Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Obligation to Set Up an Occupational Health and Safety Committee in Terms of Triple Relationships in Labor Law

Yıl 2025, , 969 - 984, 29.04.2025
https://doi.org/10.21547/jss.1549686

Öz

Law No. 6331 on Occupational Health and Safety regulates that employers are obliged to establish an occupational health and safety committee in the workplace within specific conditions. These conditions are the existence of fifty or more employees in the workplace and the performance of permanent work in the workplace for more than six months. There is no doubt that the two conditions will be sought together. Interns and apprentices will also be included in the calculation of the number fifty. Because in Law No. 6331, the number of fifty employees is taken into account, rather than the number of fifty workers. It is possible for the employer to have a number of less than fifty employees. In this situation, the employer may set up an optional committee. There is no legal restriction to this. The six-month condition can be considered within a one-year period. In the main employer-sub employer relations, In the main employer-sub employer relationship, the obligation to establish a committee varies depending on the possibilities. If the conditions required by the Code are fulfilled only by the main employer, only the main employer, if fulfilled by the sub-employer, only the sub-employer, and if both employers do not fulfill the conditions alone, both employers become obliged to establish a joint committee. In case of collusion, the obligation to establish the committee may differ. In terms of temporary employment relationship, the temporary worker must be included in the number required by the Code for both workplaces. In case of transfer of a part of the workplace, if the transferred unit will continue to function as a separate workplace, only the number of employees working in the transferred workplace will be considered. If a part of the workplace will be included in the different workplace of the transferee employer, the number of employees should be taken as a whole.

