Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Türk Yönetici Yetiştirme Geleneğine Göre Üst Düzey Kamu Yöneticilerinin Yetiştirilmesi ve Kuramsal Bir Model Önerisi

Yıl 2025, Cilt: 8 Sayı: 2, 192 - 231, 15.04.2025

Soner Ünal , Hamza Ateş

https://doi.org/10.59445/ijephss.1658491

Öz

Tüm devlet kurumları bir orkestraya benzetilirse, besteyi canlandıracak olanlar da üst düzey kamu yöneticileridir. Müzikal beste ne denli kaliteli olursa olsun onu icra edenler gerekli nitelikte değilse ortaya iyi bir performans çıkmayacaktır. Orkestranın kalitesi her ne kadar müzisyenlerin virtüöz olmasına bağlı ise etkin bir kamu yönetimi de ancak nitelikli üst düzey yöneticilerin varlığına bağlı olacaktır. Kamu yönetiminde üzerinde önemle durulan ve tartışılan konuların başında üst düzey yöneticilerin yetiştirilmesi gelmektedir. Nitekim etkin bir kamu yönetimi yapısı ve işleyişi, nitelikli üst düzey yöneticilerin varlığını gerektirmektedir. Devlet merkezli yönetim anlayışına ve asker-sivil yönetici yetiştirme geleneğine sahip olan Türkiye’de ise halihazırda üst düzey kamu yöneticilerinin yetiştirildiği bir yapı bulunmamaktadır. Bu minvalde Türk kamu yönetiminde üst düzey yöneticilerin yetiştirilmesine yönelik kurumsal bir yapıya ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmanın amacı da Türk yönetici yetiştirme geleneğine göre üst düzey kamu yöneticilerinin yetiştirilmesini değerlendirmek ve buna yönelik kuramsal bir model önerisi sunmaktır. Türk devlet yönetiminde üst düzey yöneticilerin yetiştirilmesi, zengin bir tarihî mirastır. Bu miras, teşkil edilecek Türk yönetici yetiştirme sistemini ve yapısını şekillendirmede önemli bir potansiyele sahiptir. Bu çalışmada da üst düzey kamu yöneticilerinin Türk yönetici yetiştirme geleneğine göre yetiştirilmesinin mümkün ve gerekli olduğu iddia edilmektedir. Bu çerçevede, Türk kamu yöneticisi yetiştirme uygulamaları perspektifinde kuramsal bir model önerisi getirilmektedir. Buna yönelik öne sürülen model de alan verileri doğrultusunda analiz edilmektedir. Çalışmada anket yoluyla veri toplama yöntemi kullanılmıştır. Yapılacak araştırma için dizayn edilecek anket soruları, araştırmanın amacına ve ölçek geliştirme koşullarına uygun oluşturulmuştur. Anket formlarından elde edilen veriler analiz edilmiştir. Verilerden, anlamlı ve geçerli bulgular türetilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Yönetimi Üst Düzey Kamu Yöneticisi Üst Düzey Kamu Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Türk Yönetici Yetiştirme Geleneği Türkiye Kamu Yönetimi Akademisi.

Etik Beyan

Bu çalışmanın hazırlanma sürecinde bilimsel ve etik ilkelere uyulduğu ve yararlanılan tüm çalışmaların kaynakçada belirtildiği beyan olunur. Bu çalışma kapsamında yapılan alan araştırması için İstanbul Medeniyet Üniversitesi Rektörlüğü Sosyal ve Beşeri Bilimler Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Kurulundan 16.01.2023 tarihli ve E-38510686-199-2200065982 sayılı yazısı ile onay alınmıştır.

Destekleyen Kurum

Çalışma, kamusal, özel, ticari nitelikte ya da kâr amacı gütmeyen herhangi bir kurumdan destek alınmadan hazırlanmıştır.

