Araştırma Makalesi
Yıl 2025,
Cilt: 16 Sayı: 1, 181 - 206, 27.05.2025
Öz
Human-nature interaction has been ongoing since the existence of mankind. During this interaction, mankind has both been affected by nature and affected nature. Mankind has named the objects around him during this process. One of these namings is village names. Village names provide important information about the natural and human characteristics of a region. Thanks to village names, the geographical characteristics, settlement history, cultural heritage and social characteristics of the region are understood. While some village names are given according to physical geography elements such as topography, lithology, hydrography or biogeography, some village names are given according to human geography elements such as personal name, transportation, economic activity, tools and equipment. In the study, the names of 21 villages affiliated to the Hasankeyf district of Batman province were examined geographically. Hasankeyf and its immediate surroundings are located in the north of Mesopotamia, one of the first settlements in the world. The settlements are distributed on the syncline area in the south of the district with the Tigris Valley. Village names belonging to physical geography elements are more common in the district (57.2%). Village names related to human geography are less (42.8%). Accordingly, among the villages that take their names from physical geography features, hydrography ranks first with a rate of 1/3, while among the villages that take their names from human geography features, transportation-related village names rank first with a rate of 1/3.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Abdullina, A. G., Saparov, K. T., Sergeyeva, A. M., Yeginbayeva, A. Y. ve Atasoy, E. (2019). The importance of toponymy of Mugalzhary Mountain plots and adjacent territories to the development of geotourism. GeoJournal of Tourism and Geosites, 25(2), 664–674.
- Acar, A. (2012). Midyat köy adları üzerine bazı düşünceler. Uluslararası Midyat Sempozyumu Bildiri Kitabı, 447–464. Mardin.
- Akbıyık, M. ve Çakır, M. (2023). Şanlıurfa ili Hilvan ilçesi köy yerleşmelerinin toponimik analizi. Turkish Studies, 18(3), 893–921.
- Aksan, D. (1974). Anadolu yer adları üzerine en yeni araştırmalar. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, 1973–1974, 185–193.
- Alagöz, A. C. (1984). Türk yer adları üzerine bazı düşünceler. Türk Yer Adları Sempozyumu Bildirileri. Turizm Bakanlığı Millî Folklor Araştırma Dairesi Yayınları No: 60. Ankara.
- Alkan, A. (2017). Siirt ilinin eski köy adları üzerine coğrafi bir inceleme. Türk Coğrafya Dergisi, 68, 63–76. Altunışık, İ. (2009). Coğrafi bakımdan Batman ili yer adları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Anabilim Dalı, Ankara.
- Atalay, İ. (2008). Ekosistem ekolojisi ve coğrafyası (Cilt II). İzmir: Meta Basım.
- Baruadi, M. K., Eraku, S. S., Napu, N. ve Hendra. (2023). The toponymy of village names in Gorontalo, Indonesia. Theory and Practice in Language Studies, 13(4), 1016–1022.
- Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. (1982). 12 Ekim 1980 genel nüfus sayımı: Nüfusun sosyal ve ekonomik özellikleri. İl: 72 - Batman. Ankara.
- Başkan, Ö. (1971). Türkiye köy adları üzerine bir deneme. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten, 18, 237–251.
- Bozkoyun, M. (2022). Erciş ilçesinde (Van) köy adlarının coğrafi açıdan incelenmesi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 58, 279–294.
- Cacciafoco, F. P. ve Cavallaro, F. (2023). Place names: Approaches and perspectives in toponymy and toponomastics. Cambridge University Press.
- Çevik, A. (2002). XI–XIII. yüzyıllarda Diyar-ı Bekr bölgesinin tarihi (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Türk Tarihi Anabilim Dalı, Ortaçağ Tarihi Bilim Dalı, İstanbul.
- Çevik, A. (2007). İlkçağlardan Ortaçağın sonuna kadar Midyat ve yöresi (Tur Abdin)’nin tarihi coğrafyası. Makalelerle Mardin I: Tarih-Coğrafya, 105–139.
