Bu araştırmanın amacı, piyasa değeri yüksek işletmelerde nakit akış tablosu verilerinin iflas riskini açıklama gücünü tespit etmektir. Araştırmada sonuçların daha tutarlı bir şekilde yorumlanabilmesi ve literatüre özgün katkı sağlamak için finansal açıdan güçlü şirketler analize dahil edilmiştir. 21 Mart 2025 tarihi itibariyle piyasa değeri en yüksek 10 işletme araştırma kapsamına alınmıştır. Araştırma yöntemi robust regresyon yöntemidir. Bağımlı değişken olarak Altman Z skoru seçilmiştir. Bağımsız değişkenler iki farklı model çerçevesinde yapılandırılmıştır. Birinci modelde dönem içi nakit akışları olarak, işletme, yatırım ve finansman faaliyetlerinden elde edilen nakit akışları bağımsız değişkenler olarak belirlenmiştir. İkinci modelde dönem sonu nakit akışları kapsamında, dönem başı nakit akışı, dönem içi toplam nakit akışı, dönem sonu nakit akışı ve kaldıraçlı nakit akışları bağımsız değişkenler olarak seçilmiştir. Araştırma bulgularına göre, işletme ve yatırım faaliyetlerinden gelen nakit akışları iflas riskini azaltırken, finansman kaynaklı nakit akışları riski artırmaktadır. Teknik likiditeyi yansıtan nakit akışları iflas riskini düşürürken, dönem başı ve dönem içi toplam nakit akışları riski yükseltmektedir. Modellerin açıklama gücü %15’tir. Çalışmanın özgün katkısı, piyasa değeri yüksek firmaların da likidite temelli iflas riski taşıyabileceğini göstermesidir.
This study investigates the extent to which cash flow statement components explain bankruptcy risk among firms with high market capitalisation. By focusing on financially strong companies, the research ensures consistent result interpretation and provides a unique perspective within the literature. As of March 21, 2025, the sample includes the ten largest firms by market value. The analysis is based on robust regression methodology, with the Altman Z score as the dependent variable. Two separate models structure the independent variables: the first incorporates cash flows from operating, investing, and financing activities throughout the reporting period; the second includes beginning and end-of-period cash balances, total cash flow during the period, and leverage-adjusted cash flows. Findings reveal that operating and investing cash flows reduce bankruptcy risk, while financing cash flows increase it. While substantial end-of-period cash balances reflect technical liquidity and minimize risk, initial and period-total cash flows are associated with increased risk. Both models demonstrate an explanatory power of approximately 15%. This research's key contribution highlights that even firms with high market value may harbour liquidity-related financial vulnerabilities, challenging the assumption that such firması are immune to bankruptcy threats.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ekonomi Teorisi (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 6 Mayıs 2025 |
Kabul Tarihi | 10 Haziran 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 1 |