Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Changes of Prevailing Wind Direction in Turkey (1931-2020)

Yıl 2025, Cilt: 23 Sayı: 1, 46 - 88, 29.04.2025

Erkan Yilmaz , İhsan Çiçek , Sedat Avcı

https://doi.org/10.33688/aucbd.1583736

Öz

The change in the position of the pressure system, which is one of the climatic elements, can also change the wind direction. In this study, the wind direction frequencies measured at stations of the General Directorate of Meteorology in Türkiye between 1931 and 2020 were evaluated. The 90-year period was divided into 9 sub-periods of 10 years each and 8 periods in which the change between two consecutive periods was examined. The prevailing direction changes in these periods and periods were examined, and the multiple Rubinstein prevailing wind direction method was developed and applied to 167 stations. According to the results obtained, the prevailing directions in Türkiye are constantly changing, both clockwise and counterclockwise. In the stations around Lake Van, the Marmara Sea, the Salt Lake, and the Bosphorus, the prevailing direction can change in the opposite direction, and land-sea thermal heating differences are effective in this. In the last 30 years in Türkiye, changes in the low-angle prevailing direction have occurred at some stations, and it is understood that this may be related to construction. In addition, the prevailing direction change characteristics of continuously low, continuously high, subsequently fixed, continuously growing, and continuously decreasing were determined in Türkiye, and it was observed that there were single, double, and triple cycle dominant direction changes in some stations.

Anahtar Kelimeler

Prevailing wind direction multiple Rubinstein climate change Türkiye Türkiye Türkiye Türkiye

