: Bu çalışmanın amacı, yalnızlık ile psikolojik dayanıklılık arasındaki ilişkide ruminasyonun aracılık etkisini incelemektir. Çalışmaya 173 erkek ve 203 kadın olmak üzere toplamda 376 üniversite öğrencisi gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada kullanılan ölçüm araçları arasında Kısa Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği, Kişilerarası Hatalara İlişkin Ruminasyon Ölçeği ve UCLA Yalnızlık Ölçeği yer almaktadır. Verilerin analizi için Yapısal Eşitlik Modellemesi (YEM) yöntemi tercih edilmiş ve sonuçların güvenilirliğini artırmak amacıyla bootstrapping yöntemi de kullanılmıştır. Çalışmanın sonuçları, yalnızlık ile psikolojik dayanıklılık arasında negatif yönlü bir ilişki olduğunu göstermektedir. Buna ek olarak, yalnızlık ile ruminasyon arasında pozitif yönlü bir ilişki bulunmuştur; yalnızlık düzeyi yüksek olan bireylerin ruminasyon yapma olasılıklarının da yüksek olduğu tespit edilmiştir. Yapısal Eşitlik Modellemesi, ruminasyonun yalnızlık ve psikolojik dayanıklılık arasındaki ilişkide kısmi bir aracılık rolü oynadığını desteklemiştir. Ayrıca, yapılan bootstrapping analizi, bu aracılık ilişkisinin istatistiksel olarak anlamlı olduğunu doğrulamaktadır. Sonuç olarak, bu çalışma, yalnızlık deneyimi yaşayan üniversite öğrencilerinin hem ruminasyona girme eğilimlerinin arttığını hem de psikolojik dayanıklılıklarının azaldığını ortaya koymaktadır. Ruminasyonun, yalnızlık ve psikolojik dayanıklılık arasında önemli bir bağlantı oluşturduğu, ancak yalnızlığın ruminasyondan bağımsız olarak da psikolojik dayanıklılığı olumsuz yönde etkileyebileceği belirtilmiştir. Bu bulgular, yalnızlıkla başa çıkma stratejilerinin geliştirilmesinde ruminasyonun rolünün dikkate alınması gerektiğini vurgulamaktadır.
Yalnızlık Psikolojik dayanıklılık Ruminasyon Yapısal eşitlik modellemesi
The aim of this study is to examine the mediating effect of rumination in the relationship between loneliness and resilience. A total of 376 university students, 173 males and 203 females, participated in the study voluntarily. The measurement tools used in the study included the Brief Resilience Scale, the Rumination Scale for Interpersonal Errors, and the UCLA Loneliness Scale. Structural Equation Modelling (SEM) method was preferred for data analysis and bootstrapping method was also used to increase the reliability of the results. The results of the study show that there is an inverse relationship between loneliness and resilience. In addition, a positive relationship was found between loneliness and rumination; it was found that individuals with high loneliness levels were more likely to ruminate. Structural Equation Modelling supported that rumination played a partial mediating role in the relationship between loneliness and resilience. Furthermore, bootstrapping analysis confirmed that this mediation relationship was statistically significant. In conclusion, this study reveals that university students who experience loneliness have both an increased tendency to engage in rumination and a decreased resilience. It has been stated that rumination is an important link between loneliness and resilience, but loneliness can negatively affect resilience independently of rumination. These findings emphasise that the role of rumination should be taken into consideration in developing strategies for coping with loneliness.
Loneliness Resilience Rumination Structural equation modelling
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Alan Eğitimleri (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 3 Haziran 2025 |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 9 Ekim 2024 |
Kabul Tarihi | 5 Mayıs 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 25 Sayı: 2 |