- Ceylan, M. A. (2021). Beykoz’da cadde ve sokak adlarının değerlendirilmesi. Beykoz 2021 Sempozyumu (ss. 621–657). İstanbul.
- Dahiliye Vekâleti. (1928). Köylerimizin adları. Nüfus Müdüriyet-i Umumiyesi, Hilal Matbaası, İstanbul.
- Dahiliye Vekâleti. (1933). Köylerimiz, Dahiliye Vekâleti Mahallî İdareler Umum Müdürlüğü, İstanbul.
- Dalkılıç, N. ve Aksulu, I. (2004). Hasankeyf geleneksel kent dokusu ve evleri üzerine bir inceleme. Gazi Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 19, 313–326.
- Dinç, F. (2021). Osmanlı Diyarbakır’ında kelekçilerin örgütlenme yapısı ve ilişki ağları. Belleten, 85(302), 95–133. Doğanay, H. (1997). Türkiye beşeri coğrafyası. İstanbul: MEB Yayınları No: 2982.
- Elibüyük, M. ve Güzel, A. (2003). Şanlıurfa ilinde dönemlik ve geçici bir yerleşme: Hollik. Coğrafi Bilimler Dergisi, 1(1), 55–67.
- Ergin Yıldırım, B. (2006). Hasankeyf ilçe merkezinin beşeri ve iktisadi coğrafyası (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Anabilim Dalı, Elazığ.
- Erinç, S. (1989). Güneydoğu Avrupa’da Türkçe ekzonimler. İ.Ü. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü Bülteni, 6, 9–13.
- Farqini, Z. (2005). Büyük Kürtçe-Türkçe sözlük. İstanbul: Kürt Enstitüsü Yayınları.
- Göyünç, N. (2001). Dicle ve Fırat nehirlerinde nakliyat. Belleten, 65(243), 655–660.
- Gülbetekin, M. (2017). Mekânın hafızası: Yer adları. Ankara: Hitabevi Yayınları.
- Güney, E. (1990). Dicle Irmağında kelek taşımacılığı. Coğrafya Araştırmaları Dergisi, 2, 323–328.
- Gürgen, G. (2002). Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin iklimi. Diyarbakır: D.Ü. Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Yayınları.
- Güzel, A. ve Özcanlı, M. (2017). Coğrafi ortam ve yerleşme adları arasındaki ilişki açısından İdil ilçesi (Şırnak) köy adları. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 12–30.
- İbret, B. Ü. (2003). Çankırı’daki köy adları üzerine coğrafi açıdan bir inceleme. Marmara Coğrafya Dergisi, 7, 53–80.
- İçişleri Bakanlığı. (1982). Köylerimiz. Ankara: İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Yenigün Matbaası.
- Karaboran, H. (1984). Türkiye’de mevki adları üzerine bir araştırma. Türk Yer Adları Sempozyumu Bildirileri. Turizm Bakanlığı Millî Folklor Araştırma Dairesi Yay. No: 60. Ankara.
- Karadoğan, S. (2017). Güneydoğu Anadolu’da troglodit barınak, mesken ve yerleşmeler. Uluslararası Türk Dünyası Sosyal Bilimler Araştırmaları Kongresi (11–15 Eylül), 50–60. Tiran.
- Karadoğan, S. ve Yıldırım, A. (2008). Mardin-Midyat platosunun ekoturizm açısından değerlendirilmesi. TÜCAUM-V. Ulusal Coğrafya Sempozyumu (16–17 Ekim 2008) Bildiriler Kitabı, 439–450. Ankara.
- Karagel, E. (2024). Altınözü (Hatay) ilçesi köylerinin toponimi coğrafyası. Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 16, 643–670.
- Mutçalı, S. (1995). Arapça-Türkçe sözlük. İstanbul: Dağarcık Yayınları.