Kaynakça

  • Ahrens, C. D. (2007). Meteorology Today (9. bs.). Belmont: Brooks/Cole.
  • A-iyeh, E., Peters, J. F. (2015). Measure of Tessellation Quality of Voronoï Meshes. 5(2), 28.
  • Ardel, A., Kurter, A., Dönmez, Y. (1969). Klimatoloji Tatbikatı. İstanbul: Baha Matbaası.
  • Atalay, İ. (2010). Uygulamalı Klimatoloji. İzmir: META Basım Matbaacılık Hizmetleri.
  • Avcı, S. (2020). Hâkim rüzgâr yönünün belirlenmesi için bir yazılım önerisi: PrevailingWindRUB 1.0. Coğrafya Dergisi, 41, 209-219. doi:10.26650/JGEOG2020-806385
  • Balling, R. C., Cerveny, J., Cerveny, R. S. (2005). Winds and wind systems. Encyclopedia of World Climatology.
  • Cecchi, L., Morabito, M., Domeneghetti, M. P., Crisci, A., Onorari, M., Orlandini, S. (2006). Long distance transport of ragweed pollen as a potential cause of allergy in central Italy. Annals of Allergy, Asthma & Immunology, 96(1), 86-91. doi:10.1016/S1081-1206(10)61045-9
  • Chepil, W. S., Siddoway, F. H., Armbrust, D. V. (1964). In the Great Plains prevailing wind erosion direction. J. Soil Water Cons., 19(2), 67-70.
  • Conrad, V., Pollak, L. W. (1950). Methods in Climatology. Cambridge: Harvard University Press.
  • Conrad, Victor. (1946). Methods in Climatology. Oxford University Press (C. 1). Oxford University Press. doi:10.1002/j.1477-8696.1946.tb00041.x
  • Çiçek, İ., Türkoğlu, N., Gürgen, G. (2004). Ankara’da hava kirliliğinin istatistiksel analizi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 1-18.
  • Çöleri, M., Mehmet, Y., Deniz, A., Turgut, Ü., Eryılmaz, A., Geçer, C., Güser, A. (2007). Hava Analiz ve Tahmin Tekniği. Ankara: DMİ Yayınları No:2006-1.
  • Dadaser-Çelik, F., Cengiz, E. (2014). Wind speed trends over Turkey from 1975 to 2006. International Journal of Climatology, 34(6), 1913-1927. doi:10.1002/joc.3810
  • Dalfes, H. N., Avcı, S. (2023). İstanbul ve İzmir’de Kayıp Kıyılar-Deniz Seviyesi Yükselmesi ve Olası Etkileri Karar Vericiler İçin Özet. Ankara.
  • Düşmez, İ., Çukur, H., Çevik, S., Şimşek, F. C. (2022). Rubinstain yöntemiyle hâkim rüzgâr yönü Hesaplamaları için bir yazılım denemesi. İçinde IV. Uluslararası Coğrafya Eğitimi Kongresi (UCEK-2022), Karabük, Türkiye. 148-149.
  • Erinç, S. (1984). Klimatoloji ve Metotları.
  • Erinç, S. (2001). Jeomorfoloji II. İstanbul: Der Yayınları.
  • Erol, O. (1999). Genel Klimatoloji. Ankara: Çantay Kitabevi.
  • Ertek, T. A. (2011). Kıyı kumulları oluşumları, gelişimleri, yayılışları ve Türkiye’den bazı problemli kumul sahaları. İçinde 7. Kıyı Mühendisliği Sempozyumu. Trabzon.
  • Garza, J. A., Chu, P.-S., Norton, C. W., Schroeder, T. A. (1988). Changes of the prevailing trade winds over the islands of Hawaii and the North Pacific. J. Geophys. Res, 117, 11109. doi:10.1029/2011JD016888
  • Gumus, V., Simsek, O., Seaid, M. (2023). Investigating recent changes in the wind speed trends over Turkey. Acta Geophysica, 71(3), 1305-1319. doi:10.1007/S11600-022-01011-2/FIGURES/10.
  • İskan, S., Koç, T. (2021). İnegöl (Bursa) havzasında hava kalitesinin fiziki ortam ile ilişkisi. Türk Coğrafya Dergisi, (77), 7-18. doi:10.17211/tcd.871839.
  • Keser, N. (2002). Kütahya’da hava kirliliğine etki eden topografik ve klimatik faktörler. Marmara Coğrafya Dergisi, (5). 69-100.
  • Koçman, A. (1993). Türkiye İklimi (Climate of Turkey). İzmir: Aegean University Press.
  • Kunt, F., Dursun, Ş. (2018). Konya Merkezinde Hava Kirliliğine Bazı Meteorolojik Faktörlerin Etkisi. Ulusal Çevre Bilimleri Araştırma Dergisi, Sayı (C. 1).
  • La Sorte, F. A., Fink, D. (2017). Projected changes in prevailing winds for transatlantic migratory birds under global warming. Journal of Animal Ecology, 86(2), 273-284. doi:10.1111/1365-2656.12624
  • Lapworth, A., McGregor, J. (2008). Seasonal variation of the prevailing wind direction in Britain. Weather, 63(12), 361-364. doi:10.1002/wea.242
