Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Possible Maritime Delimitation Agreement Between Türkiye and Syria and Its Effects

Yıl 2025, Sayı: 7, 84 - 109

Tayfur Yumuşak

Öz

On December 8, 2024, the Assad Regime in Syria was overthrown, and subsequently, relations between the new Syrian Administration and Türkiye have entered a phase of improvement. In such a period, the possibility of signing an agreement regarding the delimitation of maritime jurisdiction areas in the Eastern Mediterranean between the two states has come up on the agenda. It is considered that the potential agreement will be based on the coastline between Türkiye’s Finike and Silifke and the coastline between Syria’s Latakia and Tartus. It is stated that while delimiting the maritime area between these two coasts, equitable principles having a customary nature and within this scope, principles such as the superiority of geography, proportionality, non-closure, encirclement, and the special status of the islands will be taken into consideration. The effects of the potential agreement are as important as its content. If the TRNC is included in such an agreement, this could lead to the de facto recognition of this state, thereby strengthening the legal basis for its maritime jurisdiction claims in the Eastern Mediterranean. Likewise, the Seville Map, which is supported by Greece, the GCASC., and the EU, and which disregards Türkiye and the TRNC—despite Türkiye having the longest coastline in the Eastern Mediterranean—will be opened to debate. Consequently, it is evident that those mentioned will raise objections to such an agreement.

Anahtar Kelimeler

Türkiye-Syria Maritime Delimitation Agreement Eastern Mediterranean Maritime Jurisdiction Areas Customary Rules Seville Map

