Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi

Abstract

Bu makalede önce, 6 Mart 1340/1924 tarihinde yürürlüğe giren 430 sayılı Tevhid-i Tedrisat Kanununun 4. maddesi gereğince açılan ve toplam sayıları 34’e ulaşan ama kısa zamanda büyük çoğunluğu kapatılan İmam ve Hatip Mektepleri hakkında genel bilgiler verilmektedir. Sonra da, en son (1930’da) kapatılan iki mektepten biri olan İstanbul İmam ve Hatip Mektebine ait olup günümüze kadar muhafaza edilmiş olan üç adet Künye Defterindeki kayıtlardan hareketle bu mektep hakkında bilgiler aktarılmaktadır. Defterlerden, o dönemin öğrenci kıyafetlerini yansıtan resimlerin, mektepte okunan derslerin ve aldıkları notların kaydedildiği sayfalardan örnekler verilmektedir. Dönemin yetkililerince, İmam ve Hatip Mekteplerinin öğrencisiz kalarak kendiliğinden kapanmasına zemin hazırlamak amacıyla başvurulan yöntemlere ve aldıkları tedbirlere atıflarda bulunulmaktadır. Makale bir “sonuç” değerlendirmesiyle tamamlanmaktadır. Makalenin tamamı okunduğu zaman, 1924’te açılıp 1930’a kadar tamamı kapatılan genelde bütün, özelde ise İstanbul İmam ve Hatip Mektebi hakkında bu güne kadar bilinmeyen bazı hususların açıklığa kavuşturulduğu görülecektir