- Nişanyan Yeradları. (t.y.). https://www.nisanyanyeradlari.com
- Orhan, F. (2021). Artvin ilindeki köy yerleşmelerinin toponimik özelliklerine coğrafi bir bakış. International Journal of Geography and Geography Education, 43, 278–297.
- Özdemir, İ. ve Soylu, H. (2021). Zara ilçesinde köy adları üzerine coğrafi bir inceleme. Türk Dünyası Araştırmaları, 128(253), 397–418.
- Özüpekçe, S. ve Gümüş, N. (2020). Bir toponimi araştırması: Besni (Adıyaman) ilçesi köy adlarının coğrafi sınıflandırması. Doğu Coğrafya Dergisi, 25(44), 151–162.
- Sanır, F. (2000). Coğrafya terimleri sözlüğü. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Sesli Sözlük. (t.y.). https://www.seslisozluk.net
- Sezen, T. (2017). Osmanlı yer adları. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Yayın No: 26. Sinanoğlu, D., Siyako, M., Karadoğan, S. ve Özgen Erdem, N. (2017). Kültürel jeoloji açısından Hasankeyf (Batman) yerleşmesi. Türkiye Jeoloji Bülteni, 60(1), 35–47.
- Sözer, A. N. (1969). Beşerî ve iktisadi coğrafya açısından bir bölge araştırması: Diyarbakır havzası. Ankara: İş Matbaacılık ve Ticaret Yayını.
- Tan, A. (2011). Turabidin’den Berriyê’ye: Aşiretler, dinler, diller, kültürler. İstanbul: Nûbihar Yayınları.
- Tanoğlu, A. (1954). İskan coğrafyası: Esas fikirler, problemler ve metod. Türkiyat Mecmuası, 11, 1–32.
- Tümertekin, E. ve Özgüç, N. (1997). Beşerî coğrafya: İnsan, kültür, mekân. İstanbul: Çantay Kitabevi.
- Tunçel, H. (2000). Türkiye’de ismi değiştirilen köyler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(2), 23–34.
- Türk Dil Kurumu (TDK). (2014). Türkçe sözlük. Karatay Yayınları.
- Türk Dil Kurumu (TDK). (2024). Türk Dil Kurumu sözlükleri. https://sozluk.gov.tr/
- Türkan, O. (2020). Kırşehir ilinde köy adlarının coğrafi açıdan değerlendirilmesi. Coğrafya Dergisi, 41, 61–75.
- Türkan, O. (2021). Kırsal yerleşme adlarının coğrafi açıdan değerlendirilmesi: Bayramören (Çankırı) ilçesi örneği. Türk Coğrafya Dergisi, 77, 157–170.
- Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi verileri.
- Yediyıldız, B. (1984). Türkiye’de yer adı verme usulleri ve yer adı değişikliklerinin tarihî gelişimi. Türk Yer Adları Sempozyumu Bildirileri (ss. 25–41). Ankara: Millî Folklor Araştırmaları Dairesi Yay. No. 60.
- Yıldırım, A. (2003). Gercüş antiklinali ve çevresinin jeomorfolojik özellikleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 8, 123–136.
- Yıldırım, A. (2004). Hasankeyf-Gercüş ve yakın çevresinin fiziki coğrafyası (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Anabilim Dalı, Ankara.
- Yıldırım, A. ve Karadoğan, S. (2005). Raman-Gercüş antiklinalleri arasında Dicle Vadisinin jeomorfolojisi. Ulusal Coğrafya Kongresi, Türk Coğrafya Kurumu-İstanbul Üniversitesi, 29–30 Eylül, İstanbul.
