876 sayılı karar [https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/30/Tabiat-Koruma-Alanlari](https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/30/Tabiat-Koruma-Alanlari) (Online) Erişim Tarihi: 7.8.2024.
  • T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı (2025), [https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/18/Korunan-Alan-Istatistikleri](https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/18/Korunan-Alan-Istatistikleri) (Online) Erişim Tarihi: 15.6.2025.
  • TEMA, (2020). Kaz Dağları yöresi’nde madencilik raporu. [https://www.tema.org.tr/](https://www.tema.org.tr/) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • TEMA, (2021). Artvin ve çevresinde madencilik [https://www.tema.org.tr/](https://www.tema.org.tr/) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • Velioğlu, N. (2012). Korunan alanlarda verilen imar izinlerinin hukuki dayanağı. III. Ormancılıkta Sosyo-Ekonomik Sorunlar Kongresi (Sempozyum Bildirileri), 18-20 Ekim 2012, İstanbul: 122-135.
  • Walker, P. A. (2005). Political ecology: Where is the ecology? Progress in Human Geography 29 (1): 73-82. [https://doi.org/10.1191/0309132505ph530pr](https://doi.org/10.1191/0309132505ph530pr)
  • Watts, M. J. (2000) Political ecology. E. Sheppard & T. Barnes (Ed.), A companion to economic geography (s. 257–274). Oxford: Blackwell.
  • WWF Türkiye, (2020). Korumazsak kaybederiz: Sürdürülebilir bir Türkiye için korunan alanlar hedef: 2030’a kadar %30. İstanbul: PrintWorld Matbaa San. Tic. A.Ş.
  • WWF Türkiye, (2022). Uludağ’ın “Alan Başkanlığı’na” değil daha fazla korumaya ihtiyacı var. [https://www.wwf.org.tr/?13020/Uludag-alan-baskanligi](https://www.wwf.org.tr/?13020/Uludag-alan-baskanligi) (Online) Erişim Tarihi: 06.8.2024.
  • Yaşar, C.G. (2019). Göreme Milli Park statüsünün kaldırılması kararı: Mekânsal bir değerlendirme. Ankara: Ekoloji Kolektifi.
  • Yıldız, D. & Atmış, E. (2019). Türkiye’nin korunan alanlarında çatışma analizi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 21(1), 227-242. doi: 10.24011/barofd.507088
  • Yıldız, B. & Aydın, C.C. (2023). Türkiye’de korunan alanların IUCN politikaları kapsamında değerlendirilmesi. Türkiye Arazi Yönetimi Dergisi, 5 (1): 20-30. [https://doi.org/10.51765/tayod.1233766](https://doi.org/10.51765/tayod.1233766)
  • Yücel, M. (2005). Korunan alanların sınıflandırılması ve uzun devreli gelişme planları yapımında yaşanan sorunlar. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Korunan Doğal Alanlar Sempozyum (Sempozyum Bildirileri), 8-10 Eylül 2005, Isparta: Fakülte Kitabevi, 53-60.
  • Zeybek, O. & Mirici, M. E. (2022). Milli park statüsüne eleştirel bir bakış açısı ve felsefenin kökeni: Uludağ Milli Parkı. M. Zencirkıran & N. S. Akdeniz (Ed.), Peyzaj mimarlığında (planlama, tasarım ve peyzaj bitkileri) güncel çalışmalar-II (s.17-28). Gece Kitaplığı: Ankara.
  • Zimmerer, K. S. & Bassett, T. J. (2003). Approaching political ecology. K. S. Zimmerer & T. J. Bassett (Ed.) Political ecology: An integrative approach to geography and environment-development studies, (s. 1-25). Guilford Press: New York.