  • Lashkari, H., Mohammadi, Z., Keikhosravi, G. (2017). Annual Fluctuations and displacements of Inter Tropical Convergence Zone (ITCZ) within the range of Atlantic Ocean-India. Open Journal of Ecology, 07(01), 12-33. doi:10.4236/oje.2017.71002
  • Lövstedt, C. B., Bengtsson, L. (2008). The role of non-prevailing wind direction on resuspension and redistribution of sediments in a shallow lake. Aquatic Sciences, 70(3), 304-313. doi:10.1007/S00027-008-8047-8/METRICS
  • Markgraf, V. (1980). Pollen dispersal in a mountain area. Grana, 19(2), 127-146. doi:10.1080/00173138009424995
  • Ogawa, F., Spengler, T. (2019). Prevailing Surface Wind Direction during air–sea heat exchange. Journal of Climate, 32(17), 5601-5617. doi:10.1175/JCLI-D-18-0752.1
  • Poupkou, A., Zanis, P., Nastos, P., Papanastasiou, D., Melas, D., Tourpali, K., Zerefos, C. (2011). Present climate trend analysis of the Etesian winds in the Aegean Sea. Theoretical and Applied Climatology, 106(3-4), 459-472. doi:10.1007/s00704-011-0443-7
  • Şahin, S., Türkeş, M. (2013). Contemporary surface wind climatology of Turkey. Theoretical and Applied Climatology, 113(1-2), 337-349. doi:10.1007/s00704-012-0789-5
  • Şahin, S., Türkeş, M. (2020). Assessing wind energy potential of Turkey via vectoral map of prevailing wind and mean wind of Turkey. Theoretical and Applied Climatology, 141(3-4), 1351-1366. doi:10.1007/s00704-020-03276-3
  • Menteşe, S., Tağıl, Ş., (2012). Bilecik’te iklim elemanlarının hava kirliliği üzerine etkisi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 15(28), 3-16.
  • Shokurova, I. G. (2019). Interannual variability of wind stress curl in the Black Sea and its response to changes in prevailing wind frequency Interannual variability of wind stress curl in the Black Sea and its response to c. IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science, 386, 1-8. doi:10.1088/1755-1315/386/1/012014
  • Tarara, J. M., Ferguson, J. C., Hoheisel, G. A., Perez Peña, J. E. (2005). Asymmetrical canopy architecture due to prevailing wind direction and row orientation creates an imbalance in irradiance at the fruiting zone of grapevines. Agricultural and Forest Meteorology, 135(1-4), 144-155. doi:10.1016/J.AGRFORMET.2005.11.011
  • Timmermann, A., McGregor, S., Jin, F.-F. (2010). Wind effects on past and future regional sea level trends in the Southern Indo-Pacific. Journal of Climate, 23(16), 4429-4437. doi:10.1175/2010JCLI3519.1
  • Türkeş, M. (2010). Genel Klimatoloji. Ankara: Ertem Büro.
  • Türkeş, M., Altan, G. (2012). Muğla Orman Bölge Müdürlüğü’ne bağlı orman arazilerinde 2008 yılında çıkan yangınların kuraklık indisleri ile çözümlenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 9(1).
  • Türkeş, M., Tolunay, D., (2023). İklim değişikliği ve orman yangınları. İçinde Kavgacı, A., Başaran, M.A., (Ed.), Orman Yangınları, Ankara.
  • Xu, X. M., Ridout, M. S. (2001). Effects of prevailing wind direction on spatial statistics of plant disease Epidemics. Journal of Phytopathology, 149(3-4), 155-166. doi:10.1046/J.1439-0434.2001.00591.X
  • Yetmen, H. (2014). Ardeşen (Rize)’de Mart 2014’te meydana gelen orman yangınının meteorolojik hazırlayıcıları Coğrafi Bilimler Dergisi, 12(2), 133-148. doi: 10.1501/Cogbil_0000000157
  • Yılmaz, E. (2021). Türki̇ye’de rüzgâr hizi veri̇leri̇ni̇n homojenleşti̇ri̇lmesi̇ ve eği̇li̇mleri̇. DTCF Dergisi, 1, 185-233.
  • Yılmaz, E., Çiçek, İ. (2021). Son 90 yılda, Türkiye’de hâkim rüzgâr yönü değişimleri. İçinde 2. İstanbul Uluslararası Coğrafya Kongresi 17-18 Haziran 2021, İstanbul, 127-130.
  • Yılmaz, E., Acar, Z. (2024). Variations in Turkiye's sea surface temperatures. Geografisk Tidsskrift-Danish Journal of Geography ISSN: doi: 10.1080/00167223.2024.2388525
  • Yılmaz, E., Darende, V. (2021). Türkiye’de yağış ölçümü yapılan manuel-otomatik meteoroloji gözlem istasyonu verilerinin karşılaştırılması. Türk Coğrafya Dergisi, 77, 53-66. doi:10.17211/tcd.834500

