İnceleme Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

ZAMANE ÇOCUĞU MU ZAMANIN İNSANI MI? KLASİK TÜRK ŞİİRİNDE “İBN-İ VAKT” ÜZERİNE

Yıl 2025, Sayı: 49, 229 - 260, 30.04.2025

Emre Vural

https://doi.org/10.14520/adyusbd.1619934

Öz

Klasik Türk edebiyatının beslendiği kaynaklardan birisi de tasavvuftur. Allah yolunda varlığa ve birliğe ulaşma hedefinde olan sûfî şairler, bu yolda deneyimledikleri pek çok hâli tasavvufî bir ıstılâhat olarak şiirlerinde kullanırlar. Bu ıstılâhatlardan birisi de genel anlamda vaktin çocuğu anlamına gelen ibnü’l-vakt ifadesidir. Sıklıkla ân, ân-ı dâim ve ebü’l vakt kavramlarıyla birlikte kullanılan ibnü’l vakt; geçmişin üzüntüsünden ve geleceğin endişesinden sıyrılarak zamanın sonsuz birimlerinden birisi olan ‘ân’da kalarak, varlığı ve zamanı deneyimleme fırsatı yakalayan sûfînin bir hâlidir. Başta Mevlânâ ve Niyâzî-i Mısrî olmak üzere birçok sûfî şair tarafından kullanılan bu ifade, sonraki zamanlarda kendilerini rind olarak gören şairlerce de kullanılmıştır. Çalışmamızda ilk olarak tasavvufî bir ıstılâhat olan ibnü’l-vakt kavramına sûfînin zamanı deneyimlediği bir hâl olarak açıklanmaya çalışıldı. Sonradan ise çeşitli şairlerin divanlarında bulunan ibnü’l-vakt kavramının rind tipiyle olan münasebeti değerlendirmeye tabi tutularak bu kavramın klasik Türk edebiyatında kullanılan farklı anlamları ortaya çıkarılmaya çalışıldı.

Anahtar Kelimeler

Klasik Türk edebiyatı zaman ibnü’l-vakt rind.