What Are We Protecting, From Whom? Assessment Of National Parks In Turkey In The Framework Of Political Ecology

Year 2025, Issue: 63, 97 - 124, 30.06.2025

Mahinur Kılıç , İsmail Kervankıran , Kadir Temurçin

https://doi.org/10.35237/suitder.1543698

Abstract

Ecological problems have emerged as a result of the reckless and relentless use of nature as an inexhaustible resource, the negative effects of human actions on the ecosystem, capitalism's unceasing desire for growth, and the dominance of capital over nature. Various problems can be seen in the management and organization of these areas, which are protected by special laws. The main purpose of the study is to evaluate how national park studies started in Turkey, the current status of national parks, and how the arrangements, interventions or plans made for these areas are realized within the framework of political ecology. In this context, the legal legislation prepared for national parks and the decisions taken were examined and the reflections of these decisions were examined. According to the findings of the study, while the protection of the ecological integrity of these areas and their sustainable use without damaging their resource values are emphasized on an international and national scale, it has been observed that there are examples contrary to these decisions in practice and in the decisions taken, protected areas are opened to tourism, activities such as mining, energy, tourism are permitted, status cancellations and border changes are made, and different projects are carried out and actions that harm ecological integrity are exhibited.

Keywords

Nature Conservation Protected Area National Parks Political Ecology Politicization of Nature