Kaynakça

  • ABDULLAHZADE, C. (2021). Uluslararası Hukukta Deniz Yetki Alanları ve Doğu Akdeniz Bağlamında Türkiye’nin Egemen Hakları, içinde Doğu Akdeniz Sempozyumu: Doğu Akdeniz Sorunlarına Hukuki ve Siyasi Yaklaşım ile Türkiye Büyük Millet Meclisinin Çözümdeki Muhtemel Rolü. TBMM, (1 b.). Ankara, 113-151.
  • ACER, Y. (2020). Doğu Akdeniz’de Yunanistan-Mısır Deniz Sınırı Antlaşması ve Türkiye. Adalet Dergisi, 2(65), 13-26.
  • ACER, Y. (2021). Turkey’s Legal Approach to Maritime Boundary Delimitation in the Eastern Mediterranean Sea. Insight Turkey, 23(1), 99-114.
  • ACER, Y. (2025). The Potential Of A Türkiye-Syria Maritime Border Agreement. SETA > Opinion. https://www.setav.org/en/opinion/the-potential-of-a-turkiye-syria-maritime-border-agreement (E.T. 05.04.2025).
  • AÇIKGÖNÜL, Y. E. (2012). Deniz Yetki Alanlarının Hakça İlkeler Çerçevesinde Sınırlandırılması. Legal Yayıncılık. (1 b.). İstanbul
  • AHNISH, F. A. (1993). The International Law of Maritime Boundaries and the Practice of States in the Mediterranean. Clarendon Press, (1 b.). Oxford.
  • AKBAYRAK, D. (2021). Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nin Avrupa Birliğine Üyelik Süreci ve Türkiye Avrupa Birliği İlişkilerinde Kıbrıs Sorunu. Yüksek Lisans Tezi, Ufuk Üniversitesi, Ankara.
  • ALPER, G. (2020). Uluslararası Hukuk Çerçevesinde Doğu Akdeniz’deki Münhasır Ekonomik Bölge İlanları ve Sınırlandırmaları; Türkiye’nin Güvenliği ve KKTC Üzerindeki Etkiler. Anadolu Strateji Dergisi, 2(2), 29-42.
  • ARICIOĞLU, E. B. (2024). Uluslararası Deniz Hukuku Bağlamında Doğu Akdeniz'de Bölgesel ve Küresel Enerji Politikalarının Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ne Yansımaları. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
  • ARIDEMİR, H., ALLI, Ç. (2019). Doğu Akdeniz Bölgesindeki Münhasır Ekonomik Bölge Tartışmalarının Analizi. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 4(10), 188-202.
  • ARSAVA, F. (1996). Kıbrıs Sorununun Uluslararası Hukuk Açısından Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, 51(1), 43-51.
  • ATACAN, B. (2025). Suriye'nin Tarihsel ve Sosyo-Politik Dönüşümü: Kültürel Miras, Modern Krizler ve Gelecek Perspektifleri. Avrasya Dosyası, 15(2/1), 1-27.
  • AYAZ-AVAN, E. (2020). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanları Sorunu: Türkiye'nin Politikası ve AB'nin Yaklaşımı. Avrasya Etüdleri, 26(58), 87-112.
  • BAKIR, A. (2024). Petrol ve Doğal Gaz Bağlamında Türkiye’nin Doğu Akdeniz Politikaları. Yüksek Lisans Tezi, Batman Üniversitesi, Batman.
  • BALIK, İ. (2018). Türkiye’nin Deniz Yetki Alanları ve Kıyıdaş Ülkelerle Yetki Alanı Anlaşmazlıkları. Kent Akademisi, 11-33(1), 86-98.
  • BARDAKÇI, M. (2023). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığının Hukuki Boyutu ve Türkiye. The Boğaziçi Law Review, 1(1), 69-97.
  • BAŞEREN, S. H. (2006). Ege Sorunları. (2 b.). İstanbul.
  • BAŞEREN, S. H. (2010). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığı. (1 b.). İstanbul.
  • BAYILLIOĞLU, U. (2019). Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi’nin 121. Maddesinin Doğu Akdeniz’de Etkisi: Meis, Karaada ve Fener Adası’nın Statüsüne İlişkin Bir Değerlendirme. Ankara Hacı Bayram Velí Üníversítesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 23(2), 185-223.
  • BOZYEL, F. (2023). Türkiye ve Yunanistan Arasında Ege Adalarının Durumu Hakkındaki Uyuşmazlıklar Üzerine İnceleme. İçtimaiyat, (Özel Sayı), 12-27.
  • BÖLÜKBAŞI, D. (2004). Turkey and Greece – The Aegean Disputes – A Unique Case in International Law. (1 b.). London.
  • ÇAMYAMAÇ, A. (2004). Uluslararası Deniz Hukukunda Adaların Durumu. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
  • DEMİR, İ. (2024). Doğu Akdeniz’de Türkiye ve Yunanistan Arasındaki Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığı. Tokat Gaziosmanpaşa Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 71-91.
  • DOST, S. (2018). Uluslararası Hukukta Orantılılık İlkesi. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 6(12), 361-399.
  • EISSLER, E. R., ARASIL, G. (2014). Maritime Boundary Delimitation in the Eastern Mediterranean. The RUSI Journal Publication, 159(2), 37-41.