Kaynakça

  • Akkutay, Ü. (1984). Enderûn Mektebi. Gazi Üniversitesi Yayınları.
  • Anayasada Yapılan Değişikliklere Uyum Sağlanması Amacıyla Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, Kanun Hükmünde Kararnamenin Karar Sayısı: KHK/703, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 09/7/2018-30473 (3. Mükerrer). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/07/20180709M3-1.pdf
  • Avaner, T. ve Babaoğlu, C. (2020). İdari ve Askeri Bilginin Teşkilatlanması: Enderûn Mektebinde Yönetici Eğitimi. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(3), 805-826.
  • Aydın, A. H. (2018). Yönetim Bilimi: Fonksiyonlar-Teoriler-Yaklaşımlar (7. Baskı). Seçkin Yayıncılık.
  • Cem, C. (1976). Türk Kamu Kesiminde Üst Düzey Yöneticileri: Nitelikleri-İşlevleri-Eğitim Sorunları. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Coşkun, R., Altunışık, R. ve Yıldırım, E. (2017). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı. Sakarya Yayıncılık.
  • Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin Sayısı: 1, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 10/7/2018-30474. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/19.5.1.pdf
  • Çankaya, M. A. (1968-1969). Yeni Mülkiye Târihi ve Mülkiyeliler (Mülkiye Şeref Kitabı) (C. I). Mars Matbaası.
  • Davison, R. H. (1981). Atatürk’ün Siyasȋ Reformları ve Tanzimat. Atatürk ve Cumhuriyet Dönemi Türkiyesi (s. 28-56) içinde. Türkiye Ticaret Odaları, Sanayi Odaları ve Ticaret Borsaları Birliği Yayını.
  • Devlet Memurları Kanunu, Kanun Numarası: 657, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 23/7/1965-12056. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.657.pdf
  • Emre, C. (2003). Yönetim Bilimi. B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi (s. 57-71) içinde. Yargı Yayınevi.
  • Ergun, T. (1988). Kamu Yöneticilerinin Yetiştirilmesi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Eryılmaz, B. (2017). Tanzimat ve Yönetimde Modernleşme (4. Baskı). İşaret Yayınları.
  • Eryılmaz, B. (2019). Kamu Yönetimi: Düşünceler, Yapılar, Fonksiyonlar, Politikalar (12. Baskı). Umuttepe Yayınları.
  • Findley, C. V. (1996). Kalemiyeden Mülkiyeye: Osmanlı Memurlarının Toplumsal Tarihi (G. Çağalı Güven, Çev.). Tarih Vakfı Yurt Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 1989).
  • Frederickson, H. G. (2010). Social Equity and Public Administration: Origins, Developments, and Applications. M. E. Sharpe, Inc.
  • Genç, M. (2022). Kamu Yönetiminde Batı Dışı Özgünlük Arayışının Karşılaştırmalı Yönetim Geleneği Perspektifinden Analizi [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Medeniyet Üniversitesi.
  • Güler, B. A. (2005). Kamu Personeli: Sistem ve Yönetim. İmge Kitabevi Yayınları.
  • Günay, Ö. F. (2005). Türkiye’de Kamu Yöneticisi Nasıl Yetiştirilmelidir? Bir Model Önerisi. Turhan Kitabevi.
  • Heper, M. (2018). Türkiye’de Devlet Geleneği (6. Baskı). Doğu Batı Yayınları.
  • Heywood, A. (2017). Siyaset Teorisine Giriş (8. Baskı) (H. M. Köse, Çev.). Küre Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 2004, 3. Baskı).
  • Institut National du Service Public (INSP) (2024). Missions. https://insp.gouv.fr/missions adresinden 29 Temmuz 2024 tarihinde alındı.
  • İnalcık, H. (1992). Tanzimat ve Bulgar Meselesi. Eren Yayıncılık.
  • İnalcık, H. (2008). Devlet Teşkilatında Kul Sistemi. Doğu Batı: Makaleler-II- (s.154-168) içinde. Doğu Batı Yayınları.
  • İnalcık, H. (2009). Devlet-i 'Aliyye Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar-I: Klasik Dönem (1302-1606): Siyasal, Kurumsal ve Ekonomik Gelişim. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • İnalcık, H. (2018). Osmanlı İdare ve Ekonomi Tarihi (3. Baskı). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • İpşirli, M. (1995). Enderûn. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 11) (s. 185-187) içinde. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi.
  • Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu, Kanun Numarası: 5018, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 24/12/2003-25326. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5018.pdf
  • Karaer, T. (1989). Yöneticilerin Yetiştirilmesi: Federal Almanya Örneği. Amme İdaresi Dergisi, 22(4), 85-97.
  • Karasu, K. (2001). Profesyonelleşme Olgusu ve Kamu Yönetimi. Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları.
  • Karasu, K. (2021). Sunuş. C. U. Çiner (Ed.), Yönetim Bilimini Yeniden Düşünmek: Durum Değerlendirmesi (s. V-VII). Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Kamu Yönetimi Araştırma ve Uygulama Merkezi (KAYAUM) Yayını.
  • Kurban, S. (2016). Tanzimat Sonrası Dönemden Günümüze Üst Düzey Yönetici Eğitimi. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 71-81.
  • Machiavelli, N. (2016). Prens (E. Günsel, Çev.). Tutku Yayınevi.
  • Mıhçıoğlu, C. (2003). Kamu Yönetiminde Verimlilik. B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi (s. 385-395) içinde. Yargı Yayınevi.
  • Mises, L. V. (2018). Bürokrasi (3. Baskı). (A. Yayla ve F. Ergin, Çev.). Liberte Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 2010).
  • Nohutçu, A. (2019). Kamu Yönetimi (13. Baskı). Savaş Yayınevi.
  • Onaran, O. (1967). Yönetici Sınıfın Eğitimi: Belçika, Fransa, İngiltere ve Türkiye’de. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2007). Osmanlı’yı Yeniden Keşfetmek (20. Baskı). Timaş Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2010). Türkiye: Teşkilât ve İdare Tarihi (3. Baskı). Cedit Neşriyat.
