İnceleme Makalesi
Yıl 2025,
Cilt: 26 Sayı: 2, 587 - 599, 30.06.2025
Öz
Kaynakça
- Akgündüz, A. (1996). İslam Hukuku ve Osmanlı Hukukunda vakıf müessesesi. İstanbul: Osmanlı Araştırmaları Vakfı Yayınları.
- Akgündüz, A. (2012). İslam hukukuna göre vakıf mallarının mülkiyet meselesi. In M. Kurtoğlu (Ed.), Bakanlarda Osmanlı Vakıfları ve Eserleri Uluslararası Sempozyumu (pp. 13-29). Ankara.
- Avcı, C. (2002). Kudüs. DİA, 26, 327-329.
- Barnes, J. R. (1987). An introduction to religious waqfs in the ottoman empire. Netherlands: Brill.
- Buhl, (1977). Kudüs. İslam ansiklopedisi (no.VI). 952-964.
- Çizakça, M. (2000). A History of philanthropic waqfs: The Islamic world from the seventh century to the present. İstanbul: Bogazici University Press.
- Çizakça, M. (2006). Osmanlı dönemi vakıflarının tarihsel ve ekonomik boyutları. İstanbul: Bahçeşehir University.
- Deguilhem, R. (2008). The Waqf in the city. In The city in the Islamic world (2 vols.) (pp. 929-956). Brill.
- El-Asali, K. J. (2002). Kudüs. DİA, 26, 334-338.
- Ertem, A. (1999). Osmanlı'dan günümüze vakıflar. Divan: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi, (6), 111-150.
- Faroqhi, S. (1999). Approaching Ottoman history: An introduction to the sources. Cambridge University Press.
- Faroqhi, S. (2004). The Ottoman Empire and the world around it. London: I.B. Tauris.
- Güneş, H. H. (2015). Küdüs’te bir vakıf mahalle: Sekiz yüz yıllık Meğaribe Mahallesi ve Serencamı. Vakıflar Dergisi, 44, 9-35.
- Hatemi, H. (2020). Kişiler hukuku, İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
- Husić, A. (2011). Novčani vakufi u Bosni u Drugoj Polovini 16. stoljeća. Anali Gazi Husrev-begove Biblioteke, 32, 35-59.
- Karaman, F. (2015). Osmanlı Devleti’nde vakıf sistemi ve sosyal gücü. İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6(1), 45-62.
- Kaya, P. H., & Koca, M. (2020). Osmanlı’dan günümüze vakıf sisteminin gelişimi. Al Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 5(2), 146-160.
- Köse, F. B. (2015). Osmanlı Dönemi Kudüs’ünde idari ve sosyal yapı. Ardahan Üniversitesi İnsani Bilimler ve Edebiyat Fakültesi Belgü Dergisi, 1, 161-199.
- Koyunoğlu, H. H. (2017). Osmanlı'dan günümüze vakıfların sivil topluma katkısı. Vakıf ve Sivil Toplum, 93-110.
- Kozak, İ. E. (1985). Bir sosyal siyaset müessesesi olarak vakıf. Ankara: Akabe Yayınları.
- Memiş, Ş. (2016). Osmanlı Taşra toplumu ve vakıf kurumu: Kudüs, 1703-1831 (Unpublished doctoral dissertation). Hacettepe University, Institute of Social Sciences.
- Memiş, Ş. E. (2020). Kudüs vakıflarında istihdam: 18. yüzyılda vakıf görevlilerinin sosyo-ekonomik ve demografik özellikleri. Osmanlı Araştırmaları, 55(55), 99-144.
- Özaydın, M. M. (2003). Vakıfların sosyal politika işlevleri ve günümüzde artan önemi. Kamu İş, 7(2), 3-32.
- Özbek, N. (2002). Osmanlı’dan günümüze Türkiye’de sosyal devlet. Toplum ve Bilim, 7-33.
- Özbek, N. (2003). Osmanlı İmparatorluğu'nda sosyal yardım ve hayır işleri. Tarih ve Toplum, 39(4), 51-59.
- Öztürk, N. (1995). Türk yenileşme tarihi çerçevesinde vakfı müessesesi. Diyanet Vakfı Yayınları.
- Peri, O. (2001). Christianity under Islam in Jerusalem: The question of the Holy Sites in Early Ottoman Times. Brill.
- Rosen-Ayalon, M. (1989). On Suleyman’s Sabils in Jerusalem, The Islamic World: From classical to modern times, Essays in honor of Bernard Lewis, C. E. Bosworth and Charles Issawi. The Darwin Press.
- Singer, A. (2008). Charity in Islamic societies. Cambridge University Press,.
