Öz
Heaven, which is the area where Divine mercy and grace occur, and Hell, which can be defined as the place where grief and wrath manifest, are symbolic discourses in terms of their nature. However, the Quran explains joys and pleasures that it specifically attributes to heaven with objects compiled from the objective world so that ordinary people can easily understand the ultimate happiness. In light of the information obtained from the Quran, it is possible to talk about two types of heavens that can be experienced both in this world and in the afterlife. The first of these, the heaven of the soul, is horizontal. The other, the heaven of the heart, is vertical. It is very wrong to conclude that Yunus Emre does not want the paradise of senses because he prefers the heaven of the heart over the heaven of the soul. The paradise Yunus Emre desires and longs for is the heaven of the heart, the heaven of union, where the personal ego and the true/universal ego meet and the soul obtains the consent of God (Ridvan).
Anahtar Kelimeler
Heaven Heaven of the Soul Heaven of the Heart Personal Ego Universal Ego
Kaynakça
- Aresteh, A. Reza. Aşkta ve Yaratıcılıkta Yeniden Doğuş. çev. Bekir Demirkol-İbrahim Özdemir. Ankara: 2000.
- Ateş, Süleyman. Sülemî ve Tasavvufi Tefsiri. İstanbul: 1969.
- Bahtiyar, Lale. Sufi. çev. Mehmet Temelli. İstanbul: 2006.
- Eliade, Mircea. İmgeler ve Simgeler. çev. Mehmet Ali Kılıçbay. Ankara: 1992.
- Eliade, Mircea. Ebedi Dönüş Mitosu. çev. Ümit Altuğ. Ankara: 1994.
- Fromm, Erich. Sahip Olmak ya da Olmak. çev. Aydın Arıtan. İstanbul: 2003.
- Guénon, Rene. Niceliğin Egemenliği Çağın Alâmetleri. çev. Mahmut Kanık. İstanbul: 2004.
- Jacobi, Jalande. C. G. Jung Psikolojisi. çev. Mehmet Arap. İstanbul: 2002.
- Jung, Carl Gustav. Doğu Metinlerine Psikolojik Yaklaşım. çev. Ahmet Demirhan. İstanbul: 2001.
- Öztürk, Yaşar Nuri. Kur’an’ın Temel Kavramları. İstanbul: 19. Baskı, 1999.
- Öztürk, Yaşar Nuri. Kur’an’daki İslâm. İstanbul: 19. Baskı, 2012.
- Râgıb el-Isfahanî. Müfredat. çev. Abdullah Güneş-Mehmet Yolcu. İstanbul: 2015.
- Schimmel, Annemarie. Tanrı’nın Yeryüzündeki İşaretleri. çev. Ekrem Demirli. İstanbul: 2004.
- Schuon, Frithjof. İslâm ve Ezelî Hikmet. çev. Şahabettin Yalçın. İstanbul: 1998.
- Suad El-Hakim. İbnü’l-Arabî Sözlüğü. çev. Ekrem Demirli. İstanbul: 2005.
- Tatcı, Mustafa. Yunus Emre, Dîvân ve Risâletü’n-Nushiyye. İstanbul: 2005.
- Tokat, Latif. Dinde Sembolizm. Ankara: 2004.
- Tolstoy, Lev N. Ruh ve Ölüm. çev. Bekir Belenkuyu. İstanbul: 2019.
- Yılmaz, Hakkı. Tebyînü’l-Kur’an, İşte Kur’an. 2. Cilt. İstanbul: 2. Baskı, 2015.
Öz
Tanrısal rahmet ve lütfun meydana çıktığı alan olan cennet ile kahır ve gazabın tezahür ettiği mekân şeklinde tanımlanabilen cehennem, mahiyetleri bakımından sembolik söylemlerdir. Ancak Kur’an’ın cennet özelinde söz ettiği haz ve zevkler, en yüce mutluluğu sıradan insanın kolayca kavrayabilmesi için nesnel dünyadan derlenen objelerle açıklar.
