Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Democracy and Participatory Governance in the Party Programs of the Justice and Development Party and the Republican People's Party: An Analysis of Public Policy Analysis

Yıl 2025, Sayı: 39, 20 - 35, 21.05.2025
https://doi.org/10.54600/igdirsosbilder.1498315

Öz

In a significant number of countries around the world, democratic methods of governance are preferred in determining the political administration. In this context, representative democracy is the most widely used form of government. Political parties play an important role for the existence and functioning of representative democracies. For this reason, political parties are defined as indispensable elements of democratic life. The fact that political parties are so important for democracy constitutes an important reason for the studies on these institutions. The problems experienced in representative democracy and the criticisms against this system are tried to be overcome with different mechanisms and solutions. One of these mechanisms is participatory governance practices. An understanding of politics that consists only of voting from election to election is generally criticized. Systems and mechanisms are being developed to enable citizens to participate in governance outside election periods. Political parties play one of the most important roles in this context. One of the main documents to be consulted when conducting a study on political parties is party programs. Because party programs show the basic policies, priorities and approaches of political parties to the problems of the country. This study examines the programs of the two political parties (Justice and Development Party and Republican People's Party) that received the highest number of votes in the general election held on May 14, 2023, in terms of participatory governance and democracy.. The main purpose of this study is to reveal the similarities and differences of political parties on these issues.

Kaynakça

  • Adalet ve Kalkınma Partisi (2002). Adalet ve Kalkınma Partisi Programı: Kalkınma ve Demokratikleşme. https://acikerisim.tbmm.gov.tr/server/api/core/bitstreams/3370001d-0a58-415c-bd99-c522d9427e84/content (25.05.2024)
  • Barber, B. (1995). Güçlü Demokrasi Yeni Bir Çağ İçin Katılımcı Siyaset. (1.Baskı). Ayrıntı Yayınlar.
  • Cumhuriyet Halk Partisi (2008). Çağdaş Türkiye İçin Değişim Cumhuriyet Halk Partisi Programı. https://content.chp.org.tr/1d48b01630ef43d9b2edf45d55842cae.pdf (01.06.2024).
  • Çam, E. (2005). Siyaset Bilimine Giriş, (9.Baskı), Der Yayınları.
  • Çevik, H. H (2003). Modern Devlette Kamu Politikası Oluşturma: Kavramlar, Aktörler, Karar Verme, Kamu Politikası Süreci ve Türkiye Analizi, A. Balcı, A. Nohutçu, B. Coşkun, K.N. Öztürk, (Ed). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar: Sorunlar, Tartışmalar, Çözüm Önerileri, Modeller, Dünya ve Türkiye Yansımaları, (135-167) içinde Seçkin Yayıncılık.
  • Demir, Ö. Acar, M. (2005). Sosyal Bilimler Sözlüğü, (6.Baskı). Adres Yayınları.
  • Duverger, M. (1993). Siyasi Partiler, (4. Baskı). Bilgi Yayınevi.
  • Dunn, W. N. (2018). Public Policy Analysis: An Integrated Approach. (6th Edition). Routledge
  • Dye, T. R. (2013). Understanding Public Policy (14th Ed). Pearson.
  • Eren, E. (1998). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, (5. Baskı).Beta Yayınları.
  • Eroğul, C. (1999). Devlet Yönetimine Katılma Hakkı¸ (2.Baskı). İmge Kitabevi.
  • Eryılmaz, B. (2010). Kamu Yönetimi, (3.Baskı). Okutman Yayıncılık.
  • Everett, S. (2003). The Policy Cycle: Democratic Process or Rational Paradigm Revisited? Australian Journal of Public Administration, 62 (2), pp. 65–70.
  • Gül, H. (2015). Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri. Yasama Dergisi(29), 5-31.
  • Heywood, A. (2018). Siyaset, 19. Baskı. B101 Yayınları.
  • İzci, İ. (2014). Katılımcı Yerel Yönetime Genel Bir Bakış. İ.İzci (Ed.) Katılımcı Yerel Yönetim (1.Baskı, s.19-39) içinde. Kalkedon Yayıncılık.
  • Kapani, M.(2014). Politika Bilimine Giriş, 35.Baskı. Bilgi Yayınevi.
  • Kışlalı, A. T. (2010). Siyasal Sistemler: Siyasal Çatışma ve Uzlaşma. (8.Baskı). İmge Kitabevi Yayınları
  • Newton, K. Deth, J.W. (2014). Karşılaştırmalı Siyasetin Temelleri. Phoenix.
  • Nie, N. H. Verba, S. (1989). Siyasal Katılma ve Oy Verme Davranışı, Siyasi İlimler Türk Derneği Yayınları.
  • Sarıbay, A. Y. (1998). Siyasal Sosyoloji, (4.Baskı). Der Yayınevi.
  • Schmidt, M. G. (2002). Demokrasi Kuramlarına Giriş.Vadi Yayınları.
  • Schmıtt, Carl. (2010). Parlamenter Demokrasinin Krizi, (2. Baskı). Dost Yayınevi.
  • Tekeli, İ. (2012). Türkiye İçin STK'lar ve Katılımcı Demokrasi Yazıları. Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
  • Teziç, E. (1996). Anayasa Hukuku, Genel Esaslar, (3. Baskı). Beta Basım Yayım Dağıtım.
  • Thomas, J. C. (1995). Public Participation in Public Decisions: New Skills and Strategies
  • For Public Managers. (1.Edition). Jossey-Bass Publishing.
  • Turan, İ. (1996). Siyasal Sistem Siyasal Davranış, (2.Baskı). Der Yayınları.
  • Weber, M. (2012). Ekonomi ve Toplum, (1.Baskı). Yarın Yayınları.
  • Zavala, A. V. (2006). Katılımcı Demokrasi: Dünyadaki Katılımcı Demokrasi
  • Deneyimleri. (1.Baskı). Dipnot Yayınları.

