Öz
With the expansion of journalism education, which has a history of approximately seventy-five years in Turkey, the number of academics working and researching in the field has also increased. This study aims to examine the academic profiles of scholars in the fields of journalism and media studies. It is significant in that it reveals which types of academic output are most prominent and which subfields receive the most attention, thereby serving as a valuable reference for future researchers in the field. The study, which used content analysis as a research method, found that 643 academic staff were involved in the field of journalism and media studies. Among the 446 academics who were included in the sample, it was found that assistant professor (Dr. Öğr. Üyesi) constitute the majority. Professors were found to have the highest average number of academic publications (book, book chapter, national and international article, conference papers) compared to other academic titles. The most frequently studied keywords by these academics were identified as "journalism," "media studies," "new media studies," "online broadcasting," and "media literacy," respectively.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adaklı, G. (2010). Neoliberalizm ve medya: Dünya’da ve Türkiye’de medya endüstrisinin dönüşümü. Mülkiye, 34(269), 67-84.
- Akgül, M., ve Akdağ, M. (2018). İletişim eğitimi ve disiplinlerarasılık: İletişim fakültelerindeki akademisyen profili üzerine bir değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (31), 1-20.
- Alemdar, K. ve Uzun, R. (2019). Herkes için gazetecilik. Siyasal Kitapevi.
- Alver, F. (2011). Gazetecilik bilimi ve kuramları. Kalkedon Yayınları
- Arık, M. B., ve Bayram, F. (2011). İletişim eğitimi ve iletişim akademisyenleri: Veriler ışığında genel bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 81-98.
- Ayaz, Y. Y. (2024). Reklamcılık alanındaki akademisyen özgeçmişlerinin incelenmesi: bir içerik analiz çalışması. Beykoz Akademi Dergisi, 12(1), 120-140.
- Aziz, A. (2006). Dünyada ve Türkiye'de iletişim araştırmaları. Kültür ve İletişim, 9(17), 9-32.
- Briggs, A. ve Burke, P. (2004). Medyanın toplumsal tarihi. İzdüşüm Yayınları.
- Çakır Koçak, Y., Öztürk Can, H., Yücel, U., Demirelöz Akyüz, M., ve Çeber Turfan, E. (2017). Türkiye’de ebelik bölümlerinin akademik ve fiziki profili. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 4(2), 88-97.
- Çiçek, İ. (2022). Coğrafya bölümleri kadrosundaki coğrafya alan dışı eğitimli öğretim üyelerinin profilleri. Türk Coğrafya Dergisi, 80, 7-20
- Çiçekdağı, C. (2021). İlk bakışta felsefe bölümlerimizin ve “Felsefe Bilim Alanı” ile ilişkili öğretim üyelerimizin profili. Bursa Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 20(2), 581-627.
- Dağtaş, E., & Kaymas, S. (1998). Türkiye'de iletişim eğitimi üzerine öneriler. Kültür ve İletişim, 1(2), 93-110.
- Demirtaş, M. C. (2022). Türkiye’de pazarlama alanında yer alan kadın akademisyenlerin profilleri üzerine bir araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 21(84), 1606-1631.
- Dönmez, R. Ö., ve Özsoy, S. A. (2013). Türkiye’de hemşirelik yüksekokullarında araştırma görevlisi profili. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(2), 51-61.
- Erişti, B. (2013). Türk üniversitelerinde eğitim programları ve öğretim anabilim dalında görev yapan öğretim elemanlarının profilleri. Eğitim ve Bilim, 38(167), 312-326.
- Fiske, J. (2017). İletişim çalışmalarına giriş. (S. İrvan, Çev.). Pharmakon Yayınevi.
- Girgin, A. (2008). Gazeteciliğin temel ilkeleri. Der Yayınları
- Gökçe, O. (2019). Klasik ve nitel içerik analizi. Çizgi Kitapevi.
- İrvan, S. (2022). Türkiye’de gazetecilik eğitimi üzerine: akademisyenler ne diyor?. Etkileşim, (10), 236-253.
- Kaya, R. A. (1985). Kitle iletişim sistemleri. Teori Yayınları.
- Kaya, R. A. (2009). İktidar yumağı. İmge Kitapevi.
- Koçak, A. ve Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk İletişim Dergisi, 4(3), 21-28.
- Öğülmüş, S. (1991). İçerik çözümlemesi. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 24(1), 213-228.
- Temizkan, R., ve Behremen, C. (2017). Turizm yükseköğretimi veren kurumlarda görevli akademisyenlerin profili. Journal of Recreation and Tourism Research, 4(1), 1-12
- Tokgöz, O. (2000). Türkiye'de iletişim araştırması: nereden nereye. Kültür ve İletişim, 3(6), 11-30.
