Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

THE DOCTRINE OF MUTUAL ASSURED DESTRUCTION IN NUCLEAR RIVALRY: ITS RELEVANCE IN THE 21ST CENTURY

Yıl 2025, Cilt: 22 Sayı: 86, 749 - 765, 28.06.2025

Şeref Çetinkaya

https://doi.org/10.56694/karadearas.1650553

Öz

Mutually Assured Destruction (MAD) is a military doctrine that emerged during the Cold War and became one of the key principles of nuclear deterrence. This doctrine predicts that any use of nuclear weapons by one side would provoke a retaliatory strike of equal or greater destructive force, resulting in mutual devastation. Thus, it serves as one of the core principles of nuclear deterrence. The nuclear weapons used by the United States during World War II caused such widespread devastation that they effectively ended the war, leading to significant shifts in international security strategies. This study examines the MAD doctrine, which arose from the nuclear balance between the U.S. and the Soviet Union during the Cold War, within its historical context and discusses its relevance in the 21st century. The effects of nuclear proliferation and scientific-technological advancements on the MAD doctrine are also evaluated. As a result of this study, it is concluded that the MAD doctrine still holds a deterrent effect regarding the use of nuclear weapons today. However, due to the changing security environment and evolving threat landscapes, it is argued that the doctrine needs to be updated. Moreover, the development of alternative mechanisms to prevent nuclear proliferation is deemed necessary.