Adalet ve Kalkınma Partisi ile Cumhuriyet Halk Partisi Programlarında Demokrasi ve Katılımcı Yönetim: Kamu Politikası Analizi Yöntemiyle İncelenmesi

Yıl 2025, Sayı: 39, 20 - 35, 21.05.2025
https://doi.org/10.54600/igdirsosbilder.1498315

Öz

Dünya genelinde ülkelerin önemli bir kısmında, siyasal yönetimin belirlenmesinde demokratik yönetim usulleri tercih edilmektedir. Bu kapsamda temsili demokrasi en çok kullanılan yönetim şekli olarak karşımıza çıkmaktadır. Temsili demokrasilerin varlığı ve işleyebilmesi için siyasi partiler önemli bir rol oynamaktadır. Bu nedenle siyasi partiler için demokratik hayatın vazgeçilmez unsurları tanımı kullanılmaktadır. Siyasi partilerin demokrasi açısından taşıdığı önem, bu kurumlara yönelik yapılan çalışmaların başlıca nedenlerinden biridir. Temsili demokraside yaşanan sorunlar ve bu sisteme yönelik getirilen eleştiriler farklı mekanizmalarla aşılmaya çalışılmaktadır. Bu mekanizmalardan biri de katılımcı yönetim uygulamalarıdır. Sadece seçimden seçime oy kullanmaktan ibaret olan bir siyaset anlayışı genel olarak eleştirilmektedir. Vatandaşların seçim dönemleri dışında da yönetime katılabilecekleri sistemler, mekanizmalar geliştirilmektedir. Bu kapsamda siyasi partiler önemli bir rol üstlenmektedir. Siyasi partilere yönelik bir çalışma yapılırken parti programları incelenen önemli belgeler arasında yer almaktadır. Çünkü parti programları, siyasi partilerin, temel politikalarını, önceliklerini ve ülkenin sorunlarına yaklaşımlarını göstermektedir. Bu çalışma kapsamında, 14 Mayıs 2023 tarihinde gerçekleştirilen genel seçimde en çok oy alan iki siyasi partinin (Adalaet ve Kalkınma Partisi ve Cumhuriyet Halk Partisi) programları, katılımcı yönetim ve demokrasi özelinde incelemektedir. Bu konularda siyasi partilerin, benzerliklerini, farklılıklarını ortaya koymak bu çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır.