  • Önder, M. (1995). Üst Düzey Yöneticilerinin Yetiştirilmesi ve Geliştirilmesi: Bazı Ülkelerde ve Türkiye’de Durum. Türk İdare Dergisi, 67(409), 133-157.
  • Özkan, A. (2023). Yüz Yıldan Geride Kalanlar; Türk Dış Politikasının Geleneksel Unsurları. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cumhuriyet’in 100. Yılı Özel Sayısı, 303-314.
  • Parlak, B. (2015). Kamu Yönetimi Eğitiminin Tarihsel Kökenleri. B. Parlak, M. Okçu ve E. Akman (Ed.), Kamu Yönetimi Eğitimi: Geçmişten Geleceğe Küresel ve Ulusal Perspektifler (s. 53-75) içinde. Ekin Basım Yayın Dağıtım.
  • Peker, Ö. (1995). Yönetici Eğitimi (2. Baskı). Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Peters, B. G. (2001). The Politics of Bureaucracy (5. Baskı). Routledge.
  • Platon. (2019). Devlet (39. Baskı) (S. Eyüboğlu ve M. A. Cimcoz, Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Russell, B. (2002). Batı Felsefesi Tarihi (İlkçağ) (C. 1) (4. Baskı). (M. Sencer, Çev.). Say Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 1965, 9. Baskı).
  • Saygılıoğlu, N. ve Arı, S. (2003). Etkin Devlet: Kurumsal Bir Tasarı ve Politika Önerisi. Sabancı Üniversitesi.
  • Shively, W. P. (2018). Power & Choice: An Introduction to Political Scince (15. Baskı). Rowman & Littlefield.
  • Şaylan, G. (2000). Kamu Yönetimi Disiplininde Bunalım ve Yeni Açılımlar Üzerine Düşünceler. Amme İdaresi Dergisi, 33(2), 1-22.
  • Şengül, R. (2009). Kamu Yönetiminde Yüksek Yöneticilerin Yetiştirilmesinde Okul Modeli: Fransa'da ENA Örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24, 291-297.
  • Terzi, M. Z. (1996). Enderûn. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 14) (s. 178-180) içinde. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi.
  • Tribe, K. (1984). Cameralism and the Science of Government. The Journal of Modern History, 56(2), 263-284. https://doi.org/10.1086/242667
  • Tural, E. (2014). Türkiye’de Kamu Yönetimi Eğitiminin TODAİE Tarihi: 1940-1990. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Tutum, C. (1979). Personel Yönetimi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Tutum, C. (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma. B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi (s. 441-457) içinde. Yargı Yayınevi.
  • Türkiye Cumhurbaşkanlığı. (1984). Üst Kademe Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Hakkında 14.11.1984 Tarih ve 3077 Sayılı Kanun ve Anayasanın 89 uncu Maddesi Gereğince Cumhurbaşkanınca Bir Daha Görüşülmek Üzere Geri Gönderme Tezkeresi ve İçişleri Komisyonu Raporu (1/635). Tarihi: 28/11/1984-Sayısı: Kan. Kar. 39.18/A.9.84.632/5579. https://www5.tbmm.gov.tr/tutanaklar/TUTANAK/TBMM/d17/c012/tbmm17012051ss0233.pdf
  • Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (1982), Kanun Numarası: 2709, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 09/11/1982-17863 (Mükerrer). https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=2709&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5
  • Türkiye – Orta-Doğu Âmme İdaresi Enstitüsü Teşkilât Kanunu Lâyihası ve Muvakkat Encümen Mazbatası (1/161) (Mülga), T.C. Başvekâlet Kanunlar ve Kararlar Dairesi Tarihi-Sayısı: 11.VI.1956- 71-199/1993. https://www5.tbmm.gov.tr/tutanaklar/TUTANAK/TBMM/d11/c004/tbmm11004085ss0133.pdf
  • Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Teşkilat Kanunu (Mülga), Kanun Numarası:7163, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 5/7/1958-9947. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=7163&MevzuatTur=5&MevzuatTertip=3
  • Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü. (2017). 2018-2022 Stratejik Planı. Ankara: http://www.sp.gov.tr/upload/xSPStratejikPlan/files/wGQUq+TODAIE.pdf
  • Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Lisansüstü Öğretim Yönetmeliği (Mülga), Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 18/01/2001-24291. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=4555&MevzuatTur=7&MevzuatTertip=5
  • Ubicini, J. H. A. ve Pavet de Courteille, A. (2019). XIX. Yüzyılın Sonunda Osmanlı İmparatorluğu (Z. Z. İlkgelen, Çev.). Kitabevi Yayınları.
  • Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Tarihi (C. I-II-III-IV-V-VI). Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Ünal, S. (2024). Üst Düzey Kamu Yöneticilerinin Yetiştirilmesi: Türkiye Örneği [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Medeniyet Üniversitesi.
  • Ünal, S. ve Ateş, H. (2019). Türkiye’de Reformcu Yöneticilerin Kamu Yönetimi Reformlarının Dizaynı, İçeriği ve Stili Üzerindeki Etkileri. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2(1), 1-18.
  • Üst Kademe Kamu Yöneticileri ile Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Atama Usȗllerine Dair Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin Sayısı: 3, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 10/7/2018-30474. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/19.5.3.pdf
  • Üst Kademe Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Hakkında Kanun (Mülga), Kanun Numarası: 3149, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 19/1/1985-18640. https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/18640.pdf
  • Weber, M. (2008). Sosyoloji Yazıları (12. Baskı). (T. Parla, Çev.). Deniz Yayınları.
  • Wilson, W. (1961). İdarenin İncelenmesi. Woodrow Wilson: Seçme Parçalar (N. Abadan, Çev.) (s. 53-73) içinde. Türk Siyasî İlimler Derneği Yayınları.

