Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Ardalan Emirs and Shiism and Shaykhism: Amanollah Khan-i Sânî’s Example

Yıl 2025, Cilt: 13 Sayı: 1, 273 - 292

Shahab Vali , İbrahim Tarduş

https://doi.org/10.18506/anemon.1543159

Öz

The Twelver Shiism, one of the two main branches of Islam, began to spread and gain acceptance in some Kurdish region with the Islamisation of Kurdish regions from first century of Islam. Among the Kurdish Emirates, one of the Emirates where Twelver Shiism was most widely accepted, was the Emirate of Ardalan, wich ruled over a large area for seven centuries. According the information provided by historical sources, it is possible to say that most of the great Ardalan emirs belonged to Twelver Shiism branche of Islam and adopted this belief. Although it is not possible to give precise information about the date of the Shiism of the Ardalan emirs, it is certain that the last Ardalan emir/governor, Amanollah Khan II, also known as Gholam Shah Khan, was a Shiite and died as a Shiite. The aim of this article is to analyse the beliefs of emirs of Ardalan emirate in general, and in particular the Shiism of their last emir, Amanollah Khan, and his belief in Shaykhism, an esoteric Shiite school of thought, that becamed widespread in Iran from 19th century. For this purpose, in our paper, after analysing the history oft he Ardalan Emirate in general, the different views on the beliefs/religion to which the rulers oft he emirate adhered will be examined and finally the Shiism/Shaykhism oft he last governor oft he emirate, Amanollah Khan II, will be examined, especially through sources that have not been the subject of research before.

