Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye

Yıl 2025, Sayı: Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı, 200 - 225

Öz

İki dilli manzum sözlükler, başlangıç düzeyinde hedef dilde kelime ve temel bilgilere ait terimlerin öğretilmesinde temel kaynak olmuşlar; aruzun ahenk ve ritmik unsurlarının başka bir deyişle müziğin ezber eyleminde olumlu ve kolaylaştırıcı etkisi görülerek dil öğretiminin vazgeçilmez kitapları olmuşlardır. Anadolu’da telif edilmiş ilk manzum Arapça Farsça sözlükler, Arapça öğretimine hizmet etmiş ise de Arapça ve Farsça kelimelerin birlikte öğrenilmesini sağlamış, bir yabancı dilin başka bir yabancı dille öğretilmesi işlevi görmüşlerdir. On dördüncü yüzyılın sonlarına doğru Arapça ve Farsçanın Türkçe ile öğretimi süreci başlatılmıştır. Abdüllatif İbn Melek Arapça sözlüklerin, Hüsâm b. Hasan Farsça sözlüklerin Türkçe yazılmasında öncü olmuşlar, on beşinci yüzyılın ilk yıllarından itibaren Arapça Türkçe, Farsça Türkçe sözlüklerin telifi başlamıştır. Nisâbu’s-Sıbyân ve Nasîbü’l-Fityân manzum sözlük telifinde örnek alınmış ise de Anadolu’da yazılan manzum sözlüklerin düzen ve içeriklerinde önemli değişiklikler ve yenilikler yapılmış, en önemlisi bir takım ilke ve usuller belirlenmiştir. Çeşitli dil gruplarında yazılmış manzum sözlüklerin varlığı ve bu geleneğin farklı dil gruplarında yirminci yüzyıla kadar sürdürülmüş olması manzum sözlüklerin kelime öğretimindeki etkinliğinin göz ardı edilemeyeceğini ortaya koyar. Manzum sözlüklerin düzen olarak ortak özellikleri olsa da kıta ve sayıları, söz varlıkları amaca ve hedef kitleye göre belirlenmiştir. Farklı hacim ve düzeyde olan bu sözlükler dil grubuna göre manzum sözlük mecmualarında bir araya getirilerek zamanın yabancı dil öğretim setleri oluşturulmuştur. Makalede Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye, on üçüncü yüzyıldan on altıncı yüzyılın ilk yarısına kadar gelinen süreçte manzum sözlüklerin kendilerine özgü tertip özelliklerinden ve içeriklerinden söz edilecektir. Bu ilk örneklerin sözlük işlevi özelliklerinin Farsça Türkçe manzum sözlüklerin ilkleri olan Tuhfe-i Hüsâmî, Bahrü’l-Garâyib ve Tuhfe-i Şâhidî’ye ne şekilde yansıdığı üzerinde durulacaktır. Özelde ise Hüsâm b. Hasan, Lütfullah Halimî ve Şâhidî’nin sözlüklerinde belirlemiş oldukları usul ve ilkeler, kazandırdıkları yenilikler ortaya konacak ve son olarak Şâhidî’nin manzum sözlüklere kazandırdığı pedagojik yaklaşım değerlendirilecektir.

