Öz
This study aims to determine the political consent levels of university students and to examine these levels in relation to various variables. The research employed a quantitative method using the survey model, and the sample consisted of 402 university students. The Political Consent Scale was used as the data collection tool, and the data were analyzed using t-tests and ANOVA. The analysis of the data obtained through purposive sampling revealed that the political consent levels of the students were generally high; in particular, they demonstrated a very high level of consent in the dimensions of “responsibility” and “truthfulness.” No statistically significant differences were found in the levels of political consent and its sub-dimensions—responsibility, truthfulness, competence, and free will—based on gender and frequency of social media use. However, statistically significant differences were observed based on the variables of place of residence and voting experience. Specifically, students living in urban areas exhibited significantly higher levels of political consent and responsibility compared to those living in rural areas. Additionally, a statistically significant difference was found in the levels of political consent, competence, and responsibility among students with different voting experiences—those who had voted more than twice, twice, once, or never—with higher levels observed in those with more voting experience. The data indicated that students showed high levels of competence and free will, while their levels of responsibility and truthfulness were even higher. This finding suggests that young adults prioritize principles such as responsibility and truthfulness, confirming their libertarian and merit-based perspectives, and indicating a high level of common sense, collective reasoning, and social consciousness—contrary to claims made about newer generations. Based on this, it is suggested that political actors seeking political consent should focus on responsible and truthful policies rather than populist ones, as this could pave the way for a promising political future. This work provides a distinctive addition to the literature by analyzing the political consent levels of university students in a multifaceted approach, emphasizing the critical influence of youth on their political consent, and illustrating how political legitimacy is grounded in ethical principles, which is significant.
Anahtar Kelimeler
Democratic Engagement Political Consent University Students.
Kaynakça
- Arat, Ö., ve Dursunoğlu, İ. (2025). Siyasal katılım düzeyleri üzerine bir karşılaştırma: İzmir-Bayburt örneği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 20(2), 471–499. https://doi.org/10.17153/oguiibf.1579247.
- Ceylan, F., İspir, N. ve Özpolat, A. R. (2019). Siyasal rıza ölçeği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(2), 605-629.
- Chomsky, N., & Herman, E. S. (1988). Manufacturing consent: The political economy of the mass media. Pantheon Books.
- Creswell, J. W. (2012). Educational research, planning, conducting and evaluating quantative and qualitative research (4th ed.). MA Pearson.
- Easton, D. (1965). A systems analysis of political life. Wiley.
- Ektiren, M. T. (2025). Demografik değişkenlerin siyasal rıza algısına etkisi üzerine bir araştırma: Küçükçekmece Örneği. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1), 215–244. https://doi.org/10.53443/anadoluibfd.1493343.
- Etikan, I., Musa, S. A., & Alkassim, R. S. (2016). Comparison of convenience sampling and purposive sampling. American Journal of Theoretical and Applied Statistics, 5(1), 1–4.
- Geçit, B. (2020). Thomas Hobbes’da toplum sözleşmesi, egemenlik ve uyrukluk: egemenin ve uyrukların hak ve yükümlülükleri nelerdir? Temaşa Felsefe Dergisi, 14, 110-124.
- Geçit, B. (2022) Jean-Jacques Rousseau’nun siyaset felsefesi üzerine bir değerlendirme. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29, 287-304.
- George, D., & Mallery, P. (2010). SPSS for windows step by step: A simple guide and reference, 17.0 update (10th ed.). Pearson
- Gramsci, A. (1971). Selections from the prison notebooks. Q. Hoare ve G. N. Smith (Çev.) International Publishers.
- Habermas, J. (1984). The theory of communicative action: Reason and the rationalization of society. T. McCarthy (Çev.). Beacon Press.
- Heywood, A. (2021). Siyaset. Y. Taşçı ve H. Uğur (Çev.) Adres Yayınları.
- Kara, E. (2021). Rıza kavramının pozitif psikoloji açısından incelenmesi. Dini Araştırmalar, 24(61), 571-593. https://doi.org/10.15745/da.1012284
- Köroğlu, A. ve Yıldız, S. (2021). Sosyal medya ve hedonik tüketimin tüketici tutumu ve tatmin üzerindeki etkisi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(2), 1106-1123.
- Kutluay, F. (2019). Siyasal otorite kavramının tarihsel seyri. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 7(2), 1-29.
- Lipset, S. M. (2000). Siyasal insan: Demokrasi, kalkınma ve siyasal meşruiyet. B. Kılıç (Çev.). Phoenix Yayınları.
- Mitsch, A., Morrow, E., & Lee, M. (2021). Urban–rural divides and political trust among European youth: A comparative study. Journal of Youth Studies, 24(8), 1050–1067. https://doi.org/10.1080/13676261.2021.1906310
- Mutlu Sesli, M., ve Arslanel, D. (2022). Üniversite gençliğinin sosyo-kültürel özelliklerinin siyasal rızaları üzerine etkisi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24(4), 1359–1382. https://doi.org/10.32709/akusosbil.1023700.