Kaynakça

  • ALIM, E. (2020). “Füze Teknolojisi Kontrol Rejimi: ABD Merkezli Hegemonik Bir Yapıdan Normatif Bir Yapıya Geçişin Önemi”, Güvenlik Stratejileri Dergisi, 16, 36: 821-872.
  • ALLISON, G. T. (2012). “The Cuban Missile Crisis at 50”, Foreign Affairs, 91, 4: 11-16, Erişim tarihi: 30.01.2025. https://www.jstor.org/stable/23218035
  • BORRIE, J. (2020). “Human Rationality and Nuclear Deterrence, Perspectives on Nuclear Deterrence in the 21st Century”, Erişim Tarihi: 01.01.2025. https://www.chathamhouse.org/2020/04/perspectives-nuclear- deterrence-21st-century-0/human-rationality-and-nuclear-deterrence
  • BRACKEN, J. (1990). “Stable Transitions from Mutual Assured Destruction to Mutual Assured Survival”, INFOR, 28, 1: 3-25.
  • BRODIE, B. (1966). Escalation and the Nuclear Option, NJ: Princeton University Press.
  • BRODIE, B. (1972). The Absolute Weapon: Atomic Power and World Order, N.Y.: Books for Libraries Press.
  • BRODIE, B. (2007). Strategy in the Missile Age. CA: RAND.
  • BROWN G. W., MC LEAN I. ve MC MILLAN A., (2018). Oxford Concise Dictionary of Politics & International Politics, Oxford: Oxford University Press.
  • CASTELLA, T. D., (2012). “How did we forget about mutually assured destruction?”, BBC News, Erişim Tarihi: 02.02.2025. https://www.bbc.com/news/magazine-17026538
  • CORBIN, J. ve STRAUSS, A., (2008). Basics Of Qualitative Research: Techniques And Procedures For Developing Grounded Theory. Thousand Oaks: Sage Publications.
  • CORRELL, J. T. (2005). “The Ups and Downs of Counterforce, Air&Space Forces Magazine”, Erişim Tarihi: 25.01.2025. https://www.airandspaceforces.com/article/1005 counterforce/
  • CURTIS, W., (2000). “The Assured Vulnerability Paradigm: Can It Provide A Useful Basis For Deterrence In A World Of Strategic Multi-Polarity?”, Defence Analysis, 16, 3: 239–256.
  • DURKALEC, J. (2018). “Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Antlaşması elli yaşında: bir orta yaş krizi”, Erişim Tarihi: 29.12.2024. https://www.nato.int/docu/review/tr/articles/2018/06/29/nuekleer-silahlarin-yayilmasini- oenleme-antlasmasi-elli-yasinda-bir-orta-yas-krizi/
  • EGELİ, S. (2014). “Füze Tehdidi ve NATO Füze Kalkanı: Türkiye Açısından Bir Değerlendirme”, Uluslararası İlişkiler, 10, 40: 39-73.
  • ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA, (2024). “Strategic Defense Initiative”, Erişim Tarihi: 28.12.2024. https://www.britannica.com/topic/Strategic-Defense-Initiative.
  • EREKER, F. A. (2019). “Nato’nun Güvenlik Anlayışı Ve Stratejik Konseptleri, Güvenlik Yazıları”, Erişim Tarihi: 02.03.2025. https://trguvenlikportali.com/wp- content/uploads/2019/11/NATOStratejikKonseptleri_FulyaAksuEreker_v.1.pdf
  • ERHAN, Ç. (2001). NATO ve ABD’yle İlişkiler, Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşından Günümüze Olgular, Belgeler, Yorumlar, (der. Baskın Oran), İstanbul: İletişim Yayınları.
  • ERKAN, A. Ç. (2024). “Rusya’nın Nükleer Doktrinini Değiştirme Kararı Nasıl Yorumlanmalı?” Erişim Tarihi: 25.01.2025. https://strasam.org/analiz-ve-raporlar/analiz/rusyanin-nukleer-doktrinini-degistirme-karari- nasil-yorumlanmali-3517
  • EVANS, G. ve NEWNHAM J., (1998). Dictionary of International Relations. Londra: Penguin Books.
  • FONER, E. (2012). Give Me Liberty: An American History, W. W. Norton & Company.
  • FREEDMAN, L. (2004). Deterrence. Polity Press.
  • FREEDMAN, L. (2013). “Disarmament and Other Nuclear Norms”, The Washington Quarterly, 36, 2: 93–108.
  • GADDIS, J. L. (2006). The Cold War: A New History, Londra: Penguin Books.
  • GERAY, H., (2006). Toplumsal Araştırmalarda Nicel Ve Nitel Yöntemlere Giriş İletişim Alanından Örneklerle. Ankara: Siyasal Yayınları.
  • GERTZ, B. (2019). Deceiving the Sky: Inside Communist China's Drive for Global Supremacy. Encounter Books.
  • HANEDAR, F. (2023). “SIPRI raporuna göre Çin’in nükleer savaş başlığı sayısında belirgin artış görüldü”, Erişim Tarihi: 30.01.2025. https://www.aa.com.tr/tr/dunya/sipri-raporuna-gore-cinin-nukleer-savas-basligi- sayisinda-belirgin-artis-goruldu/2920397
  • JERVIS, R., (2002). “Mutual Assured Destruction”, Foreign Policy, 133: 40-42.
  • JONES, S. G., (2018). “The Return of Political Warfare”, Defense Outlook, 30-32, Erişim Tarihi: 21.02.2025. https://www.jstor.org/stable/resrep22448.10
  • KARAOSMANOĞLU, A. (2014). “NATO’nun Dönüşümü”, Uluslararası İlişkiler, 10, 40: 3-38.
  • KİBAROĞLU, M. (2012). “NATO’nun Balistik Füze Savunma Sistemi ve Türkiye”, Uluslararası İlişkiler, 9, 34: 183-204.
  • KISSINGER, Henry A., (1979). “NATO: The Next Thirty Years”, Survival, 21: 264–268.
  • KOÇPINAR, A. T., (2023). “Devamlılık veya Değişim? Caydırıcılık ve NATO’nun Nükleer Stratejik Tutumu”, Savunma Bilimleri Dergisi, 43, 2: 313-330.
  • KRASKA, J. ve RAUL, P. (2022). Disruptive Technology and the Law of Naval Warfare, ‎ Oxford University Press.
  • KREPINEVICH JR, A. F. (2019). “The Eroding Balance of Terror: The Decline of Deterrence”, Foreign Affairs, 98 1, Erişim Tarihi: 30.12.2024. https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-12-11/eroding-balance-terror
  • KROENIG, M. (2020). The Return of Great Power Rivalry: Democracy versus Autocracy from the Ancient World to the U.S. and China, Oxford: Oxford University Press
  • MEARSHEIMER, J. J., (1983). Conventional Deterrence, ABD: Cornell University Press.
  • MEHMETCİK, H. (2015). “21. Yüzyıl için Caydırıcılık: Teori Ve Pratikte Neler Değişti?” Güvenlik Stratejileri Dergisi, 11, 22: 31-60.
  • MORGAN, P. M., (1977). Deterrence: A Conceptual Analysis, ABD: Sage Publications.
  • MULLER, R. R., (2004). “The Origins of MAD: A Short History of City-Busting”. Sayfa: 15-50, Gettıng Mad: Nuclear Mutual Assured Destructıon, Its Orıgıns And Practıce, (editör: Henry D. Sokolski), US Army War College Press.
  • NEUFELD, M. J. (1996). The Rocket and the Reich: Peenemünde and the Coming of the Ballistic Missile Era. Harvard University Press.
  • NYE, J. S. ve WELCH, D. A., (2011). Küresel Çatışmayı ve İşbirliğini Anlamak, 2. bs., (çev. Renan Akman), İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
  • O’LOUGHLİN, J. (1994). Post-Cold World War. Dictionary of Geopolitics, Ed. John O’Loughlin, Westport: Greenwood Press.
  • O’SULLİVAN, P., (1994). Nuclear Strategy. Dictionary of Geopolitics, Ed. John O’Loughlin, Westport: Greenwood Press.
  • PARRİNGTON, Alan J., (1997). “Mutually Assured Destruction Revisited: Strategic Doctrine in Question”, Airpower Journal, Erişim Tarihi: 11.02.2024. https://web.archive.org/web/20150620055606/http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/apj/apj97/ win97/parrin.html.
  • PAYNE, K. B. (2001). The Fallacies of Cold War Deterrence and a New Direction. The University Press of Kentucky.
  • SAGAN, S. D. (1990). Moving Targets: Nuclear Strategy and National Security. Princeton University Press.
  • SALEHYAN, I., (2010). “The Delegation of War to Rebel Organizations”, Journal of Conflict Resolution, 54, 3: 493- 515.
  • SCHELLING, T. C. (1980). The Strategy of Conflict, Londra: Harvard University Press.
  • SEREN, M. (2015). Türkiye’nin Füze Savunma Sistemi İhale Süreci: Temel Dinamikler ve Aktörler. İstanbul: SETA Yayınları.
  • SÖNMEZOĞLU, F., (2014). Uluslararası Politika ve Dış Politika Analizi, 6. bs., İstanbul: Der Yayınları.
  • SWIFT, J., (2009). “The Soviet-American Arms Race”, History Review, 63.
  • TANNENWALD, N., (2008). The Nuclear Taboo: The United States and the Non-Use of Nuclear Weapons Since 1945, İngiltere: Cambridge University Press.
  • TRAVERS, M., (2001). Qualitative Research Through Case Studies. Avustralya: Sage Publications.
  • WACH, E. (2013). “Learning about Qualitative Document Analysis”, IDS Practice Papers, 13.
  • WILLIAMS, H. (2019). “Asymmetric arms control and strategic stability: Scenarios for limiting hypersonic glide vehicles”, Journal of Strategic Studies, 42, 6: 789-813.
  • WOHLSTETTER, A. (1959). “The Delicate Balance of Terror”, Foreign Affairs, 37, 2: 211-234.

NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ

Yıl 2025, Cilt: 22 Sayı: 86, 749 - 765, 28.06.2025

Şeref Çetinkaya

https://doi.org/10.56694/karadearas.1650553

Öz

Karşılıklı Kesin Yıkım (KKY), Soğuk Savaş yıllarında ortaya çıkmış ve nükleer caydırıcılığın önemli prensiplerinden biri haline gelmiş askeri bir doktrindir. Bu doktrin, nükleer silah kullanarak karşı tarafta tahribat oluşturacak gücün, aynı şekilde bir misillemeye maruz kalacağını öngörmektedir. Dolayısıyla nükleer caydırıcılık konusunda temel prensiplerden bir tanesidir. ABD tarafından İkinci Dünya Savaşı’nda kullanılan nükleer silahlar savaşın sonunu getirecek kadar büyük tahribata yol açmış ve bu haliyle uluslararası güvenlik stratejilerinde önemli değişimlere neden olmuştur. Bu çalışma, Soğuk Savaş döneminde ABD-Sovyetler Birliği arasındaki nükleer denge sonucu ortaya çıkan KKY doktrinini tarihsel bağlamda inceleyerek, bu doktrinin 21. yüzyıldaki geçerliliğini tartışmaktadır. Nükleer silahların yayılmasının ve bilimsel-teknolojik ilerlemelerin KKY doktrinine yönelik etkileri de değerlendirilmektedir. Bu çalışmanın bir sonucu olarak; KKY doktrininin, günümüzde de nükleer silahların kullanılmasında caydırıcı bir etkiye sahip olduğu, bunun yanında değişen güvenlik ortamı ve tehdit türleri nedeniyle bu doktrinin güncellenmesi gerektiği ortaya çıkmaktadır. Yine nükleer silahların yayılmasını önleyici farklı mekanizmaların da geliştirilmesinin uygun olacağı değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Nükleer Nükleer Silah Karşılıklı Kesin Yıkım Caydırıcılık