Kaynakça

  • Akı, E. (2013). 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ve çalışma yaşamına etkileri, DEUHFD., 15 (Özel Sa.), 3-24.
  • Akı, E. (2013). İşyeri devrinin iş sözleşmelerine etkisi, Sicil İş Hukuku Dergisi, (29), 5-12.
  • Akın, L. (2005). İş sağlığı ve güvenliğinde işyerinin örgütlenmesi, AÜHFD, 54 (1), 1-60.
  • Akın, L. (2013). İş sağlığı güvenliği ve alt işverenlik. Ankara: Yetkin Yayınları.
  • Akyiğit, E. (2016), İş hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Akyiğit, E. (2013), İş ve sosyal güvenlik hukukunda alt işverenlik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Akyiğit, E. (2015). Kamuda asıl işin bir bölümü alt işverene verilirken muafiyet var mıdır?, Çalışma ve Toplum, 2 (45), 15-64.
  • Alp, M. (2012). Yeni Türk Ticaret Kanunu’na Göre Bölünme, Birleşme ve Tür Değiştirmenin İş İlişkilerine Etkisi (TTK 178; 158; 190), Çalışma ve Toplum, (1), 51-74.
  • Alpagut, G. (2010). İşyerinin devri ve iş sözleşmesini fesih hakkı. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Ayan, Ö. (2006). Türk iş hukukunda alt işverenlik ilişkisi, Legal İHSGHD., (10), 500-527.
  • Aydın, B. (2013). İşyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği. Ankara: ŞEKER-İŞ.
  • Aydınlı, İ. (2015). İş sağlığı ve güvenliğinden doğan hukuki ve cezai sorumluluk. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Baskan, Ş. E. (2017). Türk iş hukukunda meslek edinilmiş geçici iş ilişkisi, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, XXI (2), 3-46.
  • Baskan, Ş. E. (2023). Konsinye satış (satım için bırakma) sözleşmesinin alt işverenlik ilişkisi yönünden değerlendirilmesi -karar incelemesi-, Legal İSGHD, 20 (79), s. 949-982.
  • Başbuğ, A., Yücel Bodur, M. (2021). İş hukuku. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Başmanav, E. (2016). Ödünç iş ilişkisi, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, Prof. Dr. Fevzi Şahlanan’a Armağan Sayısı, 74, (Özel Sa.), 139-169.
  • Baycık, G. (2011). Yeni düzenlemeler açısından inşaat işvereninin iş sağlığı ve güvenliği yükümlülükleri, AHUFD, 60 (2), 227-254.
  • Baycık, G. (2013). Çalışanların iş sağlığı ve güvenliğine ilişkin haklarında yeni düzenlemeler, Ankara Barosu Dergisi, (3), 103-170.
  • Belverenli, D. (2016). Alt işverenlik ilişkisinden doğan iş sağlığı ve güvenliği yükümlülükleri, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 74 (Özel Sa.), 171-221.
  • Bozkurt Yüksel, A. E. (2008). Asıl işveren - alt işveren ilişkisinde sorumluluk ve sınırları, Sicil İHD., 3 (9), 47-55.
  • Caniklioğlu, N. (2012). 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nda öngörülen işveren yükümlülükleri. İstanbul: Türkiye Toprak İşverenleri Sendikası
  • Centel, T. (2013). İş sağlığı ve güvenliği kurullarının işleyişi, Sicil İş Hukuku Dergisi, (29), 13-24.
  • Civan, O. E. (2017). Yeni düzenlemeler çerçevesinde meslek edinilmiş ödünç (geçici) iş ilişkisi, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 66 (2), 311-397.
  • Çelik, N., Caniklioğlu, N., Canbolat, T., Özkaraca, E. (2022). İş hukuku dersleri. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Demircioğlu, A. M. (2011). İşyerinde iş sağlığı ve güvenliği organizasyonu. Sarper Süzek’e Armağan. İstanbul: Beta Basım Yayın.
  • Demircioğlu, M., Kaplan, H. A. (2013). 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Yasası çerçevesinde işyerinde iş sağlığı ve güvenliği örgütlenmesi, Sicil İş Hukuku Dergisi, (30), 5-23.
  • Doğan Yenisey, K. (2019). İşyerinin devri çerçevesinde “işyeri” ve “işyeri bölümü” kavramları. İstanbul: Kadir Has Üniversitesi Sempozyum Yayını.
  • Ekmekçi, Ö. (2005). 4857 Sayılı Kanun’a göre iş sağlığı ve güvenliği konusunda işyeri örgütlenmesi. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Ekonomi, M. (2008). Asıl işveren-alt işveren ilişkisinin kurulması ve sona ermesi, Türk iş hukukunda üçlü ilişkiler. Legal Vefa Toplantıları (II), Prof. Dr. Nuri Çelik’e Saygı. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Erdoğan, C., Buluş, S. (2024). Bireysel iş hukuku açısından konsinye iş ilişkisinin değerlendirilmesi, AHBVÜ Hukuk Fakültesi Dergisi, (4), 2024, 81-118.
  • Ertürk, Ş. (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nda işverene getirilen yükümlülükler, Sicil İş Hukuku Dergisi, (27), 13-24.
  • Eyrenci, Ö., Taşkent, S., Ulucan, D. (2016). Bireysel iş hukuku. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Gerek, N. (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun düşündürdükleri, Sicil İş Hukuku Dergisi, Sa. 28, Aralık, 10-20.
  • Göktaş, S. (2012). Asıl işverenin iş güvencesi hükümleri yönünden sorumluluğu, Sicil İş Hukuku Dergisi, Eylül, 7 (27), 56-67.
  • Güzel, A. (2004). İş yasasına göre alt işveren kavramı ve asıl işveren - alt işveren ilişkisinin sınırları, Çalışma ve Toplum, 1 (1), 31-65.
  • Mollamahmutoğlu, H., Astarlı, M., Baysal U. (2022). İş hukuku. Ankara: Lykeion.
  • Narmanlıoğlu, Ü. (2014). İş hukuku ferdi iş ilişkileri. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Narmanlıoğlu, Ü. (2008). Asıl işveren - alt işveren ilişkisinden doğan sorumluluklar, Türk. Legal Vefa Toplantıları (II), Prof. Dr. Nuri Çelik’e Saygı. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Odaman, S. (2005). Fransa’da ve Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği kurullarının yapıları ve işlevleri. A. Can Tuncay’a Armağan. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Oğuz, Ö. (2011). AB direktifleri ve Türk iş hukukunda iş sağlığı ve güvenliğinde işverenlerin yükümlülükleri ve işçilerin hakları. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Özdemir, E. (2014). İş sağlığı ve güvenliği hukuku. İstanbul: Vedat Kitapçılık.
  • Özden, B. (2022). Asıl işveren alt işveren ilişkisinde iş sağlığı ve güvenliği kurullarının oluşumu ve işleyişi, İMHFD, 7 (12), 139-167.
  • Özer, H. D. (2018). İşverenlerin iş sağlığı ve güvenliği kurulu oluşturma yükümlülüğü, EBYÜHFD, XXII (3-4), 489-546.
  • Selek, C. (2004). İş sağlığı ve güvenliği kurulları, TÜHİS, 19 (1-2), 94-105.
  • Sümer, H. H. (2019). İş hukuku uygulamaları. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Sümer, H. H. (2021). İş sağlığı ve güvenliği hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Süzek, S. (2010). Alt işveren ilişkisinin kurulması, Legal İHSGHD., (25), 16-27.
  • Süzek, S. (2013). İşyerinin devri ve hukuki sonuçları, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15 (Özel Sa.), 311-330.
  • Süzek, S. (2021). İş hukuku, İstanbul: Beta Yayınları.
  • Taşkent, S. (2004). Alt işveren, Legal İHSGHD., (2), 363-366.
  • Ulusoy, M. E. (2013). İşverenin iş sağlığı ve güvenliği açısından işyerinde örgütlenme yükümlülüğü. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • Ünsal, E. (2006). 4857 Sayılı Yasa’ya göre asıl işveren alt işveren ilişkisinin kurulması, Legal İHSGHD., (6), 536-544.