Kaynakça

  • Abidin Paşa (2007). Mesnevî Şerhi 1. (Sadeleştiren Mehmet Sait Karaçorlu). İz Yayıncılık: İstanbul.
  • Agustinus (2010). İtiraflar. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Aksoyak, İ.H. (2018). Gelibolulu Mustafa Âlî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/58695,gelibolulu-mustafa-ali-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Ayan, H. (1993). Rind ile Zahid. İstanbul: MEB Yayınları.
  • Aygün, Z.A. (1993). Bağdatlı Rûhî Divan’ında Rind ve Zahid Tipleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
  • Bachelard, G. (1997). “Anın Sezgisi’nden Seçmeler”. (Çev: Alp Tümertekin). Zaman 12’ye 1 var… Cogito, 11:59-64
  • Bardon, A. (2018). Zaman Felsefesinin Kısa Tarihi. Çev: Özgür Yalçın. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Bolat, A. (2011). Melâmetîlik. İstanbul: İnsan Yayınları.
  • Boz, E. (2017). Hakîkî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55749,hakiki-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Canan, İ. (2008). İslâm’da Zaman Tanzimi. İzmir: Akademi Yayınları.
  • Çamuroğlu, R. (2006). Dönüyordu Bektaşîlikte Zaman Kavrayışı. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Çavuşoğlu, M. ve Tanyeri, M.A (2023). Hayretî Dîvân. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/118576,hayreti-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Çelik, M. F. (2019). Klasik Türk Şiirinde Tipler. Yayınlanmamış doktora tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
  • Çıtlak, M. F. (2013). Mesnevî Şerhi Padişah Cariye Kıssası. İstanbul: Sufi Kitap.
  • Demirli, E. (2000). Abdürrezzak Kâşânî Tasavvuf Sözlüğü. İstanbul: İz Yayıncılık.
  • Demirli, E. (2005). Sadreddin Konevî’de Bilgi ve Varlık. İstanbul: İz Yayıncılık.
  • Demirli, E. (2013). İbnü’l Arabî Metafiziği. İstanbul: Sufi Kitap.
  • Durmaz, G. (2005). “Divan Şiirinde Rind”. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(8):57-76.
  • El-Aclûnî (2019). Keşfü’l-Hafâ (Cilt 3). (Editör: Faik Akcaoğlu, Çev:Mustafa Genç). İstanbul: Beka Yayıncılık.
  • Erdal, M. (2023). ‘Rind’ Teriminin Beklenmedik Kaynağı. Doğumunun 60.Yılında Mehmet Ölmez Armağanı Bilge Biliglig Bahşı Bitigi içinde (s.173-178). (Haz: Özlem Ayazlı, Tümer Karaayak, Uğur Uzunkaya). Çanakkale: Paradigma Akademi.
  • Erdoğan, K. (2008). Niyâzî-i Mısrî Dîvânı. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Erdoğan, M. (2017). Bursalı Rahmî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55910,bursali-rahmi-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Erkaya, M. E. (2017). Kur’an Kaynaklı Tasavvuf Kavramları. İstanbul: Otto Yayınları.
  • Gölpınarlı, A. (2011). Melâmîlik ve Melâmîler. İstanbul: Milenyum Yayınları.
  • Günaydın, A. (2020). “İbnü’l vakt” ve “ebü’l-vakt” kavramlarının klasik Türk tasavvuf edebiyatındaki kullanımı, RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, (Ö8):326-336.
  • Harmancı, M. E. (2007). Süheylî Dîvân. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Harmancı, M.E. (2018). “Melâmet Karşısında Kaygusuz Abdâl”. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, 21:265-278.
  • Hawking, S. H. (1989). Zamanın Kısa Tarihi Büyük Patlamadan Kara Deliklere. Çev: Dr. Sabit Say, Murat Uraz. İstanbul: Milliyet Yayın A.Ş.
  • Işık, H. H. (2014). Mektûbât Tercemesi. İstanbul: Hakîkat Kitâbevi.
  • Izutsu, T. (1975). Kur’ân’da Allah ve İnsan. (Çev: Süleyman Ateş). Ankara. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
  • İbn Sînâ (2014). Kitâbü’ş-Şifâ Fizik. (Çev: Muhittin Macit ve Ferruh Özpilavcı). İstanbul: Litera Yayıncılık.
  • Kanar, M. (2009). Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (2.Cilt). İstanbul: Say Yayınları.
  • Kaplan, Y. (2019). Fevzî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/67209,fevzi-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Kara, M. (1992). Tasavvuf ve Tarikatlar. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Karagöz, H. (1997). Askerî Dîvânı’nın Tenkitli Metni. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
  • Karaköse, S. (2017). Nev’î-zâde Atâyî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55734,nevi-zade-atayi-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Kaya, M. (2002). Kindî Felsefî Risâleler. İstanbul: Klasik Yayınları.
  • Küçük, O. N. (2002). “Zaman Düşüncesinin Tasavvufî Açılımı”. Tasavvuf İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi, (3) 9:221-238.
  • Küken, G. (1997). “Doğu Ortaçağında Zaman Kavram”ı. Zaman 12’ye 1 var… Cogito, 11:181-190.
  • Mengi, M. (1985). Divan Şiirinde Rindlik. Ankara: Bizim Büro Yayınevi.
  • Mum, C. (1999). Hâfız-ı Şîrâzî ve Bâkî’de Rindlik. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
  • Mütercim Âsım Efendi (2009). Burhân-ı Katı. (Haz: Mürsel Öztürk ve Derya Örs). İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Oğuz, F.S.K. (2017). Arpaemîni-zâde Mustafâ Sâmî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/56084,arpaeminizade-mustafa-sami-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Onay, A.T. (2016). Açıklamalı Divan Şiiri Sözlüğü. Eski Türk Edebiyatında Mazmunlar ve İzahı. (Haz: Cemal Kurnaz). Ankara: Berikan Yayıncılık.
  • Özdemir, M. (1999). Neccâr-zâde Rızâ Divanı’nın Edisyon Kritiği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
  • Özdemir, M. (2016). Dervîş Muhammed Şifâyî Mesnevî Şerhi. İstanbul: Doğu Kütüphanesi.
  • Pakalın, M.Z. (1993). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Sözlüğü. (Cilt III). İstanbul: M.E.B. Yayınları.
  • Pala, İ. (2007). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Sevimli, E. (2020). “Klasik Türk Şiirinde Melâmî İbadet Anlayışının Şiirsel Terennümleri”. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, 25:867-916.
  • Sühreverdî, Ş. Ö. (2021). Gerçek Tasavvuf (Avârifü’l-Maârif). Çev: Dilaver Selvi. İstanbul: Semerkand Yayınları.
  • Şulul, C. (2002). “İslâm Düşüncesinde Zaman Tasavvuru”. Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, III:73-88.
  • Tarlan, A. N. (1992). Hayâlî Divanı. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Tezel, A. (2023). Aristoteles’te Zaman Kavramı. Eskişehir: Dorlion Yayınları.
  • Top, H. H. (2011). Mesnevî-i Mâ’nevî Şerhi. (1.Cilt). İstanbul: Rûmî Yayınları.
  • Tulum, M. (2011). 17. Yüzyıl Türkçesi ve Söz Varlığı. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Uludağ, S. (1991). Ân-ı dâim. İslâm Ansiklopedisi içinde (C.3, 101). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Uludağ, S. (2012). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
  • Uludağ, S. (2019). Tasavvuf İlmine Dair Kuşeyrî Risâlesi. İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Uludağ, S. (2020). Mücâhede. İslâm ansiklopedisi içinde (C.31, s.439-440). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Yazar, İ. (2017). Kâni Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55833,3-kani-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Yenikale, A. (2017). Ahmed Nâmî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/56192,ahmed-nami-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Yıldırım, A. (2015). “Bir Tasavvuf Düsturu Olarak “Ân-ı Dâim”, “İbnü’l-Vakt”, “Ebu’l-Vakt” Düşüncelerinin Klasik Türk Şiirine Yansımaları”. Akra Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi, 3 (7):145-154.