Kur’an’dan edinilen bilgiler ışığında hem dünya hem ahiret hayatında yaşanacak olan iki grup cennetten söz etmek mümkündür. Bunlardan ilki yatay boyutlu olan nefis cenneti, diğeri ise dikey boyutlu kalp cennetidir. Yunus Emre’nin nefis cenneti yerine kalp cennetini tercih etmesinden duyular cennetini istemediği biçiminde bir anlam çıkarmak son derece yanlıştır. O’nun arzuladığı, özlediği cennet, kişisel benliğin gerçek / evrensel benlikle buluştuğu; ruhun Allah’ın rızasına mazhar olma (rıdvan) düzeyine eriştiği kalp, yani ‘birlik’ cennetidir.
Anahtar Kelimeler
cennet nefis cenneti kalp cenneti kişisel benlik evrensel benlik
Kaynakça
- Aresteh, A. Reza. Aşkta ve Yaratıcılıkta Yeniden Doğuş. çev. Bekir Demirkol-İbrahim Özdemir. Ankara: 2000.
- Ateş, Süleyman. Sülemî ve Tasavvufi Tefsiri. İstanbul: 1969.
- Bahtiyar, Lale. Sufi. çev. Mehmet Temelli. İstanbul: 2006.
- Eliade, Mircea. İmgeler ve Simgeler. çev. Mehmet Ali Kılıçbay. Ankara: 1992.
- Eliade, Mircea. Ebedi Dönüş Mitosu. çev. Ümit Altuğ. Ankara: 1994.
- Fromm, Erich. Sahip Olmak ya da Olmak. çev. Aydın Arıtan. İstanbul: 2003.
- Guénon, Rene. Niceliğin Egemenliği Çağın Alâmetleri. çev. Mahmut Kanık. İstanbul: 2004.
- Jacobi, Jalande. C. G. Jung Psikolojisi. çev. Mehmet Arap. İstanbul: 2002.
- Jung, Carl Gustav. Doğu Metinlerine Psikolojik Yaklaşım. çev. Ahmet Demirhan. İstanbul: 2001.
- Öztürk, Yaşar Nuri. Kur’an’ın Temel Kavramları. İstanbul: 19. Baskı, 1999.
- Öztürk, Yaşar Nuri. Kur’an’daki İslâm. İstanbul: 19. Baskı, 2012.
- Râgıb el-Isfahanî. Müfredat. çev. Abdullah Güneş-Mehmet Yolcu. İstanbul: 2015.
- Schimmel, Annemarie. Tanrı’nın Yeryüzündeki İşaretleri. çev. Ekrem Demirli. İstanbul: 2004.
- Schuon, Frithjof. İslâm ve Ezelî Hikmet. çev. Şahabettin Yalçın. İstanbul: 1998.
- Suad El-Hakim. İbnü’l-Arabî Sözlüğü. çev. Ekrem Demirli. İstanbul: 2005.
- Tatcı, Mustafa. Yunus Emre, Dîvân ve Risâletü’n-Nushiyye. İstanbul: 2005.
- Tokat, Latif. Dinde Sembolizm. Ankara: 2004.
- Tolstoy, Lev N. Ruh ve Ölüm. çev. Bekir Belenkuyu. İstanbul: 2019.
- Yılmaz, Hakkı. Tebyînü’l-Kur’an, İşte Kur’an. 2. Cilt. İstanbul: 2. Baskı, 2015.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Osmanlı Sahası Klasik Türk Edebiyatı |
| Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 7 Mart 2025 |
| Kabul Tarihi | 26 Mart 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 22 [BAHAR 2025] |
ULAKBİM-DERGİPARK Bünyesinde Faaliyet Gösteren HİKMET-Akademik Edebiyat Dergisi (Journal Of Academic Literature)
Türk Dili ve Edebiyatı Alanında Yayımlanan Uluslararası Hakemli Bir Dergidir.