Bazı Karayosunu Türlerinin (Scleropodium touretii (Brid.) L.F.Koch, Hypnum cupressiforme Hedw. var. lacunosum Brid., Brachythecium glareosum (Bruch ex Spruce) Schimp.) Antimikrobiyal ve Antifungal Aktivitelerinin Araştırılması
Öz
Bu çalışmada, Türkiye'nin Zonguldak ilinden toplanan Scleropodium touretii (Brid.) L.F.Koch, Hypnum cupressiforme Hedw. var. lacunosum Brid. ve Brachythecium glareosum (Bruch ex Spruce) Schimp. karayosunu türlerinin etanol, metanol, aseton, kloroform, hekzan, etil asetat ve izopropanol özütlerindeki antibakteriyel ve antifungal aktiviteler, 4 gram-pozitif bakteri, 4 gram-negatif bakteri ve 2 maya mantarı türü olmak üzere 10 farklı mikroorganizmaya karşı değerlendirilmiştir. Karayosunlarının farklı fraksiyonları disk difüzyon (kalitatif), agar-kuyu difüzyon yöntemi ve minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) yöntemleri kullanılarak tarandı. Bakteriyel büyümenin inhibisyonu siprofloksasin, eritromisin, penisilin antibiyotik diskleri ve ayrıca fungal büyüme için pozitif kontrol olarak flukanozol-B antifungal diskleri ve negatif kontrol olarak da çözücüler ve damıtılmış su ile karşılaştırıldı. Değerlendirilen her mikroorganizma için testler üçlü olarak gerçekleştirildi. Sonuçlar aritmetik ortalamalar alınarak sunuldu. Çalışmadan elde edilen sonuçlar en etkili çözücülerin metanol ve aseton olduğunu, en düşük antimikrobiyal aktiviteye sahip olanın ise hekzan olduğunu gösterdi. Mikroorganizmalar açısından ise; Enterococcus faecalis, Escherichia coli, Staphylococcus aureus ve Bacillus subtilis’in çalışılan karayosunu özütlerine en yüksek duyarlılığı olduğu görüldü. Ancak Pseudomonas aeruginosa ve Candida albicans suşlarının ise bu özütlere karşı dirençli olduğu bulundu. Ayrıca çalışılan karayosunu türleri arasında H. cupressiforme var. lacunosum'un etkilenen mikroorganizma sayısı açısından en etkili özüte sahip olduğu belirlendi. Bu bulgular bize karayosunların antimikrobiyal ve antifungal ajanların geliştirilmesinde potansiyelini göstermektedir. Bu çalışma, doğal bitki kaynaklarından elde edilebilecek alternatif terapötik ajanların araştırılması için bir temel sağlamakta ve bu alanda daha ileri çalışmalara zemin hazırlamaktadır.
Anahtar Kelimeler
Karayosunları Disk difüzyon testi Agar kuyucuk difüzyon metodu Minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) testi.
Etik Beyan
Bu araştırma insan veya hayvan denekleri içermemektedir ve bu nedenle etik onay gerektirmez.
Destekleyen Kurum
Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Bilimsel Araştırma Destek Fonu'na TYL-2024-59 numaralı projemizle çalışmamızı finansal olarak desteklediği için teşekkür etmek istiyoruz.
Proje Numarası
TYL-2024-59
Kaynakça
- Altuner E. M. 2008. Bazı karayosunu türlerinin antimikrobiyal aktivitesinin belirlenmesi, (Doktora Tezi), A.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Andrews J.M. 2001. Minimum inhibitor konsantrasyonlarının belirlenmesi. Antimikrobiyal Kemoterapi Dergisi. 48(ek1), 5-16.
- Asakawa Y. 2007. Biologically active compounds from bryophytes. Pure and Applied Chemistry, 79:4, 557–580.
- Balouiri M. Sadiki M. Ibnsouda S. K. 2016. Methods for in vitro evaluating antimicrobial activity: A review. Journal of Pharmaceutical Analysis. 6:2, 71-79.
- Harris E. S. 2008. Ethnobryology: traditional uses and folk classification of bryophytes. The Bryologist. 111:2, 169-217.
- Kürschner H. Frey W. 2011. Liverworts, mosses and hornworts of Southwest Asia (Marchantiophyta, Bryophyta, Anthocerotophyta). Nova Hedwigia Supplement. 139: 1-240.
- Pant G. 1998. Bryophytes as a potential source of medicinal compounds, Resonance. Journal of Science Education. 3:9, 61-65.
- Saxena D. K. Harinder 2004. Uses of bryophytes, Resonance. Journal of Science Education. 9:1, 56-65.
- Shaw J. A. Renzaglia K. S. 2004. The phylogeny and evolution of bryophytes: Key issues and current debates. The Bryologist. 107:3, 377-393.
- Smith A.J.E. 2004. The Moss Flora of Britain and Ireland. Second Edition, ISBN: 0-52181640- 8, 1012 pp, Cambridge University Press, Cambridge.
- Şenol G. Kirakli C. Halilçolar H. 2007. In vitro antibacterial activities of oral care products against ventilator-associated pneumonia pathogens. American Journal of Infection Control. 35:8, 531-535.
- Şimşek F. 2012. Soxhlet ve Mikrodalga Ekstraksiyon Yöntemlerinin Karşılaştırılması. Türkiye Biyoloji Dergisi. 45:3, 231-239.