İş Hukukunda Üçlü İlişkiler Açısından İş Sağlığı ve Güvenliği Kurulu Oluşturma Yükümlülüğü

Yıl 2025, , 969 - 984, 29.04.2025
https://doi.org/10.21547/jss.1549686

Öz

6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, işverenlerin belirli koşullar hâlinde işyerinde iş sağlığı ve güvenliği kurulu oluşturmakla yükümlü olduğunu hüküm altına almıştır. Bu koşullar; işyerinde elli veya daha fazla çalışan olması ile işyerinde altı aydan fazla süren sürekli işlerin yapılmasıdır. İki koşulun birlikte aranacağı şüphesizidir. Stajyerler ve çıraklar da elli sayısının hesaplanmasına dahil edilecektir. Çünkü 6331 sayılı Kanun'da elli işçi sayısı değil, elli çalışan sayısı dikkate alınmaktadır. İşverenin çalışan sayısının elliden az olması mümkündür. Bu durumda işveren isteğe bağlı olarak bir kurul oluşturabilir. Bu konuda herhangi bir yasal kısıtlama bulunmamaktadır. Altı aylık şart bir yıllık sürelik periyod içerisinde değerlendirilebilir. Asıl işveren-alt işveren ilişkilerinde kurulu oluşturma yükümlülüğünün kimde veya kimlerde olacağı ihtimallere göre değişmektedir. Kanunun aradığı şartların yalnızca asıl işveren tarafından sağlanması durumunda sadece asıl işveren, alt işveren tarafından sağlanması durumunda sadece alt işveren, iki işverenin de şartları tek başına sağlamaması durumunda ise her iki işveren ortak kurul oluşturmakla yükümlü hâle gelir. Muvazaanın tespiti sonucunda kurulu oluşturma yükümlüsü farklılaşabilir. Geçici iş ilişkisi bakımından geçici işçi her iki işyeri bakımından da sayıya dahil edilmelidir. İşyerinin bir bölümünün devri hâlinde, devredilen ünite ayrı bir işyeri olarak faaliyetini sürdürecekse sadece devredilen işyerinde çalışan sayısı dikkate alınacaktır. İşyerinin bir bölümü, devralan işverenin farklı işyerine dahil olacaksa işçi sayısı bir bütün olarak esas alınmalıdır.