Türkiye’de Hâkim Rüzgâr Yönü Değişimleri (1931-2020)

Yıl 2025, Cilt: 23 Sayı: 1, 46 - 88, 29.04.2025

Erkan Yilmaz , İhsan Çiçek , Sedat Avcı

https://doi.org/10.33688/aucbd.1583736

Öz

İklim ögelerinden basınç sistemlerinin konumundaki değişim, rüzgâr yönlerini de değiştirebilmektedir. Bu çalışmada, Türkiye’de Meteoroloji Genel Müdürlüğü’ne ait istasyonlarda, 1931-2020 yılları arasında ölçülen rüzgâr yön frekansları değerlendirilmiş. 90 yıllık süreç, 10’ar yıllık 9 döneme ve ardışık iki dönem arasındaki değişimin incelendiği 8 periyoda ayrılmıştır. Bu dönem ve periyotlardaki hâkim yön değişimleri incelenmiş, çoklu Rubinstein hâkim rüzgâr yönü metodu geliştirilmiş, 167 istasyona uygulanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, Türkiye’de hâkim yönler hem saat hem de saatin tersi yönde sürekli değişmektedir. Van Gölü, Marmara Denizi, Tuz Gölü ve İstanbul Boğazı çevresindeki istasyonlarda, hâkim yönler ters yönde değişebilmekte, bunda kara-deniz termal ısınma farklılıkları etkili olmaktadır. Türkiye’de son 30 yıllık süreçte, bazı istasyonlarda düşük açılı hâkim yön değişimleri ortaya çıkmış, bunun yapılaşma ile ilişkili olabileceği anlaşılmıştır. Ayrıca Türkiye’de sürekli düşük, sürekli yüksek, sonradan sabitlenen, sürekli büyüyen, sürekli küçülen hâkim yön değişim karakterleri belirlenmiş, bazı istasyonlarda tek, bazılarında çift bazılarında ise üç döngülü hâkim yön değişimleri olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Hâkim rüzgâr yönü Çoklu Rubinstein Türkiye İklim değişikliği