- Tokgöz, O. (2022). Temel gazetecilik. İmge Kitapevi.
- Üniversitelerarası Kurul Başkanlığı (2016). Doçentlik başvuru şartları, Erişim Adresi: https://www.uak.gov.tr/Sayfalar/arsiv-docentlik-basvuru-sartlari.aspx, (1 Kasım 2024).
- Vayısoğlu, N. ve Duygun, A. (2024). Türkiye’de pazarlama bilim alanındaki öğretim üyelerinin profillerinin incelenmesi. Yükseköğretim Dergisi, 14(2), 9-22, 10.53478/ yuksekogretim.1248854
- Yıldırım, B. (2015). İçerik çözümlemesi yönteminin tarihsel gelişimi uygulama alanları ve aşamaları. (B. Yıldırım Der.). İletişim Araştırmalarında Yöntemler: Uygulama ve Örneklerle, Literatürk Akademia, 105-155.
- YÖK (2018). Yükseköğretim kurulu mevzuatı, Erişim Adresi: https://www.yok.gov.tr/kurumsal/mevzuat, (1 Kasım 2024).
- YÖK (2025). Yükseköğretim kurulu başkanlığı tez merkezi, Erişim Adresi:https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp (7 Ocak 2025).
- YÖK Akademik (2024). Sosyal-Beşeri ve idari bilimler temel alanı/ gazetecilik ve medya çalışmaları, ErişimAdresi:https://akademik.yok.gov.tr/AkademikArama/view/searchResultviewListAuthorAndScFields.jsp, (23 Ekim-1 Kasım 2024).
- YÖK Atlas (2024). Gazetecilik programı bulunan üniversiteler, Erişim Adresi: Gazetecilik Programı Bulunan Tüm Üniversiteler | YÖK Lisans Atlası, (1 Kasım 2024).
Öz
Türkiye’de yaklaşık yetmiş beş yıllık bir geçmişe sahip olan gazetecilik eğitiminin yaygınlaşmasıyla birlikte bu alanda çalışan ve araştırmalarını yürüten akademisyen sayısı da artış göstermiştir. Çalışmada, gazetecilik ve medya çalışmaları bilim alanlarındaki akademisyen profillerinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Çalışma gazetecilik ve medya çalışmaları alanında hangi tür akademik üretimin ön plana çıktığını ve hangi alt alanların daha çok çalışıldığını göstermesi bakımından, ilgili alana yönelik çalışma yapacaklar için önem arz etmektedir. Araştırma yöntemi olarak içerik analizi yönteminin kullanıldığı çalışmada, 643 öğretim elemanının gazetecilik ve medya çalışmaları alanında yer aldığı saptanmıştır. Örnekleme dahil edilen 446 akademik personel içerisinde doktor öğretim üyelerinin yoğunlukta olduğu tespit edilmiştir. Profesör unvanlı akademisyenlerin akademik yayın (kitap, kitap bölümü, ulusal makale, uluslararası makale, ulusal bildiri, uluslararası bildiri) ortalaması, diğer öğretim elemanlarına göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Akademisyenlerin en çok çalıştığı anahtar kelimeler ise sırasıyla; “gazetecilik”, “medya araştırmaları”, “yeni medya çalışmaları”, “internet yayıncılığı” ve “medya okuryazarlığı” olmuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adaklı, G. (2010). Neoliberalizm ve medya: Dünya’da ve Türkiye’de medya endüstrisinin dönüşümü. Mülkiye, 34(269), 67-84.
- Akgül, M., ve Akdağ, M. (2018). İletişim eğitimi ve disiplinlerarasılık: İletişim fakültelerindeki akademisyen profili üzerine bir değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (31), 1-20.
- Alemdar, K. ve Uzun, R. (2019). Herkes için gazetecilik. Siyasal Kitapevi.
- Alver, F. (2011). Gazetecilik bilimi ve kuramları. Kalkedon Yayınları
- Arık, M. B., ve Bayram, F. (2011). İletişim eğitimi ve iletişim akademisyenleri: Veriler ışığında genel bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 81-98.
- Ayaz, Y. Y. (2024). Reklamcılık alanındaki akademisyen özgeçmişlerinin incelenmesi: bir içerik analiz çalışması. Beykoz Akademi Dergisi, 12(1), 120-140.
- Aziz, A. (2006). Dünyada ve Türkiye'de iletişim araştırmaları. Kültür ve İletişim, 9(17), 9-32.
- Briggs, A. ve Burke, P. (2004). Medyanın toplumsal tarihi. İzdüşüm Yayınları.