Kaynakça

  • Akı, E. (2013). 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ve çalışma yaşamına etkileri, DEUHFD., 15 (Özel Sa.), 3-24.
  • Akı, E. (2013). İşyeri devrinin iş sözleşmelerine etkisi, Sicil İş Hukuku Dergisi, (29), 5-12.
  • Akın, L. (2005). İş sağlığı ve güvenliğinde işyerinin örgütlenmesi, AÜHFD, 54 (1), 1-60.
  • Akın, L. (2013). İş sağlığı güvenliği ve alt işverenlik. Ankara: Yetkin Yayınları.
  • Akyiğit, E. (2016), İş hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Akyiğit, E. (2013), İş ve sosyal güvenlik hukukunda alt işverenlik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Akyiğit, E. (2015). Kamuda asıl işin bir bölümü alt işverene verilirken muafiyet var mıdır?, Çalışma ve Toplum, 2 (45), 15-64.
  • Alp, M. (2012). Yeni Türk Ticaret Kanunu’na Göre Bölünme, Birleşme ve Tür Değiştirmenin İş İlişkilerine Etkisi (TTK 178; 158; 190), Çalışma ve Toplum, (1), 51-74.
  • Alpagut, G. (2010). İşyerinin devri ve iş sözleşmesini fesih hakkı. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Ayan, Ö. (2006). Türk iş hukukunda alt işverenlik ilişkisi, Legal İHSGHD., (10), 500-527.
  • Aydın, B. (2013). İşyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği. Ankara: ŞEKER-İŞ.
  • Aydınlı, İ. (2015). İş sağlığı ve güvenliğinden doğan hukuki ve cezai sorumluluk. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Baskan, Ş. E. (2017). Türk iş hukukunda meslek edinilmiş geçici iş ilişkisi, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, XXI (2), 3-46.
  • Baskan, Ş. E. (2023). Konsinye satış (satım için bırakma) sözleşmesinin alt işverenlik ilişkisi yönünden değerlendirilmesi -karar incelemesi-, Legal İSGHD, 20 (79), s. 949-982.
  • Başbuğ, A., Yücel Bodur, M. (2021). İş hukuku. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Başmanav, E. (2016). Ödünç iş ilişkisi, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, Prof. Dr. Fevzi Şahlanan’a Armağan Sayısı, 74, (Özel Sa.), 139-169.
  • Baycık, G. (2011). Yeni düzenlemeler açısından inşaat işvereninin iş sağlığı ve güvenliği yükümlülükleri, AHUFD, 60 (2), 227-254.
  • Baycık, G. (2013). Çalışanların iş sağlığı ve güvenliğine ilişkin haklarında yeni düzenlemeler, Ankara Barosu Dergisi, (3), 103-170.
  • Belverenli, D. (2016). Alt işverenlik ilişkisinden doğan iş sağlığı ve güvenliği yükümlülükleri, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 74 (Özel Sa.), 171-221.
  • Bozkurt Yüksel, A. E. (2008). Asıl işveren - alt işveren ilişkisinde sorumluluk ve sınırları, Sicil İHD., 3 (9), 47-55.
  • Caniklioğlu, N. (2012). 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nda öngörülen işveren yükümlülükleri. İstanbul: Türkiye Toprak İşverenleri Sendikası
  • Centel, T. (2013). İş sağlığı ve güvenliği kurullarının işleyişi, Sicil İş Hukuku Dergisi, (29), 13-24.
  • Civan, O. E. (2017). Yeni düzenlemeler çerçevesinde meslek edinilmiş ödünç (geçici) iş ilişkisi, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 66 (2), 311-397.
  • Çelik, N., Caniklioğlu, N., Canbolat, T., Özkaraca, E. (2022). İş hukuku dersleri. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Demircioğlu, A. M. (2011). İşyerinde iş sağlığı ve güvenliği organizasyonu. Sarper Süzek’e Armağan. İstanbul: Beta Basım Yayın.
  • Demircioğlu, M., Kaplan, H. A. (2013). 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Yasası çerçevesinde işyerinde iş sağlığı ve güvenliği örgütlenmesi, Sicil İş Hukuku Dergisi, (30), 5-23.
  • Doğan Yenisey, K. (2019). İşyerinin devri çerçevesinde “işyeri” ve “işyeri bölümü” kavramları. İstanbul: Kadir Has Üniversitesi Sempozyum Yayını.