  • EMILIANIDES, A. C. (2007). Accession of the Republic of Cyprus to the EU, The Constitution And the Cypriot Doctrine of Necessity. Cyprus Yearbook of International Relations, 65-82.
  • ERCİYES, Ç., SÜMER, M. (2019). Deniz Alanlarının Sınırlandırılması Süreci. DEHUKAMDER, 2(2), 415-476
  • ERÇAKICA, M. (2022). Current Maritime Delimitation Activities in the Eastern Mediterranean Sea: An Evaluation from International Maritime Law Perspective. İçinde Politics, Economy, Security Issues Hidden Under the Carpet of Mediterranean. European Publisher, 30-44.
  • ERDEM, M. (2019). Adaların Deniz Alanlarının Sınırlandırılmasındaki Rolü: Uluslararası Adalet Divanı ve Uluslararası Deniz Hukuku Mahkemesi Pratiği, Deniz Hukuku Dergisi, 2(1), 45-68.
  • EVAGHOROU, E. I. (2020). Energy Developments In The Eastern Mediterranean Region And Geostrategic Implications On The Cyprus Issue. International Journal of Euro-Mediterranean Studies, 3(1), 109-133.
  • EVANS, M. (2015). Maritime Boundary Delimitation. içinde The Law of the Sea. Oxford University Press, 254-279.
  • FAHMY, W. (2020). The Conundrum of Delimitation of Maritime Boundaries In The Eastern Mediterranean: The Greece-Egypt Agreement In The Face of Turkey-Libya Agreement. Pro Justitia, 109-137.
  • GÖZÜGÜZELLİ, E. (2021). International Law of the Sea and Megisti. Türkiye Siyaset Bilimi Dergisi 4(1), 39-55.
  • GÜNGÖREN, B. O. (2006). Türkiye’nin Deniz Yetki Alanları Üzerine Bir İnceleme. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
  • GÜRDAL, E., İNCE, F. (2022). Yunanistan Meselesi Üzerinden Türkiye’nin Libya Yaklaşımı ve Irını Operasyonu. Mehmet Akif Ersoy İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 1014-1038.
  • HATİP, E. (2015). Kıbrıs Sorununda Avrupa Birliği’nin Rolü (1990-2004). Yüksek Lisans Tezi, Atılım Üniversitesi, Ankara.
  • IOANNIDES, N. (2014). Rough Seas Ahead: The Implementation of the Law of the Sea in the Turbulent Waters of the Eastern Mediterranean Sea. Cyprus Human Rights Law Review, 3(2), 160-179.
  • IOANNIDES, N. (2021). Maritime Claims and Boundary Delimitation Tensions and Trends in the Eastern Mediterranean Sea. Routledge. (1 b.). New York.
  • KANAT, S., GÜRDAL, T. (2022). Doğu Akdeniz’de Deniz Yetki Alanı Uyuşmazlığı ve Türkiye – Libya Mutabakatı. Hakkari Review, 6(2), 25-45.
  • KAPOOR, D. C., KERR, A. (1986). A Guide to Maritime Boundary Delimitation. Sweet & Maxwell. (1 b.). London.
  • KARIOTIS, T. C. (2011). Hydrocarbons and the Law of the Sea in the Eastern Mediterranean: Implications for Cyprus, Greece, and Turkey. Mediterranean Quarterly, 22(2), 45-56.
  • KEDİKLİ, U., DENİZ, T. (2015). Enerji Kaynakları Mücadelesinde Doğu Akdeniz Havzası ve Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığı. Alternatif Politika, 7(3), 399 – 424.
  • KIRVAL, L., ÖZKAN, A. (2021). The Delimitation Dispute of the Maritime Jurisdiction Areas in the Eastern Mediterranean: Turkish Perspective Based on the Equitable Principles. The Turkish Yearbook of International Relations, 52, 85-112.
  • KOMBOS, C. (2015). The Doctrine of Necessity in Constitutional Law. Sakkoulas Publications. (1 b.) Athens.
  • KÜTÜKÇÜ, M. A., KAYA, İ. S. (2016). Uluslararası Deniz Hukuku Kapsamında Doğu Akdeniz’deki Petrol ve Doğalgaz Kaynakları ile Türkiye’nin Hukuki Durumu. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 6(2/1), 81-96.
  • KYRIAKOU, N., SKOUTARIS, N. (2022). Cyprus A Territorially Divided Member State. içinde National Constitutions and EU Integration. Hurt Publishing, 385-400.
  • LIKA, I. (2020) The Greece-Egypt Maritime Agreement And Its Implications For The Greek-Turkish Dıspute In The Eastern Mediterranean. SETA, (67), 1-17.
  • MİRA, E. R. (2022). Türkiye – Libya Arasında İmzalanan “Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Mutabakat Muhtırası”nın Türk Dış Politikasına Etkisi. Anadolu Strateji Dergisi, 4(1), 17-37.
  • NECATİGİL, M. Z. (1989). The Cyprus Question and Turkish Position in International Law. (1 b.). Oxford.
  • ÖCAL, Z. (2023). Uluslararası Deniz Hukuku Kurallarının Etkili Olarak Uygulanabilmesi: Doğu Akdeniz Örneği. Yüksel Lisans Tezi, TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi, Ankara.
