Bu çalışmada, günümüzde sıklıkla tercih edilen eklemeli imalat yöntemleri kullanılarak üretilen parçaların yapıştırma özellikleri incelenmiştir. Bu kapsamda Stereolitografi (SLA) ve Eriyik Yığma Modelleme (FDM) yöntemleri ile parçalar üretilmiştir. Üretilen malzemelerin mekanik özellikleri ASTM D638 standartına göre gerçekleştirilen çekme testi ile belirlenmiştir. Sonrasında bu parçalar farklı kombinasyonlarda yapıştırılarak bağlantıların mekanik özellikleri ASTM D1002 standartına göre belirlenmiştir. Sonuç olarak, FDM yöntemi ile üretilen Polylactic Acid (PLA) parçaların çekme dayanımları SLA yöntemi ile üretilen PhotoPolymer Resin (PPR) parçalara nazaran %65 oranında daha yüksek iken, PPR malzemelerinde şekil değiştirme oranlarının PLA malzemeye göre %85 oranında daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Yapıştırma ile birleştirme işlemi yapılan bağlantı numunelerinin çekme işlemi sonrasında elde edilen hasar yükü değerleri incelendiğinde en iyi mekanik performans PLA ve kompozit malzeme birleşiminde 3086 N olarak elde edilmiştir. En düşük hasar yükü ise PPR ve PLA malzeme birleşiminde meydana gelmiştir. Hasar yükü sonucunda oluşan yer değiştirme verileri incelendiğinde ise PPR-PPR malzeme birleşiminde en yüksek değerler elde edilmiştir. Sonuç olarak, eklemeli imalatla üretilen parçaların birleştirilmesinde yapıştırma yöntemi kullanılabilir fakat malzeme seçiminin uygulamaya göre yapılması gerekmektedir.
Eklemeli imalat Stereolitografi (SLA) Eriyik Yığma Modeleme (FDM) PLA Yapıştırma bağlantıları Hasar yükü
In this study, the bonding properties of parts produced using additive manufacturing methods, which are frequently preferred today, were investigated. In this context, parts were produced by Stereolithography (SLA) and Fused Deposition Modelling (FDM) methods. The mechanical properties of the produced materials were determined by tensile test according to ASTM D638 standard. Afterwards, these parts were bonded in different combinations and the mechanical properties of the joints were determined according to ASTM D1002 standard. As a result, the tensile strength of Polylactic Acid (PLA) parts produced by FDM method was 65% higher than that of PhotoPolymer Resin (PPR) parts produced by SLA method, while the strain rates of PPR materials were 85% higher than PLA materials. When the failure load values obtained after the tensile test of the bonded joint specimens were examined, the best mechanical performance was obtained as 3086 N in the combination of PLA and composite material. The lowest damage load occurred in the combination of PPR and PLA material. When the displacement data resulting from the failure load were analysed, the highest values were obtained in the PPR-PPR material combination. In conclusion, bonding can be used for joining parts produced by additive manufacturing, but the choice of material should be based on the application.
Additive manufacturing Stereolithography (SLA) Fused deposition modelling (FDM) PLA Adhesive joints Failure load
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Katmanlı Üretim |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Nisan 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2025 |
Gönderilme Tarihi | 7 Şubat 2025 |
Kabul Tarihi | 1 Mart 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 6 Sayı: 1 |