Anahtar Kelimeler

Kurdish Emirat Ardalan Shiism Shaykhism Amanollah Khan II

Kaynakça

  • Abisaab, R. (2004). Converting Persia, religion and power in the Safavid empire. I.B. Tauris.
  • Açar, C. (2023). İmparatorluk ve emirlik: Erdelan emirliği Osmanlı ve İran imparatorlukları arasında bir Kürt emirliği (Doktora tezi). Mardin Artuklu Üniversitesi, Lisanüstü Eğitim Enstitüsü.
  • Ahsâî, A. (1431/2010). Cevâmi’ul- kilem, 9. cilt. Metbe’e el-Gedîr.
  • Ahsâî, A. (t.s.). Risale-yi şerh-i ahvâl-i şeyh-i ecel-i evhed merhûm şeyh Ahmed ahsâî anârullah burhane, (M.Tahirhan, Çev.) 2. baskı. Çaphane-yi Saadet.
  • Akbari, M.A. (1384/2005). Tehevvolat-i mezhebî ve zohur-i ferqeh-i cedîd, çalişha-yi esr-i modern der İran-i ehd-i Qacar. İntişarat-i Rûznameh-i Iran.
  • Amir-Arjomand, S. (1984). The shadow of God and the hidden Imam, religion, political order and societal change in shiite Iran from beginning to 1980. Chicago University Press.
  • Ardalan, S. (2011). Erdelan Kürtleri. (H. Bucak, Çev.). Avesta Yayınları.
  • Azimi, K. (1395/2016). Tarikh-i tasjayyo’ der İran. Pejuheşgah-i Hoze ve Danishgah.
  • Babanî, A. (1377/1998). Siyer’ul-ekrad, (M.R.Tevekkoli, Haz.) 2. baskı. Gulbang.
  • Bashir, Sh. (2003). The messianic hopes and mystical visions, the Nûrbakhshîya between medieval and modern İslam. University of South Carolina Press.
  • Corbin, H. (1384/2005). Hikmet-i ilâhî-yi Şiâ der esr-i Safaviyye. M.A. Şahcuyi (Ed.) Mecmue Meqalat-i Henry Corbin içinde (225-233). İntişarat-i Hakikat.
  • Corbin, H. (1961). L’Ecole Shaykhie en théologie Shî’ite, Annuaire de l’Ecole Pratique des Hautes Etudes, Section des Sciences Religieuses, 1960-1961 (68), 3-59.
  • Corbin, H. (1972). En Islam iranien, aspects spirituel et philosophiques ıv, l’école d’Ispahan, l’école Shaykhie, le douzieme Imâm. Gallimard.
  • Corbin, H. (1979). Corps spirituel et terre céleste, de l’Iran mazdéen a l’Iran Shî’ite. Buchet/Chastel.
  • Corbin, H. (1986). Histoire de la philosophie Islamique. troisime édition, Gallimard.
  • Damegani, A. (1334/1916). Xeza’ul-arifîn, mecmûa-i ‘ılmî ve ‘ırfanî ve felsefî. Ketabxane-i Meclîs-i Îran.
  • Erdelan, H. (2536/1977). Lubb’ul-tevârîh, tarih-i Erdelan. İntişarat-i Kanûn-i Khanevadegî Erdelan.
  • Hadiyan, K. (1389/2010). Sedeha-yi serweri nigahi be tarih ve coğrafya-yi Kordestan-i Erdelan. İntişarat-i Kankaş.
  • Hermann, D. (2017). Le Shaykhisme a la période Qajare, histoire sociale et doctrinale d’une école Chiite. Brespols.
  • İbn-i Battuta (1376/1997). Sefername-yi İbn-i Battuta, cilt. 1, 6. Baskı. (M. A. Movehhid, Çev.). Agah.
  • İbrahimi, A. (t.s.). Fihrist-i kutub-i meşayih-i ‘uzâm a’lallah mekâmuhum, cilt 1-2. Çaphane-yi Saadet.
  • İbrahimi, A. (t.s.). Risale-yi ‘ilel-i arba’a ve usul-i dîn. Çaphane-yi Saadet.
  • Kadı, M. Ş. (2019). Tarih-i Kurd: Kürt tarihi & Erdelan tarih okulu üzerine bir inceleme. (C. Açar, Çev. ve Yay. Haz.). Avesta.
  • Kecbaf, A. E., & Caferi, H. M., Nuri, F. (1390/2011). Berresi-yi rewabit-i siyasi-yi valineşinan-i Erdelan ba hukumet-i Safeviyye. Pejoheşha-yi Tarihi (İlmi-Pejoheşi) Danışkede-yi Edebiyat ve Ulum-i İnsani Danışgah-i İsfehan, (1), 109-126. https://jhr.ui.ac.ir/article_16539.html
  • Keshâvarz, A. (1395/2016). Zendegî ve zemane-yi Muhammed Ali Mirza-yi Devletşah. Muessise-yi Hewram.
  • Kirmanî, M. K. (1336/1957). Hidayet’ul-talibîn. Saadet.
  • Kirmanî, M. K. (1344/1925). Vesiyet el-vâlî fî cevâb Emanullah Han vâlî Kurdistan.
  • Kirmanî, M. K. (1354/1975). Risale fî cevab el-şeyh Muhemmed el-Vesîm el-Kurdistanî ve ‘âlim âhir min ‘ulemâ el-şafi’iyye. Saadet.
  • Kirmanî, M. K. (1386/1966). Mecme’ul-resayil-i Farsî 1. Saadet.