A CHILD OF THE TIME OR A MAN OF THE TIME? ABOUT “İBN-İ VAKT” IN CLASSICAL TURKISH POETRY

Yıl 2025, Sayı: 49, 229 - 260, 30.04.2025

Emre Vural

https://doi.org/10.14520/adyusbd.1619934

Öz

One of the sources that feeds classical Turkish literature is Sufism. Sufi poets who aim to reach existence and unity on the path of Allah use many states they experience on this path as a Sufi term in their poems. One of these terms is the expression ibnü’l-vakt, which generally means child of time. Often used together with the concepts of an, an-ı dâim and ebü’l vakt, ibnü’l vakt is a state of the Sufi who gets the opportunity to experience existence and time by staying in the ‘an’, one of the infinite units of time, free from the sadness of the past and the anxiety of the future. This expression, which was used by many Sufi poets, especially Mevlana and Niyazi-i Misri, was also used by poets who saw themselves as rind in later times. In our study, firstly, the concept of ibnü'l-vakt, which is a Sufi term, was tried to be explained as a state in which the Sufi experiences time. Then, the relationship between the concept of ibnü'l-vakt found in the divans of various poets and the type of rind was evaluated and the different meanings of this concept used in classical Turkish literature were tried to be revealed.

Anahtar Kelimeler

Classical Turkish literature time ibnü’l-vakt rind.