Kaynakça

  • Abdullatîf İbn Melek, [yzm.]. Firişteoğlu Lügatı. Diyanet İşleri Başkanlığı Kütüphanesi Nu: 004351-I.
  • Akalın, Ş. H. (2010). Sözlüğün tarihi. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi. XCVIII (699), 268-279.
  • Anıl, A. (2016). Tuhfe-i Hüsâmî (İnceleme, Çeviri Yazılı Metin, Dizin). [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi].
  • Averbek, G. D. (2018). Dillerinden biri Türkçe olan manzum sözlükler üzerine yapılan çalışmalar bibliyografyası. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi. 21, 85-114. https://doi.org/10.15247/dev.2527
  • Averbek, G. D. (2019). Anadolu sahasında müstakil bir tür olarak manzum sözlükler. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi. 23, 62-83.
  • Baktır, M. (1999). İbn Melek. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 20, 175-176. https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-melek
  • Boz, E. (2013). Osmanlı Bursa’sında Dil-Kültür ve Edebiyat Bilgi Şöleni. Uludağ Üniversitesi Yayınları. Farsça-Türkçe ilk manzum sözlük Tuhfe-i Hüsâmî’nin Bursa (İneybey) nüshası (ss. 69-74). https://www.academia.edu/29064536/
  • Çakır, M. S. (2018). Ahmedî Sempozyumu (2 Mayıs 2018 Sivas). Editör Alim Yıldız. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları. Ahmedî ve eserleri üzerine yapılan çalışmalar (ss. 265-272). https://www.academia.edu/37732102
  • Çetin, N. M. (1964). Ahmedî’nin Mirkâtü’l-edeb’i hakkında. Türkiyat Mecmuası. XIV, 217-230. https://dergipark.org.tr/tr/pub/iuturkiyat/issue/18509/195125
  • Çöloğlu, M. M. (2009). Silkü’l-Cevahir -Çeviriyazı ve Dil İncelemesi- [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Celal Bayar Üniversitesi].
  • Efe, Z. (2024). Farsça-Türkçe manzum bir sözlük: Tuhfe-i Fethiyye. Türük Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi. 12 (36), 68-95.
  • Engürî Abdulhamîd b. Abdurrahman, [yzm.]. Silkü’l-Cevâhir. Manisa İl Halk Kütüphanesi. (Demirbaş Nu. 2721).
  • Ferâhî, [yzm.]. Nisâbu’s-Sıbyân. İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi TY10963
  • Ferâhî Ebû Nasr (1384). Hodâmûz-i Nisâb külliyât-ı Nisâbu’s-sıbyân. nâşir Hasanzâde Âmulî, & Mîrzâ Ebu’l-Hasan Şa‘rânî. İntişârât-i İslâmiyye.
  • Hüsâm-ı Hoyî Hüsâmuddîn Hasan b. Abdulmü’min. [yzm.]. Nasîbü’l-fityân ve nesîbü’t-tibyân. Diyanet İşleri Başkanlığı Kütüphanesi. (Demirbaş Nu. 005373-II).
  • İmamoğlu, A. H. (2005). Farsça-Türkçe manzum sözlükler ve Şahidi’nin sözlüğü (inceleme-metin). Muğla Üniversitesi Yayınları.
  • Kaplan, Y. (2020). Müellifi ve telif tarihi meçhul bir Arapça-Türkçe manzum sözlük: Bülgatü’s-Sıbyân. Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi. (3), 41-70.
  • https://dergipark.org.tr/tr/pub/korkutataturkiyat/issue/58935/826434.
  • Kâtip Çelebi (1943). Keşfu’z-zunûn an esâmi’l-kütüp ve’l-fünûn. I-II. Hazırlayanlar Şerafettin Yaltkaya-Rıfat Bilge. Milli Eğitim Basımevi.
  • Kâşgarlı Mahmud (2018). Dîvânu lugâti’t-Türk: Giriş-metin-çeviri-notlar-dizin. Hazırlayanlar A B. Ercilasun, & Ziyat Akkoyunlu. Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Kaynak, M. (2021). Ana çizgileriyle sözlük bilimi ve Türk sözlükçülüğü. Kafdağı. 6 (1), 79-101. https://doi.org/10.51469/kafdagi.755708
  • Kılıç. A. (2007a). Manzum sözlük mecmuası. Laçin Yayınları.
  • Kılıç, A. (2007b). Sübha-i sıbyân şerhi Hediyyetü’l-ihvân (inceleme-metin). Laçin Yayınları.
  • Kılıç, A. (2007c). Türkçe-Farsça manzum sözlüklerden Tuhfe-i Şâhidî (metin). Turkish Studies. 2(4), 516-548. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.189
  • Kut, G. (1999, 18 Ekim). Dedelerimiz Frenkçeyi şiirle öğrenirdi. Hürriyet Gazetesi. https://www.hurriyet.com.tr/gundem/dedelerimiz-frenkceyi-siirle-ogrenirdi-39108207
  • Levend, A. S. (1971). Sözlüklerimiz. Türk Dili. 24 (235) 4-6.
  • Muhtar, C. (1993). İki Kur’an sözlüğü lugat-ı Frişteoğlu ve lugat-ı Kânûn-ı ilâhî, Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
  • Münzevî, A. N. (1959). Ferhengnâmehâ-yi Arabî be-Fârsî. İntişârât-i ânişgâh-i Tahran.
  • Nizam, B. S. (2021). Bir mecmûanın serencâmı: Süleymaniye Kütüphanesi Süleymaniye No. 876’da kayıtlı Şâhidî (manzum sözlük) mecmûası üzerine. Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi. 5 (1), 408-449. https://doi.org/10.34083/akaded.900076
  • Öz, Y. (1999). Tuhfe-i Şâhidî şerhleri. Alagöz Ltd. Şti.
  • Öz, Y. (2016). Tarih boyunca Farsça-Türkçe sözlükler. Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Öz, Y. (2023). Uluslararası Farsça konuşan ülkeler filoloji sempozyumu bildiri kitabı 15-17.12.2023. Tuhfetü'l-uşşâk adlı eserin ikinci bir nüshası üzerinden yeni değerlendirmeler (ss. 478-485). https://admin.inonu.edu.tr/servlet/application/ModuleContent/13813/19-01 2024_103327680.pdf
  • Öz, Y. (2024). Farsça öğretiminde ‘doğal’ ya da ‘doğrudan’ yöntemin bir örneği: Miftâh-ı zebân-ı Fârsî. Nüsha. (59), 1-37. https://doi.org/10.32330/nusha.1514014
  • Özdemir, Ş. (2015). Ahmed-i Dâî’nin Ukûdü’l-cevâhir’i inceleme-tenkitli metin-sözlük. [Basılmamış yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi].
  • Şâhidî (1275). Tuhfe-i Şâhidî. Tophane-i Âmire.
  • Şimşekler, N. (1998). Şâhidî İbrâhîm Dede’nin Gülşen-i Esrâr’ı Tenkitli Metin-Tahlil. [Basılmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi].
  • Şimşekler, N. (2002). VI. Afyonkarahisar araştırmaları sempozyumu-bildiriler. Şâhidî Dede’nin Gülşen-i Esrâr’ına Göre Afyon ve Çevresinde Mevlevî Muhitleri. (ss. 309-317). Afyon Belediyesi Yayınları.
  • Temizel, A. (2002). Ahmedî’nin Farsça eserleri, tenkitli metin-inceleme-tercüme ve indeks. [Basılmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi].
  • Temizel, A. (2018). Ahmedî Sempozyumu 2 Mayıs 2018. Editör Alim Yıldız. Sivas Ahmedî’nin Farsça eserleri (ss. 111-134). Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Matbaası.
  • Uzun, A. (2020). Bahrü’l-garâyib Farsça-Türkçe manzum sözlük. Pegem Akademi.
  • Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Anadolu beylikleri ve Akkoyunlu Karakoyunlu devletleri. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Yavuzarslan, P. (2009). Osmanlı dönemi Türk sözlükçülüğü. TİYDEM Yayıncılık.
  • Yavuzarslan, P. (2004). Türk sözlükçülük geleneği açısından Osmanlı dönemi sözlükleri ve Şemseddin Sâmî’nin Kâmûs-ı Türkî’si. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi. 44 (2) 185-202. doi: 10.1501/Dtcfder_0000001042
  • Yücel, Y. (1991). Anadolu beylikleri hakkında araştırmalar. I. Türk Tarih Kurumu Yayınları.