  • ÖZBEK, D. (2019). Deniz Alanlarının Sınırlandırılmasında Adaların Etkisinin Değerlendirilmesi. Deniz Hukuku Dergisi, 2(1), 111-194.
  • ÖZERSAY, K. (2004). The Excuse of State Necessity And Its Implications on the Cyprus Conflict. Perceptions, 9(4), 31-70.
  • PAPASTYLIANOS, C. (2018). The Cypriot Doctrine of Necessity within the Context of Emergency Discourse: How a Unique Emergency Shaped a Peculiar Type of Emergency Law. The Cyprus Review, 30(1), 113-143.
  • PAPASTYLIANOS, C. (2023). The Cypriot Doctrine of Necessity and the Amendment of the Cypriot Constitution: The Revision of the Unamendable Amendment Rules of the Cypriot Constitution Through a Juridical Coup D’ État. ICL Journal, 17(3), 313–336.
  • PAZARCI, H. (2015). Türk Dış Politikasının Başlıca Sorunları. (1 b.). Ankara.
  • ROTHWELL, D. R., STEPHENS, T. (2010). The International Law of the Sea. Hurt Publishing. (1 b.). Oxford.
  • SAĞLAM, F. (2024). Aegean Sea Continental Shelf Dispute Between Turkey And Greece. İstanbul Yeni Yüzyıl Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 30-43.
  • SALİ, Ö. M. (2022). Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasında Doğu Akdeniz Adaları. Uluslararası İlişkiler ve Diplomasi Dergisi, 5(1), 38-61.
  • STAVSKY, M. M. (1983). The Doctrine of State Necessity in Pakistan. CILJ, 16(2), 341-358.
  • STOCKER, J. (2012). No EEZ Solution: The Politics of Oil and Gas in the Eastern Mediterranean. Middle East Journal, 66(4), 579-597.
  • ŞAFAK, E. (2015). Doğu Akdeniz'deki Enerji Kaynaklarına İlişkin Hukuki ve Siyasi Sorunlar. Yüksek Lisans Tezi, Yakın Doğu Üniversitesi, Lefkoşa.
  • ŞAFAK, E. (2019). Doğu Akdeniz’de Enerji Bağlamında Değişen Dengeler. (1 b.). Lefkoşa.
  • ŞAHİN, İ. (2020). Türkiye-Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Kıta Sahanlığı Anlaşması. Adalet Dergisi, 2(65), 51-70.
  • ŞAHİN, K. (2017). Ege Denizi’nde Yetki Alanları Paylaşımının Öncülü: Karasuları Sorunu. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 17(40), 705-725.
  • TALMON, S. (2002). Impediments to Peacekeeping: The Case of Cyprus. International Peacekeeping: The Yearbook of International Peace Operations (8), 33-63.
  • TANAKA, Y. (2023). The International Law of the Sea. Cambridge University Press. (4 b.). Cambridge.
  • TRIMIKLINIOTIS, N., DEMETRIOU, C. (2012). Legal Framework In The Republic of Cyprus, Displacement in Cyprus Consequences of Civil and Military Strife Report. Peace Research Institute. (1 b.). Norveç.
  • UĞUR, M. (2006). Türkiye’nin Doğu Akdeniz’de Kıt’a Sahanlığı ve Münhasır Ekonomik Bölge Sınırlarının Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
  • VATANSEVER, M. (2010). Kıbrıs Sorununun Tarihi Gelişimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12(Özel Sayı), 1487-1530.
  • YAYCI, C. (2012). Doğu Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarının Paylaşılması Sorunu ve Türkiye. Bilge Strateji, 4(6), 1-70.
  • YAYCI, C. (2024). Mavi Vatan Doktrini ve Suriye ile MEB Anlaşması: Türkiye’nin Stratejik Vizyonu. (1 b.). İstanbul.
  • YAYCI, C. (2025). Röportaj | Mavi Vatan Doktrini ve Suriye ile MEB Anlaşması: Türkiye’nin Stratejik Vizyonu. Türk Dış Politikası Araştırma Merkezi, https://tudpam.org/roportaj-mavi-vatan-doktrini-ve-suriye-ile-meb-anlasmasi-turkiyenin-stratejik-vizyonu/ (E.T. 05.04.2025).
  • YIALLOURİDES, C. (2021). Maritime Boundary Delimitation in the Eastern Mediterranean Sea: Progress and Outstanding Legal Issues. Eastern Mediterranion Affairs Magazine (2), 30-38.
  • YUMUŞAK, T. (2021). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılması Sorunu ve Türkiye Bakımından Değerlendirme. Terazi Hukuk Dergisi, 16(164), 325-345.
  • YUMUŞAK, T. (2024). Uluslararası Hukuk Bakımından Kıbrıs Sorunu: 1959 – 1960 Andlaşmalarının Hukuki Geçerliliği. Akdeniz Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 14(2), 987-1025.
  • YÜCEL, S. (2010). Ege’de Bitmeyen Sorunun Bir Unsuru Olarak Türk ve Yunan Karasuları ve Ulusal Hava Sahaları. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 6(12), 83-102.
  • ZAREBA, S. (2020). Delimitation of Maritime Areas in the Eastern Mediterranean as a Challenge for the EU. PSIM, 65(1495), 1-2.