Yıl 2025,
Cilt: 16 Sayı: 1, 181 - 206, 27.05.2025
Öz
İnsan-doğa etkileşimi insanoğlu var olduğundan beri devam etmektedir. Bu etkileşim sırasında insan hem doğadan etkilenmiş hem de doğayı etkilemiştir. İnsanoğlu, bu süreçte çevresindeki nesneleri adlandırmıştır. Bu adlandırmalardan biri de köy adlarıdır. Köy adları bir yörenin doğal ve beşeri özellikleri hakkında önemli bilgier vermektedir. Köy adları sayesinde yörenin coğrafi özellikleri, yerleşme tarihi, kültürel mirası ve toplumsal özellikleri anlaşılmaktadır. Bazı köy adları topoğrafya, litoloji, hidrografya veya biyocoğrafya gibi fiziki coğrafya unsurlarına göre verilirken, bazı köy adları ise kişi adı, ulaşım, ekonomik faaliyet, araç-gerçler gibi beşeri coğrafya unsurlarına göre verilmektedir. Çalışmada Batman ilinin Hasankeyf ilçesine bağlı 21 köyün adı coğrafi açıdan incelenmiştir. Hasankeyf ve yakın çevresi, dünyanın ilk yerleşim yerlerinden Mezopotamyanın kuzeyinde yer almaktadır. Yerleşmeler Dicle Vadisi ile ilçenin güneyindeki senklinal saha üzerinde dağılmıştır. İlçede fiziki coğrafya unsurlarına ait köy adları daha fazladır (%57,2). Beşeri coğrafya ile ilgili köy adları daha azdır (%42,8). Buna göre adını fiziki coğrafya özelliklerinden alan köyler içinde ilk sırada 1/3 oranı ile hidrografya yer alırken, adını beşeri coğrafya özelliklerinden alan köyler içinde ise ilk sırada yine 1/3 oranı ile ulaşım ile ilgili köy adları sıralanmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Abdullina, A. G., Saparov, K. T., Sergeyeva, A. M., Yeginbayeva, A. Y. ve Atasoy, E. (2019). The importance of toponymy of Mugalzhary Mountain plots and adjacent territories to the development of geotourism. GeoJournal of Tourism and Geosites, 25(2), 664–674.
- Acar, A. (2012). Midyat köy adları üzerine bazı düşünceler. Uluslararası Midyat Sempozyumu Bildiri Kitabı, 447–464. Mardin.
- Akbıyık, M. ve Çakır, M. (2023). Şanlıurfa ili Hilvan ilçesi köy yerleşmelerinin toponimik analizi. Turkish Studies, 18(3), 893–921.
- Aksan, D. (1974). Anadolu yer adları üzerine en yeni araştırmalar. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, 1973–1974, 185–193.
- Alagöz, A. C. (1984). Türk yer adları üzerine bazı düşünceler. Türk Yer Adları Sempozyumu Bildirileri. Turizm Bakanlığı Millî Folklor Araştırma Dairesi Yayınları No: 60. Ankara.
- Alkan, A. (2017). Siirt ilinin eski köy adları üzerine coğrafi bir inceleme. Türk Coğrafya Dergisi, 68, 63–76. Altunışık, İ. (2009). Coğrafi bakımdan Batman ili yer adları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Anabilim Dalı, Ankara.
- Atalay, İ. (2008). Ekosistem ekolojisi ve coğrafyası (Cilt II). İzmir: Meta Basım.
- Baruadi, M. K., Eraku, S. S., Napu, N. ve Hendra. (2023). The toponymy of village names in Gorontalo, Indonesia. Theory and Practice in Language Studies, 13(4), 1016–1022.
- Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. (1982). 12 Ekim 1980 genel nüfus sayımı: Nüfusun sosyal ve ekonomik özellikleri. İl: 72 - Batman. Ankara.
- Başkan, Ö. (1971). Türkiye köy adları üzerine bir deneme. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten, 18, 237–251.
- Bozkoyun, M. (2022). Erciş ilçesinde (Van) köy adlarının coğrafi açıdan incelenmesi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 58, 279–294.
- Cacciafoco, F. P. ve Cavallaro, F. (2023). Place names: Approaches and perspectives in toponymy and toponomastics. Cambridge University Press.
- Çevik, A. (2002). XI–XIII. yüzyıllarda Diyar-ı Bekr bölgesinin tarihi (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Türk Tarihi Anabilim Dalı, Ortaçağ Tarihi Bilim Dalı, İstanbul.
