Somut olmayan kültürel miraslarımızdan biri olan halk danslarının hem korunarak gelecek nesillere doğru şekilde aktarılması hem de bir sahne sanatı performansına dönüşmesi için yapılan sahneleme örneklerinden biri olan dramatik yapılı sahneleme anlayışları üzerine yazılan bu çalışma bir dönüşüm sürecinin analizini kapsamaktadır. Geleneksel olanın çağdaş ile buluşmasında doğru teknikler ile ilerlemenin önemi vurgulanmakta, bunun için de yararlanılması gereken özelliklere değinilmektedir. Bu bağlamda ilk olarak sahneleme çalışmalarında aranacak özelliklere ikinci olarak da dramatik olanın özelliklerine ve koreografilerde işlenişine bakılması doğru olacaktır. Sahneye aktarımın görsel ve işitsel bütününü oluşturacak tasarımda öncelikle dansların kuruluş formu, müzik formu ve biçimsel formu çözümlenerek özgün çalışmalara kaynaklık etmesi sağlanmalıdır. Dansın bütüncül bir betimlemesini yapabilmek için, bölümlerini ve işlerlik gösteren kurallarını belirleyerek, dansın birim parçalarını anlamlı bir şekilde tanımlamalı, dansın orijinindeki pattern yapısındaki hareket değerlerinin birbirini nasıl dengelediğinin ayırdına varılmalıdır. Sonrasında bir hikâye ve bir tema bağlamında sahne tasarım etmenlerinden de faydalanarak öz biçim uyumunu sağlayan yeni cümleler oluşturulmalıdır. Adımlar anlatı değeri olan birer anlatıcıya, danslar ve sıralanışları da toplumsal, düşünsel değeri olan bir hikâyeye dönüşmelidir. Bu sayede günümüz seyircisinin ilgisini canlı tutacak ve kültürle buluşmasını sağlayacak çalışmalar elde edilebilir.
This study examines the transformation process of dramatic staging approaches—one of the staging methods used to ensure both the preservation and accurate transmission of folk dances to future generations in the right way, which are part of our intangible cultural heritage, and their adaptation into a stage art performance. The importance of progressing with the correct techniques in the convergence of what is traditional with the contemporary is emphasized, and the necessary features to achieve this are discussed.
In this context, it is appropriate first to consider the qualities sought in staging practices, and then to examine the characteristics of the dramatic element and how it is processed in choreographies. In the design that constitutes the visual and auditory whole of the stage adaptation, the "organizational form," "musical form," and "structural form" of the dances should be analyzed to provide a source for original works. To provide a holistic description of the dance, its segments, and functional rules should be identified, the unit elements of the dance should be meaningfully defined, and an understanding of how the movement values in the original pattern structure balance each other should be reached. Subsequently, new sentences that ensure form-content harmony should be created by utilizing stage design elements within the context of a story and theme. Steps should transform into narrators with narrative value, and dances and their sequences should evolve into a story with social and intellectual significance. This approach can result in works that keep the interest of today's audience alive and facilitate their engagement with culture.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dans ve Koreografi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Haziran 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 28 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 10 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 26 |
Eurasian Journal of Music and Dance