Türkiye ile Suriye Arasında Muhtemel Deniz Sınırlandırma Anlaşması ve Etkileri

Yıl 2025, Sayı: 7, 84 - 109

Tayfur Yumuşak

Öz

8 Aralık 2024 tarihinde Suriye’de Esad Rejimi devrilmiş, ardından işbaşına gelen yeni Suriye Yönetimi ile Türkiye arasındaki ilişkiler düzelme evresine girmiştir. Böyle bir dönemde iki devlet arasında Doğu Akdeniz deniz yetki alanlarının sınırlandırılmasına ilişkin anlaşma yapma ihtimali doğmuştur. Muhtemel anlaşmanın Türkiye’nin Finike ve Silifke arasındaki kıyı şeridi ile Suriye’nin Lazkiye ve Tartus arasındaki kıyı şeridini esas alacağı düşünülmektedir. Bu iki kıyı arasındaki deniz alanı sınırlandırılırken teamül niteliğini haiz hakça ilkeler ve bu kapsamda coğrafyanın üstünlüğü, orantılılık, kapatmama, çevreleme, adaların özel durumu gibi ilkelerin göz önünde bulundurulacağı ifade edilmektedir. Muhtemel anlaşmanın içeriği kadar etkileri de önem taşımaktadır. Böyle bir anlaşmaya KKTC’nin dâhil edilmesi halinde bu devletin -de facto- olarak tanınması, dolayısıyla Doğu Akdeniz deniz yetki alanları üzerindeki hukuki dayanaklarının pekiştirilmesi söz konusu olacaktır. Hakeza Yunanistan, GKRY ve AB tarafından savunulan ve Doğu Akdeniz’deki en uzun kıyılara sahip olan Türkiye ile KKTC’yi yok sayan Sevilla Haritası tartışmaya açılacaktır. Dolayısıyla bu sayılanların böyle bir anlaşmaya itirazlarda bulunacakları açıktır.

Anahtar Kelimeler

Türkiye-Suriye Deniz Sınırlandırma Anlaşması Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanları Teamül Kuralları Sevilla Haritası Avrupa Birliği