- Singer, A. (2012). Constructing Ottoman beneficence: An imperial soup kitchen in Jerusalem. State University of New York Press.
- Sırım, V. (2018). Bir finansman kaynağı olarak vakıflar: Osmanlı örneği. Osmanlı Medeniyeti Araştırmaları Dergisi, 4(6), 22-36.
- Soysaldı, M. (2004). Vakıflar ve Psiko-Sosyal Fonksiyonları. Diyanet İlmî Dergisi, 40(3), 85-104.
- Tamari, S. (2002). Jerusalem 1948: The Arab neighbourhoods and their fate in the war. Institute of Jerusalem Studies.
- Taşkesen, M. Ö. (2017). Osmanlı döneminde sosyal refah sistemi olarak vakıflar. İş ve Hayat, 3(5), 57-66.
- Temizer, N. C. (2021). Vakıf sistemi: Osmanlı ve batı karşılaştırması. International Journal of Islamic Economics and Finance Studies, 2(7), 141-162.
- Tokol, A., & Alper Y. (2012). Sosyal politika (2. Baskı). Dora.
- Tuğrul, M., & Bulut, M. (2017). Bir mikrofinans modeli olarak Osmanlı para vakıflarının karşılaştırmalı analizi: Edirne, Filibe, Selanik, Tekirdağ ve Üsküp para vakıfları. Adam Academy Journal of Social Sciences, 2(7), 289-302.
- Turan, O. (1947). Şemseddin Altun-aba, vakfiyesi ve hayatı. Belleten, 42(11), 197-236.
- Yediyıldız, B. (2003). XVIII. yüzyılda Türkiye’de vakıf müessesesi -Bir sosyal tarih incelemesi. Türk Tarih Kurumu.
Yıl 2025,
Cilt: 26 Sayı: 2, 587 - 599, 30.06.2025
Öz
Waqfs, which are seen as a reflection of the Ottoman understanding of the state and the solidarity in the belief system, are an important political tool used in the implementation of state practices. Aimed at ensuring social balance in society by taking from the rich and distributing to the poor, waqfs were used in Jerusalem as in many other regions. Activities such as the protection of religious buildings, infrastructure activities, the construction and support of madrasas, and health services were carried out by integrating them with public policies. Waqfs have not only met social needs, but have also fulfilled many responsibilities to ensure social equilibrium. By providing aid to all those in need without discrimination based on religion or ethnicity, the social balance was maintained and the culture of solidarity was strengthened. The waqfs of the Ottoman Empire, which we have listed in the case of Jerusalem, but whose effects can be seen in all its borders, went beyond their philanthropic role and became an important tool used by the state to implement its social and economic policies.
Anahtar Kelimeler
Ottoman Administration Jerusalem Waqfs Public Policy Palestine
Kaynakça
- Akgündüz, A. (1996). İslam Hukuku ve Osmanlı Hukukunda vakıf müessesesi. İstanbul: Osmanlı Araştırmaları Vakfı Yayınları.
- Akgündüz, A. (2012). İslam hukukuna göre vakıf mallarının mülkiyet meselesi. In M. Kurtoğlu (Ed.), Bakanlarda Osmanlı Vakıfları ve Eserleri Uluslararası Sempozyumu (pp. 13-29). Ankara.
- Avcı, C. (2002). Kudüs. DİA, 26, 327-329.
- Barnes, J. R. (1987). An introduction to religious waqfs in the ottoman empire. Netherlands: Brill.
- Buhl, (1977). Kudüs. İslam ansiklopedisi (no.VI). 952-964.
- Çizakça, M. (2000). A History of philanthropic waqfs: The Islamic world from the seventh century to the present. İstanbul: Bogazici University Press.
- Çizakça, M. (2006). Osmanlı dönemi vakıflarının tarihsel ve ekonomik boyutları. İstanbul: Bahçeşehir University.
- Deguilhem, R. (2008). The Waqf in the city. In The city in the Islamic world (2 vols.) (pp. 929-956). Brill.
- El-Asali, K. J. (2002). Kudüs. DİA, 26, 334-338.
- Ertem, A. (1999). Osmanlı'dan günümüze vakıflar. Divan: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi, (6), 111-150.
- Faroqhi, S. (1999). Approaching Ottoman history: An introduction to the sources. Cambridge University Press.
- Faroqhi, S. (2004). The Ottoman Empire and the world around it. London: I.B. Tauris.
- Güneş, H. H. (2015). Küdüs’te bir vakıf mahalle: Sekiz yüz yıllık Meğaribe Mahallesi ve Serencamı. Vakıflar Dergisi, 44, 9-35.