Training of Senior Public Administrators According to the Turkish Administrator Training Tradition and a Theoretical Model Proposal

Yıl 2025, Cilt: 8 Sayı: 2, 192 - 231, 15.04.2025

Soner Ünal , Hamza Ateş

https://doi.org/10.59445/ijephss.1658491

Öz

One of the most important and discussed issues in public administration is the training of senior administrators. Indeed, an effective public administration structure and functioning requires the presence of qualified senior administrators. In Turkey, which has a state-centered administration approach and a tradition of training military and civilian administrators, there is currently no structure for training senior public administrators. In this context, an institutional structure is needed in Turkish public administration for training senior administrators. The reason for preparing this study is to evaluate the training of senior public administrators according to the Turkish administrator training tradition and to present a theoretical model proposal for this purpose. This research aims to assess the efficacy of training programs for senior public administrators within the framework of Turkish administration training traditions and practices, and advances a theoretical model designed to enhance these programs. The training of senior administrators in Turkish state administration is a rich historical heritage. This heritage has an important potential in shaping the Turkish administrative training system and structure to be established. In this study, it is claimed that it is possible and necessary to train senior public administrators according to the Turkish administrative training tradition. In this context, a theoretical model is proposed in the perspective of Turkish public administrator training practices. The model proposed for this purpose is also analyzed in line with field data

Anahtar Kelimeler

Public Administration Senior Public Administrator Training of Senior Public Administrators Turkish Administrator Training Tradition Turkish Academy of Public Administration.

Etik Beyan

It is declared that scientific and ethical principles have been followed while carrying out and writing this study and that all the sources used have been properly cited. Approval for the field research conducted within the scope of this study was obtained from the Scientific Research and Publication Ethics Committee of the Istanbul Medeniyet University Rectorate, with the letter dated 16.01.2023 and numbered E-38510686-199-2200065982.