- Üçüncü O. Cansu T. B. Özdemir T. Karaoğlu Ş. A. Yaylı N. 2010. Chemical composition and antimicrobial activity of the essential oils of mosses (Tortula muralis Hedw., Homalothecium lutescens (Hedw.) H. Rob., Hypnum cupressiforme Hedw., and Pohlia nutans (Hedw.) Lindb.) from Turkey. Turkish Journal of Chemistry. 34:5, 825-834.
Investigation of the Antimicrobial and Antifungal Activities of Some Moss Species (Scleropodium touretii (Brid.) L.F.Koch, Hypnum cupressiforme Hedw. var. lacunosum Brid., Brachythecium glareosum (Bruch ex Spruce) Schimp.)
Öz
This study evaluated the antibacterial and antifungal activities in ethanol, methanol, acetone, chloroform, hexane, ethyl acetate and isopropanol extracts of moss species; Scleropodium touretii (Brid.) L.F.Koch, Hypnum cupressiforme Hedw. var. lacunosum Brid. and Brachythecium glareosum (Bruch ex Spruce) Schimp., which was collected from the Zonguldak province of Turkey against 10 different microorganisms, including 4 gram-positive bacteria, 4 gram-negative bacteria and 2 yeast fungi species. Different fractions of the mosses were screened using the disc diffusion (qualitative), the agar-well diffusion method, and the minimum inhibitory concentration (MIC) methods. Inhibition of bacterial growth was compared with that of ciprofloxacin, eritromicin, penicillin and also, for fungal growth flukanozol-B as positive control and solvents and distilled water as negative control. The tests were performed in triplicate for each microorganism evaluated. The final results were presented as the arithmetic averages. The results showed that the most effective solvents were methanol and acetone, while hexane had the lowest antimicrobial activity. When evaluated in terms of microorganisms; Enterococcus faecalis, Escherichia coli, Staphylococcus aureus and Bacillus subtilis showed the highest sensitivity to moss extracts. However, Pseudomonas aeruginosa and Candida albicans strains were found to be resistant to these extracts. In addition, among the moss species, H. cupressiforme var. lacunosum was determined to be the most effective species in terms of the number of affected microorganisms. These findings indicate the potential of mosses for the development of antimicrobial and antifungal agents. This study provides a basis for the investigation of alternative therapeutic agents that can be obtained from natural plant sources and paves the way for further studies in this field.
Anahtar Kelimeler
Mosses Disk diffusion test Agar well diffusion method Minimum inhibitory concentration (MIC) test.
Etik Beyan
This research does not involve human or animal subjects and therefore does not require ethical approval.
Destekleyen Kurum
We would like to thank Ankara Hacı Bayram Veli University Scientific Research Support Fund for financially supporting our work with project no: TYL-2024-59.
Proje Numarası
TYL-2024-59
Teşekkür
We would like to thank Ankara Hacı Bayram Veli University Scientific Research Support Fund for financially supporting our work with project no: TYL-2024-59
Kaynakça
- Altuner E. M. 2008. Bazı karayosunu türlerinin antimikrobiyal aktivitesinin belirlenmesi, (Doktora Tezi), A.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Andrews J.M. 2001. Minimum inhibitor konsantrasyonlarının belirlenmesi. Antimikrobiyal Kemoterapi Dergisi. 48(ek1), 5-16.
- Asakawa Y. 2007. Biologically active compounds from bryophytes. Pure and Applied Chemistry, 79:4, 557–580.
- Balouiri M. Sadiki M. Ibnsouda S. K. 2016. Methods for in vitro evaluating antimicrobial activity: A review. Journal of Pharmaceutical Analysis. 6:2, 71-79.
- Harris E. S. 2008. Ethnobryology: traditional uses and folk classification of bryophytes. The Bryologist. 111:2, 169-217.
- Kürschner H. Frey W. 2011. Liverworts, mosses and hornworts of Southwest Asia (Marchantiophyta, Bryophyta, Anthocerotophyta). Nova Hedwigia Supplement. 139: 1-240.
- Pant G. 1998. Bryophytes as a potential source of medicinal compounds, Resonance. Journal of Science Education. 3:9, 61-65.
- Saxena D. K. Harinder 2004. Uses of bryophytes, Resonance. Journal of Science Education. 9:1, 56-65.
- Shaw J. A. Renzaglia K. S. 2004. The phylogeny and evolution of bryophytes: Key issues and current debates. The Bryologist. 107:3, 377-393.
- Smith A.J.E. 2004. The Moss Flora of Britain and Ireland. Second Edition, ISBN: 0-52181640- 8, 1012 pp, Cambridge University Press, Cambridge.
- Şenol G. Kirakli C. Halilçolar H. 2007. In vitro antibacterial activities of oral care products against ventilator-associated pneumonia pathogens. American Journal of Infection Control. 35:8, 531-535.
- Şimşek F. 2012. Soxhlet ve Mikrodalga Ekstraksiyon Yöntemlerinin Karşılaştırılması. Türkiye Biyoloji Dergisi. 45:3, 231-239.
- Üçüncü O. Cansu T. B. Özdemir T. Karaoğlu Ş. A. Yaylı N. 2010. Chemical composition and antimicrobial activity of the essential oils of mosses (Tortula muralis Hedw., Homalothecium lutescens (Hedw.) H. Rob., Hypnum cupressiforme Hedw., and Pohlia nutans (Hedw.) Lindb.) from Turkey. Turkish Journal of Chemistry. 34:5, 825-834.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Bitki Bilimi (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | TYL-2024-59 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 14 Haziran 2025 |
| Kabul Tarihi | 30 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 11 Sayı: 1 |
Kaynak Göster