- Hatemi, H. (2020). Kişiler hukuku, İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
- Husić, A. (2011). Novčani vakufi u Bosni u Drugoj Polovini 16. stoljeća. Anali Gazi Husrev-begove Biblioteke, 32, 35-59.
- Karaman, F. (2015). Osmanlı Devleti’nde vakıf sistemi ve sosyal gücü. İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6(1), 45-62.
- Kaya, P. H., & Koca, M. (2020). Osmanlı’dan günümüze vakıf sisteminin gelişimi. Al Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 5(2), 146-160.
- Köse, F. B. (2015). Osmanlı Dönemi Kudüs’ünde idari ve sosyal yapı. Ardahan Üniversitesi İnsani Bilimler ve Edebiyat Fakültesi Belgü Dergisi, 1, 161-199.
- Koyunoğlu, H. H. (2017). Osmanlı'dan günümüze vakıfların sivil topluma katkısı. Vakıf ve Sivil Toplum, 93-110.
- Kozak, İ. E. (1985). Bir sosyal siyaset müessesesi olarak vakıf. Ankara: Akabe Yayınları.
- Memiş, Ş. (2016). Osmanlı Taşra toplumu ve vakıf kurumu: Kudüs, 1703-1831 (Unpublished doctoral dissertation). Hacettepe University, Institute of Social Sciences.
- Memiş, Ş. E. (2020). Kudüs vakıflarında istihdam: 18. yüzyılda vakıf görevlilerinin sosyo-ekonomik ve demografik özellikleri. Osmanlı Araştırmaları, 55(55), 99-144.
- Özaydın, M. M. (2003). Vakıfların sosyal politika işlevleri ve günümüzde artan önemi. Kamu İş, 7(2), 3-32.
- Özbek, N. (2002). Osmanlı’dan günümüze Türkiye’de sosyal devlet. Toplum ve Bilim, 7-33.
- Özbek, N. (2003). Osmanlı İmparatorluğu'nda sosyal yardım ve hayır işleri. Tarih ve Toplum, 39(4), 51-59.
- Öztürk, N. (1995). Türk yenileşme tarihi çerçevesinde vakfı müessesesi. Diyanet Vakfı Yayınları.
- Peri, O. (2001). Christianity under Islam in Jerusalem: The question of the Holy Sites in Early Ottoman Times. Brill.
- Rosen-Ayalon, M. (1989). On Suleyman’s Sabils in Jerusalem, The Islamic World: From classical to modern times, Essays in honor of Bernard Lewis, C. E. Bosworth and Charles Issawi. The Darwin Press.
- Singer, A. (2008). Charity in Islamic societies. Cambridge University Press,.
- Singer, A. (2012). Constructing Ottoman beneficence: An imperial soup kitchen in Jerusalem. State University of New York Press.
- Sırım, V. (2018). Bir finansman kaynağı olarak vakıflar: Osmanlı örneği. Osmanlı Medeniyeti Araştırmaları Dergisi, 4(6), 22-36.
- Soysaldı, M. (2004). Vakıflar ve Psiko-Sosyal Fonksiyonları. Diyanet İlmî Dergisi, 40(3), 85-104.
- Tamari, S. (2002). Jerusalem 1948: The Arab neighbourhoods and their fate in the war. Institute of Jerusalem Studies.
- Taşkesen, M. Ö. (2017). Osmanlı döneminde sosyal refah sistemi olarak vakıflar. İş ve Hayat, 3(5), 57-66.
- Temizer, N. C. (2021). Vakıf sistemi: Osmanlı ve batı karşılaştırması. International Journal of Islamic Economics and Finance Studies, 2(7), 141-162.
- Tokol, A., & Alper Y. (2012). Sosyal politika (2. Baskı). Dora.
- Tuğrul, M., & Bulut, M. (2017). Bir mikrofinans modeli olarak Osmanlı para vakıflarının karşılaştırmalı analizi: Edirne, Filibe, Selanik, Tekirdağ ve Üsküp para vakıfları. Adam Academy Journal of Social Sciences, 2(7), 289-302.
- Turan, O. (1947). Şemseddin Altun-aba, vakfiyesi ve hayatı. Belleten, 42(11), 197-236.
- Yediyıldız, B. (2003). XVIII. yüzyılda Türkiye’de vakıf müessesesi -Bir sosyal tarih incelemesi. Türk Tarih Kurumu.
Toplam 39 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Kamu Yönetimi |
| Bölüm | Derleme |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Şubat 2025 |
| Kabul Tarihi | 3 Mart 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 26 Sayı: 2 |
This work is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License since 2023.