References

  • Adams, W. M. & Hutton, J. (2007). People, parks and poverty: Political ecology and biodiversity conservation. Conservation & Society, 5 (2): 147-183.
  • Alier, J. M. (2014). The environmentalism of the poor. Geoforum, 54: 239-241. [https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2013.04.019](https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2013.04.019)
  • Alkan, H. & Korkmaz, M. (2009). Korunan alanların yönetiminde yaşanan sosyo-ekonomik odaklı sorunlara ilişkin bir değerlendirme. Süleyman Demirel Üniversitesi II. Ormancılıkta Sosyo-Ekonomik Sorunlar Kongresi (Sempozyum Bildirileri), 19-21 Şubat 2009, Isparta: Fakülte Kitabevi, 13-22.
  • Alkan, M. Ö. (2015). Soğuk Savaş’ın toplumsal, kültürel ve günlük hayatı inşa edilirken. M. K. Kaynar (Ed.), Türkiye’nin 1950’li yılları (s. 591-618). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Arı, Y. (2021). Manyas Kuş Cenneti Milli Parkı: Kültürel, tarihi ve politik ekoloji. Konya: Çizgi Kitabevi.
  • Arı, Y. (2024). İnsansız korumadan biyokültürel korumaya: Son 150 yılda dünyada doğa koruma paradigmalarının değişimi. International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), 53, 298-317. [https://doi.org/10.32003/igge.1492106](https://doi.org/10.32003/igge.1492106)
  • Atik, M., Altan, T. & Artar, M. (2006). Turizm ve doğa koruma “Güney Antalya Bölgesi”: Gelişmeler ve sonuçları. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 19 (2), 165-177.
  • Atmış, E. & Artar, M. (2013). Türkiye’de korumadan kullanmaya yönelen doğa koruma politikalarının değerlendirilmesi. 2023’e Doğru 2. Doğa ve Ormancılık Sempozyumu (Sempozyum Bildirileri), 31 Ekim-3 Kasım 2013, Antalya: Orman Mühendisleri Odası Yayını, 403-422.
  • Aydın, A. & Türker, Y. Ö. (2022). Orman alanlarının turizme tahsisinde hukuki süreç. TBB Dergisi 160: 125-150.
  • Bayer, M. Z. (1994). Milli parklar ve Türkiye açısından önemi. Alınması gerekli önlemler (II). Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, Ocak-Haziran, 53-55.
  • Başol, K. (1985). Doğal kaynaklar ekonomisi. Doğal kaynaklar, enerji ve çevre sorunları. İzmir: İstiklal Matbaası.
  • Beltrán, J. (Ed.) (2000). Indigenous and traditional peoples and protected areas: Principles, guidelines and case studies. IUCN, Gland, Switzerland and Cambridge, UK & WWF International, Gland, Switzerland. xi +133pp. [Pre-publication].
  • Bookchin, M. (2014). Toplumsal ekolojinin felsefesi: Diyalektik doğalcılık üzerine. R. M. Öğdül (Çev.) İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Bookchin, M. (2015). Özgürlüğün ekolojisi. M. K. Çoşkun (Çev.) İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Bryant R. L. (1991). Putting politics first: The political ecology of sustainable development. Global Ecology and Biogeography Letters 1 (6): 164-166. doi 10.2307/2997621
  • Bryant R. L. & Bailey, S. (1997). Third world political ecology: An introduction. London: Routledge.
  • Bryant, R. L. (1998). Power, knowledge and political ecology in the third world: A review, Progress in Physical Geography, 22 (1): 79-94. [https://doi.org/10.1177/030913339802200](https://doi.org/10.1177/030913339802200)
  • Colechester, M. (1994). Salavaging nature: Indigenous peoples, protected areas and biodiversity conservation. France: United Nations Institute for Social Development World Rainforest Movement World Wide Fund for Nature (WWF).
  • Çakır, M., Gümüşçü, O. & Taş, B. (2020). Politik ekoloji. Coğrafya Dergisi, 41: 241-254. [https://doi.org/10.26650/JGEOG2019-0019](https://doi.org/10.26650/JGEOG2019-0019)
  • Demir, C. ve Çevirgen, A. (2006). Turizm ve çevre yönetimi sürdürülebilir gelişme yaklaşımı. Ankara: Nobel Basımevi.