Destekleyen Kurum

This research received no specific grant from any funding agency in the public, commercial, or not-for-profit sectors.

Kaynakça

  • Akkutay, Ü. (1984). Enderûn Mektebi. Gazi Üniversitesi Yayınları.
  • Anayasada Yapılan Değişikliklere Uyum Sağlanması Amacıyla Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, Kanun Hükmünde Kararnamenin Karar Sayısı: KHK/703, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 09/7/2018-30473 (3. Mükerrer). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/07/20180709M3-1.pdf
  • Avaner, T. ve Babaoğlu, C. (2020). İdari ve Askeri Bilginin Teşkilatlanması: Enderûn Mektebinde Yönetici Eğitimi. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(3), 805-826.
  • Aydın, A. H. (2018). Yönetim Bilimi: Fonksiyonlar-Teoriler-Yaklaşımlar (7. Baskı). Seçkin Yayıncılık.
  • Cem, C. (1976). Türk Kamu Kesiminde Üst Düzey Yöneticileri: Nitelikleri-İşlevleri-Eğitim Sorunları. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Coşkun, R., Altunışık, R. ve Yıldırım, E. (2017). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı. Sakarya Yayıncılık.
  • Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin Sayısı: 1, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 10/7/2018-30474. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/19.5.1.pdf
  • Çankaya, M. A. (1968-1969). Yeni Mülkiye Târihi ve Mülkiyeliler (Mülkiye Şeref Kitabı) (C. I). Mars Matbaası.
  • Davison, R. H. (1981). Atatürk’ün Siyasȋ Reformları ve Tanzimat. Atatürk ve Cumhuriyet Dönemi Türkiyesi (s. 28-56) içinde. Türkiye Ticaret Odaları, Sanayi Odaları ve Ticaret Borsaları Birliği Yayını.
  • Devlet Memurları Kanunu, Kanun Numarası: 657, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 23/7/1965-12056. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.657.pdf
  • Emre, C. (2003). Yönetim Bilimi. B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi (s. 57-71) içinde. Yargı Yayınevi.
  • Ergun, T. (1988). Kamu Yöneticilerinin Yetiştirilmesi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Eryılmaz, B. (2017). Tanzimat ve Yönetimde Modernleşme (4. Baskı). İşaret Yayınları.
  • Eryılmaz, B. (2019). Kamu Yönetimi: Düşünceler, Yapılar, Fonksiyonlar, Politikalar (12. Baskı). Umuttepe Yayınları.
  • Findley, C. V. (1996). Kalemiyeden Mülkiyeye: Osmanlı Memurlarının Toplumsal Tarihi (G. Çağalı Güven, Çev.). Tarih Vakfı Yurt Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 1989).
  • Frederickson, H. G. (2010). Social Equity and Public Administration: Origins, Developments, and Applications. M. E. Sharpe, Inc.
  • Genç, M. (2022). Kamu Yönetiminde Batı Dışı Özgünlük Arayışının Karşılaştırmalı Yönetim Geleneği Perspektifinden Analizi [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Medeniyet Üniversitesi.
  • Güler, B. A. (2005). Kamu Personeli: Sistem ve Yönetim. İmge Kitabevi Yayınları.
  • Günay, Ö. F. (2005). Türkiye’de Kamu Yöneticisi Nasıl Yetiştirilmelidir? Bir Model Önerisi. Turhan Kitabevi.
  • Heper, M. (2018). Türkiye’de Devlet Geleneği (6. Baskı). Doğu Batı Yayınları.
  • Heywood, A. (2017). Siyaset Teorisine Giriş (8. Baskı) (H. M. Köse, Çev.). Küre Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 2004, 3. Baskı).
  • Institut National du Service Public (INSP) (2024). Missions. https://insp.gouv.fr/missions adresinden 29 Temmuz 2024 tarihinde alındı.
  • İnalcık, H. (1992). Tanzimat ve Bulgar Meselesi. Eren Yayıncılık.
  • İnalcık, H. (2008). Devlet Teşkilatında Kul Sistemi. Doğu Batı: Makaleler-II- (s.154-168) içinde. Doğu Batı Yayınları.
  • İnalcık, H. (2009). Devlet-i 'Aliyye Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar-I: Klasik Dönem (1302-1606): Siyasal, Kurumsal ve Ekonomik Gelişim. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • İnalcık, H. (2018). Osmanlı İdare ve Ekonomi Tarihi (3. Baskı). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • İpşirli, M. (1995). Enderûn. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 11) (s. 185-187) içinde. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi.
  • Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu, Kanun Numarası: 5018, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 24/12/2003-25326. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5018.pdf
  • Karaer, T. (1989). Yöneticilerin Yetiştirilmesi: Federal Almanya Örneği. Amme İdaresi Dergisi, 22(4), 85-97.
  • Karasu, K. (2001). Profesyonelleşme Olgusu ve Kamu Yönetimi. Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları.
  • Karasu, K. (2021). Sunuş. C. U. Çiner (Ed.), Yönetim Bilimini Yeniden Düşünmek: Durum Değerlendirmesi (s. V-VII). Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Kamu Yönetimi Araştırma ve Uygulama Merkezi (KAYAUM) Yayını.
  • Kurban, S. (2016). Tanzimat Sonrası Dönemden Günümüze Üst Düzey Yönetici Eğitimi. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 71-81.
  • Machiavelli, N. (2016). Prens (E. Günsel, Çev.). Tutku Yayınevi.
  • Mıhçıoğlu, C. (2003). Kamu Yönetiminde Verimlilik. B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi (s. 385-395) içinde. Yargı Yayınevi.
  • Mises, L. V. (2018). Bürokrasi (3. Baskı). (A. Yayla ve F. Ergin, Çev.). Liberte Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 2010).
  • Nohutçu, A. (2019). Kamu Yönetimi (13. Baskı). Savaş Yayınevi.
  • Onaran, O. (1967). Yönetici Sınıfın Eğitimi: Belçika, Fransa, İngiltere ve Türkiye’de. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2007). Osmanlı’yı Yeniden Keşfetmek (20. Baskı). Timaş Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2010). Türkiye: Teşkilât ve İdare Tarihi (3. Baskı). Cedit Neşriyat.
  • Önder, M. (1995). Üst Düzey Yöneticilerinin Yetiştirilmesi ve Geliştirilmesi: Bazı Ülkelerde ve Türkiye’de Durum. Türk İdare Dergisi, 67(409), 133-157.
  • Özkan, A. (2023). Yüz Yıldan Geride Kalanlar; Türk Dış Politikasının Geleneksel Unsurları. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cumhuriyet’in 100. Yılı Özel Sayısı, 303-314.
  • Parlak, B. (2015). Kamu Yönetimi Eğitiminin Tarihsel Kökenleri. B. Parlak, M. Okçu ve E. Akman (Ed.), Kamu Yönetimi Eğitimi: Geçmişten Geleceğe Küresel ve Ulusal Perspektifler (s. 53-75) içinde. Ekin Basım Yayın Dağıtım.
  • Peker, Ö. (1995). Yönetici Eğitimi (2. Baskı). Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Peters, B. G. (2001). The Politics of Bureaucracy (5. Baskı). Routledge.
  • Platon. (2019). Devlet (39. Baskı) (S. Eyüboğlu ve M. A. Cimcoz, Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Russell, B. (2002). Batı Felsefesi Tarihi (İlkçağ) (C. 1) (4. Baskı). (M. Sencer, Çev.). Say Yayınları (Orijinal eserin basım tarihi 1965, 9. Baskı).
  • Saygılıoğlu, N. ve Arı, S. (2003). Etkin Devlet: Kurumsal Bir Tasarı ve Politika Önerisi. Sabancı Üniversitesi.
  • Shively, W. P. (2018). Power & Choice: An Introduction to Political Scince (15. Baskı). Rowman & Littlefield.
  • Şaylan, G. (2000). Kamu Yönetimi Disiplininde Bunalım ve Yeni Açılımlar Üzerine Düşünceler. Amme İdaresi Dergisi, 33(2), 1-22.
  • Şengül, R. (2009). Kamu Yönetiminde Yüksek Yöneticilerin Yetiştirilmesinde Okul Modeli: Fransa'da ENA Örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24, 291-297.
  • Terzi, M. Z. (1996). Enderûn. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 14) (s. 178-180) içinde. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi.
  • Tribe, K. (1984). Cameralism and the Science of Government. The Journal of Modern History, 56(2), 263-284. https://doi.org/10.1086/242667
  • Tural, E. (2014). Türkiye’de Kamu Yönetimi Eğitiminin TODAİE Tarihi: 1940-1990. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Tutum, C. (1979). Personel Yönetimi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
  • Tutum, C. (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma. B. Aykaç, Ş. Durgun ve H. Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi (s. 441-457) içinde. Yargı Yayınevi.