  • Kirmanî, M. K. (1387/1967). Risale der cevâb-i Emanullah han vali-yi Kurdistan, mecme’ul-resaîl-i Farsî 2. Saadet, ss. 80-116.
  • Kirmanî, M. K. (1387/1967). Risale der cevab-i Gulam Şah Han valî-yi Kurdistan, mecme’ul-resaîl-i Farsî 2. Saadet, ss. 306-339.
  • Lambton, A. K. S. (2006). State and government in medieval Islam. Routledge.
  • Mardukh, M. (1379/2000). Tarikh-i Mardukh. Kareng.
  • Mardukh, M. (1382/2003). Tarih-i meşahîr-i Kurd, c. 1 (M.M. Mardukh, Haz.). Sorûş.
  • Masûm’alişah, M. M. (1382/2003). Terayiq’ul-haqayiq, cilt 3 (M. J. Mahcûb, Haz.). İntişarat-i Senayi.
  • McDowall, A. (2000). A modern history of the Kurds. I.B.Tauris.
  • Mensurbeht, K., Seidi, M. (1393/2014). Ta’sirat-i Teniş Miyan Sefaviyye ve Osmani ber Caygah-i Emirneşin-i Erdelan. Fasılname-yi ilmi pejoheşi-yi tarih-i İslam ve İran Danışgah el-Zehra, (22), 121-144. https://doi.org/10.22051/hii.2014.795
  • Mesture, M. K. (1332/1953). Tarih-i Erdelan (N. Azadpour, Haz.). Behrami.
  • Mesture, M. K. (1304/1925). Dîvan-i Mahşeref Khanum-i Kurdistanî mutekhellise bi Mesture (Y. Marifet, Haz.). Metbe’e Şorevi.
  • Minorsky, V. & Bosworth, C.E. (1997). Sanandadj, The Encyclopaedia of Islam, New Edition, vol. IX. Brill, ss. 6-7.
  • Modarresi Çardehî, M. (1323/1944). Şeyh Ahmed Ahsâî. Yadigar, (4), 30-47. https://ensani.ir/fa/article/239365
  • Muşir Penahi, K., (2017). Erdelan Kürt beyliğinin Osmanlı ve Safevi devletleriyle ilişkileri, İ. Özcoşar & Sh. Vali (Ed.) Osmanlı devleti ve Kürtler içinde (ss. 77-95). Kitap Yayınevi.
  • Nuri, F. & Kecbaf, A. & Ellahyari, F. (1390/2011). Çegûnegî-yi gerayiş-i valiyan-i Erdelan bi teşeyyu’ ez Sefeviyye ta Qacariyye (1025-1284 h.), Feslname İlmî-Pejûheşî Şî’e şinasî, (35), 171-186. https://www.magiran.com/p978275
  • Özcoşar, İ. (2017). Sultan ve Mir: Osmanlı Kürt İlişkilerine Giriş, İ. Özcoşar & Sh. Vali (Ed.) Osmanlı devleti ve Kürtler içinde (ss. 9-37). Kitap Yayınevi.
  • Rahmati, M. & Mozaffari, P. (1395/2016). Gerayiş-i Emanullah Khan-i Erdelan bi Şeyhiyye, ‘ilel ve peyamedha. Mutaliat-i Tarikhi Ferhengi, (30), 51-76. https://www.chistorys.ir/article_205272.html
  • Razavi, N. (t.s.). Tezkiret’ul-evliya, (Erişim:03.08.2024) https://www.alabrar.info/library/TAZAWLIA/f0000#pg_1.
  • Rich, C. J. (1836). Narrative of a residince in Koordistan, and on the site of ancient Nineveh, with Journal of a voyage down to Tigris to Bagdad and account of a visit to Shirauz and Persepolis (Cilt 1). James Duncan, Paternoster Row.
  • Rohrborn, K. M. (1349). Nizam-i velayat der dore-yi Sefeviyye (K. Cehandari, Çev.). Bongah-i Neşr ve Tercume-yi Ketab.
  • Seccadî, A. H. (1364/1985). Gulzar-i şairan-i Kurdistan. Seccadî.
  • Senendecî, M. Ş. (1366/1987). Tohfe-yi Nasıri der tarih u cografya-yi Kurdistan (H. Tebatebaî, Haz.). Muesse-yi İntişarat-ı Emir-i Kebir.
  • Senendecî, M.A. (1344/1965). Tezkire-yi hediqe-yi Emanullahî (A. Khayampûr, Haz.). Şefeq.
  • Şerefhan, (1971). Şerefname Kürt tarihi. (M. E. Bozarslan, Çev.). Ant Yayınları.
  • Şûşterî, Q. N. (1377/1998). Mecalis’ul-muminîn, cild 2. Kitabfirûşî Îslamiyye.
  • Tabâtabâî, M.H. (1386/1998). Şî’a der İslam (H. Khosroshahi, Haz.). Muessise-yi Bûstan-i Ketab. Tonikâbonî, M. M. (t.s.). Kisas’ul-ulemâ. İntişarat-i ‘İlmiyye-yi İslamiyye.
  • Vakayinigar, A. A. (1384/2005). Hedîqe-yi Nasirî ve mirat’ul-zefer der cografiya ve tarih-i Kurdistan (M. R. Tevekkoli, Haz.). İntişarat-i Tevekkoli.
  • Vali, Sh. & Şaybak, E. (2023). Perîşanname, Mela Perîşanê Dînewerî. Avesta.
  • Williamson, G. (2008). The Turko-Persian war 1821-1823, R. Farmanfarmaian (Ed.), War & peace In Qajar Persia, implications past and present içinde (ss. 88-109). Routledge.