From Nisab as-Sibyan to Tuhfa-i Shahidi

Yıl 2025, Sayı: Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı, 200 - 225

Öz

Bilingual verse dictionaries have become fundamental resources for teaching vocabulary and essential terms in the target language at the beginner level. These dictionaries, by harnessing the rhythmic and harmonic elements of poetry -essentially the musicality of the language- have had a positive and facilitating effect on memorization, making them indispensable books for language learning. The first verse Arabic-Persian dictionaries written in Anatolia served Arabic instruction but also enabled the simultaneous learning of both Arabic and Persian words, functioning as a method for teaching one foreign language through another. Towards the end of the fourteenth century, the teaching of Arabic and Persian alongside Turkish began. Figures like Abd al-Latif Ibn Malak, who pioneered Arabic dictionaries, and Husam b. Hasan, who did the same for Persian, played a key role in the creation of Arabic-Turkish and Persian-Turkish dictionaries starting in the early fifteenth century. While the verse dictionaries Nisab as-Sibyan and Nasib al-Fityan served as models, significant changes and innovations were introduced in the structure and content of verse dictionaries written in Anatolia. Most notably, certain principles and methods were established. The existence of poetic dictionaries written in various language groups, and the fact that this tradition continued in different language groups until the twentieth century, reveals that the effectiveness of verse dictionaries in vocabulary teaching cannot be overlooked. While these dictionaries share common features in terms of their structure, their rhyme schemes, number of verses, and vocabulary were tailored to the purpose and target audience. These dictionaries, varying in size and complexity, were compiled into verse dictionary collections based on the language group, thus forming foreign language teaching sets of their time. This article will discuss the unique organizational features and contents of poetic dictionaries from Nisab as-Sibyan to Tuhfa-i Shahidi, covering the period from the thirteenth century to the first half of the sixteenth century. The article will examine how the dictionary functions of these early examples are reflected in the first Persian-Turkish verse dictionaries, such as Tuhfa-i Husami, Bahr al-Garayib, and Tuhfa-i Shahidi. Specifically, the methods and principles established by figures like Husam b. Hasan, Lutf Allah Halimi, and Shahidi, along with their innovations, will be presented. Finally, Shahidi's pedagogical approach to verse dictionaries will be evaluated.

