The nationalist movement that emerged from the French Revolution of 1789 was a significant factor leading the Ottoman Empire, which had already suffered defeat in the Russo-Turkish War of 1877-78 (93 Harbi), to the Balkan War that erupted in 1912. Among the allied Balkan States, Montenegro declared war on the Ottoman Empire on October 7, followed by Bulgaria and Serbia on October 17, and Greece on October 18. Greece’s primary objectives in the war were to capture Thessaloniki, annex Ioannina, and expand its dominance in the Aegean Sea. Greek forces captured Thessaloniki on November 8, 1912, and after approximately five months of siege, they were able to enter Ioannina on March 6, 1913. During the ongoing land operations, taking advantage of the Ottoman Empire’s weakened naval power, Greece occupied several Aegean islands including Thasos, Samothrace, Imbros (Gökçeada), Tenedos (Bozcaada), Lemnos, Lesbos (Midilli), Chios (Sakız), and Crete. In the conflicts, Greece captured approximately 80,000 Turkish soldiers as prisoners. These prisoners, held in various regions, endured extremely difficult conditions regarding accommodation, healthcare, and nutrition. The violence and oppression inflicted by Greece on Turkish prisoners and local populations during the occupation process were frequently reported in foreign press and even in Greek newspapers. As the condition of prisoners became a topic of international media attention, the Greek Ministry of War was compelled to issue an explanation claiming that prisoners were being treated well. This study examines the Greek occupations and the conditions of captured prisoners based on articles published in the foreign press. When necessary, domestic and foreign sources have also been utilized to maintain thematic coherence.
Foreign Press First Balkan War Ottoman Empire Greece Turkish Prisoners
1789 Fransız İhtilali’nin ortaya çıkardığı milliyetçilik akımı, 93 Harbi’nde mağlubiyet yaşayan Osmanlı Devleti’ni 1912 yılında patlak veren Balkan Harbi’ne götüren önemli bir etkendi. İttifak yapan Balkan Devletlerinden 7 Ekim’de Karadağ, 17 Ekim’de Bulgaristan ve Sırbistan, 18 Ekim’de de Yunanistan, Osmanlı Devleti’ne savaş ilan etti. Yunanistan’ın savaştaki temel hedefi; Selanik’i ele geçirmek, Yanya’yı topraklarına katmak ve Ege Denizi’ndeki hakimiyetini genişletmekti. 8 Kasım 1912’de Selanik’i ele geçiren Yunan kuvvetleri, yaklaşık 5 aylık kuşatmanın ardından Yanya’ya 6 Mart 1913 tarihinde girebildiler. Kara harekatının devam ettiği dönemde donanma gücü zayıf olan Osmanlı Devleti’nin durumundan istifade ederek Ege Denizi’nde Taşoz, Semadirek, Gökçeada, Bozcaada, Limni, Midilli, Sakız ve Girit adaları Yunanistan tarafından işgal edildi. Yaşanan çatışmalarda Yunanistan, 80.000 civarında Türk askerini esir aldı. Farklı bölgelerde tutuğu esirler; barınma, sağlık ve beslenme açısından son derece zor şartlar altında yaşadılar. Yunanistan’ın işgal süreci ile Türk esirlerine ve yerel halka uyguladığı şiddet ve zulümler, yabancı basında ve hatta Yunan basınında da sıkça yer aldı. Dünya medyasında esirlerin durumunun gündeme gelmesiyle Yunanistan Savaş Bakanlığı, esirlere iyi muamele yapıldığına dair bir izahat yapmak zorunda kaldı. Bu çalışmada Yunan işgalleri ve ele geçirilen esirlerin durumu, yabancı basında çıkan makaleler temelinde incelenmiştir. Gerekli görülen hallerde konu bütünlüğünü sağlamak adına yerli ve yabancı kaynaklardan da istifade edilmiştir.
Yabancı Basın I. Balkan Savaşı Osmanlı Devleti Yunanistan Türk Esirler
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Avrupa Siyasi Tarihi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2025 |
Gönderilme Tarihi | 16 Mart 2025 |
Kabul Tarihi | 30 Mayıs 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 |