Kaynakça

  • Ahrens, C. D. (2007). Meteorology Today (9. bs.). Belmont: Brooks/Cole.
  • A-iyeh, E., Peters, J. F. (2015). Measure of Tessellation Quality of Voronoï Meshes. 5(2), 28.
  • Ardel, A., Kurter, A., Dönmez, Y. (1969). Klimatoloji Tatbikatı. İstanbul: Baha Matbaası.
  • Atalay, İ. (2010). Uygulamalı Klimatoloji. İzmir: META Basım Matbaacılık Hizmetleri.
  • Avcı, S. (2020). Hâkim rüzgâr yönünün belirlenmesi için bir yazılım önerisi: PrevailingWindRUB 1.0. Coğrafya Dergisi, 41, 209-219. doi:10.26650/JGEOG2020-806385
  • Balling, R. C., Cerveny, J., Cerveny, R. S. (2005). Winds and wind systems. Encyclopedia of World Climatology.
  • Cecchi, L., Morabito, M., Domeneghetti, M. P., Crisci, A., Onorari, M., Orlandini, S. (2006). Long distance transport of ragweed pollen as a potential cause of allergy in central Italy. Annals of Allergy, Asthma & Immunology, 96(1), 86-91. doi:10.1016/S1081-1206(10)61045-9
  • Chepil, W. S., Siddoway, F. H., Armbrust, D. V. (1964). In the Great Plains prevailing wind erosion direction. J. Soil Water Cons., 19(2), 67-70.
  • Conrad, V., Pollak, L. W. (1950). Methods in Climatology. Cambridge: Harvard University Press.
  • Conrad, Victor. (1946). Methods in Climatology. Oxford University Press (C. 1). Oxford University Press. doi:10.1002/j.1477-8696.1946.tb00041.x
  • Çiçek, İ., Türkoğlu, N., Gürgen, G. (2004). Ankara’da hava kirliliğinin istatistiksel analizi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 1-18.
  • Çöleri, M., Mehmet, Y., Deniz, A., Turgut, Ü., Eryılmaz, A., Geçer, C., Güser, A. (2007). Hava Analiz ve Tahmin Tekniği. Ankara: DMİ Yayınları No:2006-1.
  • Dadaser-Çelik, F., Cengiz, E. (2014). Wind speed trends over Turkey from 1975 to 2006. International Journal of Climatology, 34(6), 1913-1927. doi:10.1002/joc.3810
  • Dalfes, H. N., Avcı, S. (2023). İstanbul ve İzmir’de Kayıp Kıyılar-Deniz Seviyesi Yükselmesi ve Olası Etkileri Karar Vericiler İçin Özet. Ankara.
  • Düşmez, İ., Çukur, H., Çevik, S., Şimşek, F. C. (2022). Rubinstain yöntemiyle hâkim rüzgâr yönü Hesaplamaları için bir yazılım denemesi. İçinde IV. Uluslararası Coğrafya Eğitimi Kongresi (UCEK-2022), Karabük, Türkiye. 148-149.
  • Erinç, S. (1984). Klimatoloji ve Metotları.
  • Erinç, S. (2001). Jeomorfoloji II. İstanbul: Der Yayınları.
  • Erol, O. (1999). Genel Klimatoloji. Ankara: Çantay Kitabevi.
  • Ertek, T. A. (2011). Kıyı kumulları oluşumları, gelişimleri, yayılışları ve Türkiye’den bazı problemli kumul sahaları. İçinde 7. Kıyı Mühendisliği Sempozyumu. Trabzon.
  • Garza, J. A., Chu, P.-S., Norton, C. W., Schroeder, T. A. (1988). Changes of the prevailing trade winds over the islands of Hawaii and the North Pacific. J. Geophys. Res, 117, 11109. doi:10.1029/2011JD016888
  • Gumus, V., Simsek, O., Seaid, M. (2023). Investigating recent changes in the wind speed trends over Turkey. Acta Geophysica, 71(3), 1305-1319. doi:10.1007/S11600-022-01011-2/FIGURES/10.
  • İskan, S., Koç, T. (2021). İnegöl (Bursa) havzasında hava kalitesinin fiziki ortam ile ilişkisi. Türk Coğrafya Dergisi, (77), 7-18. doi:10.17211/tcd.871839.
  • Keser, N. (2002). Kütahya’da hava kirliliğine etki eden topografik ve klimatik faktörler. Marmara Coğrafya Dergisi, (5). 69-100.
  • Koçman, A. (1993). Türkiye İklimi (Climate of Turkey). İzmir: Aegean University Press.
  • Kunt, F., Dursun, Ş. (2018). Konya Merkezinde Hava Kirliliğine Bazı Meteorolojik Faktörlerin Etkisi. Ulusal Çevre Bilimleri Araştırma Dergisi, Sayı (C. 1).
  • La Sorte, F. A., Fink, D. (2017). Projected changes in prevailing winds for transatlantic migratory birds under global warming. Journal of Animal Ecology, 86(2), 273-284. doi:10.1111/1365-2656.12624
  • Lapworth, A., McGregor, J. (2008). Seasonal variation of the prevailing wind direction in Britain. Weather, 63(12), 361-364. doi:10.1002/wea.242
  • Lashkari, H., Mohammadi, Z., Keikhosravi, G. (2017). Annual Fluctuations and displacements of Inter Tropical Convergence Zone (ITCZ) within the range of Atlantic Ocean-India. Open Journal of Ecology, 07(01), 12-33. doi:10.4236/oje.2017.71002
  • Lövstedt, C. B., Bengtsson, L. (2008). The role of non-prevailing wind direction on resuspension and redistribution of sediments in a shallow lake. Aquatic Sciences, 70(3), 304-313. doi:10.1007/S00027-008-8047-8/METRICS
  • Markgraf, V. (1980). Pollen dispersal in a mountain area. Grana, 19(2), 127-146. doi:10.1080/00173138009424995