Kaynakça

  • Abdullatîf İbn Melek, [yzm.]. Firişteoğlu Lügatı. Diyanet İşleri Başkanlığı Kütüphanesi Nu: 004351-I.
  • Akalın, Ş. H. (2010). Sözlüğün tarihi. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi. XCVIII (699), 268-279.
  • Anıl, A. (2016). Tuhfe-i Hüsâmî (İnceleme, Çeviri Yazılı Metin, Dizin). [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi].
  • Averbek, G. D. (2018). Dillerinden biri Türkçe olan manzum sözlükler üzerine yapılan çalışmalar bibliyografyası. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi. 21, 85-114. https://doi.org/10.15247/dev.2527
  • Averbek, G. D. (2019). Anadolu sahasında müstakil bir tür olarak manzum sözlükler. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi. 23, 62-83.
  • Baktır, M. (1999). İbn Melek. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 20, 175-176. https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-melek
  • Boz, E. (2013). Osmanlı Bursa’sında Dil-Kültür ve Edebiyat Bilgi Şöleni. Uludağ Üniversitesi Yayınları. Farsça-Türkçe ilk manzum sözlük Tuhfe-i Hüsâmî’nin Bursa (İneybey) nüshası (ss. 69-74). https://www.academia.edu/29064536/
  • Çakır, M. S. (2018). Ahmedî Sempozyumu (2 Mayıs 2018 Sivas). Editör Alim Yıldız. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları. Ahmedî ve eserleri üzerine yapılan çalışmalar (ss. 265-272). https://www.academia.edu/37732102
  • Çetin, N. M. (1964). Ahmedî’nin Mirkâtü’l-edeb’i hakkında. Türkiyat Mecmuası. XIV, 217-230. https://dergipark.org.tr/tr/pub/iuturkiyat/issue/18509/195125
  • Çöloğlu, M. M. (2009). Silkü’l-Cevahir -Çeviriyazı ve Dil İncelemesi- [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Celal Bayar Üniversitesi].
  • Efe, Z. (2024). Farsça-Türkçe manzum bir sözlük: Tuhfe-i Fethiyye. Türük Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi. 12 (36), 68-95.
  • Engürî Abdulhamîd b. Abdurrahman, [yzm.]. Silkü’l-Cevâhir. Manisa İl Halk Kütüphanesi. (Demirbaş Nu. 2721).
  • Ferâhî, [yzm.]. Nisâbu’s-Sıbyân. İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi TY10963
  • Ferâhî Ebû Nasr (1384). Hodâmûz-i Nisâb külliyât-ı Nisâbu’s-sıbyân. nâşir Hasanzâde Âmulî, & Mîrzâ Ebu’l-Hasan Şa‘rânî. İntişârât-i İslâmiyye.
  • Hüsâm-ı Hoyî Hüsâmuddîn Hasan b. Abdulmü’min. [yzm.]. Nasîbü’l-fityân ve nesîbü’t-tibyân. Diyanet İşleri Başkanlığı Kütüphanesi. (Demirbaş Nu. 005373-II).
  • İmamoğlu, A. H. (2005). Farsça-Türkçe manzum sözlükler ve Şahidi’nin sözlüğü (inceleme-metin). Muğla Üniversitesi Yayınları.
  • Kaplan, Y. (2020). Müellifi ve telif tarihi meçhul bir Arapça-Türkçe manzum sözlük: Bülgatü’s-Sıbyân. Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi. (3), 41-70.
  • https://dergipark.org.tr/tr/pub/korkutataturkiyat/issue/58935/826434.
  • Kâtip Çelebi (1943). Keşfu’z-zunûn an esâmi’l-kütüp ve’l-fünûn. I-II. Hazırlayanlar Şerafettin Yaltkaya-Rıfat Bilge. Milli Eğitim Basımevi.
  • Kâşgarlı Mahmud (2018). Dîvânu lugâti’t-Türk: Giriş-metin-çeviri-notlar-dizin. Hazırlayanlar A B. Ercilasun, & Ziyat Akkoyunlu. Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Kaynak, M. (2021). Ana çizgileriyle sözlük bilimi ve Türk sözlükçülüğü. Kafdağı. 6 (1), 79-101. https://doi.org/10.51469/kafdagi.755708
  • Kılıç. A. (2007a). Manzum sözlük mecmuası. Laçin Yayınları.
  • Kılıç, A. (2007b). Sübha-i sıbyân şerhi Hediyyetü’l-ihvân (inceleme-metin). Laçin Yayınları.