Kaynakça

  • Abidin Paşa (2007). Mesnevî Şerhi 1. (Sadeleştiren Mehmet Sait Karaçorlu). İz Yayıncılık: İstanbul.
  • Agustinus (2010). İtiraflar. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Aksoyak, İ.H. (2018). Gelibolulu Mustafa Âlî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/58695,gelibolulu-mustafa-ali-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Ayan, H. (1993). Rind ile Zahid. İstanbul: MEB Yayınları.
  • Aygün, Z.A. (1993). Bağdatlı Rûhî Divan’ında Rind ve Zahid Tipleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
  • Bachelard, G. (1997). “Anın Sezgisi’nden Seçmeler”. (Çev: Alp Tümertekin). Zaman 12’ye 1 var… Cogito, 11:59-64
  • Bardon, A. (2018). Zaman Felsefesinin Kısa Tarihi. Çev: Özgür Yalçın. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Bolat, A. (2011). Melâmetîlik. İstanbul: İnsan Yayınları.
  • Boz, E. (2017). Hakîkî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55749,hakiki-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Canan, İ. (2008). İslâm’da Zaman Tanzimi. İzmir: Akademi Yayınları.
  • Çamuroğlu, R. (2006). Dönüyordu Bektaşîlikte Zaman Kavrayışı. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Çavuşoğlu, M. ve Tanyeri, M.A (2023). Hayretî Dîvân. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/118576,hayreti-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Çelik, M. F. (2019). Klasik Türk Şiirinde Tipler. Yayınlanmamış doktora tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
  • Çıtlak, M. F. (2013). Mesnevî Şerhi Padişah Cariye Kıssası. İstanbul: Sufi Kitap.
  • Demirli, E. (2000). Abdürrezzak Kâşânî Tasavvuf Sözlüğü. İstanbul: İz Yayıncılık.
  • Demirli, E. (2005). Sadreddin Konevî’de Bilgi ve Varlık. İstanbul: İz Yayıncılık.
  • Demirli, E. (2013). İbnü’l Arabî Metafiziği. İstanbul: Sufi Kitap.
  • Durmaz, G. (2005). “Divan Şiirinde Rind”. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(8):57-76.
  • El-Aclûnî (2019). Keşfü’l-Hafâ (Cilt 3). (Editör: Faik Akcaoğlu, Çev:Mustafa Genç). İstanbul: Beka Yayıncılık.
  • Erdal, M. (2023). ‘Rind’ Teriminin Beklenmedik Kaynağı. Doğumunun 60.Yılında Mehmet Ölmez Armağanı Bilge Biliglig Bahşı Bitigi içinde (s.173-178). (Haz: Özlem Ayazlı, Tümer Karaayak, Uğur Uzunkaya). Çanakkale: Paradigma Akademi.
  • Erdoğan, K. (2008). Niyâzî-i Mısrî Dîvânı. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Erdoğan, M. (2017). Bursalı Rahmî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55910,bursali-rahmi-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Erkaya, M. E. (2017). Kur’an Kaynaklı Tasavvuf Kavramları. İstanbul: Otto Yayınları.
  • Gölpınarlı, A. (2011). Melâmîlik ve Melâmîler. İstanbul: Milenyum Yayınları.
  • Günaydın, A. (2020). “İbnü’l vakt” ve “ebü’l-vakt” kavramlarının klasik Türk tasavvuf edebiyatındaki kullanımı, RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, (Ö8):326-336.
  • Harmancı, M. E. (2007). Süheylî Dîvân. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Harmancı, M.E. (2018). “Melâmet Karşısında Kaygusuz Abdâl”. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, 21:265-278.
  • Hawking, S. H. (1989). Zamanın Kısa Tarihi Büyük Patlamadan Kara Deliklere. Çev: Dr. Sabit Say, Murat Uraz. İstanbul: Milliyet Yayın A.Ş.
  • Işık, H. H. (2014). Mektûbât Tercemesi. İstanbul: Hakîkat Kitâbevi.
  • Izutsu, T. (1975). Kur’ân’da Allah ve İnsan. (Çev: Süleyman Ateş). Ankara. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
  • İbn Sînâ (2014). Kitâbü’ş-Şifâ Fizik. (Çev: Muhittin Macit ve Ferruh Özpilavcı). İstanbul: Litera Yayıncılık.
  • Kanar, M. (2009). Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (2.Cilt). İstanbul: Say Yayınları.
  • Kaplan, Y. (2019). Fevzî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/67209,fevzi-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Kara, M. (1992). Tasavvuf ve Tarikatlar. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Karagöz, H. (1997). Askerî Dîvânı’nın Tenkitli Metni. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