Erdelan Emirleri, Şiilik ve Şeyhilik: Emanullah Han-i Sânî Örneği

Yıl 2025, Cilt: 13 Sayı: 1, 273 - 292

Shahab Vali , İbrahim Tarduş

https://doi.org/10.18506/anemon.1543159

Öz

İslam dininin iki ana mezhebinden biri olan İsnâaşeriyye-On İki İmamlı Şiilik mezhebi Kürtlerin Müslümanlaşmasıyla birlikte, yani hicri birinci yüzyıldan itibaren bazı Kürt bölgelerinde yayılmaya ve kabul görmeye başladı. Kürt emirlikleri arasında bu mezhebin en çok kabul gördüğü emirlik, yedi yüz sene boyunca geniş bir coğrafyada hüküm sürmüş olan Erdelan Emirliğidir. Tarihi kaynakların kaydettiği verilere dayanarak Erdelan emirlerinin birçoğunun bu mezhebe bağlı oldukları ve bu inancı benimsediklerini söylemek mümkün görünmektedir. Her ne kadar Erdelan emirlerinin Şiileşme tarihi hakkında kesin bir bilgi vermek mümkün olmasa da, son Erdelan emir/valisi olan Gulam Şah Han lakaplı Emanullah Han-i Sânî’nin Şii olduğu ve bir Şii olarak vefat ettiğine kesin gözüyle bakılabilir. Bu makalenin amacı Erdelan emirleri ve onların inançlarını genel olarak değerlendirdikten sonra özellikle son emir olan Emanullah Han’ın Şiiliği ve 19. yüzyıldan itibaren İran’da yaygınlaşan bâtıni bir Şii düşünce ekolü olan Şeyhiliğini incelemektir. Bu amaçla çalışmamızda Erdelan Emirliğinin tarihi genel olarak incelendikten sonra, emirlik yöneticilerinin bağlı oldukları inanç/mezhepler hakkında bilgi verilecek ve son olarak sözkonusu emirliğin son valisi Emanullah Han-i Sani’nin Şiiliği/Şeyhiliği özellikle daha önce araştırma konusu olmayan kaynaklar arcılığıyla incelenecektir.