Kaynakça

  • Adalet ve Kalkınma Partisi (2002). Adalet ve Kalkınma Partisi Programı: Kalkınma ve Demokratikleşme. https://acikerisim.tbmm.gov.tr/server/api/core/bitstreams/3370001d-0a58-415c-bd99-c522d9427e84/content (25.05.2024)
  • Barber, B. (1995). Güçlü Demokrasi Yeni Bir Çağ İçin Katılımcı Siyaset. (1.Baskı). Ayrıntı Yayınlar.
  • Cumhuriyet Halk Partisi (2008). Çağdaş Türkiye İçin Değişim Cumhuriyet Halk Partisi Programı. https://content.chp.org.tr/1d48b01630ef43d9b2edf45d55842cae.pdf (01.06.2024).
  • Çam, E. (2005). Siyaset Bilimine Giriş, (9.Baskı), Der Yayınları.
  • Çevik, H. H (2003). Modern Devlette Kamu Politikası Oluşturma: Kavramlar, Aktörler, Karar Verme, Kamu Politikası Süreci ve Türkiye Analizi, A. Balcı, A. Nohutçu, B. Coşkun, K.N. Öztürk, (Ed). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar: Sorunlar, Tartışmalar, Çözüm Önerileri, Modeller, Dünya ve Türkiye Yansımaları, (135-167) içinde Seçkin Yayıncılık.
  • Demir, Ö. Acar, M. (2005). Sosyal Bilimler Sözlüğü, (6.Baskı). Adres Yayınları.
  • Duverger, M. (1993). Siyasi Partiler, (4. Baskı). Bilgi Yayınevi.
  • Dunn, W. N. (2018). Public Policy Analysis: An Integrated Approach. (6th Edition). Routledge
  • Dye, T. R. (2013). Understanding Public Policy (14th Ed). Pearson.
  • Eren, E. (1998). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, (5. Baskı).Beta Yayınları.
  • Eroğul, C. (1999). Devlet Yönetimine Katılma Hakkı¸ (2.Baskı). İmge Kitabevi.
  • Eryılmaz, B. (2010). Kamu Yönetimi, (3.Baskı). Okutman Yayıncılık.
  • Everett, S. (2003). The Policy Cycle: Democratic Process or Rational Paradigm Revisited? Australian Journal of Public Administration, 62 (2), pp. 65–70.
  • Gül, H. (2015). Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri. Yasama Dergisi(29), 5-31.
  • Heywood, A. (2018). Siyaset, 19. Baskı. B101 Yayınları.
  • İzci, İ. (2014). Katılımcı Yerel Yönetime Genel Bir Bakış. İ.İzci (Ed.) Katılımcı Yerel Yönetim (1.Baskı, s.19-39) içinde. Kalkedon Yayıncılık.
  • Kapani, M.(2014). Politika Bilimine Giriş, 35.Baskı. Bilgi Yayınevi.
  • Kışlalı, A. T. (2010). Siyasal Sistemler: Siyasal Çatışma ve Uzlaşma. (8.Baskı). İmge Kitabevi Yayınları
  • Newton, K. Deth, J.W. (2014). Karşılaştırmalı Siyasetin Temelleri. Phoenix.
  • Nie, N. H. Verba, S. (1989). Siyasal Katılma ve Oy Verme Davranışı, Siyasi İlimler Türk Derneği Yayınları.
  • Sarıbay, A. Y. (1998). Siyasal Sosyoloji, (4.Baskı). Der Yayınevi.
  • Schmidt, M. G. (2002). Demokrasi Kuramlarına Giriş.Vadi Yayınları.
  • Schmıtt, Carl. (2010). Parlamenter Demokrasinin Krizi, (2. Baskı). Dost Yayınevi.
  • Tekeli, İ. (2012). Türkiye İçin STK'lar ve Katılımcı Demokrasi Yazıları. Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
  • Teziç, E. (1996). Anayasa Hukuku, Genel Esaslar, (3. Baskı). Beta Basım Yayım Dağıtım.
  • Thomas, J. C. (1995). Public Participation in Public Decisions: New Skills and Strategies
  • For Public Managers. (1.Edition). Jossey-Bass Publishing.
  • Turan, İ. (1996). Siyasal Sistem Siyasal Davranış, (2.Baskı). Der Yayınları.
  • Weber, M. (2012). Ekonomi ve Toplum, (1.Baskı). Yarın Yayınları.
  • Zavala, A. V. (2006). Katılımcı Demokrasi: Dünyadaki Katılımcı Demokrasi
  • Deneyimleri. (1.Baskı). Dipnot Yayınları.
Toplam 31 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Anayasa ve Siyasal Kurumlar, Karşılaştırmalı Siyasi Kurumlar
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

İbrahim Halil Güzel 0000-0003-2671-7635

Erken Görünüm Tarihi 21 Mayıs 2025
Yayımlanma Tarihi 21 Mayıs 2025
Gönderilme Tarihi 9 Haziran 2024
Kabul Tarihi 4 Şubat 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: 39

Kaynak Göster

APA Güzel, İ. H. (2025). Adalet ve Kalkınma Partisi ile Cumhuriyet Halk Partisi Programlarında Demokrasi ve Katılımcı Yönetim: Kamu Politikası Analizi Yöntemiyle İncelenmesi. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(39), 20-35. https://doi.org/10.54600/igdirsosbilder.1498315