Kaynakça

  • ALIM, E. (2020). “Füze Teknolojisi Kontrol Rejimi: ABD Merkezli Hegemonik Bir Yapıdan Normatif Bir Yapıya Geçişin Önemi”, Güvenlik Stratejileri Dergisi, 16, 36: 821-872.
  • ALLISON, G. T. (2012). “The Cuban Missile Crisis at 50”, Foreign Affairs, 91, 4: 11-16, Erişim tarihi: 30.01.2025. https://www.jstor.org/stable/23218035
  • BORRIE, J. (2020). “Human Rationality and Nuclear Deterrence, Perspectives on Nuclear Deterrence in the 21st Century”, Erişim Tarihi: 01.01.2025. https://www.chathamhouse.org/2020/04/perspectives-nuclear- deterrence-21st-century-0/human-rationality-and-nuclear-deterrence
  • BRACKEN, J. (1990). “Stable Transitions from Mutual Assured Destruction to Mutual Assured Survival”, INFOR, 28, 1: 3-25.
  • BRODIE, B. (1966). Escalation and the Nuclear Option, NJ: Princeton University Press.
  • BRODIE, B. (1972). The Absolute Weapon: Atomic Power and World Order, N.Y.: Books for Libraries Press.
  • BRODIE, B. (2007). Strategy in the Missile Age. CA: RAND.
  • BROWN G. W., MC LEAN I. ve MC MILLAN A., (2018). Oxford Concise Dictionary of Politics & International Politics, Oxford: Oxford University Press.
  • CASTELLA, T. D., (2012). “How did we forget about mutually assured destruction?”, BBC News, Erişim Tarihi: 02.02.2025. https://www.bbc.com/news/magazine-17026538
  • CORBIN, J. ve STRAUSS, A., (2008). Basics Of Qualitative Research: Techniques And Procedures For Developing Grounded Theory. Thousand Oaks: Sage Publications.
  • CORRELL, J. T. (2005). “The Ups and Downs of Counterforce, Air&Space Forces Magazine”, Erişim Tarihi: 25.01.2025. https://www.airandspaceforces.com/article/1005 counterforce/
  • CURTIS, W., (2000). “The Assured Vulnerability Paradigm: Can It Provide A Useful Basis For Deterrence In A World Of Strategic Multi-Polarity?”, Defence Analysis, 16, 3: 239–256.
  • DURKALEC, J. (2018). “Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Antlaşması elli yaşında: bir orta yaş krizi”, Erişim Tarihi: 29.12.2024. https://www.nato.int/docu/review/tr/articles/2018/06/29/nuekleer-silahlarin-yayilmasini- oenleme-antlasmasi-elli-yasinda-bir-orta-yas-krizi/
  • EGELİ, S. (2014). “Füze Tehdidi ve NATO Füze Kalkanı: Türkiye Açısından Bir Değerlendirme”, Uluslararası İlişkiler, 10, 40: 39-73.
  • ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA, (2024). “Strategic Defense Initiative”, Erişim Tarihi: 28.12.2024. https://www.britannica.com/topic/Strategic-Defense-Initiative.
  • EREKER, F. A. (2019). “Nato’nun Güvenlik Anlayışı Ve Stratejik Konseptleri, Güvenlik Yazıları”, Erişim Tarihi: 02.03.2025. https://trguvenlikportali.com/wp- content/uploads/2019/11/NATOStratejikKonseptleri_FulyaAksuEreker_v.1.pdf
  • ERHAN, Ç. (2001). NATO ve ABD’yle İlişkiler, Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşından Günümüze Olgular, Belgeler, Yorumlar, (der. Baskın Oran), İstanbul: İletişim Yayınları.
  • ERKAN, A. Ç. (2024). “Rusya’nın Nükleer Doktrinini Değiştirme Kararı Nasıl Yorumlanmalı?” Erişim Tarihi: 25.01.2025. https://strasam.org/analiz-ve-raporlar/analiz/rusyanin-nukleer-doktrinini-degistirme-karari- nasil-yorumlanmali-3517
  • EVANS, G. ve NEWNHAM J., (1998). Dictionary of International Relations. Londra: Penguin Books.
  • FONER, E. (2012). Give Me Liberty: An American History, W. W. Norton & Company.
  • FREEDMAN, L. (2004). Deterrence. Polity Press.
  • FREEDMAN, L. (2013). “Disarmament and Other Nuclear Norms”, The Washington Quarterly, 36, 2: 93–108.
  • GADDIS, J. L. (2006). The Cold War: A New History, Londra: Penguin Books.
  • GERAY, H., (2006). Toplumsal Araştırmalarda Nicel Ve Nitel Yöntemlere Giriş İletişim Alanından Örneklerle. Ankara: Siyasal Yayınları.
  • GERTZ, B. (2019). Deceiving the Sky: Inside Communist China's Drive for Global Supremacy. Encounter Books.
  • HANEDAR, F. (2023). “SIPRI raporuna göre Çin’in nükleer savaş başlığı sayısında belirgin artış görüldü”, Erişim Tarihi: 30.01.2025. https://www.aa.com.tr/tr/dunya/sipri-raporuna-gore-cinin-nukleer-savas-basligi- sayisinda-belirgin-artis-goruldu/2920397