  • Karaköse, S. (2017). Nev’î-zâde Atâyî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55734,nevi-zade-atayi-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Kaya, M. (2002). Kindî Felsefî Risâleler. İstanbul: Klasik Yayınları.
  • Küçük, O. N. (2002). “Zaman Düşüncesinin Tasavvufî Açılımı”. Tasavvuf İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi, (3) 9:221-238.
  • Küken, G. (1997). “Doğu Ortaçağında Zaman Kavram”ı. Zaman 12’ye 1 var… Cogito, 11:181-190.
  • Mengi, M. (1985). Divan Şiirinde Rindlik. Ankara: Bizim Büro Yayınevi.
  • Mum, C. (1999). Hâfız-ı Şîrâzî ve Bâkî’de Rindlik. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
  • Mütercim Âsım Efendi (2009). Burhân-ı Katı. (Haz: Mürsel Öztürk ve Derya Örs). İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Oğuz, F.S.K. (2017). Arpaemîni-zâde Mustafâ Sâmî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/56084,arpaeminizade-mustafa-sami-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Onay, A.T. (2016). Açıklamalı Divan Şiiri Sözlüğü. Eski Türk Edebiyatında Mazmunlar ve İzahı. (Haz: Cemal Kurnaz). Ankara: Berikan Yayıncılık.
  • Özdemir, M. (1999). Neccâr-zâde Rızâ Divanı’nın Edisyon Kritiği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
  • Özdemir, M. (2016). Dervîş Muhammed Şifâyî Mesnevî Şerhi. İstanbul: Doğu Kütüphanesi.
  • Pakalın, M.Z. (1993). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Sözlüğü. (Cilt III). İstanbul: M.E.B. Yayınları.
  • Pala, İ. (2007). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Sevimli, E. (2020). “Klasik Türk Şiirinde Melâmî İbadet Anlayışının Şiirsel Terennümleri”. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, 25:867-916.
  • Sühreverdî, Ş. Ö. (2021). Gerçek Tasavvuf (Avârifü’l-Maârif). Çev: Dilaver Selvi. İstanbul: Semerkand Yayınları.
  • Şulul, C. (2002). “İslâm Düşüncesinde Zaman Tasavvuru”. Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, III:73-88.
  • Tarlan, A. N. (1992). Hayâlî Divanı. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Tezel, A. (2023). Aristoteles’te Zaman Kavramı. Eskişehir: Dorlion Yayınları.
  • Top, H. H. (2011). Mesnevî-i Mâ’nevî Şerhi. (1.Cilt). İstanbul: Rûmî Yayınları.
  • Tulum, M. (2011). 17. Yüzyıl Türkçesi ve Söz Varlığı. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Uludağ, S. (1991). Ân-ı dâim. İslâm Ansiklopedisi içinde (C.3, 101). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Uludağ, S. (2012). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
  • Uludağ, S. (2019). Tasavvuf İlmine Dair Kuşeyrî Risâlesi. İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Uludağ, S. (2020). Mücâhede. İslâm ansiklopedisi içinde (C.31, s.439-440). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Yazar, İ. (2017). Kâni Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/55833,3-kani-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Yenikale, A. (2017). Ahmed Nâmî Dîvânı. https://ekitap.ktb.gov.tr/Eklenti/56192,ahmed-nami-divanipdf.pdf?0, Erişim tarihi: [24.12.2024]
  • Yıldırım, A. (2015). “Bir Tasavvuf Düsturu Olarak “Ân-ı Dâim”, “İbnü’l-Vakt”, “Ebu’l-Vakt” Düşüncelerinin Klasik Türk Şiirine Yansımaları”. Akra Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi, 3 (7):145-154.
Toplam 62 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Klasik Türk Edebiyatı
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Emre Vural 0000-0002-4870-6200

Erken Görünüm Tarihi 29 Nisan 2025
Yayımlanma Tarihi 30 Nisan 2025
Gönderilme Tarihi 14 Ocak 2025
Kabul Tarihi 11 Nisan 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: 49

Kaynak Göster

APA Vural, E. (2025). ZAMANE ÇOCUĞU MU ZAMANIN İNSANI MI? KLASİK TÜRK ŞİİRİNDE “İBN-İ VAKT” ÜZERİNE. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(49), 229-260. https://doi.org/10.14520/adyusbd.1619934
 Kapak Resmi İndir