Anahtar Kelimeler

Kürt Emirliği Erdelan Şiilik Şeyhilik Emanullah Han-i Sânî

Kaynakça

  • Abisaab, R. (2004). Converting Persia, religion and power in the Safavid empire. I.B. Tauris.
  • Açar, C. (2023). İmparatorluk ve emirlik: Erdelan emirliği Osmanlı ve İran imparatorlukları arasında bir Kürt emirliği (Doktora tezi). Mardin Artuklu Üniversitesi, Lisanüstü Eğitim Enstitüsü.
  • Ahsâî, A. (1431/2010). Cevâmi’ul- kilem, 9. cilt. Metbe’e el-Gedîr.
  • Ahsâî, A. (t.s.). Risale-yi şerh-i ahvâl-i şeyh-i ecel-i evhed merhûm şeyh Ahmed ahsâî anârullah burhane, (M.Tahirhan, Çev.) 2. baskı. Çaphane-yi Saadet.
  • Akbari, M.A. (1384/2005). Tehevvolat-i mezhebî ve zohur-i ferqeh-i cedîd, çalişha-yi esr-i modern der İran-i ehd-i Qacar. İntişarat-i Rûznameh-i Iran.
  • Amir-Arjomand, S. (1984). The shadow of God and the hidden Imam, religion, political order and societal change in shiite Iran from beginning to 1980. Chicago University Press.
  • Ardalan, S. (2011). Erdelan Kürtleri. (H. Bucak, Çev.). Avesta Yayınları.
  • Azimi, K. (1395/2016). Tarikh-i tasjayyo’ der İran. Pejuheşgah-i Hoze ve Danishgah.
  • Babanî, A. (1377/1998). Siyer’ul-ekrad, (M.R.Tevekkoli, Haz.) 2. baskı. Gulbang.
  • Bashir, Sh. (2003). The messianic hopes and mystical visions, the Nûrbakhshîya between medieval and modern İslam. University of South Carolina Press.
  • Corbin, H. (1384/2005). Hikmet-i ilâhî-yi Şiâ der esr-i Safaviyye. M.A. Şahcuyi (Ed.) Mecmue Meqalat-i Henry Corbin içinde (225-233). İntişarat-i Hakikat.
  • Corbin, H. (1961). L’Ecole Shaykhie en théologie Shî’ite, Annuaire de l’Ecole Pratique des Hautes Etudes, Section des Sciences Religieuses, 1960-1961 (68), 3-59.
  • Corbin, H. (1972). En Islam iranien, aspects spirituel et philosophiques ıv, l’école d’Ispahan, l’école Shaykhie, le douzieme Imâm. Gallimard.
  • Corbin, H. (1979). Corps spirituel et terre céleste, de l’Iran mazdéen a l’Iran Shî’ite. Buchet/Chastel.
  • Corbin, H. (1986). Histoire de la philosophie Islamique. troisime édition, Gallimard.
  • Damegani, A. (1334/1916). Xeza’ul-arifîn, mecmûa-i ‘ılmî ve ‘ırfanî ve felsefî. Ketabxane-i Meclîs-i Îran.
  • Erdelan, H. (2536/1977). Lubb’ul-tevârîh, tarih-i Erdelan. İntişarat-i Kanûn-i Khanevadegî Erdelan.
  • Hadiyan, K. (1389/2010). Sedeha-yi serweri nigahi be tarih ve coğrafya-yi Kordestan-i Erdelan. İntişarat-i Kankaş.
  • Hermann, D. (2017). Le Shaykhisme a la période Qajare, histoire sociale et doctrinale d’une école Chiite. Brespols.
  • İbn-i Battuta (1376/1997). Sefername-yi İbn-i Battuta, cilt. 1, 6. Baskı. (M. A. Movehhid, Çev.). Agah.
  • İbrahimi, A. (t.s.). Fihrist-i kutub-i meşayih-i ‘uzâm a’lallah mekâmuhum, cilt 1-2. Çaphane-yi Saadet.
  • İbrahimi, A. (t.s.). Risale-yi ‘ilel-i arba’a ve usul-i dîn. Çaphane-yi Saadet.
  • Kadı, M. Ş. (2019). Tarih-i Kurd: Kürt tarihi & Erdelan tarih okulu üzerine bir inceleme. (C. Açar, Çev. ve Yay. Haz.). Avesta.
  • Kecbaf, A. E., & Caferi, H. M., Nuri, F. (1390/2011). Berresi-yi rewabit-i siyasi-yi valineşinan-i Erdelan ba hukumet-i Safeviyye. Pejoheşha-yi Tarihi (İlmi-Pejoheşi) Danışkede-yi Edebiyat ve Ulum-i İnsani Danışgah-i İsfehan, (1), 109-126. https://jhr.ui.ac.ir/article_16539.html
  • Keshâvarz, A. (1395/2016). Zendegî ve zemane-yi Muhammed Ali Mirza-yi Devletşah. Muessise-yi Hewram.
  • Kirmanî, M. K. (1336/1957). Hidayet’ul-talibîn. Saadet.
  • Kirmanî, M. K. (1344/1925). Vesiyet el-vâlî fî cevâb Emanullah Han vâlî Kurdistan.
  • Kirmanî, M. K. (1354/1975). Risale fî cevab el-şeyh Muhemmed el-Vesîm el-Kurdistanî ve ‘âlim âhir min ‘ulemâ el-şafi’iyye. Saadet.
  • Kirmanî, M. K. (1386/1966). Mecme’ul-resayil-i Farsî 1. Saadet.
  • Kirmanî, M. K. (1387/1967). Risale der cevâb-i Emanullah han vali-yi Kurdistan, mecme’ul-resaîl-i Farsî 2. Saadet, ss. 80-116.
  • Kirmanî, M. K. (1387/1967). Risale der cevab-i Gulam Şah Han valî-yi Kurdistan, mecme’ul-resaîl-i Farsî 2. Saadet, ss. 306-339.
  • Lambton, A. K. S. (2006). State and government in medieval Islam. Routledge.