  • JERVIS, R., (2002). “Mutual Assured Destruction”, Foreign Policy, 133: 40-42.
  • JONES, S. G., (2018). “The Return of Political Warfare”, Defense Outlook, 30-32, Erişim Tarihi: 21.02.2025. https://www.jstor.org/stable/resrep22448.10
  • KARAOSMANOĞLU, A. (2014). “NATO’nun Dönüşümü”, Uluslararası İlişkiler, 10, 40: 3-38.
  • KİBAROĞLU, M. (2012). “NATO’nun Balistik Füze Savunma Sistemi ve Türkiye”, Uluslararası İlişkiler, 9, 34: 183-204.
  • KISSINGER, Henry A., (1979). “NATO: The Next Thirty Years”, Survival, 21: 264–268.
  • KOÇPINAR, A. T., (2023). “Devamlılık veya Değişim? Caydırıcılık ve NATO’nun Nükleer Stratejik Tutumu”, Savunma Bilimleri Dergisi, 43, 2: 313-330.
  • KRASKA, J. ve RAUL, P. (2022). Disruptive Technology and the Law of Naval Warfare, ‎ Oxford University Press.
  • KREPINEVICH JR, A. F. (2019). “The Eroding Balance of Terror: The Decline of Deterrence”, Foreign Affairs, 98 1, Erişim Tarihi: 30.12.2024. https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-12-11/eroding-balance-terror
  • KROENIG, M. (2020). The Return of Great Power Rivalry: Democracy versus Autocracy from the Ancient World to the U.S. and China, Oxford: Oxford University Press
  • MEARSHEIMER, J. J., (1983). Conventional Deterrence, ABD: Cornell University Press.
  • MEHMETCİK, H. (2015). “21. Yüzyıl için Caydırıcılık: Teori Ve Pratikte Neler Değişti?” Güvenlik Stratejileri Dergisi, 11, 22: 31-60.
  • MORGAN, P. M., (1977). Deterrence: A Conceptual Analysis, ABD: Sage Publications.
  • MULLER, R. R., (2004). “The Origins of MAD: A Short History of City-Busting”. Sayfa: 15-50, Gettıng Mad: Nuclear Mutual Assured Destructıon, Its Orıgıns And Practıce, (editör: Henry D. Sokolski), US Army War College Press.
  • NEUFELD, M. J. (1996). The Rocket and the Reich: Peenemünde and the Coming of the Ballistic Missile Era. Harvard University Press.
  • NYE, J. S. ve WELCH, D. A., (2011). Küresel Çatışmayı ve İşbirliğini Anlamak, 2. bs., (çev. Renan Akman), İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
  • O’LOUGHLİN, J. (1994). Post-Cold World War. Dictionary of Geopolitics, Ed. John O’Loughlin, Westport: Greenwood Press.
  • O’SULLİVAN, P., (1994). Nuclear Strategy. Dictionary of Geopolitics, Ed. John O’Loughlin, Westport: Greenwood Press.
  • PARRİNGTON, Alan J., (1997). “Mutually Assured Destruction Revisited: Strategic Doctrine in Question”, Airpower Journal, Erişim Tarihi: 11.02.2024. https://web.archive.org/web/20150620055606/http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/apj/apj97/ win97/parrin.html.
  • PAYNE, K. B. (2001). The Fallacies of Cold War Deterrence and a New Direction. The University Press of Kentucky.
  • SAGAN, S. D. (1990). Moving Targets: Nuclear Strategy and National Security. Princeton University Press.
  • SALEHYAN, I., (2010). “The Delegation of War to Rebel Organizations”, Journal of Conflict Resolution, 54, 3: 493- 515.
  • SCHELLING, T. C. (1980). The Strategy of Conflict, Londra: Harvard University Press.
  • SEREN, M. (2015). Türkiye’nin Füze Savunma Sistemi İhale Süreci: Temel Dinamikler ve Aktörler. İstanbul: SETA Yayınları.
  • SÖNMEZOĞLU, F., (2014). Uluslararası Politika ve Dış Politika Analizi, 6. bs., İstanbul: Der Yayınları.
  • SWIFT, J., (2009). “The Soviet-American Arms Race”, History Review, 63.
  • TANNENWALD, N., (2008). The Nuclear Taboo: The United States and the Non-Use of Nuclear Weapons Since 1945, İngiltere: Cambridge University Press.
  • TRAVERS, M., (2001). Qualitative Research Through Case Studies. Avustralya: Sage Publications.
  • WACH, E. (2013). “Learning about Qualitative Document Analysis”, IDS Practice Papers, 13.
  • WILLIAMS, H. (2019). “Asymmetric arms control and strategic stability: Scenarios for limiting hypersonic glide vehicles”, Journal of Strategic Studies, 42, 6: 789-813.
  • WOHLSTETTER, A. (1959). “The Delicate Balance of Terror”, Foreign Affairs, 37, 2: 211-234.
Toplam 56 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Uluslararası Güvenlik
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Şeref Çetinkaya 0000-0002-6446-2322