  • Türkiye Cumhurbaşkanlığı. (1984). Üst Kademe Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Hakkında 14.11.1984 Tarih ve 3077 Sayılı Kanun ve Anayasanın 89 uncu Maddesi Gereğince Cumhurbaşkanınca Bir Daha Görüşülmek Üzere Geri Gönderme Tezkeresi ve İçişleri Komisyonu Raporu (1/635). Tarihi: 28/11/1984-Sayısı: Kan. Kar. 39.18/A.9.84.632/5579. https://www5.tbmm.gov.tr/tutanaklar/TUTANAK/TBMM/d17/c012/tbmm17012051ss0233.pdf
  • Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (1982), Kanun Numarası: 2709, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 09/11/1982-17863 (Mükerrer). https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=2709&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5
  • Türkiye – Orta-Doğu Âmme İdaresi Enstitüsü Teşkilât Kanunu Lâyihası ve Muvakkat Encümen Mazbatası (1/161) (Mülga), T.C. Başvekâlet Kanunlar ve Kararlar Dairesi Tarihi-Sayısı: 11.VI.1956- 71-199/1993. https://www5.tbmm.gov.tr/tutanaklar/TUTANAK/TBMM/d11/c004/tbmm11004085ss0133.pdf
  • Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Teşkilat Kanunu (Mülga), Kanun Numarası:7163, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 5/7/1958-9947. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=7163&MevzuatTur=5&MevzuatTertip=3
  • Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü. (2017). 2018-2022 Stratejik Planı. Ankara: http://www.sp.gov.tr/upload/xSPStratejikPlan/files/wGQUq+TODAIE.pdf
  • Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Lisansüstü Öğretim Yönetmeliği (Mülga), Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 18/01/2001-24291. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=4555&MevzuatTur=7&MevzuatTertip=5
  • Ubicini, J. H. A. ve Pavet de Courteille, A. (2019). XIX. Yüzyılın Sonunda Osmanlı İmparatorluğu (Z. Z. İlkgelen, Çev.). Kitabevi Yayınları.
  • Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Tarihi (C. I-II-III-IV-V-VI). Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Ünal, S. (2024). Üst Düzey Kamu Yöneticilerinin Yetiştirilmesi: Türkiye Örneği [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Medeniyet Üniversitesi.
  • Ünal, S. ve Ateş, H. (2019). Türkiye’de Reformcu Yöneticilerin Kamu Yönetimi Reformlarının Dizaynı, İçeriği ve Stili Üzerindeki Etkileri. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2(1), 1-18.
  • Üst Kademe Kamu Yöneticileri ile Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Atama Usȗllerine Dair Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin Sayısı: 3, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 10/7/2018-30474. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/19.5.3.pdf
  • Üst Kademe Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Hakkında Kanun (Mülga), Kanun Numarası: 3149, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 19/1/1985-18640. https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/18640.pdf
  • Weber, M. (2008). Sosyoloji Yazıları (12. Baskı). (T. Parla, Çev.). Deniz Yayınları.
  • Wilson, W. (1961). İdarenin İncelenmesi. Woodrow Wilson: Seçme Parçalar (N. Abadan, Çev.) (s. 53-73) içinde. Türk Siyasî İlimler Derneği Yayınları.
Toplam 69 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kamu Yönetimi
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Soner Ünal 0000-0003-4033-4884

Hamza Ateş 0000-0003-0975-0062

Yayımlanma Tarihi 15 Nisan 2025
Gönderilme Tarihi 15 Mart 2025
Kabul Tarihi 14 Nisan 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Cilt: 8 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Ünal, S., & Ateş, H. (2025). Türk Yönetici Yetiştirme Geleneğine Göre Üst Düzey Kamu Yöneticilerinin Yetiştirilmesi ve Kuramsal Bir Model Önerisi. Uluslararası Ekonomi Siyaset İnsan Ve Toplum Bilimleri Dergisi, 8(2), 192-231. https://doi.org/10.59445/ijephss.1658491
 Kapak Resmi İndir

International Journal of Economics, Politics, Humanities & Social Sciences – IJEPHSS Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.