Kaynakça

  • ABDULLAHZADE, C. (2021). Uluslararası Hukukta Deniz Yetki Alanları ve Doğu Akdeniz Bağlamında Türkiye’nin Egemen Hakları, içinde Doğu Akdeniz Sempozyumu: Doğu Akdeniz Sorunlarına Hukuki ve Siyasi Yaklaşım ile Türkiye Büyük Millet Meclisinin Çözümdeki Muhtemel Rolü. TBMM, (1 b.). Ankara, 113-151.
  • ACER, Y. (2020). Doğu Akdeniz’de Yunanistan-Mısır Deniz Sınırı Antlaşması ve Türkiye. Adalet Dergisi, 2(65), 13-26.
  • ACER, Y. (2021). Turkey’s Legal Approach to Maritime Boundary Delimitation in the Eastern Mediterranean Sea. Insight Turkey, 23(1), 99-114.
  • ACER, Y. (2025). The Potential Of A Türkiye-Syria Maritime Border Agreement. SETA > Opinion. https://www.setav.org/en/opinion/the-potential-of-a-turkiye-syria-maritime-border-agreement (E.T. 05.04.2025).
  • AÇIKGÖNÜL, Y. E. (2012). Deniz Yetki Alanlarının Hakça İlkeler Çerçevesinde Sınırlandırılması. Legal Yayıncılık. (1 b.). İstanbul
  • AHNISH, F. A. (1993). The International Law of Maritime Boundaries and the Practice of States in the Mediterranean. Clarendon Press, (1 b.). Oxford.
  • AKBAYRAK, D. (2021). Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nin Avrupa Birliğine Üyelik Süreci ve Türkiye Avrupa Birliği İlişkilerinde Kıbrıs Sorunu. Yüksek Lisans Tezi, Ufuk Üniversitesi, Ankara.
  • ALPER, G. (2020). Uluslararası Hukuk Çerçevesinde Doğu Akdeniz’deki Münhasır Ekonomik Bölge İlanları ve Sınırlandırmaları; Türkiye’nin Güvenliği ve KKTC Üzerindeki Etkiler. Anadolu Strateji Dergisi, 2(2), 29-42.
  • ARICIOĞLU, E. B. (2024). Uluslararası Deniz Hukuku Bağlamında Doğu Akdeniz'de Bölgesel ve Küresel Enerji Politikalarının Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ne Yansımaları. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
  • ARIDEMİR, H., ALLI, Ç. (2019). Doğu Akdeniz Bölgesindeki Münhasır Ekonomik Bölge Tartışmalarının Analizi. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 4(10), 188-202.
  • ARSAVA, F. (1996). Kıbrıs Sorununun Uluslararası Hukuk Açısından Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, 51(1), 43-51.
  • ATACAN, B. (2025). Suriye'nin Tarihsel ve Sosyo-Politik Dönüşümü: Kültürel Miras, Modern Krizler ve Gelecek Perspektifleri. Avrasya Dosyası, 15(2/1), 1-27.
  • AYAZ-AVAN, E. (2020). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanları Sorunu: Türkiye'nin Politikası ve AB'nin Yaklaşımı. Avrasya Etüdleri, 26(58), 87-112.
  • BAKIR, A. (2024). Petrol ve Doğal Gaz Bağlamında Türkiye’nin Doğu Akdeniz Politikaları. Yüksek Lisans Tezi, Batman Üniversitesi, Batman.
  • BALIK, İ. (2018). Türkiye’nin Deniz Yetki Alanları ve Kıyıdaş Ülkelerle Yetki Alanı Anlaşmazlıkları. Kent Akademisi, 11-33(1), 86-98.
  • BARDAKÇI, M. (2023). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığının Hukuki Boyutu ve Türkiye. The Boğaziçi Law Review, 1(1), 69-97.
  • BAŞEREN, S. H. (2006). Ege Sorunları. (2 b.). İstanbul.
  • BAŞEREN, S. H. (2010). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığı. (1 b.). İstanbul.
  • BAYILLIOĞLU, U. (2019). Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi’nin 121. Maddesinin Doğu Akdeniz’de Etkisi: Meis, Karaada ve Fener Adası’nın Statüsüne İlişkin Bir Değerlendirme. Ankara Hacı Bayram Velí Üníversítesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 23(2), 185-223.
  • BOZYEL, F. (2023). Türkiye ve Yunanistan Arasında Ege Adalarının Durumu Hakkındaki Uyuşmazlıklar Üzerine İnceleme. İçtimaiyat, (Özel Sayı), 12-27.
  • BÖLÜKBAŞI, D. (2004). Turkey and Greece – The Aegean Disputes – A Unique Case in International Law. (1 b.). London.
  • ÇAMYAMAÇ, A. (2004). Uluslararası Deniz Hukukunda Adaların Durumu. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
  • DEMİR, İ. (2024). Doğu Akdeniz’de Türkiye ve Yunanistan Arasındaki Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığı. Tokat Gaziosmanpaşa Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 71-91.
  • DOST, S. (2018). Uluslararası Hukukta Orantılılık İlkesi. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 6(12), 361-399.
  • EISSLER, E. R., ARASIL, G. (2014). Maritime Boundary Delimitation in the Eastern Mediterranean. The RUSI Journal Publication, 159(2), 37-41.
  • EMILIANIDES, A. C. (2007). Accession of the Republic of Cyprus to the EU, The Constitution And the Cypriot Doctrine of Necessity. Cyprus Yearbook of International Relations, 65-82.