  • DSİ, (2024). DSİ 2022 yılı resmi su kaynakları istatistikleri. [https://www.dsi.gov.tr/](https://www.dsi.gov.tr/) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • Dünya, N. (2012). Doğa koruma alanlarından milli parklarda baraj ve hidroelektrik santrali uygulamalarının incelenmesi: Munzur Vadisi Milli Parkı örneği (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Erbey, D. (2019). Tarihi, kültürel ve doğal değerlerin korunması ve yönetiminde yeni bir yaklaşım: Çanakkale Savaşları Gelibolu Tarihi Alanı. Planlama, 28 (3): 282-301. doi: 10.14744/planlama.2018.40469
  • Erensü, S. (2016). Neoliberalleşmenin doğası, doğanın neoliberalleşmesi: Su-enerji rabıtası üzerinden neoliberalizm ve müphemlikleri. C. Aksu, S. Erensü & E. Evren (Ed.), Sudan sebepler Türkiye’de neoliberal su-enerji politikaları ve direnişler (s. 37-64). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Erensü, S., Evren, E. & Aksu, C. (2016). Giriş: Yeğin sular daim engine akar. C. Aksu, S. Erensü & E. Evren (Ed.), Sudan sebepler Türkiye’de neoliberal su-enerji politikaları ve direnişler (s. 9-36). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Eroğlu, S. (2022). Uluslararası uygulamalar ışığında Türkiye’de milli park yönetiminin değerlendirilmesi: Karşılaştırmalı bir analiz, Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, 9 (1), 8-23.
  • Erol, S.Y., Kuvan, Y. & Yıldırım, H.T. (2011). The general characteristics and main problems of national parks in Turkey, African Journal of Agricultural Research, 6 (23), 5377-5385. doi: 10.5897/AJAR11.377
  • Erten, İ. (2014). Gelibolu Milli Parkı’ndan, ranta ve spekülasyona meyletmek. Mimarlık, 378. [http://www.mimarlikdergisi.com/index.cfm?sayfa=mimarlik&DergiSayi=392&RecID=3432](http://www.mimarlikdergisi.com/index.cfm?sayfa=mimarlik&DergiSayi=392&RecID=3432) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • Eşbah, H., Deniz, B., Kara, B. & Atatanir, B. (2007). Monitoring urban development near a protected area, Urban Remote Sensing Joint Event, 1-6. doi: 10.1109/URS.2007.371850
  • Feingold, M. (2021). The political ecology of protected areas: The case of Vatnajökull National Park. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), University of Iceland, School of Social Sciences, Iceland.
  • Greenberg, J. B. & Park, T. K. (1994). Political ecology. Journal of Political Ecology, 1: 1-12. [https://doi.org/10.2458/v1i1.21154](https://doi.org/10.2458/v1i1.21154)
  • Gülgün, B., Sayman, M. & Aktaş, E. (2008). Doğa koruma kavramı çerçevesinde milli park olgusu, Ziraat Mühendisliği, 351: 38-43.
  • Holmes, G. (2014). Defining the forest, defending the forest: Political ecology, territoriality and resistance to a protected area in the Dominican Republic. Geoforum, 53: 1-10. [https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2014.01.015](https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2014.01.015)
  • Jardins, J. R. D. (2006). Çevre etiği: Çevre felsefesine giriş. Ruşen Keleş (Çev). Ankara: İmge Kitabevi.
  • Jones, S. (2006). A political ecology of wildlife conservation in Africa. Review of African Political Economy, 33 (109): 483-495. doi: 10.1080/03056240601000911
  • Kalak, M. & Demirci, Ö.S. (2023). Karma sit alanlarında koruma sorunları. Uluslararası Hakemli Tasarım ve Mimarlık Dergisi, 47-71. doi: 10.17365/tmd.2023.Turkey.29.03
  • Karlsson, B. (2015). Political ecology: Anthropological perspectives. J.D. Wright (Ed.) International encyclopedia of the social and behavioral sciences (2. edt.), 18: 350-355, Elsevier.
  • Kaya, Z. & Raynal, D. J. (2001). Biodiversity and conservation of Turkish forests. Biological Conservation, 97: 131-141. doi: 10.1016/S0006-3207(00)00069-0
  • Kervankıran, İ., & Eryılmaz, A. G. (2015). Milli parkların sürdürülebilir kullanımı ve yönetim planı önerisi: Isparta ili örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi (34), 173-190.