Yayımlanma Tarihi 28 Haziran 2025
Gönderilme Tarihi 4 Mart 2025
Kabul Tarihi 11 Haziran 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Cilt: 22 Sayı: 86

Kaynak Göster

APA Çetinkaya, Ş. (2025). NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ. Karadeniz Araştırmaları, 22(86), 749-765. https://doi.org/10.56694/karadearas.1650553
AMA Çetinkaya Ş. NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ. Karadeniz Araştırmaları. Haziran 2025;22(86):749-765. doi:10.56694/karadearas.1650553
Chicago Çetinkaya, Şeref. “NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ”. Karadeniz Araştırmaları 22, sy. 86 (Haziran 2025): 749-65. https://doi.org/10.56694/karadearas.1650553.
EndNote Çetinkaya Ş (01 Haziran 2025) NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ. Karadeniz Araştırmaları 22 86 749–765.
IEEE Ş. Çetinkaya, “NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ”, Karadeniz Araştırmaları, c. 22, sy. 86, ss. 749–765, 2025, doi: 10.56694/karadearas.1650553.
ISNAD Çetinkaya, Şeref. “NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ”. Karadeniz Araştırmaları 22/86 (Haziran 2025), 749-765. https://doi.org/10.56694/karadearas.1650553.
JAMA Çetinkaya Ş. NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ. Karadeniz Araştırmaları. 2025;22:749–765.
MLA Çetinkaya, Şeref. “NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ”. Karadeniz Araştırmaları, c. 22, sy. 86, 2025, ss. 749-65, doi:10.56694/karadearas.1650553.
Vancouver Çetinkaya Ş. NÜKLEER REKABETTE KARŞILIKLI KESİN YIKIM DOKTRİNİ: 21. YÜZYILDAKİ GEÇERLİLİĞİ. Karadeniz Araştırmaları. 2025;22(86):749-65.
 Kapak Resmi İndir