  • ERCİYES, Ç., SÜMER, M. (2019). Deniz Alanlarının Sınırlandırılması Süreci. DEHUKAMDER, 2(2), 415-476
  • ERÇAKICA, M. (2022). Current Maritime Delimitation Activities in the Eastern Mediterranean Sea: An Evaluation from International Maritime Law Perspective. İçinde Politics, Economy, Security Issues Hidden Under the Carpet of Mediterranean. European Publisher, 30-44.
  • ERDEM, M. (2019). Adaların Deniz Alanlarının Sınırlandırılmasındaki Rolü: Uluslararası Adalet Divanı ve Uluslararası Deniz Hukuku Mahkemesi Pratiği, Deniz Hukuku Dergisi, 2(1), 45-68.
  • EVAGHOROU, E. I. (2020). Energy Developments In The Eastern Mediterranean Region And Geostrategic Implications On The Cyprus Issue. International Journal of Euro-Mediterranean Studies, 3(1), 109-133.
  • EVANS, M. (2015). Maritime Boundary Delimitation. içinde The Law of the Sea. Oxford University Press, 254-279.
  • FAHMY, W. (2020). The Conundrum of Delimitation of Maritime Boundaries In The Eastern Mediterranean: The Greece-Egypt Agreement In The Face of Turkey-Libya Agreement. Pro Justitia, 109-137.
  • GÖZÜGÜZELLİ, E. (2021). International Law of the Sea and Megisti. Türkiye Siyaset Bilimi Dergisi 4(1), 39-55.
  • GÜNGÖREN, B. O. (2006). Türkiye’nin Deniz Yetki Alanları Üzerine Bir İnceleme. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
  • GÜRDAL, E., İNCE, F. (2022). Yunanistan Meselesi Üzerinden Türkiye’nin Libya Yaklaşımı ve Irını Operasyonu. Mehmet Akif Ersoy İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 1014-1038.
  • HATİP, E. (2015). Kıbrıs Sorununda Avrupa Birliği’nin Rolü (1990-2004). Yüksek Lisans Tezi, Atılım Üniversitesi, Ankara.
  • IOANNIDES, N. (2014). Rough Seas Ahead: The Implementation of the Law of the Sea in the Turbulent Waters of the Eastern Mediterranean Sea. Cyprus Human Rights Law Review, 3(2), 160-179.
  • IOANNIDES, N. (2021). Maritime Claims and Boundary Delimitation Tensions and Trends in the Eastern Mediterranean Sea. Routledge. (1 b.). New York.
  • KANAT, S., GÜRDAL, T. (2022). Doğu Akdeniz’de Deniz Yetki Alanı Uyuşmazlığı ve Türkiye – Libya Mutabakatı. Hakkari Review, 6(2), 25-45.
  • KAPOOR, D. C., KERR, A. (1986). A Guide to Maritime Boundary Delimitation. Sweet & Maxwell. (1 b.). London.
  • KARIOTIS, T. C. (2011). Hydrocarbons and the Law of the Sea in the Eastern Mediterranean: Implications for Cyprus, Greece, and Turkey. Mediterranean Quarterly, 22(2), 45-56.
  • KEDİKLİ, U., DENİZ, T. (2015). Enerji Kaynakları Mücadelesinde Doğu Akdeniz Havzası ve Deniz Yetki Alanları Uyuşmazlığı. Alternatif Politika, 7(3), 399 – 424.
  • KIRVAL, L., ÖZKAN, A. (2021). The Delimitation Dispute of the Maritime Jurisdiction Areas in the Eastern Mediterranean: Turkish Perspective Based on the Equitable Principles. The Turkish Yearbook of International Relations, 52, 85-112.
  • KOMBOS, C. (2015). The Doctrine of Necessity in Constitutional Law. Sakkoulas Publications. (1 b.) Athens.
  • KÜTÜKÇÜ, M. A., KAYA, İ. S. (2016). Uluslararası Deniz Hukuku Kapsamında Doğu Akdeniz’deki Petrol ve Doğalgaz Kaynakları ile Türkiye’nin Hukuki Durumu. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 6(2/1), 81-96.
  • KYRIAKOU, N., SKOUTARIS, N. (2022). Cyprus A Territorially Divided Member State. içinde National Constitutions and EU Integration. Hurt Publishing, 385-400.
  • LIKA, I. (2020) The Greece-Egypt Maritime Agreement And Its Implications For The Greek-Turkish Dıspute In The Eastern Mediterranean. SETA, (67), 1-17.
  • MİRA, E. R. (2022). Türkiye – Libya Arasında İmzalanan “Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Mutabakat Muhtırası”nın Türk Dış Politikasına Etkisi. Anadolu Strateji Dergisi, 4(1), 17-37.
  • NECATİGİL, M. Z. (1989). The Cyprus Question and Turkish Position in International Law. (1 b.). Oxford.
  • ÖCAL, Z. (2023). Uluslararası Deniz Hukuku Kurallarının Etkili Olarak Uygulanabilmesi: Doğu Akdeniz Örneği. Yüksel Lisans Tezi, TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi, Ankara.
  • ÖZBEK, D. (2019). Deniz Alanlarının Sınırlandırılmasında Adaların Etkisinin Değerlendirilmesi. Deniz Hukuku Dergisi, 2(1), 111-194.
  • ÖZERSAY, K. (2004). The Excuse of State Necessity And Its Implications on the Cyprus Conflict. Perceptions, 9(4), 31-70.
  • PAPASTYLIANOS, C. (2018). The Cypriot Doctrine of Necessity within the Context of Emergency Discourse: How a Unique Emergency Shaped a Peculiar Type of Emergency Law. The Cyprus Review, 30(1), 113-143.