  • Mardukh, M. (1379/2000). Tarikh-i Mardukh. Kareng.
  • Mardukh, M. (1382/2003). Tarih-i meşahîr-i Kurd, c. 1 (M.M. Mardukh, Haz.). Sorûş.
  • Masûm’alişah, M. M. (1382/2003). Terayiq’ul-haqayiq, cilt 3 (M. J. Mahcûb, Haz.). İntişarat-i Senayi.
  • McDowall, A. (2000). A modern history of the Kurds. I.B.Tauris.
  • Mensurbeht, K., Seidi, M. (1393/2014). Ta’sirat-i Teniş Miyan Sefaviyye ve Osmani ber Caygah-i Emirneşin-i Erdelan. Fasılname-yi ilmi pejoheşi-yi tarih-i İslam ve İran Danışgah el-Zehra, (22), 121-144. https://doi.org/10.22051/hii.2014.795
  • Mesture, M. K. (1332/1953). Tarih-i Erdelan (N. Azadpour, Haz.). Behrami.
  • Mesture, M. K. (1304/1925). Dîvan-i Mahşeref Khanum-i Kurdistanî mutekhellise bi Mesture (Y. Marifet, Haz.). Metbe’e Şorevi.
  • Minorsky, V. & Bosworth, C.E. (1997). Sanandadj, The Encyclopaedia of Islam, New Edition, vol. IX. Brill, ss. 6-7.
  • Modarresi Çardehî, M. (1323/1944). Şeyh Ahmed Ahsâî. Yadigar, (4), 30-47. https://ensani.ir/fa/article/239365
  • Muşir Penahi, K., (2017). Erdelan Kürt beyliğinin Osmanlı ve Safevi devletleriyle ilişkileri, İ. Özcoşar & Sh. Vali (Ed.) Osmanlı devleti ve Kürtler içinde (ss. 77-95). Kitap Yayınevi.
  • Nuri, F. & Kecbaf, A. & Ellahyari, F. (1390/2011). Çegûnegî-yi gerayiş-i valiyan-i Erdelan bi teşeyyu’ ez Sefeviyye ta Qacariyye (1025-1284 h.), Feslname İlmî-Pejûheşî Şî’e şinasî, (35), 171-186. https://www.magiran.com/p978275
  • Özcoşar, İ. (2017). Sultan ve Mir: Osmanlı Kürt İlişkilerine Giriş, İ. Özcoşar & Sh. Vali (Ed.) Osmanlı devleti ve Kürtler içinde (ss. 9-37). Kitap Yayınevi.
  • Rahmati, M. & Mozaffari, P. (1395/2016). Gerayiş-i Emanullah Khan-i Erdelan bi Şeyhiyye, ‘ilel ve peyamedha. Mutaliat-i Tarikhi Ferhengi, (30), 51-76. https://www.chistorys.ir/article_205272.html
  • Razavi, N. (t.s.). Tezkiret’ul-evliya, (Erişim:03.08.2024) https://www.alabrar.info/library/TAZAWLIA/f0000#pg_1.
  • Rich, C. J. (1836). Narrative of a residince in Koordistan, and on the site of ancient Nineveh, with Journal of a voyage down to Tigris to Bagdad and account of a visit to Shirauz and Persepolis (Cilt 1). James Duncan, Paternoster Row.
  • Rohrborn, K. M. (1349). Nizam-i velayat der dore-yi Sefeviyye (K. Cehandari, Çev.). Bongah-i Neşr ve Tercume-yi Ketab.
  • Seccadî, A. H. (1364/1985). Gulzar-i şairan-i Kurdistan. Seccadî.
  • Senendecî, M. Ş. (1366/1987). Tohfe-yi Nasıri der tarih u cografya-yi Kurdistan (H. Tebatebaî, Haz.). Muesse-yi İntişarat-ı Emir-i Kebir.
  • Senendecî, M.A. (1344/1965). Tezkire-yi hediqe-yi Emanullahî (A. Khayampûr, Haz.). Şefeq.
  • Şerefhan, (1971). Şerefname Kürt tarihi. (M. E. Bozarslan, Çev.). Ant Yayınları.
  • Şûşterî, Q. N. (1377/1998). Mecalis’ul-muminîn, cild 2. Kitabfirûşî Îslamiyye.
  • Tabâtabâî, M.H. (1386/1998). Şî’a der İslam (H. Khosroshahi, Haz.). Muessise-yi Bûstan-i Ketab. Tonikâbonî, M. M. (t.s.). Kisas’ul-ulemâ. İntişarat-i ‘İlmiyye-yi İslamiyye.
  • Vakayinigar, A. A. (1384/2005). Hedîqe-yi Nasirî ve mirat’ul-zefer der cografiya ve tarih-i Kurdistan (M. R. Tevekkoli, Haz.). İntişarat-i Tevekkoli.
  • Vali, Sh. & Şaybak, E. (2023). Perîşanname, Mela Perîşanê Dînewerî. Avesta.
  • Williamson, G. (2008). The Turko-Persian war 1821-1823, R. Farmanfarmaian (Ed.), War & peace In Qajar Persia, implications past and present içinde (ss. 88-109). Routledge.
Toplam 57 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kürt Dili, Edebiyatı ve Kültürü
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Shahab Vali 0000-0003-0580-1598

İbrahim Tarduş 0000-0002-8292-0921

Erken Görünüm Tarihi 15 Nisan 2025
Yayımlanma Tarihi
Gönderilme Tarihi 3 Eylül 2024
Kabul Tarihi 11 Aralık 2024
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Cilt: 13 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Vali, S., & Tarduş, İ. (2025). Erdelan Emirleri, Şiilik ve Şeyhilik: Emanullah Han-i Sânî Örneği. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(1), 273-292. https://doi.org/10.18506/anemon.1543159
 Kapak Resmi İndir

Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.