- Çevik, A. (2007). İlkçağlardan Ortaçağın sonuna kadar Midyat ve yöresi (Tur Abdin)’nin tarihi coğrafyası. Makalelerle Mardin I: Tarih-Coğrafya, 105–139.
- Ceylan, M. A. (2021). Beykoz’da cadde ve sokak adlarının değerlendirilmesi. Beykoz 2021 Sempozyumu (ss. 621–657). İstanbul.
- Dahiliye Vekâleti. (1928). Köylerimizin adları. Nüfus Müdüriyet-i Umumiyesi, Hilal Matbaası, İstanbul.
- Dahiliye Vekâleti. (1933). Köylerimiz, Dahiliye Vekâleti Mahallî İdareler Umum Müdürlüğü, İstanbul.
- Dalkılıç, N. ve Aksulu, I. (2004). Hasankeyf geleneksel kent dokusu ve evleri üzerine bir inceleme. Gazi Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 19, 313–326.
- Dinç, F. (2021). Osmanlı Diyarbakır’ında kelekçilerin örgütlenme yapısı ve ilişki ağları. Belleten, 85(302), 95–133. Doğanay, H. (1997). Türkiye beşeri coğrafyası. İstanbul: MEB Yayınları No: 2982.
- Elibüyük, M. ve Güzel, A. (2003). Şanlıurfa ilinde dönemlik ve geçici bir yerleşme: Hollik. Coğrafi Bilimler Dergisi, 1(1), 55–67.
- Ergin Yıldırım, B. (2006). Hasankeyf ilçe merkezinin beşeri ve iktisadi coğrafyası (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Anabilim Dalı, Elazığ.
- Erinç, S. (1989). Güneydoğu Avrupa’da Türkçe ekzonimler. İ.Ü. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü Bülteni, 6, 9–13.
- Farqini, Z. (2005). Büyük Kürtçe-Türkçe sözlük. İstanbul: Kürt Enstitüsü Yayınları.
- Göyünç, N. (2001). Dicle ve Fırat nehirlerinde nakliyat. Belleten, 65(243), 655–660.
- Gülbetekin, M. (2017). Mekânın hafızası: Yer adları. Ankara: Hitabevi Yayınları.
- Güney, E. (1990). Dicle Irmağında kelek taşımacılığı. Coğrafya Araştırmaları Dergisi, 2, 323–328.
- Gürgen, G. (2002). Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin iklimi. Diyarbakır: D.Ü. Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Yayınları.
- Güzel, A. ve Özcanlı, M. (2017). Coğrafi ortam ve yerleşme adları arasındaki ilişki açısından İdil ilçesi (Şırnak) köy adları. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 12–30.
- İbret, B. Ü. (2003). Çankırı’daki köy adları üzerine coğrafi açıdan bir inceleme. Marmara Coğrafya Dergisi, 7, 53–80.
- İçişleri Bakanlığı. (1982). Köylerimiz. Ankara: İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Yenigün Matbaası.
- Karaboran, H. (1984). Türkiye’de mevki adları üzerine bir araştırma. Türk Yer Adları Sempozyumu Bildirileri. Turizm Bakanlığı Millî Folklor Araştırma Dairesi Yay. No: 60. Ankara.
- Karadoğan, S. (2017). Güneydoğu Anadolu’da troglodit barınak, mesken ve yerleşmeler. Uluslararası Türk Dünyası Sosyal Bilimler Araştırmaları Kongresi (11–15 Eylül), 50–60. Tiran.
- Karadoğan, S. ve Yıldırım, A. (2008). Mardin-Midyat platosunun ekoturizm açısından değerlendirilmesi. TÜCAUM-V. Ulusal Coğrafya Sempozyumu (16–17 Ekim 2008) Bildiriler Kitabı, 439–450. Ankara.
- Karagel, E. (2024). Altınözü (Hatay) ilçesi köylerinin toponimi coğrafyası. Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 16, 643–670.