  • PAPASTYLIANOS, C. (2023). The Cypriot Doctrine of Necessity and the Amendment of the Cypriot Constitution: The Revision of the Unamendable Amendment Rules of the Cypriot Constitution Through a Juridical Coup D’ État. ICL Journal, 17(3), 313–336.
  • PAZARCI, H. (2015). Türk Dış Politikasının Başlıca Sorunları. (1 b.). Ankara.
  • ROTHWELL, D. R., STEPHENS, T. (2010). The International Law of the Sea. Hurt Publishing. (1 b.). Oxford.
  • SAĞLAM, F. (2024). Aegean Sea Continental Shelf Dispute Between Turkey And Greece. İstanbul Yeni Yüzyıl Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 30-43.
  • SALİ, Ö. M. (2022). Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasında Doğu Akdeniz Adaları. Uluslararası İlişkiler ve Diplomasi Dergisi, 5(1), 38-61.
  • STAVSKY, M. M. (1983). The Doctrine of State Necessity in Pakistan. CILJ, 16(2), 341-358.
  • STOCKER, J. (2012). No EEZ Solution: The Politics of Oil and Gas in the Eastern Mediterranean. Middle East Journal, 66(4), 579-597.
  • ŞAFAK, E. (2015). Doğu Akdeniz'deki Enerji Kaynaklarına İlişkin Hukuki ve Siyasi Sorunlar. Yüksek Lisans Tezi, Yakın Doğu Üniversitesi, Lefkoşa.
  • ŞAFAK, E. (2019). Doğu Akdeniz’de Enerji Bağlamında Değişen Dengeler. (1 b.). Lefkoşa.
  • ŞAHİN, İ. (2020). Türkiye-Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Kıta Sahanlığı Anlaşması. Adalet Dergisi, 2(65), 51-70.
  • ŞAHİN, K. (2017). Ege Denizi’nde Yetki Alanları Paylaşımının Öncülü: Karasuları Sorunu. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 17(40), 705-725.
  • TALMON, S. (2002). Impediments to Peacekeeping: The Case of Cyprus. International Peacekeeping: The Yearbook of International Peace Operations (8), 33-63.
  • TANAKA, Y. (2023). The International Law of the Sea. Cambridge University Press. (4 b.). Cambridge.
  • TRIMIKLINIOTIS, N., DEMETRIOU, C. (2012). Legal Framework In The Republic of Cyprus, Displacement in Cyprus Consequences of Civil and Military Strife Report. Peace Research Institute. (1 b.). Norveç.
  • UĞUR, M. (2006). Türkiye’nin Doğu Akdeniz’de Kıt’a Sahanlığı ve Münhasır Ekonomik Bölge Sınırlarının Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
  • VATANSEVER, M. (2010). Kıbrıs Sorununun Tarihi Gelişimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12(Özel Sayı), 1487-1530.
  • YAYCI, C. (2012). Doğu Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarının Paylaşılması Sorunu ve Türkiye. Bilge Strateji, 4(6), 1-70.
  • YAYCI, C. (2024). Mavi Vatan Doktrini ve Suriye ile MEB Anlaşması: Türkiye’nin Stratejik Vizyonu. (1 b.). İstanbul.
  • YAYCI, C. (2025). Röportaj | Mavi Vatan Doktrini ve Suriye ile MEB Anlaşması: Türkiye’nin Stratejik Vizyonu. Türk Dış Politikası Araştırma Merkezi, https://tudpam.org/roportaj-mavi-vatan-doktrini-ve-suriye-ile-meb-anlasmasi-turkiyenin-stratejik-vizyonu/ (E.T. 05.04.2025).
  • YIALLOURİDES, C. (2021). Maritime Boundary Delimitation in the Eastern Mediterranean Sea: Progress and Outstanding Legal Issues. Eastern Mediterranion Affairs Magazine (2), 30-38.
  • YUMUŞAK, T. (2021). Doğu Akdeniz Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılması Sorunu ve Türkiye Bakımından Değerlendirme. Terazi Hukuk Dergisi, 16(164), 325-345.
  • YUMUŞAK, T. (2024). Uluslararası Hukuk Bakımından Kıbrıs Sorunu: 1959 – 1960 Andlaşmalarının Hukuki Geçerliliği. Akdeniz Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 14(2), 987-1025.
  • YÜCEL, S. (2010). Ege’de Bitmeyen Sorunun Bir Unsuru Olarak Türk ve Yunan Karasuları ve Ulusal Hava Sahaları. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 6(12), 83-102.
  • ZAREBA, S. (2020). Delimitation of Maritime Areas in the Eastern Mediterranean as a Challenge for the EU. PSIM, 65(1495), 1-2.
Toplam 77 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kamu Hukuku (Diğer), Uluslararası Kamu Hukuku, Uzay, Denizcilik ve Havacılık Hukuku, Uluslararası Hukuk
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Tayfur Yumuşak 0000-0002-7901-5090

Erken Görünüm Tarihi 26 Nisan 2025
Yayımlanma Tarihi
Gönderilme Tarihi 10 Nisan 2025
Kabul Tarihi 25 Nisan 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: 7

Kaynak Göster

APA Yumuşak, T. (2025). Türkiye ile Suriye Arasında Muhtemel Deniz Sınırlandırma Anlaşması ve Etkileri. Çukurova Üniversitesi Hukuk Araştırmaları Dergisi(7), 84-109.