Amaç: Dünya Sağlık Örgütü, 11 Mart 2020›de koronavirüs hastalığı-2019›u (COVID-19) pandemi olarak ilan etti. Enfeksiyonun yayılmasını önlemek amacıyla getirilen kısıtlamalar, dünya çapında bir karantina sürecine yol açtı ve insanların fiziksel aktivitelerini ve sosyal etkileşimlerini etkiledi. COVID-19 kısıtlamaları bugün sona ermiş olmasına rağmen, kısıtlamaların uzun vadeli etkileri belirsizdir. Bu çalışmanın amacı, COVID-19 kısıtlamalarının uzun dönem etkilerinin, bireylerin COVID-19 geçmişi olup olmamasına bağlı olarak, genç yetişkinlerde fiziksel aktivite ve sosyal etkileşimler üzerindeki etkisini araştırmaktır.
Yöntemler: Çalışmamız COVID-19 kısıtlamalarından sonra genç yetişkinlerle gerçekleştirilmiştir. Genç yetişkinler, araştırmacılar tarafından oluşturulan demografik bilgi formu ve COVID-19 ile ilgili anketi yanıtladı. Fiziksel aktivite, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi-Kısa Form (UFAA-KF) ile değerlendirildi ve metabolik eşdeğer (MET) olarak hesaplandı. Sosyal etkileşim kaygısı ve sosyal fobi; Sosyal Etkileşim Kaygı Ölçeği (SEKÖ) ve Sosyal Fobi Ölçeği (SFÖ) ile değerlendirildi; her iki ölçek de 0-80 arasında puanlanır ve daha yüksek puanlar daha büyük şiddeti gösterir. Çalışmanın verileri Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 22.0 ile analiz edildi. Normallik analizi, Kolmogorov-Smirnov testiyle gerçekleştirildi. Parametrik veriler Independent Samples t-Test ile karşılaştırıldı. Kategorik değişkenler için Ki-Kare testi kullanıldı. p<0.05 anlamlı kabul edildi.
Bulgular: Toplamda 163 genç yetişkin (yaş: 22,17 ± 1,73 yıl, COVID-19 geçirmiş/COVID-19 geçirmemiş: 71/92, UFAA-KF: 1660,83 ± 1728,84 MET, SEKÖ: 28,77 ± 13,53, SFÖ: 22,60 ± 15,96) çalışmaya katıldı. COVID-19 geçirme durumuna göre belirlenen gruplar arasında dışarıda geçirilen günler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu [%52,1’e karşı %66,3, COVID-19 geçirmiş gruba (0-3 gün) karşı COVID-19 geçirmemiş grup (4-7 gün), p = 0,025]. COVID-19 geçirme durumuna göre belirlenen gruplar arasında UFAA-KF (p = 0,428), SEKÖ (p = 0,540) ve SFÖ (p = 0,971) açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı.
Sonuç: COVID-19 geçirme öyküsü, kısıtlamalardan sonra genç yetişkinlerde fiziksel aktivite ve sosyal etkileşimleri etkilememektedir. Ancak, COVID-19 geçirmiş grubun daha az sıklıkla dışarıda zaman geçirdiği göz önüne alındığında, COVID-19 kısıtlamalarının etkisinin araştırmaya açık olduğunu düşünmekteyiz.
1919B012109458
Aim: Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) was declared pandemic by World Health Organization on March 11, 2020. Restrictions to prevent the spread of the infection brought about global quarantine process and affected people’s physical activity and social interactions. Although COVID-19 restrictions are over today, long-term impact of the restrictions are unclear. The aim of this study is to investigate the long-term impact of COVID-19 restrictions on physical activity and social interactions in young adults, depending on whether they had a history of COVID-19 or not.
Methods: This study was conducted with young adults after COVID-19 restrictions. Young adults answered a demographic form and a COVID-19-related questionnaire created by researchers. Physical activity was evaluated with International Physical Activity Questionnaire-Short Form (IPAQ-SF) and calculated in metabolic equivalent (MET). Social interaction anxiety and social phobia were assessed with Social Interaction Anxiety Scale (SIAS) and Social Phobia Scale (SPS), both scored between 0-80, with higher scores indicating greater severity. Data were analyzed using Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 22.0. Normality was assessed by the Kolmogorov-Smirnov test. Parametric data were compared using the Independent Samples t-Test, and categorical variables with the Chi-Square test. p<0.05 was considered significant.
Results: A Total of 163 young adults (age: 22.17 ± 1.73 years, COVID-19/non-COVID-19: 71/92, IPAQ-SF: 1660.83 ± 1728.84 MET, SIAS: 28.77 ± 13.53 SPS: 22.60 ± 15.96) participated. We found a statistically significant difference between COVID-19 groups according to the days spent outdoors [52.1% versus 66.3%, COVID-19 (0-3 days) versus non-COVID-19 (4-7 days), p = 0.025]. There was no statistically significant difference in IPAQ-SF (p = 0.428), SIAS (p = 0.540), and SPS (p = 0.971) according to having history of COVID-19.
Conclusion: Having history of COVID-19 does not affect physical activity and social interactions after restrictions in young adults. However, considering that COVID-19 group spent outdoors less often, we think that impact of COVID-19 restrictions is still open to research.
Ethics committee approval was obtained from the Bezmialem Vakıf University Non-Interventional Research Ethics Committee (Date: 23.06.2022, Number: E-54022451-050.05.04-67586).
This study was supported by Scientific and Technological Research Institution of Turkey (Turkish: Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu, TÜBİTAK) (Grant: 1919B012109458).
1919B012109458
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Hizmetleri ve Sistemleri (Diğer) |
Bölüm | ORJİNAL MAKALE |
Yazarlar | |
Proje Numarası | 1919B012109458 |
Yayımlanma Tarihi | 29 Mayıs 2025 |
Gönderilme Tarihi | 21 Eylül 2024 |
Kabul Tarihi | 26 Mart 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 30 Sayı: 2 |
This Journal licensed under a CC BY-NC (Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0) International License.