  • Kervankıran, İ. & Eryılmaz, A. G. (2016). Milli parkların turizm ve rekreasyonel faaliyetlerde sürdürülebilir kullanımı: Isparta ili örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi (39), 151-182.
  • Kervankıran, İ. & Kılıç, M. (2017). Sosyo‐mekânsal boyutlarıyla kentleşme ve milli park etkileşimi: Yozgat Çamlığı Milli Parkı örneği. Coğrafya Dergisi (34), 22-38.
  • Kervankıran, İ., Çuhadar, M. & Aksoy, S. I. (2022). Turizm planlarına politik ekolojinin penceresinden bakmak. Journal of Gastronomy, Hospitality and Travel, 5 (1), 366-380. doi: 10.33083/joghat.2022.137
  • Kılıç, M. (2018). Türkiye’de milli parkların gelişimi: Yozgat Çamlığı Milli Parkı örneği. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
  • Kılıç, M. & Kervankıran, İ. (2019). Türkiye’de milli parkçılığın kısa bir hikâyesi: Yozgat Çamlığı Milli Parkı örneği, Türk Coğrafya Dergisi, 72: 21-34. [https://doi.org/10.17211/tcd.463690](https://doi.org/10.17211/tcd.463690)
  • Korkmaz, M. (2001). Orman kaynaklarında doğa turizmi etkinliklerinin ekonomik çözümlemeleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 2: 111-134.
  • Kovel, J. (2017). Doğanın düşmanı (2. Baskı) Gürol Koca (Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
  • Körbalta, H. (2022). Türkiye’de milli parklar ve uzun devreli gelişme planlarının arazi kullanımı ve yapılaşmaya yönelik mevzuat kapsamında incelemesi. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 5 (3): 703-715. [https://doi.org/10.33712/mana.1183743](https://doi.org/10.33712/mana.1183743)
  • Kuvan, Y. (1999). Korunan alan yönetiminin genel esasları ile ülkemizdeki ve Bolu yöresindeki korunan alanların bir değerlendirmesi. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 48 (1-2-3), 65-75.
  • Lefebvre, H. (2014). Mekânın üretimi. (2. Baskı) Işık Ergüden (Çev.) Sel Yayıncılık, İstanbul.
  • McMahan, B. & Nichter, M. (2011). Medical anthropology. Encyclopedia of Environmental Health, (2. Ed.), 4: 274-281. [https://doi.org/10.1016/B978-0-444-63951-6.00541-6](https://doi.org/10.1016/B978-0-444-63951-6.00541-6)
  • Minch, M. (2011). Political ecology. Chatterjee, D.K. (Ed.) Encyclopedia of global justice, (s.863–865) USA: Springer.
  • Neumann, R.P. (2009). Political ecology. International Encyclopedia of Human Geography, 228-233. [https://doi.org/10.1016/B978-008044910-4.00580-0](https://doi.org/10.1016/B978-008044910-4.00580-0)
  • Nygren, A. & Rikoon, S. (2008). Political ecology revisited: Integration of politics and ecology does matter. Society and Natural Resources 21 (9): 767-782. doi 10.1080/08941920801961057
  • Offen, K. H. (2004). Historical political ecology: An introduction. Historical Geography, 32: 19-42.
  • Oğuz, S. P. (2016). Trabzon Solaklı Vadisi: Ogene halklarının HES’lere karşı mücadelesi. C. Aksu, S. Erensü & E. Evren (Ed.), Sudan sebepler Türkiye’de neoliberal su-enerji politikaları ve direnişler (s. 199-222). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Peng, J., Xiao, H., Wang, R. & Qi, Y. (2022). The impacts of establishing pilot national parks on local residents’ livelihoods and their coping strategies in China: A case study of Qilianshan National Park. Sustainability, 14 (3537): 1-21. doi: 10.3390/su14063537
  • Pimbert, M.P. & Pretty, J. N. (1997). Parks, people and professionals: Putting ‘participation’ into protected area management. Social Change & Conservation, 16: 297-330.
  • Ponting, C. (2020). Dünyanın yeşil tarihi. Ayşe Başcı-Sander (Çev.) İstanbul: Detay Basım Ltd.
  • Purkis, S. (2020). Yeşil ekonominin ekoloji politiği: Doğanın çığlığı. Bursa: Ekin Yayınevi.
  • Resmî Gazete, (1982). 12/3/1982 Tarihli 17635 Sayılı 2634 Kanun Numaralı Turizmi Teşvik Kanunu Tertip: 5 Cilt: 21 s. 262.