- Norris, P. (1999). Critical citizens: Global support for democratic government. Oxford University Press.
- Rousseau, J.-J. (2007). The social contract. M. Cranston (Çev.) Penguin Books.
- Sarıbay, A. Y. (1998). Postmodernite, sivil toplum ve İslam. Alfa Yayınları.
- Schumpeter, J. A. (2010). Kapitalizm, sosyalizm ve demokrasi. E. Onur(Çev.). İmge Kitabevi.
- Şahin, A., ve Şenol, D. (2024). Toplumsal aidiyet ve kimlik bağlamında gençlik. Journal of Social, Humanities and Administrative Sciences, 10(2), 137–148. https://doi.org/10.5281/zenodo.10897523
- Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (6th ed.). Pearson.
- The Guardian. (2025, May 21). The real story isn't young men supposedly voting far right. It's what young women are up to. https://www.theguardian.com/commentisfree/2025/may/21/young-men-women-far-right-online-politics-centre-left
- Weber, M. (1978). Economy and society: An outline of ınterpretive sociology. University of California Press. Zabunoğlu, H.G.(2016). Toplum sözleşmesi bağlamında John Locke’un devlet anlayışı. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 7(2), 431-456. Doi: 10.21492/inuhfd.291309.
- Yam, F. C. ve İlhan, T. (2020). Modern çağın bütünsel teknolojik bağımlılığı: Phubbing ve dinamikleri. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 11, 1-1. https://doi.org/10.18863/pgy.551299.
- Župarić-Iljić, D., & Gregurović, M. (2020). Youth political participation in urban and rural Croatia: Opportunities and obstacles. Croatian Journal of Social Policy, 27(2), 175–198. https://doi.org/10.3935/rsp.v27i2.1740.
Öz
Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin siyasal rıza düzeylerinin belirlenmesi ve siyasal rıza düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Nicel araştırma yöntemlerinden tarama modelinin benimsendiği bu araştırmanın örneklemini 402 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Siyasal Rıza Ölçeği kullanılmış, elde edilen verilerin analizinde t testi ve ANOVA uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analizi sonucunda öğrencilerin siyasal rıza düzeylerinin genel olarak yüksek olduğunu; özellikle “sorumluluk” ve “doğruluk” boyutlarında çok yüksek düzeyde rıza geliştirdikleri görülmüştür. Ayrıca üniversite öğrencilerinin siyasal rıza ve alt boyutlarından olan sorumluluk, doğruluk, yetkinlik ve özgür irade düzeylerinde cinsiyet ve sosyal medya kullanım sıklığı değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık saptanmamış; ancak yaşanılan yer ve oy kullanma deneyimi değişkenlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılaşmalar bulunmuştur. Şehir merkezinde yaşayan üniversite öğrencileri ile kırsal kesimde yaşayan üniversite öğrencilerinin siyasal rıza düzeyi ve siyasal rızanın alt boyutlarından olan sorumluluk düzeyleri arasında şehir merkezinde yaşayan üniversite öğrencileri lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılaşma gözlemlenmiştir. Bunun yanında ikiden fazla oy kullanmış, iki defa oy kullanmış, bir defa oy kullanmış ve hiç oy kullanma deneyimi olmayan üniversite öğrencilerinin siyasal rıza düzeyleri ile siyasal rızanın alt boyutlarından olan yetkinlik ve sorumluluk düzeyleri arasında ikiden fazla oy kullanma deneyimine sahip olanlar lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılaşma tespit edilmiştir. Çalışmanın verilerinde üniversite öğrencilerinin yetkinlik ve özgür iradede düzeyleri yüksek ancak sorumluluk ve doğruluk düzeyleri daha yüksek çıkmıştır. Bu durum genç yetişkinlerin özgürlükçü ve liyakat odaklı bakışlarını doğrularken, sorumluluk ve doğruluk ilkelerini daha ön plana çıkardıklarını, sağduyularının, ortak akıl ve toplumsal bilinç düzeyinin kendilerinden sonra gelen nesillerin iddialarının aksine yüksek olduğunun tespiti niteliğindedir. Bu tespitten hareketle siyasal rıza arayan iktidar adaylarının popülist politikalar yerine sorumluluk sahibi ve doğru politikalar üreterek gençlerin rızalarını aramalarının umut vadeden bir politik gelecek oluşturacağı düşünülmektedir. Üniversite öğrencilerinin siyasal rıza düzeylerini çok boyutlu biçimde incelemesi bakımından literatüre özgün bir katkı sunmaktadır, genç bireylerin siyasal rızalarında belirleyici olduğunu ortaya koyması, siyasal meşruiyetin etik temellerle nasıl kurulduğunu göstermesi açısından dikkat çekicidir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arat, Ö., ve Dursunoğlu, İ. (2025). Siyasal katılım düzeyleri üzerine bir karşılaştırma: İzmir-Bayburt örneği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 20(2), 471–499. https://doi.org/10.17153/oguiibf.1579247.