  • Kılıç, A. (2007c). Türkçe-Farsça manzum sözlüklerden Tuhfe-i Şâhidî (metin). Turkish Studies. 2(4), 516-548. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.189
  • Kut, G. (1999, 18 Ekim). Dedelerimiz Frenkçeyi şiirle öğrenirdi. Hürriyet Gazetesi. https://www.hurriyet.com.tr/gundem/dedelerimiz-frenkceyi-siirle-ogrenirdi-39108207
  • Levend, A. S. (1971). Sözlüklerimiz. Türk Dili. 24 (235) 4-6.
  • Muhtar, C. (1993). İki Kur’an sözlüğü lugat-ı Frişteoğlu ve lugat-ı Kânûn-ı ilâhî, Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
  • Münzevî, A. N. (1959). Ferhengnâmehâ-yi Arabî be-Fârsî. İntişârât-i ânişgâh-i Tahran.
  • Nizam, B. S. (2021). Bir mecmûanın serencâmı: Süleymaniye Kütüphanesi Süleymaniye No. 876’da kayıtlı Şâhidî (manzum sözlük) mecmûası üzerine. Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi. 5 (1), 408-449. https://doi.org/10.34083/akaded.900076
  • Öz, Y. (1999). Tuhfe-i Şâhidî şerhleri. Alagöz Ltd. Şti.
  • Öz, Y. (2016). Tarih boyunca Farsça-Türkçe sözlükler. Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Öz, Y. (2023). Uluslararası Farsça konuşan ülkeler filoloji sempozyumu bildiri kitabı 15-17.12.2023. Tuhfetü'l-uşşâk adlı eserin ikinci bir nüshası üzerinden yeni değerlendirmeler (ss. 478-485). https://admin.inonu.edu.tr/servlet/application/ModuleContent/13813/19-01 2024_103327680.pdf
  • Öz, Y. (2024). Farsça öğretiminde ‘doğal’ ya da ‘doğrudan’ yöntemin bir örneği: Miftâh-ı zebân-ı Fârsî. Nüsha. (59), 1-37. https://doi.org/10.32330/nusha.1514014
  • Özdemir, Ş. (2015). Ahmed-i Dâî’nin Ukûdü’l-cevâhir’i inceleme-tenkitli metin-sözlük. [Basılmamış yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi].
  • Şâhidî (1275). Tuhfe-i Şâhidî. Tophane-i Âmire.
  • Şimşekler, N. (1998). Şâhidî İbrâhîm Dede’nin Gülşen-i Esrâr’ı Tenkitli Metin-Tahlil. [Basılmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi].
  • Şimşekler, N. (2002). VI. Afyonkarahisar araştırmaları sempozyumu-bildiriler. Şâhidî Dede’nin Gülşen-i Esrâr’ına Göre Afyon ve Çevresinde Mevlevî Muhitleri. (ss. 309-317). Afyon Belediyesi Yayınları.
  • Temizel, A. (2002). Ahmedî’nin Farsça eserleri, tenkitli metin-inceleme-tercüme ve indeks. [Basılmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi].
  • Temizel, A. (2018). Ahmedî Sempozyumu 2 Mayıs 2018. Editör Alim Yıldız. Sivas Ahmedî’nin Farsça eserleri (ss. 111-134). Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Matbaası.
  • Uzun, A. (2020). Bahrü’l-garâyib Farsça-Türkçe manzum sözlük. Pegem Akademi.
  • Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Anadolu beylikleri ve Akkoyunlu Karakoyunlu devletleri. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Yavuzarslan, P. (2009). Osmanlı dönemi Türk sözlükçülüğü. TİYDEM Yayıncılık.
  • Yavuzarslan, P. (2004). Türk sözlükçülük geleneği açısından Osmanlı dönemi sözlükleri ve Şemseddin Sâmî’nin Kâmûs-ı Türkî’si. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi. 44 (2) 185-202. doi: 10.1501/Dtcfder_0000001042
  • Yücel, Y. (1991). Anadolu beylikleri hakkında araştırmalar. I. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Toplam 44 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Edebi Çalışmalar (Diğer)
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Yusuf Öz 0000-0002-0650-6104

