Yirminci yüzyılda bilgisayarın icadıyla başlayan dijital dönüşüm, yirmi birinci yüzyılda teknolojinin hızla günlük hayatın vazgeçilmez bir parçası haline gelmesiyle zirve noktasına ulaşmıştır. Bu durum da, hayatın pek çok alanını olduğu gibi ceza hukukunu da etkilemiştir. Teknolojinin gelişimiyle, yapılabilecek hak ihlallerinin artması ve çeşitlenmesi, farklı suç tiplerinin ceza kanunlarına girmesine zemin hazırlamıştır. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 138. maddesinde ilk defa hükme bağlanan “Verileri yok etmeme” suçu da kişisel verilere yönelik ihlallerin ceza hukuku aracılığıyla önlenmesi amacının bir yansımasıdır. Makalede, ilgili suç fiili incelenmiştir. Öncelikle kişisel veriler tanımlanarak ulusal ve uluslararası mevzuattaki düzenlemeler ele alınmış, sonrasında da suç fiili değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda, öncelikle suçun hukuki konusu, mağduru, faili ve maddi konusu tartışılmış, ardından suçun ikili ayrımı görüşü doğrultusunda maddi ve manevi unsuru ortaya konulmuştur. Suçun özel görünüş biçimleri başlığı altında ise suça etki eden nedenler, teşebbüs ve gönüllü vazgeçme, iştirak ve içtima kurumları ele alınmış; ardından suça bağlanan yaptırıma ve kovuşturma usulüne yönelik bilgi verilmiştir. Son olarak da Alman hukukuyla kıyaslanarak suçun düzenlemesine ilişkin çeşitli öneriler getirilmiştir.
Kişisel Veri Verileri Yok Etmeme Suçu Türk Ceza Kanunu 138. Madde Kişisel Verilerin Ceza Hukuku Yoluyla Korunması Kişisel Verilerin Korunması Kanunu
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ceza Hukuku |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 11 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 5 Şubat 2025 |
Kabul Tarihi | 12 Nisan 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 74 Sayı: 1 |