- Ceylan, F., İspir, N. ve Özpolat, A. R. (2019). Siyasal rıza ölçeği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(2), 605-629.
- Chomsky, N., & Herman, E. S. (1988). Manufacturing consent: The political economy of the mass media. Pantheon Books.
- Creswell, J. W. (2012). Educational research, planning, conducting and evaluating quantative and qualitative research (4th ed.). MA Pearson.
- Easton, D. (1965). A systems analysis of political life. Wiley.
- Ektiren, M. T. (2025). Demografik değişkenlerin siyasal rıza algısına etkisi üzerine bir araştırma: Küçükçekmece Örneği. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1), 215–244. https://doi.org/10.53443/anadoluibfd.1493343.
- Etikan, I., Musa, S. A., & Alkassim, R. S. (2016). Comparison of convenience sampling and purposive sampling. American Journal of Theoretical and Applied Statistics, 5(1), 1–4.
- Geçit, B. (2020). Thomas Hobbes’da toplum sözleşmesi, egemenlik ve uyrukluk: egemenin ve uyrukların hak ve yükümlülükleri nelerdir? Temaşa Felsefe Dergisi, 14, 110-124.
- Geçit, B. (2022) Jean-Jacques Rousseau’nun siyaset felsefesi üzerine bir değerlendirme. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29, 287-304.
- George, D., & Mallery, P. (2010). SPSS for windows step by step: A simple guide and reference, 17.0 update (10th ed.). Pearson
- Gramsci, A. (1971). Selections from the prison notebooks. Q. Hoare ve G. N. Smith (Çev.) International Publishers.
- Habermas, J. (1984). The theory of communicative action: Reason and the rationalization of society. T. McCarthy (Çev.). Beacon Press.
- Heywood, A. (2021). Siyaset. Y. Taşçı ve H. Uğur (Çev.) Adres Yayınları.
- Kara, E. (2021). Rıza kavramının pozitif psikoloji açısından incelenmesi. Dini Araştırmalar, 24(61), 571-593. https://doi.org/10.15745/da.1012284
- Köroğlu, A. ve Yıldız, S. (2021). Sosyal medya ve hedonik tüketimin tüketici tutumu ve tatmin üzerindeki etkisi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(2), 1106-1123.
- Kutluay, F. (2019). Siyasal otorite kavramının tarihsel seyri. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 7(2), 1-29.
- Lipset, S. M. (2000). Siyasal insan: Demokrasi, kalkınma ve siyasal meşruiyet. B. Kılıç (Çev.). Phoenix Yayınları.
- Mitsch, A., Morrow, E., & Lee, M. (2021). Urban–rural divides and political trust among European youth: A comparative study. Journal of Youth Studies, 24(8), 1050–1067. https://doi.org/10.1080/13676261.2021.1906310
- Mutlu Sesli, M., ve Arslanel, D. (2022). Üniversite gençliğinin sosyo-kültürel özelliklerinin siyasal rızaları üzerine etkisi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24(4), 1359–1382. https://doi.org/10.32709/akusosbil.1023700.
- Norris, P. (1999). Critical citizens: Global support for democratic government. Oxford University Press.
- Rousseau, J.-J. (2007). The social contract. M. Cranston (Çev.) Penguin Books.
- Sarıbay, A. Y. (1998). Postmodernite, sivil toplum ve İslam. Alfa Yayınları.
- Schumpeter, J. A. (2010). Kapitalizm, sosyalizm ve demokrasi. E. Onur(Çev.). İmge Kitabevi.
- Şahin, A., ve Şenol, D. (2024). Toplumsal aidiyet ve kimlik bağlamında gençlik. Journal of Social, Humanities and Administrative Sciences, 10(2), 137–148. https://doi.org/10.5281/zenodo.10897523
- Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (6th ed.). Pearson.
- The Guardian. (2025, May 21). The real story isn't young men supposedly voting far right. It's what young women are up to. https://www.theguardian.com/commentisfree/2025/may/21/young-men-women-far-right-online-politics-centre-left
- Weber, M. (1978). Economy and society: An outline of ınterpretive sociology. University of California Press. Zabunoğlu, H.G.(2016). Toplum sözleşmesi bağlamında John Locke’un devlet anlayışı. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 7(2), 431-456. Doi: 10.21492/inuhfd.291309.
- Yam, F. C. ve İlhan, T. (2020). Modern çağın bütünsel teknolojik bağımlılığı: Phubbing ve dinamikleri. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 11, 1-1. https://doi.org/10.18863/pgy.551299.
- Župarić-Iljić, D., & Gregurović, M. (2020). Youth political participation in urban and rural Croatia: Opportunities and obstacles. Croatian Journal of Social Policy, 27(2), 175–198. https://doi.org/10.3935/rsp.v27i2.1740.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji Eğitimi |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 11 Nisan 2025 |
| Kabul Tarihi | 24 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 15 Sayı: 2 |
Kaynak Göster
AJESI’de yayınlanan makalelerde bu lisans kullanılmaktadır.
Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.