  • Resmî Gazete, (1983). 11/08/1983 Tarih 2873 Sayılı Milli Parklar Kanunu Tertip: 5 Cilt: 22 s. 508.
  • Resmî Gazete, (1985). 15/6/1985 Tarih 18785 Sayılı 3213 Kanun Numaralı Maden Kanunu Tertip: 5 Cilt: 24 s. 446
  • Resmî Gazete, (1986). 12/12/1986 Tarih 19309 Sayılı Milli Parklar Yönetmeliği.
  • Resmî Gazete, (2003). 01/08/2003 Tarih 25186 Sayılı Turizmi Teşvik Kanunu’nda Değişiklik Yapılması Hakkında 4957 Sayılı Kanun.
  • Resmî Gazete, (2004). 05/06/2004 Tarih 25483 Sayılı 5177 Kanun Numaralı Maden Kanununda ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun.
  • Resmî Gazete, (2008). 06/12/2008 Tarih 27076 Sayılı Yumurtalık Lagünü’nün Milli Park Olarak Belirlenmesine Yönelik Bakanlar Kurulu Kararı.
  • Resmî Gazete, (2014). 28/06/2014 Tarihli 29044 Sayılı 6546 Kanun Numarası ile Çanakkale Savaşları Gelibolu Tarihi Alan Başkanlığı Kurulması Hakkında Kanun.
  • Resmî Gazete, (2019a). 01/06/2019 Tarihli 30791 Sayılı 7174 Kanun Numarası ile Kapadokya Alanı Hakkında Kanun.
  • Resmî Gazete, (2019b). 22/10/2019 Tarih ve 1673 Sayılı Kararla Göreme Vadisi ve Çevresindeki Alanın Mili Park Olarak Belirlenmesi Hakkındaki 30/10/1986 Tarihli ve 86/11135 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararının Yürürlükten Kaldırılması Kararı.
  • Resmî Gazete, (2021). 28/07/2021 Tarih ve 31551 Sayılı 7334 Kanun Numaralı Turizmi Teşvik Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun.
  • Resmî Gazete, (2023). 26/1/2023 Tarihli 32085 Sayılı 7432 Kanun Numaralı Uludağ Alanı Hakkında Kanun.
  • Robbins, P. (2004). Political ecology. Malden Oxford Victoria: Blackwell Publishing.
  • Robbins, P. (2012). Political ecology. A critical introduction (2. Ed.) UK: A John Wiley & Sons, Ltd., Publication.
  • Roberts, J. (2020). Political ecology. F. Stein, S. Lazar, M. Candea, H. Diemberger, J. Robbins, A. Sanchez & R. Stasch (Ed.) The Cambridge Encyclopedia of Anthropology, 1-17. doi: 10.29164/20polieco
  • Serter, G. (2020). 2002 sonrası Milli Parklar Kanunu kapsamında ilan edilen doğa koruma alanlarına eleştirel bir bakış. Planlama, 30 (2): 242-256. doi: 10.14744/planlama.2020.63625
  • Şakar, F. S. (2020). Kapadokya kültürel miras alanlarının değişimi ve yorumlanması 1960-2020 (Yayınlanmamış doktora tezi), İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Şakar, F. S. (2022). Kapadokya doğal ve kültürel miras alanlarının koruma ve planlama süreçleri. TÜBA-KED, 26: 11-29. [https://doi.org/10.22520/tubaked2022.26.001](https://doi.org/10.22520/tubaked2022.26.001)
  • TBMM, (2022). Bursa Milletvekilleri Efkan Ala ve Hakan Çavuşoğlu ile 43 Milletvekilinin Uludağ Alanı Hakkında Kanun Teklifi (2/4750) ve Bayındırlık, İmar, Ulaştırma ve Turizm Komisyonu Raporu. Yasama Dönemi: 27, Yasama Yılı: 6, Sıra Sayısı 380. TBMM Basımevi. [https://www5.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem27/yil01/ss380.pdf](https://www5.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem27/yil01/ss380.pdf) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • T.C. Çevre Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı, (2024). [https://www.csb.gov.tr/sit-alanlari?page=36](https://www.csb.gov.tr/sit-alanlari?page=36) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • T.C. Danıştay Onuncu Daire Başkanlığı (2009). 6.12.2008 Tarih ve 27076 Sayılı Resmi Gazete’de Yayımlanan, Yumurtalık Lagünü’nün “Tabiatı Koruma Alanı” Statüsünün Kaldırılmasına ve “Milli Park” Olarak Belirlenmesine Yönelik Bakanlar Kurulu Kararının İptali İstemi. Esas No: 2009/1713 Karar No: 2014/895. [https://dosyasorgulama.danistay.gov.tr/](https://dosyasorgulama.danistay.gov.tr/) (Online) Erişim Tarihi: 7.8.2024.