Erken Görünüm Tarihi 18 Nisan 2025
Yayımlanma Tarihi
Gönderilme Tarihi 5 Şubat 2025
Kabul Tarihi 27 Şubat 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı

Kaynak Göster

APA Öz, Y. (2025). Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye. Bitig Edebiyat Fakültesi Dergisi(Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı), 200-225. https://doi.org/10.69787/bitigefd.1633753
AMA Öz Y. Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye. bitig. Nisan 2025;(Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı):200-225. doi:10.69787/bitigefd.1633753
Chicago Öz, Yusuf. “Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-I Şâhidî’ye”. Bitig Edebiyat Fakültesi Dergisi, sy. Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı (Nisan 2025): 200-225. https://doi.org/10.69787/bitigefd.1633753.
EndNote Öz Y (01 Nisan 2025) Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye. Bitig Edebiyat Fakültesi Dergisi Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı 200–225.
IEEE Y. Öz, “Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye”, bitig, sy. 1470-1550, ss. 200–225, Nisan 2025, doi: 10.69787/bitigefd.1633753.
ISNAD Öz, Yusuf. “Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-I Şâhidî’ye”. Bitig Edebiyat Fakültesi Dergisi 1470-1550 (Nisan 2025), 200-225. https://doi.org/10.69787/bitigefd.1633753.
JAMA Öz Y. Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye. bitig. 2025;:200–225.
MLA Öz, Yusuf. “Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-I Şâhidî’ye”. Bitig Edebiyat Fakültesi Dergisi, sy. Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı, 2025, ss. 200-25, doi:10.69787/bitigefd.1633753.
Vancouver Öz Y. Nisâbu’s-Sıbyân’dan Tuhfe-i Şâhidî’ye. bitig. 2025(Mevlevilik Geleneği ve Vefatının 475. Yılında Muğlalı İbrahim Şâhidî (1470-1550) Özel Sayısı):200-25.
bitig Edebiyat Fakültesi Dergisi 88x31.png Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.