Öz
This study aimed to determine the rangeland utilization habits of the farmers in 15 villages of the Karacabey district of Bursa province. For this purpose, a survey was carried out with a total of 225 participants in 15 villages (Akçakoyun, Canbaz, Dağkadı, Danişment, Eskikarağaç, Gönü, Harmanlı, İnkaya, Karakoca, Muratlı, Subaşı, Sultaniye, Tophisar, Yenikaraağaç and Yolağzı), which have the highest number of rangelands in Karacabey district in 2024. According to the survey results, 52.9% of the farmers who participated in the survey know about the rangeland law, but it was revealed that there are generally deficiencies in the implementation of the grazing plan. In addition, it was determined that although the farmers feed their animals in the barn during the winter period. They mostly graze their animals in the rangeland during the critical periods for rangeland plants. In conclusion, to use the rangelands by the management principles, it is very important to consider the grazing season and not to graze in critical periods such as early spring, summer and late autumn. For this reason, more effective use of rangelands can be ensured by providing information on these issues to the producers in the region.
Anahtar Kelimeler
Animal husbandry Bursa grazing plan Karacabey district rangeland
Kaynakça
- Alatürk, F., Gökkuş, A., Can, S. & Ali, B. (2018). Çanakkale İli Mera Hayvancılığının yapısı: Çan Örneği. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 6 (Özel Sayı), 213-218.
- Altın, M., Gökkuş, A. & Koç, A. (2011). Çayır Mera Yönetimi. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Anonim (2022). BURSA Valiliği İl Tarım ve Orman Müdürlüğü Birifing Dosyası. https://bursa.tarimorman.gov.tr/Belgeler/Faaliyet%20Raporlar%C4%B1/2022%20%20Y%C4%B1l%C4%B1%20Faaliyet%20Raporu.pdf
- Anonim (2023). Bebka Karacabey İlçe Raporu https://bebka.org.tr/dokuman/bursa-karacabey-ilce-raporu/
- Anonim (2024). Bursa İl Tarım ve Orman Müdürlüğü verileri (Yayınlanmamış veriler).
- Demiray, H. C. (2013). Uşak İlinde Mera Hayvancılığı Uygulamalarının Belirlenmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 48 s.
- Demiroğlu, T. G. & Özkan, Ş. S. (2017). Türkiye ve Ege Bölgesi Çayır-Mera Alanları ile Yem Bitkileri Tarımına Genel Bir Bakış. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 5(1), 21-28.
- Gürsoy, E. (2023). Samanların Besin Değeri ve Sindirilebilirliğini Artırma Yöntemleri. Kadirli Uygulamalı Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 160-169. TÜİK (2022). https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?locale=tr
- TÜRKVET (2023). T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Gıda ve Kontrol Genel Müdürlüğü. Hayvan kayıt sistemleri (Yayınlanmamış veriler).
Öz
Bu araştırmada, Bursa ilinin Karacabey ilçesine ait 15 köyde bölge çiftçisinin mera kullanım alışkanlıklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla 2024 yılında Karacabey ilçesinde yer alan ve en fazla mera varlığına sahip olan 15 köyde (Akçakoyun, Canbaz, Dağkadı, Danişment, Eskikarağaç, Gönü, Harmanlı, İnkaya, Karakoca, Muratlı, Subaşı, Sultaniye, Tophisar, Yenikaraağaç ve Yolağzı) toplam 225 katılımcı ile bir anket çalışması yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; ankete katılan çiftçilerin %58.3’ü Mera Kanunu hakkında bilgi sahibi olmakla birlikte genellikle otlatma planının uygulanması konusunda eksikliklerin olduğu ortaya çıkmıştır. Ayrıca, çiftçilerin kış döneminde hayvanlarını ahırda beslenmelerine karşın mera bitkileri açısından kritik dönemler olarak adlandırılan zamanlarda hayvanların çoğunlukla merada otlattıkları belirlenmiştir. Sonuç olarak, meraların amenajman ilkelerine uygun kullanılabilmesi için otlatma mevsiminin dikkate alınması, erken ilkbahar, yaz ve geç sonbahar gibi kritik dönemlerde otlatmaların yapılmaması son derece önemlidir. Bu nedenle bölge üreticilerine bu konularda bilgiler verilerek meraların daha etkin kullanılması sağlanabilir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Alatürk, F., Gökkuş, A., Can, S. & Ali, B. (2018). Çanakkale İli Mera Hayvancılığının yapısı: Çan Örneği. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 6 (Özel Sayı), 213-218.
- Altın, M., Gökkuş, A. & Koç, A. (2011). Çayır Mera Yönetimi. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Anonim (2022). BURSA Valiliği İl Tarım ve Orman Müdürlüğü Birifing Dosyası. https://bursa.tarimorman.gov.tr/Belgeler/Faaliyet%20Raporlar%C4%B1/2022%20%20Y%C4%B1l%C4%B1%20Faaliyet%20Raporu.pdf
- Anonim (2023). Bebka Karacabey İlçe Raporu https://bebka.org.tr/dokuman/bursa-karacabey-ilce-raporu/
- Anonim (2024). Bursa İl Tarım ve Orman Müdürlüğü verileri (Yayınlanmamış veriler).
- Demiray, H. C. (2013). Uşak İlinde Mera Hayvancılığı Uygulamalarının Belirlenmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 48 s.
- Demiroğlu, T. G. & Özkan, Ş. S. (2017). Türkiye ve Ege Bölgesi Çayır-Mera Alanları ile Yem Bitkileri Tarımına Genel Bir Bakış. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 5(1), 21-28.
- Gürsoy, E. (2023). Samanların Besin Değeri ve Sindirilebilirliğini Artırma Yöntemleri. Kadirli Uygulamalı Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 160-169. TÜİK (2022). https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?locale=tr
- TÜRKVET (2023). T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Gıda ve Kontrol Genel Müdürlüğü. Hayvan kayıt sistemleri (Yayınlanmamış veriler).
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Çayır-Mera ve Yem Bitkileri |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 7 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 30 Ocak 2025 |
| Kabul Tarihi | 3 Mayıs 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 6 Sayı: 1 |