  • Ekmekçi, Ö. (2005). 4857 Sayılı Kanun’a göre iş sağlığı ve güvenliği konusunda işyeri örgütlenmesi. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Ekonomi, M. (2008). Asıl işveren-alt işveren ilişkisinin kurulması ve sona ermesi, Türk iş hukukunda üçlü ilişkiler. Legal Vefa Toplantıları (II), Prof. Dr. Nuri Çelik’e Saygı. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Erdoğan, C., Buluş, S. (2024). Bireysel iş hukuku açısından konsinye iş ilişkisinin değerlendirilmesi, AHBVÜ Hukuk Fakültesi Dergisi, (4), 2024, 81-118.
  • Ertürk, Ş. (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nda işverene getirilen yükümlülükler, Sicil İş Hukuku Dergisi, (27), 13-24.
  • Eyrenci, Ö., Taşkent, S., Ulucan, D. (2016). Bireysel iş hukuku. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Gerek, N. (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun düşündürdükleri, Sicil İş Hukuku Dergisi, Sa. 28, Aralık, 10-20.
  • Göktaş, S. (2012). Asıl işverenin iş güvencesi hükümleri yönünden sorumluluğu, Sicil İş Hukuku Dergisi, Eylül, 7 (27), 56-67.
  • Güzel, A. (2004). İş yasasına göre alt işveren kavramı ve asıl işveren - alt işveren ilişkisinin sınırları, Çalışma ve Toplum, 1 (1), 31-65.
  • Mollamahmutoğlu, H., Astarlı, M., Baysal U. (2022). İş hukuku. Ankara: Lykeion.
  • Narmanlıoğlu, Ü. (2014). İş hukuku ferdi iş ilişkileri. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Narmanlıoğlu, Ü. (2008). Asıl işveren - alt işveren ilişkisinden doğan sorumluluklar, Türk. Legal Vefa Toplantıları (II), Prof. Dr. Nuri Çelik’e Saygı. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Odaman, S. (2005). Fransa’da ve Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği kurullarının yapıları ve işlevleri. A. Can Tuncay’a Armağan. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Oğuz, Ö. (2011). AB direktifleri ve Türk iş hukukunda iş sağlığı ve güvenliğinde işverenlerin yükümlülükleri ve işçilerin hakları. İstanbul: Legal Yayıncılık.
  • Özdemir, E. (2014). İş sağlığı ve güvenliği hukuku. İstanbul: Vedat Kitapçılık.
  • Özden, B. (2022). Asıl işveren alt işveren ilişkisinde iş sağlığı ve güvenliği kurullarının oluşumu ve işleyişi, İMHFD, 7 (12), 139-167.
  • Özer, H. D. (2018). İşverenlerin iş sağlığı ve güvenliği kurulu oluşturma yükümlülüğü, EBYÜHFD, XXII (3-4), 489-546.
  • Selek, C. (2004). İş sağlığı ve güvenliği kurulları, TÜHİS, 19 (1-2), 94-105.
  • Sümer, H. H. (2019). İş hukuku uygulamaları. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Sümer, H. H. (2021). İş sağlığı ve güvenliği hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Süzek, S. (2010). Alt işveren ilişkisinin kurulması, Legal İHSGHD., (25), 16-27.
  • Süzek, S. (2013). İşyerinin devri ve hukuki sonuçları, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15 (Özel Sa.), 311-330.
  • Süzek, S. (2021). İş hukuku, İstanbul: Beta Yayınları.
  • Taşkent, S. (2004). Alt işveren, Legal İHSGHD., (2), 363-366.
  • Ulusoy, M. E. (2013). İşverenin iş sağlığı ve güvenliği açısından işyerinde örgütlenme yükümlülüğü. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • Ünsal, E. (2006). 4857 Sayılı Yasa’ya göre asıl işveren alt işveren ilişkisinin kurulması, Legal İHSGHD., (6), 536-544.
Toplam 52 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Çevre Hukuku
Bölüm Hukuk
Yazarlar

Yusuf Akman 0000-0002-1608-3424

Yayımlanma Tarihi 29 Nisan 2025
Gönderilme Tarihi 13 Eylül 2024
Kabul Tarihi 25 Mart 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025

Kaynak Göster

APA Akman, Y. (2025). İş Hukukunda Üçlü İlişkiler Açısından İş Sağlığı ve Güvenliği Kurulu Oluşturma Yükümlülüğü. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24(2), 969-984. https://doi.org/10.21547/jss.1549686