  • T.C. Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu (2023). 27.04.2023 tarih ve E:2022/1958, K:2023/876 sayılı karar [https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/30/Tabiat-Koruma-Alanlari](https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/30/Tabiat-Koruma-Alanlari) (Online) Erişim Tarihi: 7.8.2024.
  • T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı (2025), [https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/18/Korunan-Alan-Istatistikleri](https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Menu/18/Korunan-Alan-Istatistikleri) (Online) Erişim Tarihi: 15.6.2025.
  • TEMA, (2020). Kaz Dağları yöresi’nde madencilik raporu. [https://www.tema.org.tr/](https://www.tema.org.tr/) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • TEMA, (2021). Artvin ve çevresinde madencilik [https://www.tema.org.tr/](https://www.tema.org.tr/) (Online) Erişim Tarihi: 23.5.2024.
  • Velioğlu, N. (2012). Korunan alanlarda verilen imar izinlerinin hukuki dayanağı. III. Ormancılıkta Sosyo-Ekonomik Sorunlar Kongresi (Sempozyum Bildirileri), 18-20 Ekim 2012, İstanbul: 122-135.
  • Walker, P. A. (2005). Political ecology: Where is the ecology? Progress in Human Geography 29 (1): 73-82. [https://doi.org/10.1191/0309132505ph530pr](https://doi.org/10.1191/0309132505ph530pr)
  • Watts, M. J. (2000) Political ecology. E. Sheppard & T. Barnes (Ed.), A companion to economic geography (s. 257–274). Oxford: Blackwell.
  • WWF Türkiye, (2020). Korumazsak kaybederiz: Sürdürülebilir bir Türkiye için korunan alanlar hedef: 2030’a kadar %30. İstanbul: PrintWorld Matbaa San. Tic. A.Ş.
  • WWF Türkiye, (2022). Uludağ’ın “Alan Başkanlığı’na” değil daha fazla korumaya ihtiyacı var. [https://www.wwf.org.tr/?13020/Uludag-alan-baskanligi](https://www.wwf.org.tr/?13020/Uludag-alan-baskanligi) (Online) Erişim Tarihi: 06.8.2024.
  • Yaşar, C.G. (2019). Göreme Milli Park statüsünün kaldırılması kararı: Mekânsal bir değerlendirme. Ankara: Ekoloji Kolektifi.
  • Yıldız, D. & Atmış, E. (2019). Türkiye’nin korunan alanlarında çatışma analizi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 21(1), 227-242. doi: 10.24011/barofd.507088
  • Yıldız, B. & Aydın, C.C. (2023). Türkiye’de korunan alanların IUCN politikaları kapsamında değerlendirilmesi. Türkiye Arazi Yönetimi Dergisi, 5 (1): 20-30. [https://doi.org/10.51765/tayod.1233766](https://doi.org/10.51765/tayod.1233766)
  • Yücel, M. (2005). Korunan alanların sınıflandırılması ve uzun devreli gelişme planları yapımında yaşanan sorunlar. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Korunan Doğal Alanlar Sempozyum (Sempozyum Bildirileri), 8-10 Eylül 2005, Isparta: Fakülte Kitabevi, 53-60.
  • Zeybek, O. & Mirici, M. E. (2022). Milli park statüsüne eleştirel bir bakış açısı ve felsefenin kökeni: Uludağ Milli Parkı. M. Zencirkıran & N. S. Akdeniz (Ed.), Peyzaj mimarlığında (planlama, tasarım ve peyzaj bitkileri) güncel çalışmalar-II (s.17-28). Gece Kitaplığı: Ankara.
  • Zimmerer, K. S. & Bassett, T. J. (2003). Approaching political ecology. K. S. Zimmerer & T. J. Bassett (Ed.) Political ecology: An integrative approach to geography and environment-development studies, (s. 1-25). Guilford Press: New York.
There are 95 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Environmental Geography
Journal Section Geography
Authors

Mahinur Kılıç 0000-0002-9991-6128

İsmail Kervankıran 0000-0001-9202-7320

Kadir Temurçin 0000-0002-8726-3756

Publication Date June 30, 2025
Submission Date September 4, 2024
Acceptance Date March 24, 2025
Published in Issue Year 2025 Issue: 63

Cite

APA Kılıç, M., Kervankıran, İ., & Temurçin, K. (2025). Neyi, Kimden Koruyoruz? Türkiye’deki Milli Parkların Politik Ekoloji Çerçevesinde Değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İnsan Ve Toplum Bilimleri Dergisi(63), 97-124. https://doi.org/10.35237/suitder.1543698
 Download Cover Image