- Çakır Koçak, Y., Öztürk Can, H., Yücel, U., Demirelöz Akyüz, M., ve Çeber Turfan, E. (2017). Türkiye’de ebelik bölümlerinin akademik ve fiziki profili. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 4(2), 88-97.
- Çiçek, İ. (2022). Coğrafya bölümleri kadrosundaki coğrafya alan dışı eğitimli öğretim üyelerinin profilleri. Türk Coğrafya Dergisi, 80, 7-20
- Çiçekdağı, C. (2021). İlk bakışta felsefe bölümlerimizin ve “Felsefe Bilim Alanı” ile ilişkili öğretim üyelerimizin profili. Bursa Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 20(2), 581-627.
- Dağtaş, E., & Kaymas, S. (1998). Türkiye'de iletişim eğitimi üzerine öneriler. Kültür ve İletişim, 1(2), 93-110.
- Demirtaş, M. C. (2022). Türkiye’de pazarlama alanında yer alan kadın akademisyenlerin profilleri üzerine bir araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 21(84), 1606-1631.
- Dönmez, R. Ö., ve Özsoy, S. A. (2013). Türkiye’de hemşirelik yüksekokullarında araştırma görevlisi profili. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(2), 51-61.
- Erişti, B. (2013). Türk üniversitelerinde eğitim programları ve öğretim anabilim dalında görev yapan öğretim elemanlarının profilleri. Eğitim ve Bilim, 38(167), 312-326.
- Fiske, J. (2017). İletişim çalışmalarına giriş. (S. İrvan, Çev.). Pharmakon Yayınevi.
- Girgin, A. (2008). Gazeteciliğin temel ilkeleri. Der Yayınları
- Gökçe, O. (2019). Klasik ve nitel içerik analizi. Çizgi Kitapevi.
- İrvan, S. (2022). Türkiye’de gazetecilik eğitimi üzerine: akademisyenler ne diyor?. Etkileşim, (10), 236-253.
- Kaya, R. A. (1985). Kitle iletişim sistemleri. Teori Yayınları.
- Kaya, R. A. (2009). İktidar yumağı. İmge Kitapevi.
- Koçak, A. ve Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk İletişim Dergisi, 4(3), 21-28.
- Öğülmüş, S. (1991). İçerik çözümlemesi. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 24(1), 213-228.
- Temizkan, R., ve Behremen, C. (2017). Turizm yükseköğretimi veren kurumlarda görevli akademisyenlerin profili. Journal of Recreation and Tourism Research, 4(1), 1-12
- Tokgöz, O. (2000). Türkiye'de iletişim araştırması: nereden nereye. Kültür ve İletişim, 3(6), 11-30.
- Tokgöz, O. (2022). Temel gazetecilik. İmge Kitapevi.
- Üniversitelerarası Kurul Başkanlığı (2016). Doçentlik başvuru şartları, Erişim Adresi: https://www.uak.gov.tr/Sayfalar/arsiv-docentlik-basvuru-sartlari.aspx, (1 Kasım 2024).
- Vayısoğlu, N. ve Duygun, A. (2024). Türkiye’de pazarlama bilim alanındaki öğretim üyelerinin profillerinin incelenmesi. Yükseköğretim Dergisi, 14(2), 9-22, 10.53478/ yuksekogretim.1248854
- Yıldırım, B. (2015). İçerik çözümlemesi yönteminin tarihsel gelişimi uygulama alanları ve aşamaları. (B. Yıldırım Der.). İletişim Araştırmalarında Yöntemler: Uygulama ve Örneklerle, Literatürk Akademia, 105-155.
- YÖK (2018). Yükseköğretim kurulu mevzuatı, Erişim Adresi: https://www.yok.gov.tr/kurumsal/mevzuat, (1 Kasım 2024).
- YÖK (2025). Yükseköğretim kurulu başkanlığı tez merkezi, Erişim Adresi:https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp (7 Ocak 2025).
- YÖK Akademik (2024). Sosyal-Beşeri ve idari bilimler temel alanı/ gazetecilik ve medya çalışmaları, ErişimAdresi:https://akademik.yok.gov.tr/AkademikArama/view/searchResultviewListAuthorAndScFields.jsp, (23 Ekim-1 Kasım 2024).
- YÖK Atlas (2024). Gazetecilik programı bulunan üniversiteler, Erişim Adresi: Gazetecilik Programı Bulunan Tüm Üniversiteler | YÖK Lisans Atlası, (1 Kasım 2024).
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Gazetecilik Çalışmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 29 Kasım 2024 |
| Kabul Tarihi | 1 Nisan 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 34 Sayı: 1 |