  • Ogawa, F., Spengler, T. (2019). Prevailing Surface Wind Direction during air–sea heat exchange. Journal of Climate, 32(17), 5601-5617. doi:10.1175/JCLI-D-18-0752.1
  • Poupkou, A., Zanis, P., Nastos, P., Papanastasiou, D., Melas, D., Tourpali, K., Zerefos, C. (2011). Present climate trend analysis of the Etesian winds in the Aegean Sea. Theoretical and Applied Climatology, 106(3-4), 459-472. doi:10.1007/s00704-011-0443-7
  • Şahin, S., Türkeş, M. (2013). Contemporary surface wind climatology of Turkey. Theoretical and Applied Climatology, 113(1-2), 337-349. doi:10.1007/s00704-012-0789-5
  • Şahin, S., Türkeş, M. (2020). Assessing wind energy potential of Turkey via vectoral map of prevailing wind and mean wind of Turkey. Theoretical and Applied Climatology, 141(3-4), 1351-1366. doi:10.1007/s00704-020-03276-3
  • Menteşe, S., Tağıl, Ş., (2012). Bilecik’te iklim elemanlarının hava kirliliği üzerine etkisi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 15(28), 3-16.
  • Shokurova, I. G. (2019). Interannual variability of wind stress curl in the Black Sea and its response to changes in prevailing wind frequency Interannual variability of wind stress curl in the Black Sea and its response to c. IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science, 386, 1-8. doi:10.1088/1755-1315/386/1/012014
  • Tarara, J. M., Ferguson, J. C., Hoheisel, G. A., Perez Peña, J. E. (2005). Asymmetrical canopy architecture due to prevailing wind direction and row orientation creates an imbalance in irradiance at the fruiting zone of grapevines. Agricultural and Forest Meteorology, 135(1-4), 144-155. doi:10.1016/J.AGRFORMET.2005.11.011
  • Timmermann, A., McGregor, S., Jin, F.-F. (2010). Wind effects on past and future regional sea level trends in the Southern Indo-Pacific. Journal of Climate, 23(16), 4429-4437. doi:10.1175/2010JCLI3519.1
  • Türkeş, M. (2010). Genel Klimatoloji. Ankara: Ertem Büro.
  • Türkeş, M., Altan, G. (2012). Muğla Orman Bölge Müdürlüğü’ne bağlı orman arazilerinde 2008 yılında çıkan yangınların kuraklık indisleri ile çözümlenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 9(1).
  • Türkeş, M., Tolunay, D., (2023). İklim değişikliği ve orman yangınları. İçinde Kavgacı, A., Başaran, M.A., (Ed.), Orman Yangınları, Ankara.
  • Xu, X. M., Ridout, M. S. (2001). Effects of prevailing wind direction on spatial statistics of plant disease Epidemics. Journal of Phytopathology, 149(3-4), 155-166. doi:10.1046/J.1439-0434.2001.00591.X
  • Yetmen, H. (2014). Ardeşen (Rize)’de Mart 2014’te meydana gelen orman yangınının meteorolojik hazırlayıcıları Coğrafi Bilimler Dergisi, 12(2), 133-148. doi: 10.1501/Cogbil_0000000157
  • Yılmaz, E. (2021). Türki̇ye’de rüzgâr hizi veri̇leri̇ni̇n homojenleşti̇ri̇lmesi̇ ve eği̇li̇mleri̇. DTCF Dergisi, 1, 185-233.
  • Yılmaz, E., Çiçek, İ. (2021). Son 90 yılda, Türkiye’de hâkim rüzgâr yönü değişimleri. İçinde 2. İstanbul Uluslararası Coğrafya Kongresi 17-18 Haziran 2021, İstanbul, 127-130.
  • Yılmaz, E., Acar, Z. (2024). Variations in Turkiye's sea surface temperatures. Geografisk Tidsskrift-Danish Journal of Geography ISSN: doi: 10.1080/00167223.2024.2388525
  • Yılmaz, E., Darende, V. (2021). Türkiye’de yağış ölçümü yapılan manuel-otomatik meteoroloji gözlem istasyonu verilerinin karşılaştırılması. Türk Coğrafya Dergisi, 77, 53-66. doi:10.17211/tcd.834500
Toplam 47 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Türkiye Fiziki Coğrafyası
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Erkan Yilmaz 0000-0002-3821-3648

İhsan Çiçek 0000-0002-9000-2805

Sedat Avcı 0000-0003-4371-5578

Erken Görünüm Tarihi 17 Mart 2025
Yayımlanma Tarihi 29 Nisan 2025
Gönderilme Tarihi 19 Kasım 2024
Kabul Tarihi 10 Mart 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Cilt: 23 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Yilmaz, E., Çiçek, İ., & Avcı, S. (2025). Türkiye’de Hâkim Rüzgâr Yönü Değişimleri (1931-2020). Coğrafi Bilimler Dergisi, 23(1), 46-88. https://doi.org/10.33688/aucbd.1583736
 Kapak Resmi İndir

Coğrafi Bilimler Dergisi Creative Commons Attribution-NonCommercial-Non-Derivatives 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) altında lisanslanmıştır.

The Turkish Journal of Geographical Sciences is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-No-Derivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0).by-nc-nd.svg