- Mutçalı, S. (1995). Arapça-Türkçe sözlük. İstanbul: Dağarcık Yayınları.
- Nişanyan Yeradları. (t.y.). https://www.nisanyanyeradlari.com
- Orhan, F. (2021). Artvin ilindeki köy yerleşmelerinin toponimik özelliklerine coğrafi bir bakış. International Journal of Geography and Geography Education, 43, 278–297.
- Özdemir, İ. ve Soylu, H. (2021). Zara ilçesinde köy adları üzerine coğrafi bir inceleme. Türk Dünyası Araştırmaları, 128(253), 397–418.
- Özüpekçe, S. ve Gümüş, N. (2020). Bir toponimi araştırması: Besni (Adıyaman) ilçesi köy adlarının coğrafi sınıflandırması. Doğu Coğrafya Dergisi, 25(44), 151–162.
- Sanır, F. (2000). Coğrafya terimleri sözlüğü. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Sesli Sözlük. (t.y.). https://www.seslisozluk.net
- Sezen, T. (2017). Osmanlı yer adları. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Yayın No: 26. Sinanoğlu, D., Siyako, M., Karadoğan, S. ve Özgen Erdem, N. (2017). Kültürel jeoloji açısından Hasankeyf (Batman) yerleşmesi. Türkiye Jeoloji Bülteni, 60(1), 35–47.
- Sözer, A. N. (1969). Beşerî ve iktisadi coğrafya açısından bir bölge araştırması: Diyarbakır havzası. Ankara: İş Matbaacılık ve Ticaret Yayını.
- Tan, A. (2011). Turabidin’den Berriyê’ye: Aşiretler, dinler, diller, kültürler. İstanbul: Nûbihar Yayınları.
- Tanoğlu, A. (1954). İskan coğrafyası: Esas fikirler, problemler ve metod. Türkiyat Mecmuası, 11, 1–32.
- Tümertekin, E. ve Özgüç, N. (1997). Beşerî coğrafya: İnsan, kültür, mekân. İstanbul: Çantay Kitabevi.
- Tunçel, H. (2000). Türkiye’de ismi değiştirilen köyler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(2), 23–34.
- Türk Dil Kurumu (TDK). (2014). Türkçe sözlük. Karatay Yayınları.
- Türk Dil Kurumu (TDK). (2024). Türk Dil Kurumu sözlükleri. https://sozluk.gov.tr/
- Türkan, O. (2020). Kırşehir ilinde köy adlarının coğrafi açıdan değerlendirilmesi. Coğrafya Dergisi, 41, 61–75.
- Türkan, O. (2021). Kırsal yerleşme adlarının coğrafi açıdan değerlendirilmesi: Bayramören (Çankırı) ilçesi örneği. Türk Coğrafya Dergisi, 77, 157–170.
- Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi verileri.
- Yediyıldız, B. (1984). Türkiye’de yer adı verme usulleri ve yer adı değişikliklerinin tarihî gelişimi. Türk Yer Adları Sempozyumu Bildirileri (ss. 25–41). Ankara: Millî Folklor Araştırmaları Dairesi Yay. No. 60.
- Yıldırım, A. (2003). Gercüş antiklinali ve çevresinin jeomorfolojik özellikleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 8, 123–136.
- Yıldırım, A. (2004). Hasankeyf-Gercüş ve yakın çevresinin fiziki coğrafyası (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Anabilim Dalı, Ankara.
- Yıldırım, A. ve Karadoğan, S. (2005). Raman-Gercüş antiklinalleri arasında Dicle Vadisinin jeomorfolojisi. Ulusal Coğrafya Kongresi, Türk Coğrafya Kurumu-İstanbul Üniversitesi, 29–30 Eylül, İstanbul.
Toplam 56 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Çevresel Antropoloji |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Mayıs 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 30 Kasım 2024 |
| Kabul Tarihi | 24 Nisan 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 16 Sayı: 1 |
e-ISSN: 2459-0711
Mukaddime is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).