Book Review
Mustafa Durmuş, Dil Öğretiminde Öğretici Yeterlikleri ve Pedagojik Muhakeme Becerisi. Grafiker Yayınları, Ankara, 2019, 187 sayfa. ISBN: 978-605-2233-59-7
Abstract
Yabancılara Türkçe Öğretimi, akademik bir disiplin olarak yeni olmakla birlikte, Türkiye’de formel yöntemlerle ve sistematik bir şekilde Türkçenin yabancılara öğretimi çalışmalarını, 1950’lere kadar götürmek mümkündür. Ancak özellikle son yirmi yılda, Türkçe öğrenen yabancıların sayısında belirgin artış gözlemlendiği ve bu uğraşın ciddi şekilde kurumsallaştığı ortadadır. Kurumsallaşma aslında talepteki artışın doğal bir sonucudur. Türkçe öğretimi bir pazar olarak düşünülürse bu pazara, gerek Türkiye dışında gerekse de Türkiye’de pek çok kamu kuruluşunun yanı sıra özel sektör girişimcileri de ilgi göstermektedir. Bir yandan Türkiye’nin bölgesel ve küresel ölçekte sağladığı kazanımlarla dikkat çekmesi diğer yandan küreleşmenin bütün hızıyla devam ettiği yeni dünya düzeninde yabancı dil bilmenin bir tercihten ziyade zorunluluk hâlini alması, Türkçeyi yabancılar için cazip kılmaktadır. Bunun bir getirisi olarak Amerika’dan Çin’e kadar geniş bir coğrafyada birçok birey, Türkçe öğrenmenin yollarını aramaktadır.
References
- Albayrak, F. (2010). Türkçe Öğrenen Moğol Öğrencilerin Yazılı Anlatım Yanlışlarının Dil Bilgisi Açısından Değerlendirilmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
- Başar, U. (2019). İran’da Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Ankara.
- Council of Europe. (2001). Common European Framework of Reference for Languages (CEFR). Erişim adresi https://www.coe.int/en/web/common-european-framework-reference-languages/level-descriptions, Erişim Tarihi: 17.04.2021.
- Çalışkan, N. (2016). Öğretmen Yeterlikleri Açısından Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretenlerin Dikkat Etmesi Gereken Hususlar. Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Yöntem ve Uygulamalar I içinde (123-142. ss.). Ankara: Yunus Emre Enstitüsü Yayınları.
- Çetin, O. (2020). Yabancılara Türkçe Öğretimi Sertifika Programlarında Görülen Eksiklikler ve Çözüm Önerileri. XV. Uluslararası Büyük Türk Dili Kurultayı Bildiri Kitabı içinde (366-375. ss.). Gürcistan-Tiflis.
- Duman, G. B. (2013). Kırgızların Türkiye Türkçesi Öğrenirken Ad Durum Biçimbirimleriyle İlgili Yaptıkları Hatalar ve Çözüm Önerileri. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 5(2), 82-94.
- Durmuş, M. (2019). Dil Öğretiminde Öğretici Yeterlilikleri ve Pedagojik Muhakeme Becerisi. Ankara: Grafiker Yayınları.
- Johanson, L. (2007). Türkçe Dil İlişkilerinde Yapısal Etkenler. (Çev. N. Demir). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- Mete, F. ve Gürsoy, Ü. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Öğretmen Yeterliklerine İlişkin Görüşler. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 343-356.
- Richards, J. C. (2011). Exploring teacher competence in language teaching. The Language Teacher, 35(4), 3-7.
- Subaşı Adalar, D. (2010). TÖMER’de Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Arap Öğrencilerin Kompozisyonlarında Hata Analizi. Dil Dergisi, 148, 6-16.
Year 2021,
Volume: 2021 Issue: 42, 303 - 306, 29.12.2021
Abstract
References
- Albayrak, F. (2010). Türkçe Öğrenen Moğol Öğrencilerin Yazılı Anlatım Yanlışlarının Dil Bilgisi Açısından Değerlendirilmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
- Başar, U. (2019). İran’da Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Ankara.
- Council of Europe. (2001). Common European Framework of Reference for Languages (CEFR). Erişim adresi https://www.coe.int/en/web/common-european-framework-reference-languages/level-descriptions, Erişim Tarihi: 17.04.2021.
- Çalışkan, N. (2016). Öğretmen Yeterlikleri Açısından Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretenlerin Dikkat Etmesi Gereken Hususlar. Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Yöntem ve Uygulamalar I içinde (123-142. ss.). Ankara: Yunus Emre Enstitüsü Yayınları.
- Çetin, O. (2020). Yabancılara Türkçe Öğretimi Sertifika Programlarında Görülen Eksiklikler ve Çözüm Önerileri. XV. Uluslararası Büyük Türk Dili Kurultayı Bildiri Kitabı içinde (366-375. ss.). Gürcistan-Tiflis.
- Duman, G. B. (2013). Kırgızların Türkiye Türkçesi Öğrenirken Ad Durum Biçimbirimleriyle İlgili Yaptıkları Hatalar ve Çözüm Önerileri. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 5(2), 82-94.
- Durmuş, M. (2019). Dil Öğretiminde Öğretici Yeterlilikleri ve Pedagojik Muhakeme Becerisi. Ankara: Grafiker Yayınları.
- Johanson, L. (2007). Türkçe Dil İlişkilerinde Yapısal Etkenler. (Çev. N. Demir). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- Mete, F. ve Gürsoy, Ü. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Öğretmen Yeterliklerine İlişkin Görüşler. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 343-356.
- Richards, J. C. (2011). Exploring teacher competence in language teaching. The Language Teacher, 35(4), 3-7.
- Subaşı Adalar, D. (2010). TÖMER’de Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Arap Öğrencilerin Kompozisyonlarında Hata Analizi. Dil Dergisi, 148, 6-16.
There are 11 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Language Studies |
| Journal Section | Book Review |
| Authors | |
| Publication Date | December 29, 2021 |
| Submission Date | September 24, 2021 |
| Published in Issue | Year 2021 Volume: 2021 Issue: 42 |
